Φεύγοντας από το Ικεα κι ενώ περνούσα αμέριμνος , διαλέγοντας την δροσίτσα των στενών απ' την χλαπαταγή του Κηφισού ένα "ααααααα" διέκοψε το τραγούδι μου. Δικό μου ήταν, τόσος ενθουσιασμός γι' αυτή την πολυκατοικία που "really stands out". Το αααα συνεχίστηκε συνοδεία της κάμερας.
Κατ' αρχήν είναι ενταγμένα αρμονικά στο περιβάλλον
Το Πρώτο που πρόσεξα, τα χολυγουντιανά αστέρια(είχανε αστέρια οι αρχαίοι;)
Υπέροχες αρχαιοπρεπείς αναπαραστάσεις τις μετώπες...
..αλλά και αναγεννησιακά αγγελάκια μπηλόου
στην κορυφή η μετώπη, στις κεφαλές των αυλητρίδων, μουσών γουατέβερ
Και τα μαρμάρινα infopoints
Λείπει ο Λαζόπουλος
Αγαπημένη γωνιά αισθητικής αλληλουχίας
Η γκράντε είσοδος, αλλιώς είναι να μπαίνεις με τις σακούλες απ' το σούπερ μάρκετ σ' αυτή την είσοδο. (μου αρέσει που ο Μαίανδρος δεν ολοκληρώνεται, αλλά διπλώνει στις γωνίες)
Πορτίτσα για πίσω γκαράζ κάποιου Ρωμαίου Ίλαρχου
Και εκεί που λέω αυτό είναι, γυρίζω και τι να δω;;;
Ένα ακόμα πιο εντυπωσιακό μέγαρο στην παρακάτω γωνία.
Καρυάτιδα και αστέρι, σταθερές αξίες.
Στην κορυφή ο Ζευς, ολυμπιακοί, δυό αετοί, δύο περιστέρια με δάφνες, με μοναδική παραφωνία το μεγαλοπρεπές αστέρι.
"Ξέχασα κάτι;"
Περικλής επιθεωρών μπουγάδες.
Ένα μίνι πάνθεον στην μπορντώ είσοδο.
3 οι βασικές πύλες εισόδου: Διογένους, Αχιλλέως, Δήμητρας
Το κλεμμένο άγαλμα του Πόρτο Λεόνε σετάκι με εκκλησιά τύπου Μυστρά
Επεξήγηση του κονσεπτ, πιο λογικό μου φάνηκε από αυτά που γράφουν στα μπούκλετ ανατρεπτικών μοδάτων εκθέσεων.
• Οδός Αττάλειας προς το τέλος της αν θυμάμαι καλά
Αναγνώστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου