Το «αμερικανάκι» από την Τανζανία που μετά την Ελλάδα πήγε στον Καύκασο

Άλεξ Ρόντος

Ποιος είναι ο άλλοτε άτυπος υπερυπουργός που κινεί τα νήματα στη Γεωργία.

«Για τα θέματα έχω ορίσει υπεύθυνο έναν εξαίρετο νέο, τον Άλεξ Ρόντο. Κατάγεται από την Τανζανία, έχει σπουδάσει στην Αγγλία και είναι σπουδαία η βοήθεια που μας προσφέρει». Λόγια του αείμνηστου Αρχιεπισκόπου Βορείου και Νοτίου Αμερικής Ιακώβου τον Ιανουάριο του 1995, προς τον τότε γραμματέα του ΠΑΣΟΚ Α. Τσοχατζόπουλο που επισκεπτόταν τη Νέα Υόρκη.

«Θα είναι σημαντικό πρόσωπο» σκέφθηκε κείνος. Διότι θυμήθηκε ότι λίγα εικοσιτετράωρα πριν, είχε ξανακούσει το όνομα αυτό στο Σικάγο. Σε μία εκδήλωση ομογενών του Ιλινόις, ένας γνωστός Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας εκθείαζε επί ώρα τα προσόντα του Άλεξ στον γνωστό εκπρόσωπο της Ομογένειας Άντριου Άθενς.

Ήταν η εποχή, που ο Άθενς «προετοιμαζόταν» για να αναλάβει την πρώτη προεδρία του υπό σύσταση Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού, κάτι που συνέβη λίγους μήνες αργότερα στη Θεσσαλονίκη. Την ίδια εποχή ο Άλεξ Ρόντος είχε αναλάβει εκ μέρους του Ιακώβου την ευθύνη της λειτουργίας μιας ανθρωπιστικής οργάνωσης στην Αφρική.

Δύο χρόνια αργότερα, Τσοχατζόπουλος και Άθενς συναντήθηκαν «εκτός προγράμματος» στην Τυφλίδα, την πρωτεύουσα της Γεωργίας, στο πλαίσιο μιας εκδήλωσης ομογενών μας εκεί. Εκεί ο πρόεδρος του ΣΑΕ ζήτησε από τον υπουργό Άμυνας πια, την στήριξή του στο αίτημά του προς την κυβέρνηση να ενισχύσει οικονομικά την πολυπληθή ελληνική παροικία της Γεωργίας.

Το μυστικό ήταν ότι την υπόθεση χειριζόταν από πλευράς ΥΠΕΞ ο Άλεξ Ρόντος, ο οποίος ήδη είχε ενταχθεί στο περιβάλλον του Γ. Παπανδρέου και συνεργαζόταν στενά και με τον κ. Άθενς για θέματα χρηματοδοτήσεων των χωρών της Μαύρης Θάλασσας.

Το βαθύτερο μυστικό ήταν ότι ο κ. Άλεξ έβλεπε από τότε πολύ μακριά. Στην ώρα της ανατροπής του Έντβαρντ Σεβαρνάτζε από τον σημερινό αμερικανοτραφή, - και κατά πολλούς μοιραίο- πρόεδρο Μπόρις Σαακασβίλι. Του οποίου αποτελεί άγνωστο από πότε, ειδικό σύμβουλο, με πλούσια μάλιστα «φιλογεωργιανή» αρθρογραφία σε αμερικανικές εφημερίδες μεγάλης κυκλοφορίας και υψηλού κύρους.

Έλυνε κι έδενε

Ο Άλεξ Ρόντος ήταν το «δεξί χέρι» του Γιώργου Παπανδρέου σε όλη τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Εξωτερικών. Λειτουργούσε, όπως κι άλλοι άλλωστε, με ιδιότητες άτυπου υπερυπουργού. Η απευθείας σχέση του με τον υπουργό, ο οποίος θεωρούσε πολύ σημαντική την παρουσία του δίπλα του, του άνοιγε όλες τις πόρτες, υπερβαίνοντας τη διπλωματική και πολιτική ιεραρχία του ΥΠΕΞ.

Τυπικά ο Ρόντος κατείχε τη θέση του διευθυντή της υπηρεσίας αναπτυξιακής συνεργασίας. Η πολυπραγμοσύνη του, αλλά και η ασταμάτητη τάση του να «ξεκλειδώνει» κονδύλια που προορίζονταν για μη κυβερνητικές οργανώσεις συχνά τον έφερε σε συγκρούσεις με διπλωμάτες, αλλά και μέλη της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου, όπως και με τον κάποια στιγμή υφυπουργό Γιάννη Ζαφειρόπουλο. Ο τελευταίος ήταν από τους πλέον έμπιστους του Κώστα Σημίτη. Η αρμοδιότητά του αφορούσε το εξωτερικό εμπόριο. Συγκρούστηκε επανειλημμένα με τον Άλεξ. Νικητής, προς γενική κατάπληξη, αναδείχτηκε ο δεύτερος. Ο Ζαφειρόπουλος εκπαραθυρώθηκε εν μία νυκτί.

Ήταν η εποχή, που, ο λόγω Οτσαλάν αποπεμφθείς Θόδωρος Πάγκαλος δήλωνε ότι στο ΥΠΕΞ μιλάνε μόνο αγγλικά, διότι έχει κατακλυστεί από τα…αμερικανάκια του Γιώργου. Ήταν αλήθεια, τα ελληνικά του Ρόντου τουλάχιστον ήταν ελάχιστα.

Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι αποτέλεσε και την τροχοπέδη για την βουλευτική υποψηφιότητά του στην Λακωνία στις εκλογές τόσο του 2004, όσο και και του 2007.Περί αυτής είχε αναπτυχθεί μεγάλη φημολογία στην περιοχή και οι πληροφορίες αναφέρουν ότι εξαιτίας της ο Γιώργος έχασε τον τοπικό βουλευτή Λ. Γρηγοράκο (σχόλιο δικό μας: ενός εξαίρετου ανθρώπου με το Α κεφαλαίο), που πέρασε στο στρατόπεδο του Βενιζέλου.

Σύμφωνα με την Presstime (αρ.φυλ.118. σελ.20), για την «πολιτεία» του στο ΥΠΕΞ ακούγονται πολλά. Π.χ. ότι είχε την πλήρη ευθύνη για τα κονδύλια προς τις ΜΚΟ, αλλά και για μέρος των μυστικών κονδυλίων. Ουδείς πάντως το επιβεβαιώνει. Πό την άλλη πλευρά και ενώ εμφανίζεται ως άνθρωπος των «ειδικών και δύσκολων αποστολών», ελάχιστοι τον θυμούνται στα δεκάδες ταξίδια που πραγματοποιούσε ο Γ. Παπανδρέου τότε ανά την υφήλιο.

Πάντως στην ιεραρχία των τότε στενών συνεργατών του Γ. Παπανδρέου, ενώ ήταν εμφανές πίσω από τους Χ. Παμπούκη, Π. Γερουλάνο, Ν. Κοτζιά και Π. Μπεγλίτη, ήταν εξίσου σαφές ότι διατηρούσε μια πανίσχυρη αυτόνομη σχέση με τοην παντοδύναμο υπουργό, που διατηρήθηκε για πολλά χρόνια.

«Ο άνθρωπος που έριξε τον Μιλόσεβιτς»

Με αυτά τα λόγια σύστησε τον Άλεξ στο πρώην αφεντικό του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Κόλιν Πάουελ, το 2001, ο αρμόδιος για τα θέματα της Νοτιοανατολικής Ευρώπης.

Ο «μύθος» του Άλεξ τότε είχε ξεπεράσει τα ελληνικά σύνορα. Είχε χειριστεί λεπτές πλευρές του Γιουγκοσλαβικού και η αμερικανική μαρτυρία κάνει λόγο για συμμετοχή στην υπονόμευση του καθεστώτος Μιλόσεβιτς.

Λίγους μήνες νωρίτερα, είχε οργανώσει ολόκληρη διάσκεψη των ηγετών της σερβικής αντιπολίτευσης στη Βουλιαγμένη. Εκεί γνώρισε τους μετέπειτα προέδρους και πρωθυπουργούς της Σερβίας Βόιτσλαβ Κοστούνιτσα και Ζόραν Ζίζιτς. Με τον τελευταίο μάλιστα, που δυόμισι χρόνια αργότερα δολοφονήθηκε στο Βελιγράδι, οι σχέσεις του Γ. Παπανδρέου εθεωρούντο «αδελφικές».

Το τέλος της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ δεν έφερε και το τέλος της σχέσης Άλεξ – Γιώργου. Όμως διέκοψε την καθημερινή συνεργασία τους, με τον «μυστήριο κύριο Ρόντο» να ανοίγει τα πανιά του για τη Μαύρη Θάλασσα. Και για νέες… περιπέτειες, πάντα στο πλευρό ενός εξέχοντος πολιτικού και πάντα για υποθέσεις ειδικού και φυσικά σκοτεινού ενδιαφέροντος.