Πήγαν στο δάσος. Οι πιο διάσημοι ερημίτες

Πήγαν στο δάσος. Οι πιο διάσημοι ερημίτες
Συγγραφέας:Net-i-Net 9 Ιουνίου 2014 Ετικέτα: Οι Λύκοφοι  Ερημίτες  
Η ιδέα της «επιστροφής στις ρίζες» και της ζωής σε αρμονία με τη φύση πάντα ενθουσίαζε το μυαλό των ανθρώπων. Είναι ακόμα δημοφιλείς σήμερα, όταν ο πολιτισμός έχει εξαπλωθεί σχεδόν σε όλες τις γωνιές του κόσμου και πολλοί έχουν κουραστεί από αυτό.




η οικογένεια των παλαιών πιστών Lykov πήγε να ζήσει στα δάση της Χακασίας, [Ρωσία, Σιβηρικό διαμέρισμα] τη δεκαετία του 1930. Έζησαν μακριά από τον πολιτισμό για περισσότερα από 40 χρόνια. Οι Λύκοφοι έχτισαν μια ξύλινη καλύβα κοντά σε ένα μικρό ορεινό ποτάμι. Έβγαλαν τροφή με το κυνήγι (με λάκκους και άλλες μεθόδους), έπιασαν ψάρια και βρήκαν επίσης μανιτάρια, ξηρούς καρπούς και άλλα άγρια φυτά. Επιπλέον, οι Lykovs είχαν ένα οικιακό αγρόκτημα: φύτεψαν γογγύλια, [Υβριδικό λευκό ραπανάκι] πατάτες, μπιζέλια, κάνναβη και ούτω καθεξής. Δεν υπήρχε αλάτι στη διατροφή.

Η φωτιά παρήχθη χρησιμοποιώντας πυριτόλιθο και ξύλο [κρεσάλ]. Οι ερημίτες έραβαν τα φορέματά τους από κάνναβη χρησιμοποιώντας μια μηχανή που έφτιαχναν οι ίδιοι.
Το αγρόκτημα των Lykovs βρέθηκε από γεωλόγους στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Όχι μόνο οι σοβιετικοί πολίτες, αλλά και ο υπόλοιπος κόσμος έμαθαν για αυτούς τους ασυνήθιστους ανθρώπους. Στη Σοβιετική Ένωση, γράφτηκε μια σειρά άρθρων και ακόμη και βιβλίων.

Το 1981, τρία μέλη της οικογένειας Lykov - Dmitry, Savin και Natalia (ήταν παιδιά των ιδρυτών των οικογενειών Karp και Akulina Lykov) - πέθαναν από πνευμονία μεταξύ 41 και 54 ετών. Οι γιατροί που εξέτασαν την οικογένεια πιστεύουν ότι το σώμα τους δεν ήταν έτοιμο για ιογενείς λοιμώξεις από τον έξω κόσμο. Οι επισκέπτες, που ήρθαν να μελετήσουν την οικογένεια, τους μόλυναν με βακτήρια που αποδείχθηκαν θανατηφόρα για τους απροετοίμαστους ανθρώπους.

Ως αποτέλεσμα, μόνο ο νεότερος της οικογένειας, η Agafya Lykova, γεννημένη το 1945, επέζησε. Δεδομένου ότι είναι Παλαιά Πιστή, η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία των Παλαιών Πιστών την δέχτηκε επίσημα στο ποίμνιό της το 2011.


Ο Victor Antipin (Martsinkevich) [Βίκτορ Αντίπιν (Μαρτσινκέβιτς)] γεννήθηκε στο Σμολένσκ στην οικογένεια ενός υπαλλήλου και ενός βιβλιοθηκονόμου. Ο Βίκτορ έλαβε δύο τριτοβάθμιες σπουδές, μία από τις οποίες είναι στη γεωλογία. Ονειρευόταν να ζήσει στην τάιγκα και σταδιακά ήρθε στην ιδέα ότι ένα άτομο πρέπει να επιστρέψει στις ρίζες του, να ζήσει σε ένα άγριο περιβάλλον και να μην ξεφύγει [απομακρυνθεί] από τη φύση.

Από αυτή την άποψη, ο Viktor Martsinkevich πήγε στη Σιβηρία, ταξίδεψε κατά μήκος του ποταμού Λένα και έμεινε όλη τη νύχτα σε ένα από τα χωριά με την Άννα Αντίπινα. Ως αποτέλεσμα, ο Βίκτορ έμεινε με την Άννα που σύντομα έμεινε έγκυος. Ο Βίκτορ πρότεινε να πάνε μαζί στο δάσος για να ζήσουν μακριά από τον πολιτισμό. Ταυτόχρονα, πήρε το επώνυμο της συζύγου του, αφού το δικό του επώνυμο έδειχνε τη μη ρωσική προέλευσή του και ήταν λιγότερο κατάλληλο για την εικόνα μιας πραγματικής κατοίκου της τάιγκα.

Το 1983, πήγαν στην τάιγκα και απομακρύνθηκαν από τον πολιτισμό για περίπου 200 χιλιόμετρα. Δύο από τα παιδιά που γεννήθηκαν πέθαναν λόγω έλλειψης φαρμάκων. Αργότερα, γεννήθηκε ένα άλλο παιδί. Το κορίτσι, που γεννήθηκε το 1986, υπέφερε από υποσιτισμό (η μητέρα της δεν είχε γάλα λόγω πείνας).

Μετά από λίγο, ο Βίκτορ, η γυναίκα και η κόρη του πήγαν στην περιοχή του ποταμού Biryusa, όπου υπήρχαν περισσότερες ευκαιρίες για φαγητό. Ο Βίκτορ αποφάσισε να πάει να εργαστεί σε μια εταιρεία υλοτομίας. Η εταιρεία διέθεσε ένα μικρό οικόπεδο στο δάσος και μια μικρή καλύβα για να περάσουν τη νύχτα οι Αντίπιν. Ωστόσο, λίγους μήνες αργότερα, η εταιρεία έκλεισε. Τρία ακόμη παιδιά εμφανίστηκαν στην οικογένεια και ο Βίκτορ έπρεπε να προσληφθεί για προσωρινή εργασία σε γειτονικούς οικισμούς.
Όπως και οι Lykovs, οι Antipins ασχολήθηκαν με το κυνήγι, και έστηναν παγίδες για διάφορα ζώα του δάσους και πουλιά. Τα ρούχα κατασκευάζονταν επίσης από τους ίδιους. Επιπλέον, οι γονείς ασχολήθηκαν με την κατ 'οίκον εκπαίδευση των παιδιών - τους δίδαξαν να γράφουν, να διαβάζουν, να σχεδιάζουν κ.λπ. Ωστόσο, τα προβλήματα της οικογένειας εντάθηκαν μόνο με την πάροδο του χρόνου και στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η Άννα αποφάσισε να εγκαταλείψει το δάσος.

Ζήτησε βοήθεια από τον τοπικό αρχηγό και πήρε την Άννα και τα παιδιά από την τάιγκα. Ο Βίκτωρ έμεινε στην καλύβα του και πέθανε από την πείνα λίγους μήνες αργότερα.




Ο Filippych Hermit Vladimir Filippovich Emenka [Ερημίτης Βλαντιμίρ Φιλίπποβιτς Έμενκα] γεννήθηκε στο χωριό Datta, Komi. Ο Filippych, όπως ονομάζεται τώρα, προσαρμόστηκε στις συνθήκες της τάιγκα από την παιδική ηλικία, ήξερε πώς να κυνηγάει και να κάνει φωτιά.

Ως έφηβος, ο Βλαντιμίρ εργάστηκε σε ένα συλλογικό αγρόκτημα ψαριών. Στη συνέχεια υπηρέτησε στον σοβιετικό στρατό και επέστρεψε στο χωριό του, παντρεύτηκε. Αλλά η οικογενειακή ζωή του Βλαντιμίρ Φιλίποβιτς δεν λειτούργησε και οι σύζυγοι χώρισαν.

Στη συνέχεια, ο Filippych κινήθηκε πιο κοντά στον ποταμό Uda, αυτά τα μέρη ήταν πλούσια σε άγρια ζώα. Κυνηγούσε σαμούρια,[σαν νυφίτσες] λύκους και άλλα ζώα. Αφού αποφάσισε να γίνει ερημίτης, ο Filippych πήγε στο δάσος, στην περιοχή του ποταμού Tagi, πιο κοντά στο χωριό του. Ο ερημίτης συνεχίζει να κυνηγά, κυνηγά ζώα που φέρουν γούνα και δεν χρησιμοποιεί όπλο για να μην βλάψει το δέρμα.

Ο Filippych σπάνια αφήνει την τάιγκα, αλλά μερικές φορές οι τοπικοί κυνηγοί έρχονται σε αυτόν και του φέρνουν περιοδικά και βιβλία, καθώς αγαπά να διαβάζει στον ελεύθερο χρόνο του.

Zhytomyr ερημίτες
Οι ερημίτες Zhytomyr είναι μια οικογένεια τριών: ο Ivan Siryk, η σύζυγός του Victoria και ο γιος τους Stepan. Ζούσαν στη Μόσχα. Ο Ιβάν ήταν επιτυχημένος γραφίστας, δημιούργησε ακόμη και τη δική του επιχείρηση. Κάποτε, το ζευγάρι και ο γιος τους επισκέφθηκαν ένα ντολμέν στον Καύκασο. Εκεί, λένε, τα πνεύματα των προγόνων μοιράστηκαν τη σοφία τους με τον Ιβάν:Συμβούλεψαν τον Ιβάν να εγκαταλείψει τα πάντα και να ζήσει ως ερημίτης.

Ζουν όχι πολύ μακριά από τον πολιτισμό, λίγα χιλιόμετρα από το χωριό Podlisne (περιοχή Zhytomyr). Έχτισαν ένα μικρό σπίτι μέσα στο δάσος και το χώρισαν σε τρία δωμάτια. Το πάτωμα αυτής της κατοικίας είναι καλυμμένο με άχυρο, υπάρχει σόμπα θέρμανσης. Το σπίτι έχει σχεδιαστεί για να ζει στην κρύα εποχή, το καλοκαίρι η οικογένεια κοιμάται σε άχυρο σε "εργαστήρια" καλυμμένα με γυάλινη οροφή για να παρατηρήσουν τον νυχτερινό ουρανό.

Δεν κυνηγούν, τρώνε μόνο φυτικά τρόφιμα. Ο γιος τους Stepan πηγαίνει στο σχολείο, αλλά πολύ σπάνια, όχι περισσότερο από μία φορά το μήνα. Εκπαιδεύεται κυρίως στο σπίτι.


0ι Ερημίτες της Σαμάρα
Οι ερημίτες της Σαμάρα δεν είναι οικογένεια, αλλά μια ολόκληρη ομάδα πολιτών. Πήγαν στο δάσος για θρησκευτικούς λόγους. Οι άνθρωποι πείστηκαν σε αυτόν τον τρόπο ζωής από τον πατέρα Κωνσταντίνο, πρώην ορθόδοξο ιερέα.

Μαζί με μια ομάδα μαθητών του από την περιοχή της Σαμάρα, ο Κωνσταντίνος μετακόμισε στην περιοχή της λίμνης Bellin-Khol (Tuva). Επιπλέον, για να φτάσουμε σε αυτό το μέρος, έπρεπε να νοικιάσουμε ένα ακριβό ελικόπτερο.

Οι άνθρωποι εγκαταστάθηκαν σε σπίτια ψαράδων, τα οποία κανείς δεν είχε χρησιμοποιήσει για μεγάλο χρονικό διάστημα, και στη συνέχεια έχτισαν πιο άνετα ξύλινα σπίτια. Σύμφωνα με αυτόπτες μάρτυρες και συγγενείς ερημιτών, η ζωή σε αυτόν τον οικισμό οργανώθηκε αρκετά καλά, οι άνθρωποι δεν υπέφεραν ούτε πέθαναν. Παρ 'όλα αυτά, στα τέλη της δεκαετίας του 2000, οι ρωσικές υπηρεσίες διάσωσης, έχοντας μάθει τι συνέβαινε, απομάκρυναν τους ανθρώπους από τη λίμνη και τους πήραν πίσω στη Σαμάρα.
https://fishki.net/1275982-ushedshie-v-les-samye-izvestnye-otshelniki.html