Απολίθωμα γιγαντιαίου ρινόκερου Σιβηρίας με μεγάλο κέρατο στο κεφάλι του, ερμηνεύει τον σημερινό μυθολογικό μονόκερο

Ένας πραγματικός «μονόκερος»: ένα ζώο με παράξενο κέρατο που ζούσε μαζί με τους ανθρώπους, πριν από 26.000 χρόνια, μπορεί να κρύβεται πίσω από το θρυλικό πλάσμα.
Οι γιγαντιαίου είδους ρινόκεροι, που είχαν ένα μεγάλο κέρατο στο κεφάλι τους ονομάστηκαν  Elasmotheriusm sibiricum και πιστεύεται ότι, εξαφανίστηκαν μαζικά πριν από 350.000 χρόνια.

Ωστόσο μια νέα ανακάλυψη, ένα νέο απολίθωμα δείχνει ότι, μερικά άτομα αυτού του είδους επέζησαν στο Καζακστάν, μέχρι πριν από 26.000 χρόνια.

Αυτό σημαίνει ότι, οι άνθρωποι θα μπορούσαν κάλλιστα να συναντήσουν αυτά  τα παράξενα ζώα.

Με το τεράστιο κέρατο που προεξέχει από την κορυφή του κρανίου του, εύκολα θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι, το απολίθωμα αυτού του ζώου ανήκει  στο σκελετό του θρυλικού αλόγου, που ονομάζεται σήμερα μυθολογικός μονόκερως.

Αυτό το τελευταίο καταφύγιο στη νοτιοδυτική Σιβηρία έδωσε τη δυνατότητα στα παράξενα πλάσματα- που είχαν μέγεθος μαμούθ –πλάτος 6 μέτρα, ύψος 2 μέτρα και βάρος πέντε τόνους – να ζήσουν παράλληλα με το ανθρώπινο είδος.

Οι πρώτοι σύγχρονοι άνθρωποι άρχισαν να εξαπλώνονται στην Ασία

πριν από 50.000 χρόνια κατά πάσα πιθανότητα μετακινήθηκαν προς τη Σιβηρία πριν από τουλάχιστον 35.000 χρόνια.

[Ο ευρασιατικός μαλλιαρός ρινόκερος Elasmotheriusm sibiricum ζούσε στις στέπες της Σιβηρίας, διέθετε ένα τεράστιο κέρατο που έφτανε σε μήκος τα δύο μέτρα και γρήγορα πόδια που του επέτρεπαν να μετακινείται με μεγάλη ταχύτητα και να καλπάζει σαν άλογο.

Πηγή Περιοδικό FOCUS, τεύχος 142 (σελ.32), 2011]

Οι τελευταίοι ρινόκεροι Σιβηρίας κατάφεραν να επιζήσουν στο Καζακστάν, πριν από περίπου 12.000 χρόνια (μετά από τη μαζική εξαφάνιση του είδους τους πριν από 320.000 χρόνια, από το κυνήγι των ανθρώπων και την κλιματική αλλαγή)
στο απομακρυσμένο νησί Wrangle Island της Αρκτικής, -ανοικτά της βόρειας ακτής της Ρωσίας-  βρέθηκαν οστά αυτών των μαμούθ, που είναι μόλις 5.000 χρόνων.

Αυτό δείχνει ότι, μέρος του πληθυσμού ρινόκερου Σιβηρίας ήταν σε θέση να επιζήσει σε αυτή την περιοχή, αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό, τι τα υπόλοιπα άτομα του είδους του.

Ωστόσο, αυτό είχε καταστροφικές συνέπειες στη γενετική τους ποικιλομορφία λόγω της ενδογαμίας. Τα προβλήματα υγείας και η μειωμένη τους γονιμότητα, προκάλεσαν δυσκολία προσαρμογής και σταδιακή μείωση του πληθυσμού τους  μέχρι την τελική τους εξαφάνιση.

Ο Dr Andrei Shpanski, παλαιοντολόγος στο Κρατικό Πανεπιστήμιο Tomsk State University, επικεφαλής της νέας έρευνας, δήλωσε: « η νοτιοδυτική Σιβηρία μάλλον αποτέλεσε καταφύγιο, όπου άτομα του γιγαντιαίου ρινόκερου Σιβηρίας επέζησαν για πολύ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το υπόλοιπο μέρος του πληθυσμού τους»
Οι ερευνητές ανακάλυψαν θραύσματα από  κρανίο γιγαντιαίου ρινόκερου Σιβηρίας κοντά στο χωριό Kozhamazhar στην περιοχή Pavlodar Priirtysh,  βορειοανατολικά του Καζακστάν.
το κρανίο ήταν καλοδιατηρημένο, με λίγες ρωγμές αλλά δίχως φθορά από τριβή. Το κέρατο αντί να κάθεται στο ρύγχος του ζώου, ήταν τοποθετημένο πιο πίσω στην κορυφή του κεφαλιού του.  Το απολίθωμα ανακαλύφθηκε μαζί με απολιθωμένα απομεινάρια προϊστορικού βίσωνα και μαμούθ.

Ενώ τα Elasmotherium sibircum πιστεύεται ότι είχαν εξαπλωθεί ευρέως σε όλη τη Σιβηρία μετά την εμφάνισή τους περίπου 2,6 εκατομμύρια χρόνια πριν, τα στοιχεία δείχνουν ότι η πλειονότητα των ειδών εξαφανίστηκαν 350.000 χρόνια πριν.

Ο βιότοπός τους ήταν το μεγαλύτερο τμήμα της περιοχής από τον ποταμό Don κοντά στο Voronezh της Ρωσίας, μέχρι τα  ανατολικά του σημερινού Καζακστάν.

Τα απολιθωμένα απομεινάρια οδηγούν στο συμπέρασμα ότι ο γιγαντιαίος ρινόκερος  Σιβηρίας είχε πλάτος 4,6 μέτρα και ύψος πάνω από 2 μέτρα, διαστάσεις που τον καθιστούν ένα από τα μεγαλύτερα είδη ρινόκερου που έχει ζήσει ποτέ.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα θραύσματα του κρανίου του ρινόκερου Σιβηρίας, Elasmotherium sibircum, που βρέθηκαν στην περιοχή Pavlodar Priirtysh του Καζακστάν.  
Η ραδιοχρονολόγηση των απολιθωμάτων με τη μέθοδο του ραδιενεργού άνθρακα C¹⁴ αποκάλυψε ότι ήταν 26.038 ετών, που σημαίνει ότι το ζώο είχε επιβιώσει από τα άλλα του είδους του που έζησαν πριν από 320 χιλιάδες χρόνια

Παρά το γεγονός ότι δεν έχουν βρεθεί κέρατα του Elasmotherium sibircum, οι επιστήμονες συνάδουν  στη διαπίστωση ότι υπήρχαν πάνω στα κρανία τους (εικόνα  του κεράτου υπάρχει στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου)

Η έρευνα σχετικά με τα κρανία δείχνει ότι τα κέρατα θα μπορούσαν να αναπτυχθούν και να φτάσουν να έχουν περίμετρο τρία πόδια και μήκος αρκετών ποδιών

Παλαιότερα, παλαιοντολόγοι που υποστήριξαν ότι ο ρινόκερος Σιβηρίας είχε ένα κέρατο, έλεγαν επίσης ότι άκουσαν ιστορίες από τους Τατάρους της Σιβηρίας για ένα μονόκερο με ένα κέρατο τόσο μεγάλο, που χρειάστηκε ένα έλκηθρο για τη μεταφορά του.

Πιστεύεται  ότι το κέρατο πάνω στο κεφάλι του ζώου χρησίμευε στον αγώνα ενάντια στους αντιπάλους του στο ζευγάρωμα, αλλά και στον καθαρισμό του χιονιού πάνω από το γρασίδι, το χειμώνα.

Επίσης είχε μακριά πόδια που του επέτρεπαν να καλπάζει σαν άλογο και όχι να κινείται όπως ο σημερινός ρινόκερος στο τροπικό δάσος.

τα πορίσματα της έρευνας του Δρ Shpanski και των  συνεργατών του, δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο American Journal of Applied Science.

πηγή 22-3-16

http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-3504408/A-real-life-unicorn-Bizarre-horned-beast-lived-time-humans-legendary-myth.html

***************************************

Βεβαιώνεται επίσης  από τα ευρήματα ότι ο γιγαντισμός των ειδών υπήρξε στο παρελθόν πάνω στη γη και οφείλονταν σε ατμοσφαιρικές και μαγνητικές καταστάσεις.

Την εποχή που εμφανίστηκε ο άνθρωπος υπήρχαν τα μαμούθ, αλλά ακόμα και σήμερα υπάρχουν τεράστια ζώα κυρίως στην θάλασσα, ίσως επειδή οι αναγκαίες συνθήκες για να υπάρξει γιγαντισμός, το ευνοούν.

Μπορεί και οι άνθρωποι να ήταν "γιγάντιοι" κάποια εποχή, όπως μας διηγούνται οι αρχαίοι μύθοι αλλά και οι λαϊκές παραδόσεις.

η Τιτανομαχία και η Γιγαντομαχία  περιγράφουν έντονες γεωλογικές αναστατώσεις που σημάδεψαν κάποτε τον τόπο μας.

Στη Χαλκιδική σύμφωνα με τη μυθολογία, η Γη της Φλέγρας (Παλλήνη) είναι ο τόπος γέννησης των γιγάντων, αλλά και ο τόπος στον οποίο έγινε η Γιγαντομαχία. Εκεί βρίσκονται "θαμμένοι" πολλοί γίγαντες, με κυριότερο τον τρομαχτικό Εγκέλαδο (στην Κασσάνδρα).

Η Μύκονος σχηματίστηκε από τα πετρωμένα σώματα των γιγάντων που σκότωσε ο Ηρακλής.

"Φαίνεται ότι ο Γιγαντισμός προκλήθηκε κυρίως λόγω την μειωμένης βαρύτητας της Γης, η οποία επέτρεψε να αναπτυχθεί η ζωή σε γιγάντια μεγέθη. Μία εξήγηση για αυτή την μειωμένη βαρύτητα, θα μπορούσε να είναι ότι η Γη ήταν μικρότερη και σε μέγεθος και σε μάζα εκείνη την εποχή. Υπάρχουν γεωλογικές ενδείξεις ότι η Γη έχει μεγαλώσει σε διάμετρο από την εποχή των δεινοσαύρων- η θεωρία της διαστελλόμενης Γης (expanding earth theory).

για το παρελθόν στο σύστημα Γης-Σελήνης...

Στο παρελθόν η Σελήνη ήταν πιο κοντά στη Γη από ότι είναι σήμερα και συνέχεια απομακρύνεται. Πριν από 900 εκ. χρόνια υπολογίζουν ότι η Σελήνη πρέπει να βρισκόταν περίπου στα 200,000 χιλιόμετρα από την Γη, η μέρα να διαρκούσε 18 ώρες, η παλιρροιακή τριβή να ήταν 50% εντονότερη από ότι είναι σήμερα και η περιφορά της γύρω από την Γη στις 23.9 μέρες.

χωρίς την βαρυτική έλξη της σελήνης η περιστροφή της Γης θα ήταν 3 φορές γρηγορότερη από ότι είναι σήμερα και η μέρα θα διαρκούσε 8 ώρες μόνο. Οι άνεμοι θα ήταν πολύ δυνατοί σαν τους ανέμους στον Δία και θα προκαλούσαν μεγαλύτερο βαθμό διάβρωσης που σημαίνει μικρότερου μεγέθους βουνά και βλάστηση και ζωικοί οργανισμοί και τελικά, μικρότεροι άνθρωποι!"

Τότε με αυτή τη λογική αν η σελήνη ήταν ακόμη πιο κοντά στη γη από ότι είναι σήμερα, άρα και με πολύ μεγαλύτερη βαρυτική έλξη θα μπορούσε να υπάρχει γιγαντισμός..

θεωρείται σχεδόν βέβαιο ότι στο παρελθόν η σελήνη ήταν πιο κοντά στην γη απ ότι σήμερα (238,000 μίλια περίπου σήμερα... 216,750 πριν απο 900εκ χρόνια) και συνέχεια απομακρύνεται.

Οι μελέτες για το θέμα των Υπερβορείων αναφέρονται αόριστα στο βόρειο ημισφαίριο του πλανήτη, ενώ υπάρχει η άποψη ότι βρίσκονται σε κάποιο νησί, στην Αρκτική ζώνη που καταποντίστηκε.

Στην αρχαία Ελλάδα υπήρχε η γνώση για τις περιοχές της Αρκτικής ζώνης και των συνθηκών που επικρατούν εκεί –για παράδειγμα η αναφορά του Ηρόδοτου στους υπερβόρειους που κατοικούν στην Υπερβορεία, στον απώτατο βορρά, στην Αρκτική, όπου η μέρα διαρκεί έξι μήνες-

Η Υπερβορεία είναι δύσκολο να γίνει αντιληπτή, ενώ σήμερα σκεφτόμαστε την Αρκτική, για τους Έλληνες  ήταν απλά η γη πέρα από όπου ο Βορέας (βόρειος άνεμος) ζούσε.
[Aelian, in On Animals 11.1 states that the rulers of Hyperborea were giants, sons of the god Boreas who stood “six cubits” in height, being roughly nine feet ]
Η Υπερβορεία, μυθική χώρα της αιώνιας ευτυχίας υπάρχει ίσως όχι σαν ένα πραγματικό μέρος, αλλά σαν τη χώρα του πνεύματος, τη Σαμπάλα, που είναι αδύνατο να βωρεθε’ι στον υλικό κόσμο.

Μια από τις πλέον αινιγματικές παραδόσεις της μυθολογίας μας σχετίζεται με τους Υπερβόρειους γίγαντες και τη μυθική τους χώρα, την οποία κάθε φθινόπωρο επισκέπτονταν ο θεός Απόλλων με το ιπτάμενο άρμα του και την άνοιξη επέστρεφε πάλι στους Δελφούς.
Ο γυρισμός του Απόλλωνα γιορτάζονταν στους Δελφούς κάθε εαρινή ισημερία

Η Υπερβορεία, μυθική χώρα της αιώνιας ευτυχίας υπάρχει ίσως όχι σαν ένα πραγματικό μέρος, αλλά σαν τη χώρα του πνεύματος, τη Σαμπάλα, που είναι αδύνατο να βρεθεί στον υλικό κόσμο.

Για την εμφάνιση γιγαντιαίων εντόμων

"Σύμφωνα με τα πρόσφατα γεωχημικά μοντέλα, πιστεύεται ότι κατά την διάρκεια μιας περιόδου 120 εκ. ετών (που τέλειωσε με μαζική εξαφάνιση στο τέλος της Περμίου διαπλάσεως- Permian period), το επίπεδο του οξυγόνου ανέβηκε σε ένα maximum όριο 35% και μετά έπεσε στο 15%.

Μιά καινούργια μελέτη προτείνει ότι μία τέτοια διαφορά στα επίπεδα του οξυγόνου είχε δραματικές βιολογικές επιπτώσεις σε διαδικασίες όπως η αναπνοή, επιτρέποντας σε έντομα όπως τα dragonflies, οι σαρανταποδαρούσες, οι αράχνες και οι σκορπιοί, να αναπτυχθούν σε πολύ μεγάλα μεγέθη.

Βέβαια υποτίθεται ότι ο άνθρωπος εμφανίστηκε πολύ αργότερα, κάτω από εντελώς διαφορετικές περιβαλλοντολογικές συνθήκες.
πηγή esoterica