Τό ἐρώτημα ΔΕΝ εἶναι ρητορικό καί ἀπευθύνεται στόν ὑπουργό (καί τούς λειτουργούς) τῆς Δικαιοσύνης. Μπορεῖ ἕνας Ἕλληνας πολίτης νά γιορτάζει μέ τήν ἀνωτέρω ἀφίσα τή νίκη τοῦ Κεμάλ τό 1922 καί τόν ὄλεθρο τοῦ ἔθνους μας στήν Μικρασία; Δικαιοῦται νά γράφει, ὅπως ὁ Ἰλχάν Ταχσίν (30-8-12)
“Ἐκφράζουμε ὡς οἰκογένεια τῆς ἐφημερίδας Μπιρλίκ τίς πιό ἐγκάρδιες εὐχές καί συγκινημένοι συγχαίρουμε τό Τουρκικό Ἔθνος γιά τή Γιορτή τῆς Νίκης τῆς 30ης Αὐγούστου πού κερδήθηκε ὑπό τήν ἡγεσία τοῦ μεγάλου Μουσταφά Κεμάλ Ἀτατούρκ μέ τούς συμπολεμιστές του καί τούς ἅγιους μάρτυρές μας πού κατέγραψαν ἕναν θρῦλο”; Κι ἄν ναί, τί ἐμποδίζει κάποιον ἀπό τό νά ὀργανώσει καί μία ἑορταστική ἐκδήλωση στή Θράκη γιά τήν κατάληψη τῆς Σμύρνης, ἀνήμερα τοῦ ἐθνικοῦ μας μνημόσυνου; Τό νά δηλώνει κανείς Τοῦρκος σημαίνει ὅτι δικαιοῦται καί νά συμπεριφέρεται σάν νά μήν ζεῖ στήν Ἑλλάδα ἀλλά στήν Τουρκία; Ἐδῶ μιλᾶμε γιά τόν ὁρισμό τοῦ ἀδικήματος προσβολῆς μνήμης καί πρόκλησης διχόνοιας – ἤ ὄχι;
Ἔχουμε ξεπεράσει κάθε ὅριο ἐθνικῆς ἀναξιοπρέπειας καί κρατικῆς ἀνυποληψίας. Βγαίνει ὁ Τζενγκίζ Ὀμέρ καί δηλώνει ἀνοιχτά (“Μιλέτ”, 29-8-12) ὅτι δουλεύει γιά τόν ἐκτουρκισμό τῶν Πομάκων καί καλεῖ συχνότερα Τούρκους ἀξιωματούχους πού διευκολύνουν το ἔργο του, καί ἐξορκίζει τούς Πομάκους πού “ἀγαποῦν τήν μητέρα πατρίδα τους Τουρκία πιό πολύ κι ἀπό τούς Τούρκους (…) νά μήν στείλουν τά παιδιά τους στά ἑλληνικά νηπιαγωγεῖα” καί νά ἀγνοήσουν “τίς κενές ἀπειλές τῆς διοίκησης”. Τήν ἑπομένη ὁ Φερούχ Ὀζκάν στήν ἱστοσελίδα του (yunturk.org.tr) ὑμνεῖ τήν ἀνεξάρτητη δημοκρατία τῆς Δ. Θράκης τοῦ 1913. Τί ἄλλο θέλουμε;;;!!!
Εφ.Αντιφωνητής 1/9/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου