Καλή Ανάσταση! με στίχους του Διονυσίου Σολωμού

Καλό Πάσχα, με την ελπίδα πως η ενσυναίσθηση μας θα νικήσει το πασχαλινό έθιμο και το αθώο αρνάκι θα γλιτώσει τη σφαγή.

Καλή Ανάσταση! με στίχους του Διονυσίου Σολωμού από το ποιητικό του έργο "Ο Λάμπρος"
ο Σολωμός πίστευε ότι η ποίηση στεκόταν δίπλα στη θρησκεία όσον αφορά την πνευματική ανάταση του ανθρώπου
Για την ημέρα του Πάσχα, ο Εθνικός μας ποιητής έγραψε το υπέροχο ποίημα  "Η ημέρα της Λαμπρής"  ένα ρομαντικό, λυρικό ποίημα, γραμμένο στη δημοτική γλώσσα. το ποίημα είναι η πιο άρτια απόδοση της μεγάλης γιορτής της Χριστιανοσύνης.
Η ημέρα της Λαμπρής είναι μέρα χαράς, συμφιλίωσης, ειρήνης και αγάπης, μέρα Ανάστασης και ελπίδας.

Η ημέρα της Λαμπρής
Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε
της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,
σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε
τ’ ουρανού σε κανένα από τα μέρη
και από κει κινημένο αργοφυσούσε
τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ’ αέρι,
που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:
Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,
όλοι, μικροί – μεγάλοι, ετοιμαστείτε
μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες
με το φως της χαράς συμαζωχτήτε
ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες
μπροστά στους Αγίους και φιληθείτε!
Φιληθείτε γλυκά, χείλη με χείλη,
πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι!

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,
και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες
γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι-
σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες
λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι
από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες
κάθε πρόσωπο λάμπει απ’ τ’ αγιοκέρι,
όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

το νόημα
[Η ημέρα της Λαμπρής φαινόταν από το πρωί ότι θα είναι καλή. Τη μέρα αυτή ακόμα και η φύση είναι όμορφη. Ο ουρανός είναι καταγάλανος, χωρίς σύννεφα. Ο ήλιος λάμπει ψηλά στον ξάστερο ουρανό. Το αεράκι φυσά γλυκά στα πρόσωπα των ανθρώπων και τα δροσίζει, δημιουργεί δηλαδή στα πρόσωπα αγαλλίαση και χαρά. Η φύση ολόκληρη ετοιμάζεται να γιορτάσει τη Λαμπρή. `Εχει ντυθεί στα γιορτινά της, έτσι που κάνει τη ζωή να φαίνεται γλυκιά, ενώ το θάνατο να φαίνεται δυστυχία.
Το “Χριστός ανέστη” θα ακουστεί σε λίγο και όλοι οι πιστοί πρέπει να μαζευτούν στις εκκλησίες για την ιερή αυτή στιγμή που δίνεται το `Αγιο φως και ψάλλεται το αναστάσιμο τροπάριο. Ο ποιητής προτρέπει τους πιστούς να αγκαλιαστούν μπροστά στις εικόνες των Αγίων και να ανταλλάξουν μεταξύ τους φιλιά αγάπης. Τους προτρέπει να πουν το “Χριστός ανέστη” όχι μόνο στους φίλους, αλλά και στους εχθρούς. Η μέρα της Αναστάσεως, είναι μέρα ειρήνης και αγάπης.
Ακόμα και οι τάφοι συμμετέχουν στη χαρά της Αναστάσεως και είναι στολισμένοι με δάφνες. Οι δάφνες είναι το φυτό της νίκης και του θριάμβου. Η Ανάσταση του Χριστού σημαίνει Ανάσταση των νεκρών, σημαίνει ήττα του θανάτου. Οι μανάδες κρατούν τα βρέφη τους στην αγκαλιά τους, οι ψάλτες ψάλλουν “γλυκόφωνα”. `Ολα μέσα στις εκκλησίες, άψυχα και έμψυχα, λάμπουν από το φως των λαμπάδων. Λάμπουν τα πρόσωπα των Χριστιανών, καθώς φωτίζονται από το άγιο φως των κεριών]

η ιστορία
Ο κλεφταρματωλός Λάμπρος αποπλανεί και αφήνει έγκυο την 15χρονη Μαρία. Τέσσερα παιδιά γεννάει η κοπέλα, τα οποία ο Λάμπρος στέλνει σε ορφανοτροφείο. Η κόρη αποκτά ένα σημάδι στο χέρι από τη μάνα της, που αρνείται να την αφήσει να φύγει.
Μετά από κάποια χρόνια έχει ξεκινήσει η επανάσταση του 21, στην οποία ο Λάμπρος πολεμάει γενναία. Μία κοπέλα αυτομολεί από τους Τούρκους και προειδοποιεί τους Έλληνες για μία τουρκική ενέδρα, σώζοντας τους τη ζωή. Ο Λάμπρος ερωτεύεται την πανέμορφη κοπελιά και κάνουν σεξ. Κάποια στιγμή βλέπει στο κορμί της σημάδια ίδια με αυτά που είχε κάνει η Μαρία στην κόρη της, πριν την πάνε στο ορφανοτροφείο. Καταλαβαίνει ότι έχει κάνει έρωτα με την ίδια του την κόρη. Μία ιστορία με ακραίες τύψεις για την αιμομιξία, με αυτοκτονίες, φαντάσματα και τραγικές εικόνες.

το Σολωμικό χειρόγραφο (κατά την περίοδο 1824-1826) αναδεικνύει τις εσωτερικές συγκρούσεις και την τραγικότητα των ηρώων με σκόρπιους στίχους, αποσπάσματα σε σχέδια.
Η θάλασσα (όπως και η λίμνη) έχει συμβολική σημασία στην ποίηση του Σολωμού. Δεν είναι απλή σύμπτωση ότι ο Λάμπρος, η Μαρία και η κόρη τους, όλοι αυτοκτονούν με πνιγμό... στη θάλασσα με το όραμα της υπερφυσικής γαλήνης.Πέφτουν μέσα στο νερό με χαρά, γιατί πιστεύουν ότι εκεί μέσα υπάρχει ένας άλλος κόσμος ειρηνικός και γαλήνιος. Η θάλασσα, γίνεται το τέλειο σκηνικό για τον αγώνα μεταξύ ζωής και θανάτου που δίνουν οι ήρωες.
Περνούν την τελευταία και καίρια δοκιμασία της ζωής τους.
Αφού μετά το θάνατο χρόνος πια δεν υπάρχει, ο σωματικός θάνατος του καθενός οδηγεί αμέσως στην ανάσταση του, που λαβαίνει χώρα την ίδια στιγμή με την ανάσταση όλων των νεκρών...