Ο Γιώργος επιμένει εβραϊκά

Goldman Sachs ή Citigroup; Ιδού η απορία...

Tο σταυροδρόμι στο οποίο βρίσκεται η χώρα, επιτάσσει γενναίες αποφάσεις στρατηγικού χαρακτήρα και δη εθνοπρεπείς. Όμως, στα υψίπεδα του Μεγάρου Μαξίμου, άλλοι είναι οι πονοκέφαλοί τους. Άλλωστε εκεί, στην Ηρώδου Αττικού, όπου κατοικοεδρεύει η «ρευστή εθνική συνείδηση», ο πατριωτισμός είχε την τύχη του πίνακα «η Ελλάς ευγνωμονούσα»... Κοινώς, τον έφαγε η μαρμάγκα. Η δε επίκλησή του, όταν πρόκειται μέσω αντιλαϊκών μέτρων να ανευρεθούν χρήματα για να πληρωθούν οι τόκοι των τοκογλύφων, μόνο το γέλωτα προκαλεί πλέον.

Τα θέλουν όλα...

Η συνάντηση στη Νέα Υόρκη του υπουργού Επικρατείας Χάρη Παμπούκη, με τον Vikram S. Pandit της Citigroup Inc. (την έσωσαν στο τσακ τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων, είναι και αυτή βλέπετε, «πυλώνας»), αναδεικνύει και τις προθέσεις του συστήματος, στο οποίο ο GAP θέλει να προσδέσει τη χώρα. Τα θέλουν όλα οι «κοσμοπολίτες» κερδοσκόποι: ακίνητα με θέα, αδιάθετα και διαθέσιμα, ΟΛΕΣ τις ΔΕΚΟ και τον συνολικό έλεγχο των υποδομών. Εθνική κυριαρχία, αντίο... Άλλωστε, το μνημόνιο προνοεί: άρθρο 14, παράγραφος 5... Η Ελλάδα παραιτείται από τις ασυλίες της εθνικής κυριαρχίας! Εξωφρενικό, δε βρίσκετε; Σύμφωνα με τον ΔΣΑ, «τέτοιος όρος δεν συναντάται ούτε σε αποικιοκρατικές συμβάσεις». Από εκεί και πέρα, ο δρόμος για τους κερδοσκόπους είναι ανοικτός. Και αρχίζει η μάχη για το ποιος...

Ποιος έχει τι και ποιος «μιλάει» μαζί του

Στο εθνομηδενιστικό ΠΑΣΟΚ, πελαγοδρομούν ανάμεσα στις Συμπληγάδες του συστήματος, αδυνατώντας όμως να βρουν ένα συμφέροντα για την πατρίδα τρόπο για να τη βγάλουν από την κρίση. Άλλωστε, δεν στοχεύουν σε κάτι τέτοιο... Αλλού βρίσκεται γι' αυτούς το διακύβευμα. Στην εποχή του οικονομισμού, σημασία έχει ποιος έχει τον έλεγχο της αγοράς και για τους τοποτηρητές ή επιστάτες του προτεκτοράτου, πόσο καλή είναι η σχέση με τον «μεγάλο». Εδώ, το ΠΑΣΟΚ έθεσε το γενικότερο πλαίσιο εξ αρχής, αρνούμενο τη γενναιόδωρη βοήθεια από τη Μόσχα και το Πεκίνο, που έχουν του κόσμου τα αδιάθετα, λόγω πλεονασματικού εμπορικού ισοζυγίου και προτίμησε την ανατολική όχθη του Ατλαντικού. Με λίγα λόγια, τα μεγάλα (σιωνιστικά) κερδοσκοπικά funds, που δραστηριοποιούνται διεθνώς, με έδρα τη Μέκκα του καπιταλισμού, τη Wall Street. Η καθόλα στοχευόμενη ρητορεία για την εκτίναξη των spreads, για να βγάλουν οι άνθρωποι το παντεσπάνι τους, απέδειξε ότι αρχικά στόχος ήταν να γίνει η Ελλάδα ελκυστική στα funds για το πλιάτσικο. Φυσικά, όλο αυτό συνοδεύτηκε από μια εξόφθαλμη φιλοϊσραηλινή στροφή στην ελληνική εξωτερική πολιτική, από μια κυβέρνηση μάλιστα που τα κορυφαία στελέχη της, είτε είναι βουλευτές Επικρατείας, είτε εξωκοινοβουλευτικοί. Με λίγα λόγια, πολιτικό κόστος μηδέν για τα πρόσωπα. Γιατί ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει πια... Το πάτησε το τρένο, εδώ και πολύ καιρό. Τα δε συνθήματα του τύπου «η Ελλάδα στους Έλληνες», ακούγονται πια μόνο ως ανέκδοτα...

Όλοι θα πάρουν από τον τρύγο

Στην ευάλωτη και θεσμικά αθωράκιστη Ελλάδα της εξάρτησης και του διαχρονικού «ανήκομεν εις την Δύσιν», όπου οι ξένες πρεσβείες παραδοσιακά αποτελούσαν τους ρυθμιστές και τους νταβατζήδες του συστήματος, αυτή τη στιγμή διεξάγεται μια (εικονική στην ουσία της) «μάχη» μεταξύ εβραϊκών στην προέλευσή τους συμφερόντων. Η Goldman Sachs, ήδη απέσπασε, μέσω της τοκογλυφικής εμπλοκής του ΔΝΤ (του Γαλλοεβραίου σοσιαλιστή και με καταγωγή από τη Θεσσαλονίκη, Στρος Καν), μεγάλο μερίδιο της ελληνικής αγοράς. Πρέπει τώρα να βρεθεί τρόπος να ικανοποιηθούν και οι άλλοι, οι «ανταγωνιστές», βλέπετε Citigroup Inc. Εξ ου και η συνάντηση του έμπιστου απεσταλμένου του GAP στη Νέα Υόρκη, με τον Vikram S. Pandit. Απλά, ελπίζουμε ο κ. Παμπούκης να ενημερώθηκε και για τον απατεώνα υπουργό Οικονομικών του Μπιλ Κλίντον και fundraiser, κοινώς «ταμία», του Μπαράκ Ομπάμα, Robert Rubin, ο οποίος ανήλθε στα κλιμάκια της Citibank ως διευθυντής και με τις πρακτικές του, «ξαλάφρωσε» τους μετόχους της τράπεζας κατά 122 δις δολάρια, οδηγώντας την στο γκρεμό. Την πλήρωσαν οι Αμερικανοί φορολογούμενοι. Αυτοί λοιπόν, έρχονται να μας σώσουν, αφού οι Ελληνοαμερικανοί επιχειρηματίες, φύσει εχθρικοί στο ΠΑΣΟΚ, δε φάγανε τη φόλα για το «ομόλογο της διασποράς». Άλλη μια εβραϊκή επινόηση που η Αθήνα προσπαθεί (κατόπιν σχετικών «οδηγιών») να αντιγράψει και αυτό, εις μάτην.

Το πωλητήριο και οι... προσφορές!

Ο Γιώργος Παπανδρέου είχε βάλει πωλητήριο πριν ανέλθει στην εξουσία. Με διαβεβαιώσεις για τη διαιώνιση της πρωθυπουργίας του (αυτές θα αποδειχθούν ανεδαφικές) και όντας Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και υπέρμαχος της (εκσυγχρονισμένης) διεθνιστικής (και συνάμα συγκεντρωτικής και ολοκληρωτικής) παγκόσμιας διακυβέρνησης, η οποία επιθυμεί τη συγκέντρωση των κεφαλαίων σε πολύ λίγα χέρια για να επιτευχθεί ο έλεγχος από ένα μικρό διευθυντήριο, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας «προχώρησε». Και τα δίνει όλα, στο πλαίσιο του global project. Έτσι, για να δείτε ποιοι και πως παίζουν μπάλα στην πλάτη μας, εκποιώντας παράλληλα τον εθνικό μας πλούτο.
πηγή