Οι αστρονόμοι μπερδεύονται με τα ασυνήθιστα ραδιοφωνικά σήματα από ένα κοντινό magnetar

Οι αστρονόμοι μπερδεύονται με τα ασυνήθιστα ραδιοφωνικά σήματα από ένα κοντινό magnetar
15/04/2024
Οι αστρονόμοι που εργάζονται στο ραδιοτηλεσκόπιο CSIRO Parkes στην Αυστραλία εντόπισαν ασυνήθιστα ραδιοφωνικά σήματα από τον πλησιέστερο μαγνήτη της Γης που «συμπεριφέρονται με πολύπλοκους τρόπους». Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature Astronomy.

Το Magnetar XTE J1810-197 απέχει μόλις 8.000 έτη φωτός μακριά, καθιστώντας το το πιο κοντινό τέτοιο αστέρι στη Γη. Ωστόσο, σε αντίθεση με τα κανονικά μαγνητάρια, που εκπέμπουν πολωμένο φως, αυτό το μαγνητάρι φαίνεται να εκπέμπει κυκλικά πολωμένα ραδιοκύματα. Αυτό σημαίνει ότι το φως φαίνεται να ταξιδεύει σε μια σπείρα σε όλο το σύμπαν.
«Αυτό είναι εντελώς άνευ προηγουμένου», ανέφερε ένα δελτίο τύπου που αναγγέλλει τα εγκαίνια.
«Σε αντίθεση με τα ραδιοσήματα που έχουμε δει από άλλα μαγνητάρια, αυτό εκπέμπει μια τεράστια ποσότητα ταχέως μεταβαλλόμενης κυκλικής πόλωσης», δήλωσε ο επιστήμονας και επικεφαλής της έρευνας του CSIRO, Δρ Μάρκους Λόουερ. «Δεν έχουμε ξαναδεί κάτι τέτοιο».
Η συν-συγγραφέας της μελέτης Manisha Caleb από το Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ συμφωνεί, σημειώνοντας ότι οι μετρήσεις δεν ταιριάζουν με κανένα προηγούμενο ραδιοσήμα που προέρχεται από magnetars. Στην πραγματικότητα, δεν ταιριάζουν καν σε θεωρητικά μοντέλα που προσπαθούν να προβλέψουν τη συμπεριφορά διαφόρων κοσμολογικών φαινομένων.
«Τα σήματα που εκπέμπονται από αυτό το μαγνητάρι υποδηλώνουν ότι οι αλληλεπιδράσεις στην επιφάνεια του άστρου είναι πιο περίπλοκες από προηγούμενες θεωρητικές εξηγήσεις», εξήγησε ο Caleb.
Το μυστήριο των ασυνήθιστων ραδιοφωνικών σημάτων συνδυάζει το γεγονός ότι η απλή ανίχνευση οποιουδήποτε τύπου ραδιοεκπομπής από ένα magnetar είναι εξαιρετικά σπάνια. Σύμφωνα με ερευνητές που παρατήρησαν τα σήματα που προέρχονται από το XTE J1810-197, είναι μόνο ένας από τους λίγους μαγνήτες που ανακάλυψαν οι αστρονόμοι και εκπέμπουν ραδιοκύματα.
Στο μυστήριο προσθέτει το γεγονός ότι τα σήματα εντοπίστηκαν για πρώτη φορά το 2003, τα οποία στη συνέχεια εξαφανίστηκαν ξαφνικά. Στη συνέχεια, το 2018, αστρονόμοι που χρησιμοποίησαν το τηλεσκόπιο Lovell του Πανεπιστημίου του Μάντσεστερ στο 76-μετρο τηλεσκόπιο Lovell στο Jodrell Bank Observatory είδαν τα σήματα να επιστρέφουν. Τα δεδομένα επεξεργάστηκαν γρήγορα από το Murriyang, το όργανο CSIRO που εντόπισε αυτά τα τελευταία σήματα.
Αν και δεν υπάρχει ακόμη εξήγηση για τα ασυνήθιστα ραδιοσήματα, οι ερευνητές λένε ότι η πολύπλοκη συμπεριφορά τους έχει οδηγήσει σε μια εξίσου ασυνήθιστη θεωρία.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι υπάρχει ένα υπερθερμασμένο πλάσμα πάνω από τον μαγνητικό πόλο του magnetar που λειτουργεί ως φίλτρο πόλωσης», είπε ο Δρ Λόουερ.
Ωστόσο, ο ερευνητής παραδέχεται ότι αυτό είναι απλώς μια θεωρία και παραδέχεται ότι η εξήγηση για το πώς ακριβώς το κάνει αυτό το πλάσμα «δεν έχει ακόμη καθοριστεί».
Πιθανότατα θα χρειαστεί περαιτέρω έρευνα για να αποκαλυφθεί το μυστήριο των περίπλοκων και ασυνήθιστων ραδιοκυμάτων που προέρχονται από τον πλησιέστερο μαγνήτη της Γης. Ευτυχώς, οι ερευνητές σημειώνουν ότι το τηλεσκόπιο διαμέτρου 64 μέτρων είναι εξοπλισμένο με έναν «δέκτη υπερευρείας ζώνης τελευταίας τεχνολογίας» που είναι ιδανικός για τη δουλειά.
«Ο δέκτης επιτρέπει πιο ακριβείς μετρήσεις ουράνιων αντικειμένων, ειδικά μαγνητάρια», εξηγούν οι ερευνητές. "Επειδή είναι πολύ ευαίσθητο σε αλλαγές στη φωτεινότητα και την πόλωση σε ένα ευρύ φάσμα ραδιοσυχνοτήτων."
Αν και μπορεί να περάσει πολύς καιρός μέχρι να μάθουμε επιτέλους τι κρύβεται πίσω από τα ασυνήθιστα ραδιοσήματα, οι ερευνητές λένε ότι η μελέτη των μαγνητών είναι κρίσιμη για την κατανόηση πολλών από τα μυστήρια του σύμπαντος.