ΓΝΩΘΙΣ ΕΑΥΤΟΝ

Οδυσσέας Ντάκουλας

Θα λέγαμε ότι είναι η κορύφωσης του Ελληνικού Πνεύματος.

Η ευχή των αρχαίων ημών προγόνων:

΄΄Ερρωσθε-απόκτησης αρετών, με σκοπό την αληθινή αγάπη που ελευθερώνει και ευδαιμονείτε-απόκτησης γνώσεων με σκοπό την Αλήθεια ΄΄,

έχει ακριβώς σαν προορισμό ,την παραπάνω κατάσταση.

Φυσικά ευδαιμονία άνευ αρετής,διαβολή εστί.

Επιστήμη άνευ αρετής,κτηνωδία εστί.

Πράγματι οι προγόνοι μας έφθασαν σε αυτή την κατάσταση και διαπίστωσαν την τραγωδία σε όλο το έυρος της.

Δεν είναι τυχαίο το ότι η τραγωδία παίζει πρωτεύοντα ρόλο στο ελληνικό γίγνεσθαι καθώς και η μουσική μας ,ανά τους αιώνες μεταφέρει μία θλίψη πλην όμως με χαρούμενες και αισιόδοξες εμφάνσεις.

Ιω.4. 35Eσείς δε λέτε: Tέσσερις μήνες ακόμα και θα έχουμε θερισμό; Mα εγώ σας λέω: Oρίστε! Σηκώστε τα μάτια σας και κοιτάξτε τα χωράφια ότι είναι κιόλας άσπρα, έτοιμα για θερισμό(άνθρωποι που διαπίστωσαν τον πραγματικό τους εαυτό, έτοιμοι προς μετάνοια)! 36Kαι ο θεριστής αμείβεται και συνάζει καρπό για την αιώνια ζωή, έτσι ώστε κι εκείνος που σπέρνει κι εκείνος που θερίζει να χαίρονται μαζί.

Ερχεται ο Θεός, δια του Υιού ,του Χριστού μας, ακριβώς την στιγμή αυτή και τους αναγγέλει το χαρμόσυνο μύνημα:

΄΄Mετανοείτε ,υγγικεν γαρ η βασιλεία των ουρανών΄΄

Το ζήτημα που τίθεται είναι:

Τι σημαίνει να γνωρίσουμε τον εαυτό μας?

Πως θα μας φαινόταν αν βλέπαμε έναν μεσήλικα άνδρα να παίζει με παιχνίδια ενός 2 χρόνου αγοριού, να μιλάει και να συμπεριφέρεται όπως το αγοράκι.

Τι θα λέγαμε αν γύρω σε μία κρυστάλλινη πηγή δροσερού νερού τρέχουν διψασμένοι άνθρωποι και ενώ μπορούν να πάνε να ποιούν νερό, λόγο του ότι κάποιος έχει βάλει ένα σκιάχτρο ,τελικά πεθαίνουν από αφυδάτωση.

Τι θα λέγαμε αν επίσης σε μία εντατική ,είναι κάποιοι ετοιμοθάνατοι από διάφορες θανατηφόρες αρρώστιες και ο ένας βρίζει τον άλλο ως προς την αρρώστια διότι θεωρεί τον εαυτό του σε καλύτερη κατάσταση, μολονότι θα πεθάνει τετελεσμένα.

Tι θα λέγαμε αν ρωτάγαμε κάποιον φοιτητή για ποιόν λόγο σπουδάζει σε κάποιο πανεπιστήμιο και μας απαντούσε ,δεν ξέρω,μη τα ψάχνεις αυτά ,κανείς δεν ξέρει.

Αυτή δυστηχώς είναι η πνευματική καταστασή μας.

Ας προσέξουμε τι μας αποκαλύπτεται όσον αφορά τον λόγο δια τον οποίον μας εδημιούργησε ο Θεός.

Γεν. 1 ,26 καὶ εἶπεν ὁ Θεός· πoιήσωμεν ἄνθρωπoν κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμoίωσιν, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τoῦ oὐρανoῦ καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ γῆς.

Δεδομένο, το οποίο αμαυρώσαμε , διεφθείραμε και το εμποτίσαμε με φθορά και θάνατο, με την πτώση ,το ΄΄κατ΄εικόνα΄΄ (δωσμένο από το Θεό).

Και προορισμός του ανθρώπου το ΄΄καθ ομοίωσην΄΄το οποίο αρχίζει μετά την Ανάσταση του Χριστού.Τουτέστιν να γίνουμε όμοιοι,κατά χάριν θεοί εν τω Αυτώ Πνεύμα, το Αγιον.

Πως θα ενωθούμε με τον Θεό?

Ο ΧΡΙΣΤΟΣ μας το αποκαλύπτει:

΄΄ΙΩ.8.32 ΓΝΩΣΕΣΘΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΕΙ ΥΜΑΣ.

36Aν, λοιπόν, σας ελευθερώσει ο Γιος, τότε θα είστε πραγματικά ελεύθεροι ΄΄.

Τι είναι η Αλήθεια?

Ο Χριστός είναι η Αλήθεια.

Ο διάβολος στερεί από τον άνθρωπο με έντεχνους τρόπους ,προτείνoντας του παιχνίδια όπως τα παραπάνω και βαζοντάς του διάφορα σκιάχτρα κοντά στην πηγή, το μοναδικό πράγμα που ουσιαστικά έχει οντολογικά ανάγκη,την κοινωνία του με το Αγιο Πνεύμα η οποία συντελείται μόνον δια της ενώσεως με τον Χριστό.

Αραγε που βρίσκεται το πρόβλημα και δεν μπορούμε να το επιτύχουμε?

Το πρόβλημα είναι το πέπλο στον νού μας που αφαιρείται μόνον δια της μετανοίας.

Για να μετανοήσει κάποιος απαραίτητη προυπόθεση είναι η αυτογνωσία.

΄΄Δεν μπορεί να έρθει κάποιος σε Μένα, αν δεν τον έχει καλέσει ο Πατέρας Μου΄΄

μας αποκαλύπτει ο Χριστός.

Και το κριτήριο το οποίον πρέπει να πληρεί ο άνθρωπος ώστε να τον καλέσει ο Θεός είναι η εντολή ΄΄ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ΄΄.

Για να γίνει αυτό πρέπει να γνωρίσουμε τον πραγματικό εαυτό μας ,την καταστασή του και να τον συγκρίνουμε με το κατ΄εικόνα που μας χάρισε ο Θεός. Αν δεν φθάσουμε σε αυτό το σημείο τότε δεν μπορούμε ούτε να φανταστούμε τι είναι μετάνοια ,η οποία φυσικά και αυτή είναι δώρο Θεού.

Γνώθις εαυτόν,έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι.

Πολλές φορές το ακούμε ,το έχουμε σκεφθεί αλλά ποιος είναι ο πραγματικός εαυτός μου?

Μήπως είναι το σώμα το οποίο βλέπω στον καθρέπτη?

Μα αν είναι έτσι τότε παρατηρώντας μία φωτογραφία των δύο ετών,μία των 16 και των 30 κτλπ ποια εικόνα θα προσδιορίζει το διαχρονικό μου ΄΄εγώ΄΄?

Μήπως δεν είμαι εγώ ο ίδιος?

Βεβαίως όλοι μας νιώθουμε την απολυτοσύνη του εγώ μας ,τουτέστιν την αιώνια ύπαρξη μας διαχρονικά, αλλά από πού πηγάζει όταν το σώμα είναι ένα πεπερασμένο δάνειο γονιδιακών συνδοιασμών ,όπου ούτε οι γονείς αλλά ούτε και εμείς δεν επιλέξαμε(δια της βούλησης) στο ελάχιστο κάποιο χαρακτηριστικό του, αλλά κατά την κατάσταση της ψυχής μας και με βάση τον Λόγο της Δημιουργίας και Υπάρξεως ,επιλέγει τα χαρακτηριστικά.

Αραγε αν το σώμα δεν είναι το αληθινό εγώ μας αλλά ένα ρούχο ,κάλυμμα της ψυχής τότε μήπως ο χαρακτήρας?

Ο χαρακτήρας μας δεν είναι τίποτα άλλο, παρά τα ΄΄παπούτσια΄΄ της ψυχής.

Ο χαρακτήρας είναι κάποιες γονιδιακές μνήμες τις οποίες κληρονομούμε από τους προγόνους μας ,οι οποίες συμπληρώνοντε από τα βιωματά μας και τις εμπειρίες μας,τις γνώσεις μας, χωρίς όμως να αλλοιώνεται ιδιαίτερα(εξού και η ρήση του σοφού λαού ΄΄πρώτα βγαίνει η ψυχή και μετά τα χούγια΄΄).

Από τα παραπάνω παρατηρούμε ότι ούτε το σώμα αλλά ούτε και ο χαρακτήρας μας είναι το πραγματικό εγώ μας τα οποία βεβαίως παίζουν βασικούς ρόλους στην διαμόρφωση του αληθινού εαυτού μας.

Αραγε από πού πηγάζει αυτό το απόλυτο εγώ ,που λέμε όταν αναφερόμαστε προς τον εαυτό μας?

Πηγάζει από το ΄΄κατ΄ εικόνα΄΄.

Εικών Θεού είναι η ψυχή μας ,την οποία αμαυρώσαμε,συντρίψαμε και καλούμαστε να την αναστήσουμε εδώ τώρα.

Ο Χριστός μας αποκαλύπτει:

΄΄Δεν ήρθα να σας κρίνω αλλά να σας σώσω.΄΄

΄΄Ο λόγος που σας εκύρηξα, αυτός θα κρίνει τον καθένα σας΄΄.

Ο Ιδιος Λόγος δεν αλλάζει ούτε εις ένα κόμμα και μία τελεία ,με βάση την αποκάλυψη του Θεού και βάση Αυτού του Λόγου εδημιούργήθησαν , υπάρχουν , συγκρατούντε και θα μετασκευαστούν τα πάντα..

Βάση του Ιδίου Λόγου θα κατακαεί και θα μετασκευαστεί εν αφθαρσία στην Δευτέρα Παρουσία όλο το φθαρτό υλικό μας Σύμπαν και θα αποκαλυφθούν τα πάντα όπως είναι στην πραγματικότητα καθώς επίσης θα αποκαλύφθεί το εγώ μας, όπως πραγματικά είναι.

Βεβαίως ο Λόγος είναι ο Υιός ,το Δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ο Χριστός όπου στην Παρουσία Του,ως Θεός , θα αποκαλύψει τα πάντα όπως είναι και τότε θα αγαλιάζοντε και θα ακτινοβολούν αυτοί που θα του ομοιάζουν και θα καταισχύνοντε οι αντιτιθέμενοι και οι αδιαφορούντες στον Λόγο ,τουτέστιν ουσιάστικά στο καθ΄ομοίωσην, διότι ο Θεός ούτε πειράζει,ούτε πειράζεται.

Αλλωστε γι’αυτό μιλάμε για(Τελική) Κρίση και όχι για Δίκη διότι τα πάντα θα τελεστούν ακαραία(εν ριπή οφθαλμού καθώς λέει η Γραφή)

Το ζήτημα είναι πως καθορίζουμε την ψυχή και πως ανακαλύπτουμε την καταστασή της.

Ο Λόγος του Θεού είναι ο μόνος καθρέπτης που μπορεί κάποιος να δει τον τον αληθινό εαυτό του.Ο Χριστός είναι ο μόνος Ιατρός και η μόνη Οδός ,η Αλήθεια .

Εκεί ακριβώς έγκειται ο παραπάνω λόγος Του που μας λέει ότι ΄΄Εγώ ήρθα να σας σώσω΄΄διότι όταν έρθει ως Θεός ,να μπορέσουμε να αντέξουμε μπροστά στην Δόξα του και να μην καταισχυνθούμε και κατακαούμε.

Χώρις αληθινή,προσωπική ένωση με τον Χριστό ότι και να κάνει ο άνθρωπος στον κόσμο μας αργά η γρήγορα θα φωνάξει ότι ΄΄τα πάντα μάταια είναι΄΄και το χειρότερο η κενότητα και η αισχύνη θα τον ακολουθεί για πάντα.

Βάση της πνευματικής κατάστασης του πραγματικού εαυτού , οι άνθρωποι χωρίζοντε σε δύο βασικές κατηγορίες:

Στους ένθεους και στους άθεους.

Αθεος(ο μη έχων θέα-πνευματική όραση) η άθαιος(α-κίνητος) ο νεκρός πνευματικά, είναι ο άνθρωπος του οποίου η ΄΄ζωή΄΄ βασίζεται εξ ολοκλήρου στα ερεθίσματα των αισθήσεων και στις σωματικές ανάγκες.Είναι ο καλύτερος αγωγός μεταφοράς του μολυσμένου-ακάθαρτου πνεύματος, που σαν σκοπό έχει να μολύνει αν είναι δυνατόν όλη την υφήλειο.

Όπως ο μισάνθρωπος πατέρας του ψεύδους αδυνατεί να βρει ηρεμία έτσι και οι άνθρωποι αυτοί, ενώ η διανοησή τους λειτουργεί μηχανικά, ξερνώντας από το στόμα τους έτοιμες ,τυποποιημένες φράσεις με ξέφρενο ρυθμό που τους επιβάλεται!!!εντούτης αν βρεθούν μπροστά σε κάποιον με πνεύμα αληθείας ταράσσοντε και επαναλαμβάνουν τις ίδιες ανοησίες εώς ότου καταφερθούν με ύβρις η απομακρυνθούν ταραγμένοι καθώς το φοβικό σύνδρομο τους ,επιτάσσει .

Όταν η ψυχή τους χωριστεί από το σώμα τότε θα ανακαλύψουν την τρομακτική αλήθεια μην μπορώντας όμως να αλλάξουν κάτι.

ΙΩ.12.35Tότε ο Iησούς τους είπε: Για ένα μικρό χρονικό διάστημα ακόμα το φως είναι μαζί σας. Περπατάτε όσο έχετε το φως για να μη σας προφτάσει το σκοτάδι. Γιατί όποιος περπατάει μέσα στο σκοτάδι, δεν ξέρει πού πηγαίνει. 36Όσο έχετε το φως, να πιστεύετε στο φως, για να γίνετε παιδιά του φωτός.

Οι ένθεοι χωρίζοντε σε τρείς κατηγορίες

1)Στους δούλους

Είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν τις συνέπειες της ανομίας καθώς και του ότι ο κόσμος είναι φτιαγμένος δια του Λόγου έτσι ώστε ,αν κάνει κάποιος κακό αυτό να επιστρέφει πάνω του και εως εκ τούτου ο φόβος να αποτελεί το κριτήριο των πράξεων.

2)Στους πιστούς

Είναι οι άνθρωποι που είναι γνώστες των ενεργειών του Θεού αλλά όχι του Θεού,έχουν μερική εμπειρία της κατάστασεως του παραδείσου η της κολάσεως αλλά δεν μπορούν να ελευθερωθούν από τα πράγματα του κόσμου και από το σκιάχτρο του σωματικού θανάτου και εως εκ τούτου γνωρίζοντας πέρι της δικαιοσύνης του Θεού η σχέση τους μαζί Του παραμένει εμπορική.

Σε κάθε δυσκολία επιζητούν θεία επέμβαση με τρόπο όμως δικαιωματικό και ταράσσοντε όταν ο Θεός δεν επεμβαίνει.

Δίνουν κάτι(π.χ τα χρησιμοποιημένα παπούτσια και ρούχα,η μερικά ψιλά) η κάνουν κάτι καλό ώστε να πάνε στον παράδεισο.

Φουσκώνουν από υπερηφάνεια όταν κάνουν κάτι καλό και οπωσδήποτε έχουν την απαίτηση από τον κόσμο να εφαρμόζει το παραδειγμά τους ώστε να γίνει ο κόσμος καλύτερος και δίκαιος!!!επιζητώντας εν αγνοία τους κατά τον τρόπο αυτό να είναι αυτοί οι κριτές και το κέντρο.

3)Στους υιούς της κληρονομίας,δούλους της Αγάπης και της Ελευθερίας.

Είναι τα γνήσια τέκνα της Ορθοδοξίας,οι Αγιοι, τους οποίους δεν τους απασχολεί αν θα πάνε στον παράδεισο η στην κόλαση,αν αποκτήσουν η χάσουν κάτι,αν τους συμβεί κάποιο κακό κλπ αλλά το μόνο που τους απασχολεί είναι να δοξάζουν τον Θεό,να είναι κοινωνοί του Αγίου Πνεύματος .

Η ζωή τους είναι ο Χριστός,δεν νοείται ζωή μακριά από τον Δημιουργό και Ζωοδότη και αναφωνούν εν έκσταση από τρελό έρωτα:

Υμνούμεν Σε

Προσκυνούμεν Σε

Ευλογούμεν Σε

Ευχαριστούμεν Σε

Δοξολογούμεν Σε.

Γιατί άραγε?

Και συνεχίζουν

ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΣΟΥ ΔΟΞΑ.

Είναι αυτοί των οποίων το πνεύμα τους ,δια του Αγίου Πνεύματος ,διαπερνά,ερευνά όχι μόνον τις ψυχές των ανθρώπων και τον κόσμο αλλά φτάνει στα δυσθεώρητα βάθη και ύψη του Θεού.Είναι αυτοί που αγαπούν όλα τα κτίσματα του Θεού με υπέρμετρη αγάπη αλλά δεν συμβιβάζοντε με την Πλάνη και ελέγχουν με αυστηρό τόνο τους διαστροφείς.

Αν και η Εκκλησία μας σκοπό έχει να ΄΄παράγει΄΄ τέτοιους υιούς εντούτης δέχεται και τις τρεις κατηγορίες προσκαλώντας τους στην Θεία Κοινωνία.

ΜΕΤΑ ΦΟΒΟΥ ΘΕΟΥ,ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ ΠΡΟΣΕΛΘΕΤΕ.

Πλην όμως το πνεύμα του Θεού αναπαύεται στους τελευταίους.

Σε πρακτικό-φιλοσοφικό επίπεδο οι παραπάνω κατηγορίες ερμηνεύονται ως εξής:

1)Οι σαρκικοί

Είναι αυτοί οι οποίοι η βούλησή τους,η αντίληψη τους και όλο τους το είναι ,περιφέρεται γύρω από της ανάγκες του σώματος και κατά συνέπεια για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες αυτές, προβαίνουν σε ενέργειες συνήθως καταστροφικές.

Η ζωή τους είναι γεμάτη από συμπτώσεις,εναλλαγές διάθεσης και ενδιαφερόντων και η μοίρα=άγνοια , παίζει προτέυοντα ρόλο.

Η ονομασία που έχει αποδοθεί από τους θύτες με θρασύτητα, πλην θα λέγαμε εκφράζοντας την αληθή κατάσταση είναι καταναλωτές.

Δεν προκαλεί καν εντύπωση ότι ενώ αποκαλούντε δημοσίως με τον όρο αυτό ,τον δέχοντε χωρίς καν να αναρωτηθούν τι σημαίνει.

Ανάλωση είναι η χρήσης,κατανάλωση είναι η κατάχρησης.

Βλέπουμε ότι ο όρος αποδίδει ξεκάθαρα την κατάσταση.

Θα λέγαμε ότι η κατηγορία αυτή των ανθρώπων ταυτίζεται με την ζωή των ζώων πλήν του λόγου, που πολλές φορές όχι απλώς δεν βοηθάει αλλα μπερδέυει τους ανθρώπους , αν και τα ζώα σε κάποιες περιπτώσεις υπερτερούν ,διότι ικανοποιούν απλώς τις ανάγκες του σώματος χωρίς να κάνουν κατάχρηση .

Συνήθως όταν ακούμε πέρι των παραπάνω αυτοπροσδιορίζόμαστε στην αντίπερα όχθη με κριτική διάθεση στον καταναλωτισμό ,πλην όμως δεν είμαστε σε θέση να απαρνηθούμε την κτηνώδη αυτή στάση.

Η αποταμίευση και η συσσώρευση αγαθών με στόχο την ασφάλεια!!! είναι το χαρακτηριστικό γνώρισμα της κατηγορίας αυτής χωρίς να έχει σχέση αν κάποιος έχει η στερείται χρημμάτων η αγαθών.Η προαίρεση είναι αυτή που καθορίζει τον άνθρωπο.

Οι αρχαίοι πρόγονοί μας ,τους ανθρώπους της κατηγορίας αυτής ,τους αποκαλούσαν,βάρβαρους.

Επίσης απέτρεπαν στους ανθρώπους της κατηγορίας αυτής την ενασχόληση με τα κοινά ,διότι τους θεωρούσαν επικίνδυνους.

Πράγματι,η Ελλάς όλου του 20 αιώνα εώς σήμερα υποφέρει από την <<δημοκρατική>> ψήφο του όχλου, με τα χαρακτηριστικά των σαρκικών ανθρώπων.

Κατά τον Πλάτωνα Αιτία της παpακμής της δημοκρατίας ειναι η υπερίσχυση της ομαδικής ψυχής του όχλου.

Ο όχλος κυριαρχείται απο την ηδονή, που λόγω της απαιδευσίας προτιμά το "αδικειν" απο το "αδικεισθαι".

Ετσι όμως δεν προάγεται ηθικά η πολιτικη ζωη, οπότε δεν μποpεί να επιτευχθεί ευδαιμονία

ούτε για το άτομο ούτε για την πολιτεία.

2)Οι ψυχικοί.

Στην κατηγορία αυτή οι άνθρωποι συνήθως δεν αδικούν κατά συνείδηση,αποφέυγουν τις πράξεις που θα έβλαπταν κάποιον συνανθρωπό τους,έχουν έντονη την τάση να παρατηρούν την αδικία και συνήθως προσδιορίζουν σαν βασικό πρόβλημμα της ανθρωπότητας ,την κακία και κατ επέκτασιν τους κακούς.

Λίγοι όμως είναι σε θέση να ανεχθούν κάποια αδικία εις βάρος τους.

Ενώ γνώρισαν την πλάνη του κόσμου,τουτέστιν την φθορά και τον θάνατο, συνήθως πέφτουν στην παγίδα της κρίσης με βάση το ψευτικο, εγώ τους.Ενα εγώ το οποίο καμμία σχέση δεν έχει με τον πραγματικό εαυτό τους τουτέστιν την ψυχική υπόσταση όπως εδημιουργήθει από τον Θεό .

Πολλοί καταφέυγουν σε μία απαξίωση της σαρκός και θεωρούν τα του σώματος και την ενασχόληση με αυτό σαν την βασική πηγή της ανθρώπινης οδύνης και πλάνης.

Θεωρούν την ψυχή σαν φυλακισμένη στο σώμα και όλες τις οδύνες της σαν αποτέλεσμα αυτής της υπάρξεως.Είναι ένας φθηνός τρόπος δικαιολόγησης της καταστασής τους και των επιλογών .

Αν επιμείνουν πολύ σε αυτή την κατάσταση, θα αυτοκαταστραφούν η θα πρέπει να βρουν τεχνητούς τρόπους υπάρξεως(αλκοόλ,ναρκωτικά,ψυχοφάρμακα κτλπ)ώστε να αντέξουν τα εξωτερικά ερεθίσματα.

Ο άνθρωπος ο οποίος ανήκει σε αυτήν την κατηγορία είναι πολύ κοντά στο να γνωρίσει τον πραγματικό εαυτό του,αρκεί να αλλάξει την εγωκεντρική στάση του,τουτέστιν να μην κρινει τον κόσμο με βάση την κατάστασή του, και να υψώσει το νου του προς τα άνω.

Αν και μεταμέλησαν για τον σαρκικό τρόπο ζωής(σαρκικός είναι ο τρόπος όπου η βούληση του ανθρώπου ελέγχεται από την σάρκα και τις ανάγκες της, και όχι από τον Λόγο) και των αποτελεσμάτων που συνεπάγοντε από αυτόν ,δεν έφτασαν σε επίπεδο μετανοίας, η οποία δίδετε από τον Θεό όταν ο άνθρωπος γνωρίσει τον πραγματικό εαυτό του.

Ανθρωποι της διανόησης,του καλιτεχνικού,του πολιτικού χώρου,φιλόσοφοι και θρησκευόμενοι είναι κάποιοι από τους πολλούς της κατηγορίας αυτής τους οποίους τους διακρίνει μία τάση να μετέχουν έντονα στα κοινά η να απομονώνοντε στον δικό τους κόσμο,να παρατηρούν και προβάλουν κάθε αδικία και παρανομία,να ελέγχουν και να συμβουλέυουν , να θέλουν να αλλάξουν τον κόσμο.

Τόνοι μελάνης έχει χυθεί ανά τους αιώνες γιά τα ονειρά τους,τις σκέψεις τους και τις ιδέες τους.

Δηστυχώς τους προδίδουν τα θλιμμένα μάτια τους,το κενό βλέμμα τους ,το οποίο αδυνατεί να καλυφθεί πίσω από το υποκριτικό χαμόγελο μορφασμών προσώπου που συνοδέυει κάθε λόγο τους.

Είναι αδύνατον η ψυχή τους να βρεί την γαλήνη όσο αρνείται να μην κοινωνεί με το συστατικό που της δίδει ζωή,το Αγιον Πνέυμα.

Ο πραγματικός τους εαυτός είναι η ψυχή , η οποία είναι κομμάτι,΄΄κύτταρο΄΄ του Θεού,μέλος του Σώματος του Χριστού.Οσο μπορεί ένα κύτταρο του σωματός μας να ζήσει εκτός του σώματος,άλλο τόσο μπορεί και η ανθρώπινη ψυχή να ζήσει εκτός Σώματος του Χριστού.Η διαφορά έγκειται στο ότι το κύτταρο μας είναι φθαρτό ενώ η ψυχή μας αθάνατη το οποίο συνεπάγεται με μόνιμη οδύνη,κόλαση=ακινησία της.

Το στάδιο αυτό ,το οποίο, αργά η γρήγορα θα έρθει στην ζωή του κάθε ανθρώπου, είναι επικίνδυνο και καλείται ο άνθρωπος να γνωρίσει τον πραγματικό εαυτό του και να μετανοήσει ,διαφορετικά θα καταστραφεί οριστικά και θα σπαταλήσει στην ουσία την ευκαιρία να επιτύχει τον ανθρώπινο του προορισμό.

3)Οι πνευματικοί.

Στην κατηγορία αυτή ανήκουν οι αληθινοί χριστιανοί,οι Αγιοι,οι οποίοι αφού εγνώρισαν τον πραγματικό εαυτό τους ,έφριξαν με την κατάσταση αυτή της πτώσεως και αστραπαία μετανόησαν,δηλαδή έστρεψαν τον νου στην Πηγή της Ζωής.

Αρχισαν μία πορεία κοινωνίας με τον Θεό η οποία περνά από την κατάσταση των οδυνών της γέννησης.

Θα παρομοιάζαμε την πνευματική γέννηση του ανθρώπου ,με την σωμματική γέννα μιάς γυναικός.

Και οι δύο περιπτώσεις έχουν την ομοιότητα αρχικά των οδυνών και του φόβου, αλλά καταλήγουν σε μεγάλη χαρά.

Οι άνθρωποι αυτοί σε αντίθεση με την δέυτερη κατηγορία δεν εστιάζουν την προσοχή τους στην αδικία και στο κακό αλλά στην Αμαρτία= Πλάνη.

Δεν θεωρούν το σώμα σαν πρόβλημμα,αντιθέτως κατανοούν την ευεγερσία του σώματος, ευχαριστώντας τον Θεό, με όλα τα ακόλουθα αυτού,πόνους,αρρώστιες κτλπ στην ψυχή τους και στον σκοπό για τον οποίο ήρθαν στον κόσμο αυτό ,που είναι η μετάνοια και η ΄΄απόκτησης΄΄,η κοινωνία του Αγίου Πνέυματος η αλλιώς το ΄΄χτίσιμο΄΄ του πνευματικού σώματος .

Το κακό για αυτούς δεν υπάρχει,δηλαδή δεν έχει υπόσταση απλά είναι μία κατάσταση ΄΄απουσίας΄΄,ενέργειας του Αγίου Πνέυματος, η οποία προκαλείται από την συναίνεση του ανθρώπου στην Αμαρτία,δηλαδή στην Πλάνη=διαστροφή του ΛΟΓΟΥ.

Το κακό αφανίζεται όταν ο άνθρωπος δεχθεί την Αλήθεια,τον Λόγο,δηλαδή τον Χριστό και ο άνθρωπος μόνο τότε αποκτά αληθινή ελευθερία και γαλήνη,υπερβαίνει την φθορά και τον θάνατο και βιώνει τον αληθινό κόσμο εδώ και τώρα.

Σίγουρα το τρίπτυχο των αρχαίων προγόνων μας ΛΟΓΟΣ,ΝΟΗΜΑ,ΕΡΓΟ είναι βασικός συντελεστής στην αυτογνωσία η οποία είναι η προυπόθεση της μετανοίας.Η αυτωγνωσία όμως ανεύ του Λόγου μπορεί να γίνει ένας αυτοκαταστροφικός μηχανισμός που θα φέρει τον άνθρωπο σε απόγνωση.Χρειάζεται λοιπόν μεγάλη προσοχή.

Δηλαδή η καθομοίωσης με τον Θεό περνά από την γνώση του Λόγου και την ένωση με Αυτόν,δηλαδή κατανόηση και βίωση του Ευαγγελίου δια των μυστηρίων της Εκκλησίας και την εφαρμογή αυτού στην πράξη.

Η ζωή των ανθρώπων αυτών ,έχει σαν κέντρο τον Χριστό.

Είναι συμπονετικοί προς τους συνανθρώπους,συγχωρούν και δέχοντε αδικίες εις βάρος τους ,ελέγχουν όμως αυστηρά την υποκρισία και τους πλάνους.

Η κατηγορία αυτή είναι αυτοί , τους οποίους ο Ιδιος ο Χριστός τους αποκάλεσε ζώντες,και δεν πρόκειται να πεθάνουν πλέον απλά απομένει να ολοκληρώσουν την τελείωση τους και να παραδώσουν στην γη αυτό που της ανήκει,τον δερμάτινο χιτώνα,το φθαρτό σώμα.

Είναι ενδιαφέρον η αποκάλυψη από τον Απόστολο Πάυλο όσον αφορά την τρίτη κατηγορία των ανθρώπων,αυτών που εφθασαν στο πνευματικό επίπεδο.

Προς Κορινθίους α.ιε

40 Ὑπάρχουν σώματα ἐπουράνια καὶ σώματα ἐπίγεια. Ἀλλ’ ἄλλη εἶναι ἡ λαμπρότης τῶν ἐπουρανίων, ἄλλη τῶν γηΐνων.

41 Ἄλλη εἶναι ἡ λαμπρότης τοῦ ἡλίου, ἄλλη τῆς σελήνης καὶ ἄλλη ἡ λαμπρότης τῶν ἀστέρων, διότι ἀστέρι ἀπὸ ἀστέρι διαφέρει κατὰ τὴν λάμψιν.

42 Ἔτσι εἶναι καὶ μὲ τὴν ἀνάστασιν τῶν νεκρῶν. Ἐκεῖνο ποὺ σπέρνεται εἶναι φθαρτόν, ἐκεῖνο ποὺ ἀνασταίνεται ἄφθαρτον.

43 Σπέρνεται ἄδοξον, ἀνασταίνεται ἔνδοξον, σπέρνεται εἰς κατάστασιν ἀδυναμίας, ἀνασταίνεται εἰς κατάστασιν δυνάμεως,

44 σπέρνεται σῶμα φυσικόν, ἀνασταίνεται σῶμα πνευματικόν. Ὑπάρχει σῶμα φυσικόν, ὑπάρχει καὶ σῶμα πνευματικόν.

45 Ἔτσι εἶναι γραμμένον: Ἔγινε ὁ πρῶτος ἄνθρωπος, ὁ Ἀδάμ, ὂν ζωντανό· ὁ τελευταῖος Ἀδὰμ πνεῦμα ποὺ δίνει ζωήν.

46 Δὲν εἶναι ὅμως πρῶτον τὸ πνευματικὸν ἀλλὰ τὸ φυσικόν, ἔπειτα τὸ πνευματικόν.

47 Ὁ πρῶτος ἄνθρωπος ἐπλάσθηκε ἀπὸ τὴν γῆν, γήϊνος, ὁ δεύτερος ἄνθρωπος, δηλαδὴ ὁ Κύριος, εἶναι ἀπὸ τὸν οὐρανόν.

48 Ὅπως ἦτο ἐκεῖνος γήϊνος ἄνθρωπος, τέτοιοι εἶναι οἱ γήϊνοι, καὶ ὅπως εἶναι ὁ ἐπουράνιος, τέτοιοι εἶναι καὶ οἱ ἐπουράνιοι,

49 καὶ ὅπως ἐφορέσαμεν τὴν εἰκόνα τοῦ γηΐνου, θὰ φορέσωμεν καὶ τὴν εἰκόνα τοῦ ἐπουρανίου.

50 Σᾶς λέγω τοῦτο, ἀδελφοί: ὅτι σάρκα καὶ αἷμα δὲν μποροῦν νὰ κληρονομήσουν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, οὔτε ἡ φθορὰ κλήρονομεῖ τὴν ἀφθαρσίαν.

Οσον αφορά τον όρο μετάνοια δυστηχώς η πλειοψηφία από εμάς έχουμε την τάση να φανταζόμαστε διάφορα χωρίς όμως να κατανοούμε την αληθινή έννοια του όρου.

Αναφέροντας τη λέξη μετάνοια στους περισσότερους, αμέσως νομίζουν ότι μιλάς για στέρηση,αδυναμία κλπ. Τίποτα δεν θα μπορούσε να απομακρύνει πιο πολύ από την αλήθεια απ' ότι αυτά.

Η μετάνοια είναι ένα δώρο του Θεού. Είναι ένα θαύμα της άπειρης Χάρις του Θεού.

Η μετάνοια είναι αποκλειστικά για εκείνους αναγνωρίζουν την ανάγκη τους, για εκείνους που αναγνωρίζουν ότι έχουν αμαρτήσει,έχουν χαθεί και θέλουν να επιστρέψουν.

Δεν είναι για για εκείνους που είναι ικανοποιημένοι με τον ΄΄εαυτό΄΄ τους.

Η μετάνοια είναι η Χάρις του Θεού που ενεργείται. ανασταίνει, αποκαθιστά και επιδιορθώνει. Είναι το απαραίτητο βήμα για τη λύτρωση το οποίο χρειάζεται την συναίνεση του ανθρώπου δια της αυτογνωσίας και της ταπεινοφροσύνης αυτού.

Ο Θεός συγχωρεί μόνο εκείνους που μετανοούν.

Η αληθινή μετάνοια, ο καρπός της θείας λύπης οδηγεί «προς σωτηρίαν αμεταμέλητον» (Β' Κορ. 7/ζ':10).

Απ' όλη τη δημιουργία του Θεού, μόνο ο άνθρωπος δύναται να μετανοήσει. Γι' αυτό «γίνεται χαρά ενώπιον των αγγέλων του Θεού δια ένα αμαρτωλόν μετανοούντα» (Λουκ. 15/ιε':10).

Ενας λόγος που ο Χριστός παρατείνει την Δευτέρα Παρουσία, είναι ο εξής:

Περιμένει και άλλους μετανοούντες υιούς και θυγατέρες .

«Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν.»
(Β' Πετρ. 3/γ':9)

Η μετάνοια σημαίνει να σωθούμε,να επιστρέψουμε στην φυσική μας κατάσταση στην οποία ο Θεός μας εδημιούργησε .

΄΄Πριν μας ελευθερώσει ο Θεός, πρέπει να βγούμε από την πλάνη΄΄.

Η αυτογνωσία και η ταπείνωσης είναι προϋπόθέσεις της μετάνοιας.

Η μετάνοια βρίσκεται εκεί που γίνεται η αρχή. Πεθαίνουμε ως προς το παλαιό και αγκαλιάζουμε το νέο.

Αυτό σημαίνει κατάβαση στην άββυσο της κόλασης ώστε να καθαρισθεί η ψυχή από όλο το καρκίνωμα που την κατατρώγει.

Τουτέστιν έναρξη του πνευματικού πολέμου.

Εχθροί μας, η Αμαρτία και ο διάβολος.

«Εγώ όσους αγαπώ, ελέγχω και παιδεύω. Γενού λοιπόν ζηλωτής και μετανόησον. Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω.» (Αποκ. 3/γ':19-20)

Οι Γραφές μιλούν για «μετάνοια εις ζωήν» και «μετάνοια προς σωτηρίαν».

Ο Κύριος μας αποκαλύπτει το νόημα στον παρακάτω λόγο Του.

Ιω.11.25Eγώ είμαι η Aνάσταση και η Zωή. Όποιος πιστεύει σε εμένα, κι αν πεθάνει, θα ζήσει. 26Kαι όποιος ζει και πιστεύει σε μένα, αυτός, όχι, δε θα πεθάνει ποτέ.

Σωτηρία άνευ πνευματικού πολέμου ,είναι αδύνατη.

Εχθρός της μετανοίας είναι το ψυχικό καρκίνωμα της υπερηφάνειας.

Μοναδικό φάρμακο, η ταπεινοφροσύνη.

Ταπεινοφροσύνη ως στάση ζωής και όχι η δαιμονική ταπεινολογία.

΄΄Μάθετε απ΄εμού ότι ταπεινός και πράος είμαι΄΄

μας αποκαλύπτει ο Κύριος.