Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011
Le Monde: Υποτιμήστε το Ευρώ για να σωθεί η Ελλάδα !
Αναδημοσιεύουμε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Γάλλου οικονομολόγου καθηγητού, Jean-Pierre Vesperini, το οποίο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Le Monde της 24ης.06.2011. Εκτιμούμε ότι πρόκειται για ένα άρθρο σταθμό- μακράν -το πιο σημαντικό από τα ως τώρα ξένα δημοσιεύματα για την ελληνική κρίση:
Πρώτον, γιατί δημοσιεύτηκε στη Le Monde.
Δεύτερον, γιατί βάζει το πρόβλημα Πανευρωπαϊκά και ρίχνει την Ευθύνη στην Νομισματική Πολιτιή της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, στους Γερμανούς που την επιβάλλουν και στους Γάλλους που την ανέχονται, παρά το γεγονός ότι βλάπτει το μεγαλύτερο μέρος των κρατών μελών, οδηγεί όλες τις νότιες χώρες σε χρεοκοπία και ωφελεί ΜΟΝΟΝ τους Γερμανούς (και κάποια ελάχιστα κράτη μέλη δίπλα στη Γερμανία).
Τρίτον διότι χαιρετίζει την ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ του Ελληνικού λαού! από τις στήλες της Le Monde!!!
«Πρέπει να υποτιμηθεί το Ευρώ έναντι του δολαρίου. Είναι η λύση στην κρίση του Ελληνικού χρέους»
Εδώ και κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, η Ελλάς ήταν στα πρόθυρα της πτώχευσης. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στις Βρυξέλλες και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα [EKT] επεξεργάσθηκαν ένα σχέδιο το οποίο θα βοηθούσε την χώρα να αποφύγει την πτώχευση. Το σχέδιο αυτό αποτελούνταν από δύο σκέλη: το πρώτο, το οποίο προορίζονταν να καλύψει τις ανάγκες της Ελλάδος σε ρευστό χρήμα και το οποίο συνίστατο σε ένα δάνειο ύψους 110 δις Ευρώ, εκ των οποίων τα 80 δις θα εδίδοντο από τις χώρες της ζώνης του Ευρώ και τα υπόλοιπα 30 δις από το ΔΝΤ. Το δεύτερο σκέλος αποτελείτο από ένα σύνολο δημοσιονομικών μέτρων [αύξηση του ΦΠΑ, μείωση μισθών των δημοσίων υπαλλήλων, πάγωμα συντάξεων κ.τ.λ.]. Αυτό το δεύτερο σκέλος είχε ως στόχο να αποκαταστήσει την δημοσιονομική φερεγγυότητα της Ελλάδος, ούτως ώστε να μπορέσει να βγει και να δανειστεί στην ελεύθερη αγορά.
Έναν χρόνο μετά η Ελλάδα ευρίσκεται πάλι στα πρόθυρα της πτωχεύσεως σε μια οικονομική όμως κατάσταση η οποία έχει επιδεινωθεί από την λιτότητα που της έχει επιβληθεί και από την αύξηση του χρέους της. Ενώπιον μιας τέτοιας δραματικής καταστάσεως, τι θα περίμενε κανείς ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ θα πρότειναν στην Ελλάδα; Να ξαναπαιχθεί το ίδιο σενάριο, με το ίδιο σχέδιο σε δύο σκέλη: Πρώτο σκέλος: τα κράτη της ζώνης του Ευρώ καλούνται να διαθέσουν 100 δις στο τραπέζι. Δεύτερο σκέλος: οι Έλληνες καλούνται να σφίξουν και άλλο τις ζώνες τους και να ξεπουλήσουν ένα τμήμα της εθνικής τους κληρονομιάς.
Μπορούμε, χωρίς καμία δυσκολία, να προβλέψουμε ότι και αυτό το δεύτερο σχέδιο θα αποτύχει, όπως εξ άλλου απέτυχε και το πρώτο και τούτο γιατί η Ελλάδα δεν έχει καμία οικονομική φερεγγυότητα, καθότι έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά της. Η Ελλάδα έχει χάσει την ανταγωνιστικότητά της γιατί το ευρωπαϊκό νόμισμα είναι υπερεκτιμημένο εξ αιτίας της συναλλαγματικής πολιτικής που έχει υιοθετήσει η ΕΚΤ. Βλέπει λοιπόν κανείς ότι το κλειδί του προβλήματος της Ελλάδος δεν ευρίσκεται στις τσέπες των Ευρωπαίων φορολογουμένων, ούτε στις νέες θυσίες στις οποίες καλείται να υποβληθεί ο Ελληνικός λαός, ούτε βέβαια στο ξεπούλημα της εθνικής του κληρονομιάς.
Το κλειδί του προβλήματος το κρατά στα χέρια της η ΕΚΤ διότι, με την νομισματική της πολιτική, είναι ο υπεύθυνος, όχι ο μοναδικός αλλά ένας από τους κύριους, της Ελληνικής κρίσεως. Μπορεί λοιπόν, αλλάζοντας την νομισματική της πολιτική να επιλύσει την Ελληνική κρίση και να σώσει το Ευρώ. Η αλλαγή αυτή θα πρέπει επίσης να περιλαμβάνει δύο σκέλη: να θέσει πρώτα τέλος στην υπερτίμηση του Ευρώ, και η ΕΚΤ διαθέτει όλα τα μέσα για να το κάμει αυτό, αρκεί βεβαίως να το θελήσει. Κατόπιν θα πρέπει να επέμβει στις αγορές ελληνικών τίτλων για να μειώσει το ύψος των επιτοκίων του Ελληνικού χρέους.
Εδώ επίσης μπορεί να το πράξει εφαρμόζοντας μια πολιτική ανάλογη με αυτήν που εφήρμοσε η Federal Reserve των ΗΠΑ και η Τράπεζα της Αγγλίας [την αποκαλεί ποσοτική χαλάρωση, assouplissement quantitatif]. Η χαλάρωση αυτή θα μεταφερθεί στα ελληνικά επιτόκια και στην συνέχεια στα επιτόκια των άλλων περιφερειακών χωρών (Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία). Θα ελάφρυνε έτσι τα δημοσιονομικά βάρη των χωρών αυτών. Μια σημαντική υποτίμηση του Ευρώ θα επέφερε μια σημαντική επιτάχυνση της ανάπτυξης σε όλη την ζώνη του Ευρώ, κάτι που θα είχε ευεργετικά αποτελέσματα και θα αποτελούσε και ένα επιπλέον μέτρο για την μείωση του δημόσιου χρέους σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες.
Αναμφιβόλως η υποτίμηση του Ευρώ θα οδηγούσε και σε μια αύξηση των τιμών. Η αύξηση όμως αυτή θα ήταν περιορισμένη, δεδομένου του υψηλού ποσοστού ανεργίας . Η Μεγάλη Βρετανία, η οποία υποτίμησε το εθνικό της νόμισμα κατά 20% περίπου έναντι του Ευρώ, από τις αρχές της οικονομικής κρίσεως [Αύγουστος 2007], καταγράφει μια διαφορά στον πληθωρισμό, σε σύγκριση με τον αντίστοιχο των χωρών της Ευρωζώνης, κατά 1,6%. Μια ελαφρά επίσης επιτάχυνση του πληθωρισμού θα συνεισφέρει στην μείωση του δημόσιου χρέους.
Συνεπώς ο μόνος και ο πλέον αποτελεσματικός τρόπος να βοηθηθεί η Ελλάδα είναι να οδηγηθεί η ΕΚΤ σε αλλαγή της νομισματικής της πολιτικής. Για να γίνει αυτό θα πρέπει η Γαλλία να αρνηθεί το σχέδιο που προτείνει η ΕΚΤ για την Ελλάδα. Θα πρέπει να αρνηθεί να παράσχει την βοήθειά της σε ένα σχέδιο το οποίο θα οδηγήσει τον Ελληνικό λαό σε μαρασμό και στην αποψίλωση ενός τμήματος της κληρονομιάς του, κάτι που θα υποθηκεύσει τις μελλοντικές του πιθανότητες για έξοδο από την κρίση (αποκατάσταση). Όπως θα πρέπει [η Γαλλία] να σταματήσει να χορηγεί εγγυήσεις για κεφάλαια τα οποία πάνε χαμένα και τα οποία προέρχονται από τα χρήματα που πληρώνουν οι φορολογούμενοι.
Με την άρνησή της αυτή η Γαλλία θα θέσει την ΕΚΤ ενώπιον των ευθυνών της: να αλλάξει νομισματική πολιτική για να επιλύσει το πρόβλημα του Ευρωπαϊκού χρέους ή να αποδεχθεί την διάλυση του Ευρώ. Η αλλαγή νομισματικής πολιτικής από την ΕΚΤ εξυπηρετεί και τα αντικειμενικά συμφέροντα της Γαλλίας. Οι Γάλλοι Βιομήχανοι γνωρίζουν ότι η σωστή συναλλαγματική ισοτιμία του Ευρώ έναντι του δολαρίου θα πρέπει να είναι 1 Ευρώ=1,15 δολάρια (συν πλην δέκα λεπτά). Η σημερινή συναλλαγματική ισοτιμία του Ευρώ εξυπηρετεί μόνον την Γερμανική οικονομία και τις οικονομίες των χωρών που συνδέονται με αυτήν.
Έχει γίνει πλέον αβάσταχτη (αυτή η συναλλαγματική ισοτιμία) για την Γαλλία, αλλά και για την Ιταλία και για όλες τις οικονομίες των χωρών της περιφέρειας. Είναι πλέον καιρός η ΕΚΤ να υιοθετήσει μια νομισματική πολιτική η οποία δεν θα εξυπηρετεί μόνον την Γερμανία και τους συμμάχους της αλλά η οποία θα είναι στην υπηρεσία όλης της ζώνης του Ευρώ.
Όταν ήταν υποψήφιος για την Προεδρία ο Nicolas Sarkozy είχε πει πως η συναλλαγματική ισοτιμία του Ευρώ ήταν πολύ υψηλή και πως η ΕΚΤ όφειλε να την μειώσει. Η ισοτιμία, τότε, ήταν 1 Ευρώ=1,36 δολάρια. Πέντε περίπου χρόνια αργότερα και παρά την κρίση της ζώνης του Ευρώ, η ισοτιμία αυτή αυξήθηκε στο 1,43 δολάρια, αύξηση δηλ. κατά 5%.
Κατά την διάρκεια της πενταετούς θητείας του Γάλλου Προέδρου δεν ελήφθη κανένα μέτρο για την μείωση της ισοτιμίας του Ευρώ. Η Ελληνική κρίση δίδει στον Γάλλο Πρόεδρο και στο Γαλλικό Κοινοβούλιο την ευκαιρία να αλλάξει τον ρου της νομισματικής πολιτικής της ζώνης του Ευρώ και να εξυπηρετήσει έτσι τα συμφέροντα της Γαλλίας και της Ελλάδος.
Οφείλουμε να χαιρετίσουμε τον Ελληνικό λαό ο οποίος έχει το κουράγιο να επαναστατήσει εναντίον ενός σχεδίου το οποίο οδηγεί σε αδιέξοδο. Ενός σχεδίου το οποίο η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ΕΚΤ θέλουν να του επιβάλλουν. [Οφείλουμε να χαιρετίσουμε] την θέληση του να παραμείνει ελεύθερος. Οι Έλληνες θα πρέπει να θυμούνται ότι:
«ΟΥΣ ΝΥΝ ΥΜΕΙΣ ΖΗΛΩΣΑΝΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ, ΤΟ ΔΕ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΑΝΤΕΣ ΜΗ ΠΕΡΙΟΡΑΣΘΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ ΚΙΝΔΥΝΟΥΣ» [Θουκυδίδης, Επιτάφιος του Περικλέους].
Η απόδοση ιθαγένειας σε λαθρομετανάστες κερκόπορτα για τον αφανισμό του Έθνους
Ως γνωστόν η κυβέρνηση έχει βάλει στόχο την απόδοση της Ελληνικής ιθαγένειας σε όλους τους παράνομους λαθρομετανάστες που εισέρχονται στην χώρα. Ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε με την δυνατότητα ψήφου στις δημοτικές εκλογές. Δυνατότητα η οποία έχει παραπεμφθεί προς κρίση ως αντισυνταγματική στην ολομέλεια του ΣτΕ.
Ας δούμε όμως τι ισχύει στις περισσότερες χώρες του κόσμου, και αν είναι σώφρων απόφαση η άκριτη απόδοση ιθαγένειας. Σύμφωνα λοιπόν με έρευνα του Κέντρου Μεταναστευτικών Ερευνών (CIS) από τις 194 χώρες του κόσμου, μόνον 30 δίνουν αυτόματα την ιθαγένεια σε όσους γεννιούνται στο έδαφός τους (jus soli). Από τις 31 ανεπτυγμένες χώρες μέλη του ΟΟΣΑ, μόνο σε 2 (Καναδάς και ΗΠΑ) ισχύει το jus soli. Καμία χώρα στην Ευρώπη δεν παραχωρεί αυτόματα την ιθαγένεια. Και όχι μόνον αυτό, αλλά η τάση είναι προς κατάργηση σε όσες χώρες το έκαναν. Ήδη η Αυστραλία, η Νέα Ζηλανδία, η Ιρλανδία και η Αγγλία κατήργησαν την χορήγηση ιθαγένειας με την απλή γέννηση.
Στις χώρες όπου εξακολουθεί να ισχύει αυτή η πολιτική, έχει παρατηρηθεί κατακόρυφη αύξηση γεννήσεων παιδιών από λαθρομετανάστες. Ο σκοπός είναι η νομιμοποίηση των γονιών μέσω των παιδιών με πρόσχημα την διατήρηση της οικογένειας. Ακόμη έχει παρατηρηθεί και το φαινόμενο του "τουρισμού της γέννας". Πολλές έγκυες περνούν παράνομα τα σύνορα με σκοπό να γεννήσουν και να πάρει το παιδί τους την ιθαγένεια ώστε να παραμείνουν κι εκείνες και να φέρουν και την υπόλοιπη οικογένεια.
Είναι φανερό λοιπόν που θα μας οδηγήσει ενδεχόμενη εφαρμογή του μέτρου που προωθεί η κυβέρνηση των ξεπουλημένων. Ακόμα μαζικότερη λαθροεποίκιση της χώρας από τους εξαθλιωμένους της ευρύτερης περιοχής. Θα είμαστε η μόνη χώρα κοντά στην Αφρική και την Ασία που θα διασφαλίζει αυτόματη απόδοση ιθαγένειας σε κάθε παιδί λαθρομετανάστη που θα γεννιέται εδώ! Αν έχουμε τώρα τεράστια πίεση ας αναλογιστούμε τι έχει να γίνει στο μέλλον. Στην κυριολεξία ορδές θα καταφτάνουν από σομαλίες, αλγερίες, μπαγκλαντες, αφγανισταν και δεν συμμαζεύεται. Και δεν είναι άσχετη με αυτή την πολιτική και η πρόθεση του Τζέφρυ να κάνει αναθεώρηση του Συντάγματος. Με το πρόσχημα της μείωσης του αριθμού των βουλευτών να περάσει μια διάταξη που θα αλλάζει και τα άρθρα του Συντάγματος που αντιτίθενται στον νόμο για την απόδοση ιθαγένειας.
Γιαυτό πρέπει να είμαστε σε επαγρύπνηση και να μην επιτρέψουμε αυτή την εθνοκτόνα αλλαγή του Συντάγματος.
ένας Έλληνας πολίτης
πηγή
ένας Έλληνας πολίτης
πηγή
Τετάρτη 29 Ιουνίου 2011
Το πάστωμα των ψαριών
Το πάστωμα, είναι μία από τις παλαιότερες μεθόδους συντήρησης τροφίμων. Θα έλεγε δε κανείς πως είναι μια τέχνη, μια επιστήμη. Η διαδικασία του παστώματος ψαριών επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες, το μέγεθος και τα είδη των ψαριών από την ποιότητα του αλατιού που χρησιμοποιούμε.
Για το λόγο αυτό, η εμπειρία είναι απαραίτητη για την προσαρμογή στη διαδικασία που περιγράφεται εδώ για κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ξεκινήστε με αλάτισμα μικρών και πολλών διαφορετικών ποικιλιών ψαριών.
Με το αλάτισμα μικρών ποσοτήτων ψαριών, θα μάθετε πόσος χρόνος απαιτείται για το κάθε βήμα. Τα παστά ψάρια, εάν είναι κατάλληλα προστατευμένα από την υπερβολική υγρασία, δεν θα χαλάσουν.
Ποιότητα και καθαριότητα. Ιδιαίτερη σημασία έχουν:
1. Η ποιότητα των ψαριών που θα παστωθούν πρέπει να είναι άριστης ποιότητας. Λέγοντας άριστης φυσικά, δεν εννοούμε τα ακριβά ψάρια, αλλά τα φρέσκα.
2.Η καθαριότητα σε όλη τη διαδικασία. Το νερό που χρησιμοποιείτε πρέπει να είναι καθαρό. Όλα τα υπολλείματα πρέπει να απομακρύνονται άμεσα από τον πάγκο μας και ό, τι έρχεται σε επαφή με το ψάρι (μαχαίρια, ταψιά κ.λ.π.) πρέπει να διατηρούνται πάντα καθαρά
Τα ψάρια της Ελλάδας
Τα πιο κατάλληλα ψάρια για πάστωμα στη χώρα μας είναι τα πελαγίσια όπως ο τόνος, το σκουμπρί, το μαγιάτικο κ.α. Μπορείτε όμως να δοκιμάσετε με όλα τα είδη των γνωστών ψαριών και οι γεύσεις που θα προκύψουν ενδέχεται να σας καλύψουν πλήρως.
Προσοχή: Ξεκινήστε από το αλάτισμα μη λιπαρών ψαριών. Το αλάτισμα των λιπαρών ψαριών επιφέρουν προβλήματα τάγγισης και αλλοιώσεις δύσκολα αντιμετωπίσιμες.
Για το λόγο αυτό, η εμπειρία είναι απαραίτητη για την προσαρμογή στη διαδικασία που περιγράφεται εδώ για κάθε περίπτωση ξεχωριστά. Ξεκινήστε με αλάτισμα μικρών και πολλών διαφορετικών ποικιλιών ψαριών.
Με το αλάτισμα μικρών ποσοτήτων ψαριών, θα μάθετε πόσος χρόνος απαιτείται για το κάθε βήμα. Τα παστά ψάρια, εάν είναι κατάλληλα προστατευμένα από την υπερβολική υγρασία, δεν θα χαλάσουν.
Ποιότητα και καθαριότητα. Ιδιαίτερη σημασία έχουν:
1. Η ποιότητα των ψαριών που θα παστωθούν πρέπει να είναι άριστης ποιότητας. Λέγοντας άριστης φυσικά, δεν εννοούμε τα ακριβά ψάρια, αλλά τα φρέσκα.
2.Η καθαριότητα σε όλη τη διαδικασία. Το νερό που χρησιμοποιείτε πρέπει να είναι καθαρό. Όλα τα υπολλείματα πρέπει να απομακρύνονται άμεσα από τον πάγκο μας και ό, τι έρχεται σε επαφή με το ψάρι (μαχαίρια, ταψιά κ.λ.π.) πρέπει να διατηρούνται πάντα καθαρά
Τα ψάρια της Ελλάδας
Τα πιο κατάλληλα ψάρια για πάστωμα στη χώρα μας είναι τα πελαγίσια όπως ο τόνος, το σκουμπρί, το μαγιάτικο κ.α. Μπορείτε όμως να δοκιμάσετε με όλα τα είδη των γνωστών ψαριών και οι γεύσεις που θα προκύψουν ενδέχεται να σας καλύψουν πλήρως.
Προσοχή: Ξεκινήστε από το αλάτισμα μη λιπαρών ψαριών. Το αλάτισμα των λιπαρών ψαριών επιφέρουν προβλήματα τάγγισης και αλλοιώσεις δύσκολα αντιμετωπίσιμες.
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΣ
Ένα καθαρό μαχαίρι
Αλάτι: Η ποσότητα ποικίλλει ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά το σύνηθες ποσοστό είναι περίπου 1 κιλό αλατιού για 5 κιλά ακατέργαστου ψαριού.
Καθαρά δοχεία για το πλύσιμο των ψαριών.
Καθαρές, επίπεδες επιφάνειες εργασίας.
Δοχεία για την απομάκρυνση των περισσευμάτων.
Αδιάβροχοι κάδοι: ένας ή περισσότεροι, ανάλογα με την ποσότητα των ψαριών που θα παστώσουμε. Μέταλλα εκτός από ανοξείδωτο ατσάλι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Οι ξύλινες σανίδες σαν πάγκος εργασίας, δεν εξυπηρετούν επειδή η υγρασία θα φουσκώσει το ξύλο και αυτό θα αποβάλλει τις χημικές ουσίες που έχει εμποτιστεί.
Η διαδικασία της αλάτισμα ψαριών έχει ως εξής:Αλάτι: Η ποσότητα ποικίλλει ανάλογα με τις συνθήκες, αλλά το σύνηθες ποσοστό είναι περίπου 1
Καθαρά δοχεία για το πλύσιμο των ψαριών.
Καθαρές, επίπεδες επιφάνειες εργασίας.
Δοχεία για την απομάκρυνση των περισσευμάτων.
Αδιάβροχοι κάδοι: ένας ή περισσότεροι, ανάλογα με την ποσότητα των ψαριών που θα παστώσουμε. Μέταλλα εκτός από ανοξείδωτο ατσάλι δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται. Οι ξύλινες σανίδες σαν πάγκος εργασίας, δεν εξυπηρετούν επειδή η υγρασία θα φουσκώσει το ξύλο και αυτό θα αποβάλλει τις χημικές ουσίες που έχει εμποτιστεί.
Α. Προετοιμασία των ψαριών.
Β. Αλάτισμα.
Γ. Πλύσιμο και στέγνωμα για να αφαιρεθεί το υπερβολικό αλάτι.
Δ. Ξήρανση στον αέρα.
Α. Προετοιμασία των ψαριών
1. Αποκεφαλισμός και εκσπλαχνισμός. Τα ψάρια θα πρέπει να είναι χωρίς εντόσθια και κεφάλια το συντομότερο δυνατό μετά την αλίευση.
2. Αποκεφαλισμός. Αφαιρέστε το κεφάλι με ένα μακρύ μαχαίρι με μια λοξή γραμμή στο ύψος των βραγχίων (Το video του φιλεταρίσματος το παραθέτω περισσότερο για το κόψιμο του κεφαλιού).
3. Εκσπλαχνισμός. Αφού έχετε χαράξει το ψάρι στην κοιλιά από το ύψος των βραγχίων μέχρι τα εδραία πτερύγια πρέπει να αφαιρεθούν όλες οι μεμβράνες και ιδιαίτερα οι μαύρου χρώματος που συναντώνται στη σπλαχνική κοιλότητα πολλών ειδών.
4. Αίμα. Αφαιρέστε όλα τα αιμοφόρα αγγεία και κάθε θρόμβο αίματος που είναι ορατός. Οι θρόμβοι αίματος μπορούν να προκαλέσουν αποχρωματισμό, καθώς και βακτηριακή λοίμωξη, η οποία θα καθιστούσε το ψάρι ακατάλληλο για κατανάλωση.
5. Κοπή. Το σχήμα και τα μέρη στα οποία κόβονται τα ψάρια εξαρτάται από τα γούστα του καθενός και από το τι συνηθίζεται σε κάθε περιοχή. Υπάρχουν όμως κάποιοι βασικοί κανόνες :Τα ψάρια που ζυγίζουν κάτω από ένα κιλό, μπορούν να παραμείνουν ως έχουν (ατεμάχιστα) .Από Ι έως 10 κιλά θα πρέπει να χωρίζονται στη μέση ξεκινώντας από το κεφάλι και καταλήγοντας στην ουρά. Πάντα
όμως αφαιρούμε τα σπλάχνα και τα κεφάλια τους.
Β. Αλάτισμα.
1. Απλώστε ένα λεπτό στρώμα αλατιού, ίσα-ίσα για να καλύψει πλήρως το κάτω μέρος του δοχείου που πρόκειται να τοποθετήσουμε τα κομμάτια των ψαριών.
2. Τοποθετήστε μια στρώση ψαριών επάνω στην στρώση του αλατιού που βάλατε στο δοχείο, δίνοντας αρκετό χώρο στο κάθε ψάρι για να αποφευχθεί το στρίμωγμα. Προσπαθήστε για τακτοποιημένες σειρές, εναλλάσσοντας κεφάλια με ουρές και ουρές με κεφάλια.
3. Καλύψτε τα ψάρια που στρώσατε με άλλο ένα λεπτό στρώμα αλατιού.
4. Επαναλάβετε τα βήματα 2 & 3 έως και δύο ή τρεις στρώσεις των ψαριών στο δοχείο που τα τοποθετείτε.
5. Το αλάτι επειδή είναι υγροσκοπικό θα τραβήξει την υγρασία από τα ψάρια.
6. Προσοχή τώρα. Όταν το αλάτι με τα υγρά των ψαριών δεν είναι κορεσμένο, η υγρασία
μπορεί να το διαλύσει ανά πάσα στιγμή. Όσο τα ψάρια εκκρίνουν υγρασία τόσο περισσότερο αλάτι πρέπει να προσθέτετε για να κρατηθεί η άλμη κορεσμένη. Πολύ λίγο αλάτι, είναι μια καλή αιτία για να χαλάσουν τα ψάρια. Πάρα πολύ αλάτι είναι σίγουρο πως θα υποβαθμίσει τη γεύση τους. Εκείνο λοιπόν που ζητάμε είναι να μένει μια λεπτή στρώση αλατιού πάνω στη σάρκα των ψαριών, η οποία να δείχνει
πως δεν πρόκειται να λιώσει.
7. Καθώς τα ψάρια χάνουν την υγρασία τους, ο όγκος τους στο δοχείο θα μειώνεται. Γενικά θα πρέπει όλα τα κομμάτια ψαριών να περιβάλλονται από αλάτι και να συνεχίζετε να προσθέσετε αλάτι προκειμένου η άλμη να είναι κορεσμένη.
9. Τα ψάρια θεωρητικά είναι καλά εμποτισμένα με αλάτι, σε 12 έως 15 ημέρες με ζεστό καιρό. Σε κρύο καιρό, τα ψάρια θα πρέπει να παραμείνουν στο αλάτι για 21 ημέρες ή και περισσότερο. Όσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία, τόσο πιο γρήγορα γίνονται τα ψάρια. Όταν είναι σωστά αλατισμένα, η σάρκα των ψαριών είναι σχετικά «διαφανής». Σε ελαφρά πίεση η σάρκα τους πρέπει να επανέρχεται στο αρχικό της σχήμα. Πρέπει να έχει ένα υπόλευκο φίλμ αλατιού σαν κάλυψη. Θα πρέπει να επικρατεί μια ευχάριστη μυρωδιά των ψαριών και της άλμης. Δεν θα πρέπει να υπάρχουν οσμές
αλλοίωσης.
Γ. Tο πλύσιμο –στέγνωμα και η αφαίρεση περίσσειας αλατιού.
1. Όταν τα ψάρια έχουν γίνει, θα πρέπει να αφαιρεθεί η περίσσεια του αλατιού, ξεπλένοντάς τα με καθαρό θαλασσινό νερό ή με γλυκό νερό βρύσης στο οποίο έχουμε προσθέσει λίγο φυσικό αλάτι.
2. Στη συνέχεια, τοποθετήστε τα ψάρια σε επίπεδες επιφάνειες, και χρησιμοποιήστε σανίδες για να πιέσετε τα κομμάτια τους για να βγάλουν την παραμικρή σταγόνα υγρών που τυχόν παρέμεινε μέσα τους, αλλά και για να κάνουμε λεπτότερο το ψάρι ώστε να βοηθήσουμε τη διαδικασία ξήρανσης αλλά και για να βελτιώσουμε την εμφάνισή τους.
Δ. Η Ξήρανση.
1. Η τελική ξήρανση μπορεί να γίνει είτε από το ηλιακό φως και τα φυσικά ρεύματα του αέρα ή με τεχνητή θερμότητα και με ρεύματα αέρα που παράγεται από ανεμιστήρες. Στις περισσότερες περιοχές, στη σωστή εποχή, η αποξήρανση μπορεί να γίνει έξω στον ήλιο και τον καθαρό αέρα. Για την Ελλάδα μας δεν το συζητάμε. Επιλέξτε μια ανοιχτή περιοχή για να αξιοποιήσετε στο έπακρο το φως του ήλιου και του ανέμου. Αποφύγετε ελώδεις περιοχές και περιοχές κοντά σε ανθρώπινα ή ζωικά απόβλητα.
2. Όταν τοποθετούμε τα πρόσφατα παστωμένα ψάρια να στεγνώσουν, υπάρχει κίνδυνος εγκαύματος (των ψαριών). Εάν τα ψάρια είναι εκτεθειμένα σε αυτό το στάδιο στην άμεση επίδραση του ήλιου μπορεί να σκληρύνει στο εξωτερικό τους και να κιτρινίσουν. Για να αποφευχθεί αυτό, διατηρήστε το ψάρι κάτω από σκιερό ή ημι-σκιερό μέρος για την πρώτη ημέρα.
3. Μετά την πρώτη ημέρα, εκθέτουμε τα ψάρια σε όσο περισσότερο ηλιόλουστο μέρος γίνεται, καθώς και σε σημείο που κυκλοφορεί ανεμπόδιστα ο αέρας. Σε αυτή τη φάση μια καλή μέθοδος είναι να τεθούν τα ψάρια σε τριγωνικά ξύλα - έτσι ώστε να ακουμπά η ελάχιστη δυνατή επιφάνεια της σάρκας τους ή κρεμάστε τα.
4. Προστατέψτε τα ψάρια από την υγρασία. Εάν πρόκειται να βρέξει τοποθετήστε τα κάτω από υπόστεγο. Επίσης αν τις νυκτερινές ώρες έχει υγρασία στα μέρη σας, τοποθετήστε τα σε εσωτερικό χώρο για τη νύχτα. Περιττεύει δε να πούμε πως τα ψάρια θα πρέπει να είναι απαλλαγμένα από μούχλα ή άλλα ελαττώματα και δεν θα πρέπει να έχουν κιτρινισμένα και ξεραμένα άκρα.
Συνοψίζοντας :
1. Χρησιμοποιείτε μόνο φρέσκα ψάρια.
2. Η εργασία να γίνεται σε καθαρό περιβάλλον.
3. Εργαστείτε γρήγορα.
4. Κρατήστε το αλάτι σε κορεσμένα επίπεδα και σε περίπτωση αμφιβολίας, να προσθέσετε περισσότερο αλάτι.
2. Η εργασία να γίνεται σε καθαρό περιβάλλον.
3. Εργαστείτε γρήγορα.
4. Κρατήστε το αλάτι σε κορεσμένα επίπεδα και σε περίπτωση αμφιβολίας, να προσθέσετε περισσότερο αλάτι.
5. Προσπαθήστε να ακολουθήσετε τη διαδικασία που συνήθως ακολουθείται τοπικά τουλάχιστον σε ότι αφορά τη διάρκεια της αποξήρανσης.
6.Το νερό που χρησιμοποιείτε πρέπει να είναι πεντακάθαρο.
Ξαρμυρίζοντας τα ψάρια για να φαγωθούν
** Μετέφρασα ένα κείμενο του Daniel Casper και πρόσθεσα
στοιχεία από τις δικές μου εμπειρίες**
στοιχεία από τις δικές μου εμπειρίες**
Πως πάστωναν οι πρόγονοί μας-Οι Κουταλιανοί
Πηγή : http://koutaliana.blogspot.com/
Mια μέθοδος συντήρησης που ανακάλυψαν οι Πρόγονοί μας ήταν η διατήρηση μέσα σε παχύ στρώμα αλατιού. Τα παστά ή αλίπαστα ψάρια κυρίως, διετηρούντο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τοποθετημένα ανάμεσα σε παχύ στρώμα αλατιού. Και αυτή ήταν μια πανάρχαια αρχαιολελληνική μέθοδος για να εξουδετερώσουν την σήψη και να διατηρήσουν όσο τον δυνατόν περισσότερο καιρό τις τροφές.
Το πάστωμα έχει την ιδιαίτερη διαδικασία του. Κατ αρχήν αφαιρούσαν απο τα ψάρια τα εντόσθιά τους. Το πάστωμα γινόταν αρχικά σε ξύλινα βαρέλια όπου έβαζαν την πρώτη στρώση αλατιού. Τοποθετούσαν την πρώτη σειρά ψαριών, και έβαζαν μια στρώση αλάτι.
Πίεζαν το αλάτι με μία ξύλινη κατασκευή, σαν καπάκι, ώστε αφ ενός τα ψάρια να βγάλουν τα υγρά τους, αφ ετέρου το αλάτι να εισχωρήσει σε κάθε κενό ανάμεσα σε αυτά. Ακολουθούσαν οι επόμενες διαδοχικές στρώσεις ψαριών και αλατιού, μέχρις ότου να γεμίσει εντελώς το βαρέλι. Το έκλειναν και τοασφάλιζαν με το καπάκι. Τα παστά «ψηνόντουσαν» με το αλάτι και τα υγρά που έβγαζαν και ήταν έτοιμα για κατανάλωση μέσα σε ένα με δύο μήνες.
Την ίδια διαδικασία ακολουθούν και αργότερα, σε μικρότερα δοχεία και κατόπιν σε δοχεία από κασσίτερο (τενεκεδένια). Τότε, στην δεκαετία του 40 αρχίζουν να φανερώνονται και οι πρώτες μηχανές εγκυτιώσεως που σφράγιζαν τα κουτιά. Στη Νέα Κούταλη, διασώζονται μέχρι σήμερα μερικά μεγάλα βαρέλια-δεξαμενές καθαρισμού ψαριών με διάμετρο2 μέτρα , (στο παστάδικο του «Λημνιού» - Βασιλειάδη) μηχανές εγκυτίωσης (Βασιλειάδης και Ζαχάρωφ) και μηχανές που άλεθαν το αλάτι (Βασιλειάδης, Σαρικλής).
Οι Κουταλιανοί ασχολήθηκαν εντατικά με το πάστωμα.
Έπαιρναν ψάρια από την γύρω περιοχή, τα πάστωναν, και με τα εμπορικά τους τα διέθεταν στις αγορές του Πόντου, των Μικρασιατικών παραλίων (Αϊβαλί, Σμύρνη) του Αιγαίου και της Μεσογείου.
πηγή
Mια μέθοδος συντήρησης που ανακάλυψαν οι Πρόγονοί μας ήταν η διατήρηση μέσα σε παχύ στρώμα αλατιού. Τα παστά ή αλίπαστα ψάρια κυρίως, διετηρούντο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα τοποθετημένα ανάμεσα σε παχύ στρώμα αλατιού. Και αυτή ήταν μια πανάρχαια αρχαιολελληνική μέθοδος για να εξουδετερώσουν την σήψη και να διατηρήσουν όσο τον δυνατόν περισσότερο καιρό τις τροφές.
Το πάστωμα έχει την ιδιαίτερη διαδικασία του. Κατ αρχήν αφαιρούσαν απο τα ψάρια τα εντόσθιά τους. Το πάστωμα γινόταν αρχικά σε ξύλινα βαρέλια όπου έβαζαν την πρώτη στρώση αλατιού. Τοποθετούσαν την πρώτη σειρά ψαριών, και έβαζαν μια στρώση αλάτι.
Πίεζαν το αλάτι με μία ξύλινη κατασκευή, σαν καπάκι, ώστε αφ ενός τα ψάρια να βγάλουν τα υγρά τους, αφ ετέρου το αλάτι να εισχωρήσει σε κάθε κενό ανάμεσα σε αυτά. Ακολουθούσαν οι επόμενες διαδοχικές στρώσεις ψαριών και αλατιού, μέχρις ότου να γεμίσει εντελώς το βαρέλι. Το έκλειναν και τοασφάλιζαν με το καπάκι. Τα παστά «ψηνόντουσαν» με το αλάτι και τα υγρά που έβγαζαν και ήταν έτοιμα για κατανάλωση μέσα σε ένα με δύο μήνες.
Την ίδια διαδικασία ακολουθούν και αργότερα, σε μικρότερα δοχεία και κατόπιν σε δοχεία από κασσίτερο (τενεκεδένια). Τότε, στην δεκαετία του 40 αρχίζουν να φανερώνονται και οι πρώτες μηχανές εγκυτιώσεως που σφράγιζαν τα κουτιά. Στη Νέα Κούταλη, διασώζονται μέχρι σήμερα μερικά μεγάλα βαρέλια-δεξαμενές καθαρισμού ψαριών με διάμετρο
Οι Κουταλιανοί ασχολήθηκαν εντατικά με το πάστωμα.
Έπαιρναν ψάρια από την γύρω περιοχή, τα πάστωναν, και με τα εμπορικά τους τα διέθεταν στις αγορές του Πόντου, των Μικρασιατικών παραλίων (Αϊβαλί, Σμύρνη) του Αιγαίου και της Μεσογείου.
πηγή
Νέα χρηματοδότηση του Soros στους άπλυτους!
Προφανώς μπήκε η νέα δόση από τα foundation of soros στα ταμεία του indymedia και έτσι προχτες Δευτέρα στις 22:15 φωνάζοντας τα orks «ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΜΕΛΙΓΑΛΑΣ» μοίρασαν αυτό το έντυπο στο Σύνταγμα.
πηγή : αναγνώστης
πηγή : αναγνώστης
Συλλογή-αποθήκευση-εκμετάλευση βρόχινου νερού
Παράλληλα είναι μέθοδος εξοικονόμησης ενέργειας και φυσικών πόρων, ενώ βοηθά στην βελτίωση των εδαφικών παραμέτρων σε περιοχές επιβαρυμένες από αρδεύσεις με κακής ποιότητας νερά.
Το κείμενο είναι λίγο μεγάλο επειδή συμπεριέλαβα και Τεχνικο-Ιστορικά στοιχεία. Πιστεύω ότι είναι χρήσιμο έστω και να ακούμε για τεχνικές που δεν υπάρχουν πιά, λόγω του ότι εκτός από τους τεχνίτες, χάθηκαν και οι σκεπτόμενοι. Δείτε το σαν ρομαντική νότα στην πεζή τεχνοκρατική μας εποχή.
Ας ξεκινήσουμε λοιπόν.
Ιστορικά
Τα έργα ομβριοσυλλογής και αποθήκευσης συναντώνται από την αρχαιότητα ακόμη, ως εξειδικευμένες κατασκευές κυρίως για στρατιωτικούς σκοπούς. Στις ακροπόλεις (κάστρα) για παράδειγμα, με σύστημα καναλιών οδηγούσαν τα νερά της βροχής σε υπόγειες δεξαμενές, ώστε οι έγκλειστοι σε περίοδο πολιορκίας, να έχουν νερό.
(Χαρακτηριστικό παράδειγμα στην ακρόπολη των Μυκηνών).
Στα νεώτερα χρόνια, η μέθοδος αναπτύσσεται σε ισχυρά άνυδρες περιοχές τόσο σε ατομικό (οικογενειακό) επίπεδο, όσο και σε ομαδικό (επίπεδο οικισμών), στην προσπάθεια να επιτυγχάνεται επάρκεια λειτουργικού νερού.
Επί πλέον αυτού όμως, σε μικρά άνυδρα νησιά (π.χ. Κυκλάδες, Δωδεκάνησα), χρησιμοποιείται με ανάμιξη ακόμη και για πόσιμο, ενώ σε πολύ δύσκολες ημέρες λειψυδρίας πινόταν και ενδεχομένως σε ακραίες καταστάσεις να πίνεται και τώρα αυτούσιο.
Εδώ θα κάνουμε μια παρένθεση για κάποιες περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το πόσιμο νερό. Το βρόχινο είναι μαλακό νερό (πολύ μικρή σκληρότητα), οι συγκεντρώσεις αλάτων δηλαδή είναι πολύ περιορισμένες. Αυτό το κάνει άριστο στην μαγειρική, το φαγητό και ειδικά τα όσπρια βράζουν πολύ ευκολότερα και γρηγορότερα, το σαπούνι διαλύεται επίσης ευκολότερα διευκολύνοντας το πλύσιμο των ρούχων, στα μαλλιά δίνει στιλπνότητα και μετάξινη υφή, ΟΜΩΣ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΤΑΛΛΗΛΟ ΓΙΑ ΠΟΣΙΜΟ.
Εξηγούμαι: Λόγω της έλλειψης αλάτων, η πόση βρόχινου νερού καταστρέφει στον ανθρώπινο οργανισμό την ισορροπία των ηλεκτρολυτών Καλίου-Νατρίου, με αποτέλεσμα ισχυρό σοκ που αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα μπορεί να επιφέρει ακόμη και θάνατο.
Για να αντιμετωπίσουν αυτές τις καταστάσεις όσοι αποθήκευαν βρόχινο νερό για πόσιμο, έριχναν στις δεξαμενές ασβέστη. Σήμερα όπου έχουν διατηρηθεί τέτοιες δεξαμενές, διακρίνονται στον πυθμένα υπολείμματα ασβέστη. Η αντίληψη όμως ότι ο ασβέστης ταυτόχρονα απολύμανε το αποθηκευμένο νερό, είναι λανθασμένη.
Η απλή τεχνική
Ας επικεντρωθούμε στην παρατήρηση μιας ομβριοσυλλογής. Όλοι έχουμε δεί έστω και σε φωτογραφία Κυκλαδίτικο σπίτι με τον υπερυψωμένο γείσο περιμετρικά της ταράτσας. Αυτή αποτελεί την συλλεκτική επιφάνεια και το νερό της βροχής οδηγείται με σωλήνες σε υπόγεια δεξαμενή. Είναι προφανές ότι η ποσότητα του νερού που μπορεί να συγκεντρωθεί είναι συνάρτηση τόσο του ετήσιου ύψους βροχής, όσο και του εμβαδού της συλλεκτικής επιφάνειας.
Χρησιμοποίησα το τυπικό Κυκλαδίτικο σπίτι επειδή και η εικόνα του είναι γνωστή και η μέθοδος εφαρμοζόταν και εφαρμόζεται, αφού είναι ιδιαίτερα άνυδρα τόσο λόγω μειωμένου συνολικού ετήσιου ύψους βροχής, όσο και λόγω πετρογραφικών σχηματισμών.
Οι τελευταίοι δεν επιτρέπουν την κατείσδυση του ατμοσφαιρικού νερού και επομένως την δημιουργία υπόγειων υδροφόρων, από τους οποίους με την διάνοιξη πηγαδιών ή γεωτρήσεων να δίνεται η δυνατότητα άντλησης. (Πλήν εξαιρέσεων σε περιορισμένα τοπικά πλαίσια).
Η οποιαδήποτε στέγη, (κατοικίας, αποθήκης η απλή στέγη χώρου ή και πρόβολος σκίασης), είναι μια επιφάνεια που προσφέρεται για ομβριοσυλλογή, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι τα νερά δεν απορρέουν ελεύθερα αλλά μέσω διαμορφωμένων περιμετρικά καναλιών και κατάλληλων στη συνέχεια σωληνώσεων, οδηγούνται σε υπόγειες συνήθως δεξαμενές (στέρνες) που έχουν κατασκευασθεί γι’ αυτόν το σκοπό.
Η αποθήκευση
Οι υπόγειες δεξαμενές ήταν λιθόκτιστες με συνδετικό υλικό κονίαμα, ενισχυμένο συνήθως με ηφαιστειακή τέφρα από την Σαντορίνη. Η τέφρα έπαιζε τον ρόλο του φυσικού τσιμέντου, έδινε υψηλής αντοχής και χωρίς πόρους κονιάματα (άρα δεν υπήρχαν διαφυγές), έχει κατά κόρον χρησιμοποιηθεί αντί τσιμέντου στη δόμηση των μοναστηριών του Αγίου Όρους και κυκλοφορεί στο εμπόριο με την ονομασία Θηραϊκή γή (από το Θήρα=Σαντορίνη), ή Πουζολάνα (Ιταλικής προέλευσης αφού και στην Ιταλία αφθονεί η ηφαιστειακή τέφρα και η γνώση των ιδιοτήτων της).
Συχνά, γινόταν επί πλέον επικάλυψη εσωτερικά των επιφανειών με την αντίστοιχη της εποχής τσιμεντοκονία (άμμος θαλάσσης και πουζολάνα) με την προσθήκη συχνά ψημένης αργίλου ή κονιοποιημένου (τριμμένου) κεραμιδιού που έδινε ακόμη ισχυρότερο και πλέον στεγανωτικό μίγμα. Αυτό λεγόταν και λέγεται κουρασάνι και έχει χρησιμοποιηθεί (και με το σημερινό τσιμέντο) στο παρελθόν, σε όλες τις οινοπαραγωγικές περιοχές. Κάλυπταν με αυτό την εσωτερική επιφάνεια στα χτιστά πατητήρια, τους ληνούς στα Πελοποννησιακά. Το σωστό κουρασάνι, από μάστορα γνώστη και μερακλή, έδινε υαλώδη υφή και εικόνα.
Η στεγανοποίηση εσωτερικά ήταν αναγκαία επειδή οι διαφυγές εκτός της μείωσης του αποθέματος, δημιουργούσαν και προβλήματα υγρασίας και ευστάθειας στην κατοικία, αφού οι δεξαμενές ήταν ενταγμένες στην όλη οικοδομή, συνήθως καταλαμβάνοντας ένα μέρος του υπογείου.
Σήμερα υπόγειες κατασκευές αποθήκευσης μπορούν ευκολότερα να γίνουν είτε εξ ολοκλήρου από οπλισμένο σκυρόδεμα (μονομπλόκ) και εσωτερική επάλειψη με τσιμεντοκονία και βαφή με εποξειδική ρητίνη για λόγους στεγάνωσης ή κατ’ ευθείαν βαφή πάνω στο μπετόν, είτε με εκσκαφή και εγκιβωτισμό πλαστικών δεξαμενών οι οποίες όμως συνδέονται μεταξύ τους ώστε να δημιουργείται ενιαίος αποθηκευτικός χώρος.
Η υπόγεια κατασκευή επιβάλλεται και για να ελαχιστοποιηθεί η εξάτμιση, η οποία σε υπέργειες κατασκευές χωρίς προστασία, μπορεί να φθάσει κατά περιόδους και στο 50% της αποθηκευμένης ποσότητας.
Επομένως αν έχουμε υπέργεια τσιμέντινη κατασκευή πρέπει να σκεπάζεται με θερμομονωτικό στέγαστρο, ενώ αν έχουμε πλαστικές ή μεταλλικές κατασκευές, θα πρέπει να είναι επιχωμένες.
Ένα άλλο πρόβλημα στο αποθηκευμένο νερό, είναι η ανάπτυξη βακτηριδίων. Στις υπέργειες κατασκευές μάλιστα επειδή ο ρυθμός ανάπτυξης ευνοείται τα μέγιστα από το ηλιακό φώς, αυτές θα πρέπει να επιχώνονται (μόνιμο σκοτάδι).
Βεβαίως η μακροχρόνια αποθήκευση ευνοεί την ανάπτυξη μικροοργανισμών μέχρι σημείου εξ ολοκλήρου σήψης. Το πρόβλημα αντιμετωπίζεται με χλωρίωση του νερού για την οποία χρησιμοποιούμε χλωρίνη οικιακής χρήσης υπολογίζοντας 1 κουταλιά της σούπας για κάθε κυβικό μέτρο νερού. Η χλωρίωση επαναλαμβάνεται ανά δεκαήμερο, αλλά μεταξύ χλωρίωσης και ποτίσματος θα αφήνουμε να μεσολαβούν δύο τουλάχιστον ημέρες.
Το αποτέλεσμα
Ας πάρουμε ένα αναλυτικό παράδειγμα για να δούμε τι μπορούμε να καταφέρουμε σε μια περιοχή κατασκευάζοντας σύστημα ομβριοσυλλογής και αποθήκευσης :
Έστω ότι διαθέτουμε μια ταράτσα εμβαδού 50 τ.μ. και ότι ζούμε σε περιοχή, όπου το ετήσιο ύψος βροχής δεν ξεπερνά τα 350 χιλιοστά, ενώ από το δίκτυο ύδρευσης απαγορεύεται η άρδευση κήπου ή είναι τόσο ακριβό το νερό ώστε είναι εντελώς ασύμφορο το πότισμα καλλωπιστικών ή κηπευτικών ακόμη και για οικιακή κατανάλωση. Δεχόμενοι ότι από τα 350 χιλιοστά βροχής, λόγω εξάτμισης και μικροδιαφυγών, η ταράτσα μας μαζεύει τα 300 χιλιοστά, τότε ο συνολικός όγκος νερού που σε ένα χρόνο μπορεί να συγκεντρωθεί (από την ταράτσα μας μόνο) και να αποθηκευτεί είναι: 50 τ.μ.χ 0,3 μ.= 15 κυβικά μέτρα ή αλλιώς 15.000 λίτρα.
Η καλλιεργητική άρα και αρδευτική περίοδος διαρκεί 6 μήνες, από 15 Απριλίου μέχρι 15 Οκτωβρίου, δηλαδή 180 ημέρες, μέγεθος που ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Εδώ συνυπολογίζουμε:
--Τις σποραδικές βροχές της περιόδου 15 Απριλίου-15 Μαϊου, το μικρό ακόμη μέγεθος όσων φυτεύσαμε και τις όχι υψηλές θερμοκρασίες.
--Τις επίσης σποραδικές βροχές της περιόδου 15 Σεπτεμβρίου-15 Οκτωβρίου οπότε τα φυτά έχουν μικρότερες ή και καθόλου αρδευτικές απαιτήσεις αφ’ ενός διότι είναι προς το τέλος της παραγωγής τους και αφ’ ετέρου λόγω του πλήρως ανεπτυγμένου ριζικού συστήματος.
Στις δύο αυτές περιόδους (χωρίς ουσιαστικό λάθος) οι αρδευτικές ανάγκες αναλογικά καλύπτονται από την κατ’ ευθείαν άρδευση με την βροχή.
Συμπεραίνεται λοιπόν ότι σε γενικές γραμμές από τις 180 ημέρες, οι κύριες ανάγκες άρδευσης είναι το τετράμηνο 15 Μαϊου-15 Σεπτεμβρίου δηλαδή 120 ημέρες, επειδή και τα φυτά έχουν αναπτυχθεί και η θερμοκρασία είναι ήδη αρκετά ψηλή.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι για τις 120 ημέρες, ποτίζουμε κάθε τρίτη ημέρα με 1,5 λίτρο νερό κάθε φυτό (που αντιστοιχεί σε 0,5 λίτρο την ημέρα ανά φυτό), ποσότητα που κατά μέσο όρο είναι επαρκής για τα καλοκαιρινά κηπευτικά (ντομάτες, μελιτζάνες, κολοκυθάκια κ.λ.π.).
Άρα οι ανάγκες ανά φυτό το κρίσιμο τετράμηνο είναι :
120 ημ. χ 0,5 λίτρα= 60 λίτρα τα οποία για λόγους ασφάλειας από διάφορους παράγοντες θα αναβιβάσουμε στα 75λίτρα. (Η προσαύξηση είναι 25% , δηλαδή συντελεστής ασφάλειας υπέρ επαρκής).
Η αποθήκη μας περιέχει 15.000 λίτρα, επομένως μπορούμε με τις προηγούμενες παραδοχές να ποτίσουμε : 15.000 : 75=200 φυτά.
Ο αριθμός αυτός, με πυκνότητα 3 φυτά ανά τ.μ., (πολύ καλή πυκνότητα), αντιστοιχεί σε κήπο 65 περίπου τ.μ., ή πιο «χειροπιαστά» σε επιφάνεια 6,5μ χ 10 μ. η οποία καλλιεργούμενη αυστηρά και μόνο με κηπευτικά υπερκαλύπτει τις ανάγκες μιας τετραμελούς οικογένειας .
Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τι μπορεί να μας εξασφαλίσει η συνετή διαχείριση νερού σε δύσκολες περιοχές, ενώ παράλληλα με περισσότερη φροντίδα ( βλ. λεπτομέρειες ανάρτησης «φτιάχνω λαχανόκηπο χωρίς νερό» για την εδαφοκάλυψη κ.λ.π.) μπορεί να φυτευθεί πολλαπλάσια έκταση ή να ελαχιστοποιήσουμε τις ανάγκες, μειώνοντας έτσι και τους αποθηκευτικούς χώρους.
Ομβριοσυλλογή και ύψος βροχής
Ανέφερα σαν επιφάνεια ομβριοσυλλογής κάθε ταράτσα ή στέγη. Να προσθέσω ότι όταν έχουμε κεκλιμένες κεραμοσκεπές και όχι οριζόντιες ταράτσες, πολλαπλασιάζουμε την ποσότητα που βρήκαμε με τον αρχικό υπολογισμό επί 1,20.
Χρησιμοποίησα στο παράδειγμα σαν ετήσιο ύψος βροχής τα 350 χιλιοστά, μέγεθος συντηρητικό μεν αλλά και δόκιμο για περιοχές όπως οι Κυκλάδες, τα Δωδεκάνησα και η Κρήτη.
Με ίδια συντηρητική παραδοχή, χρησιμοποιούμε για τα Ιόνια και την Δυτική Ελλάδα τα 600 χιλιοστά, για την Μακεδονία, την Κεντρική Ελλάδα και την Θράκη τα 500, για την Αττική, την Ανατολική Στερεά και την Ανατολική Πελοπόννησο τα 400.
Επαναλαμβάνω ότι τα μεγέθη αυτά είναι συντηρητικά ώστε να εξετάζονται οι δυσμενέστερες συνθήκες και δεν συμφωνούν απόλυτα με τα μεγέθη της Ε.Μ.Υ. επειδή στα δικά της στοιχεία στο ετήσιο ύψος βροχής, συμπεριλαμβάνεται το χιόνι, το χαλάζι και η νυχτερινή δροσιά.
Για τις ορεινές περιοχές τα ανωτέρω μεγέθη τα προσαυξάνουμε κατά 20%.
Μπορούμε επίσης να συλλέγουμε βρόχινο νερό, δημιουργώντας κάποια χαντάκια στο κτήμα μας, τα οποία θα συγκεντρώνουν το νερό της βροχής και θα το οδηγούν μέσω ενός κεντρικού σε υπόγεια δεξαμενή. Απαραίτητα στο κεντρικό χαντάκι θα τοποθετήσουμε μικροφραγμούς στην διαδρομή ώστε να ανακόπτεται η ταχύτητα κίνησης και να αποτίθενται τα φερτά, αλλιώς και το νερό θα είναι βρώμικο πολύ και η δεξαμενή μας θα «μπαζώνεται». Σε μια τέτοια κατασκευή επίσης πρέπει να υπάρχει υπερχείλιση για τις περιπτώσεις έντονων βροχοπτώσεων. Παράλληλα θα πρέπει να υπάρχει τακτική φροντίδα καθαρισμού των χαντακιών.
Συμπληρωματικά
--Σε κάθε περίπτωση υπόγειων ή επίγειων δεξαμενών αποθήκευσης, μπορούμε να εγκαταστήσουμε σύστημα αυτόματης άρδευσης μέσω μιάς αντλίας επιφανείας και ενός πιεστικού δοχείου. Διευκολύνεται έτσι η άρδευση και είναι ελεγχόμενη και σταθερή η ποσότητα του νερού που δέχεται κάθε φυτό.
--Εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να φυτέψουμε γκαζόν, διότι οι ετήσιες ανάγκες σε νερό ανέρχονται σε 70 κυβικά ανά 100 τετρ. μέτρα ή 35 κυβικά αν βάλουμε αγριάδα. --Και κάτι ακόμη σχετικά με τα μαλακά ή σκληρά νερά. Υπήρχε παλιά η λανθασμένη άποψη ότι το σκληρό νερό δημιουργεί πέτρες στα νεφρά. Δεν είναι σωστό επειδή τα άλατα (ασβεστίου βασικά), με την μορφή που έχουν διαλυμένα στο νερό, δεν μπορούν να απορροφηθούν από τον οργανισμό και αποβάλλονται. Κατά συνέπεια, το σκληρό νερό είναι πιο υγιεινό από το μαλακό.
πηγή
Από Σεπτέμβριο θα έχουμε ΝΕΟ ΜΝΗΜΟΝΙΟ!!!
Αυτό δήλωσε στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Λυντζέρης.
Συγκεκριμένα την Δευτέρα 27/06/2011 στην εκπομπή του Οικονόμου και Λυριτζή όταν ρωτήθηκε εάν το μεσοπρόθεσμο θα πάει να ψηφιστεί με 180 ψήφους, η απάντηση του ήταν η εξής:
Έχει συμφωνηθεί ότι αυτό θα πάει στην βουλή για ψηφοφορία, με 151 βουλευτές ενώ το επόμενο από Σεπτέμβριο θα πάει με 180 βουλευτές.
Γέμισε βασικά τρόφιμα την αποθήκη σου. Τώρα.
Δεν ήμουν σίγουρη αν ήθελα να αρχίσω αυτού του είδους τις δημοσιεύσεις παρόλο που στο SheBlogs κινούμαστε στα πλαίσια της αυτάρκειας. Κατά καιρούς γράφουμε για διατήρηση τροφίμων και σωστή διαχείριση κουζίνας καθώς και για παραγωγή δικών μας λαχανικών στην κατηγορία της κηπουρικής.
Photographer: Collin Anderson
Μέχρι τώρα όμως όλα αυτά ήταν στο πλαίσιο της βασικής προετοιμασίας και οικονομίας για το χειμώνα χωρίς να τα θεωρώ απαραίτητα. Απλώς προσωπικά με διευκόλυναν στη φάση που έπρεπε να δώσω περισσότερα χρήματα για θέρμανση και να ξοδέψω περισσότερα χρήματα στις γιορτές. Συνήθως αυτη η βασική προετοιμασία μου ξεκινούσε εκεί στα τέλη του Αυγουστου και γινόταν με χαλαρό ρυθμό μέχρι τέλη Οκτώβρη όπου μέσα σε αυτούς τους μήνες φρόντιζα να διαθέτω ορισμένα βασικά προϊόντα στα ντουλάπια και την κατάψυξη μου.
Τώρα όμως περνάμε σε διαφορετικό επίπεδο. Πιο βιαστικό, πιο πιεστικό. Με όλα αυτα που συμβαίνουν γύρω μας δε ξέρουμε πραγματικά τι μας ξημερώνει. Θα γίνει πτώχευση ή δε θα γίνει; Θα πάμε στη δραχμή ή θα μείνουμε στο ευρώ; Θα γίνει αλαλούμ στη χώρα ή όχι; Κάθε μέρα σχεδόν ακούω κάποιο φίλο ή γνωστό να μένει άνεργος με ελάχιστες πιθανότητες να ξαναβρει εργασία σύντομα. Κάθε τόσο ακούω ιστορίες για άτομα που τους κόψανε το ρεύμα ή το νερό ή που ξεσπιτώθηκαν και κοιμούνται στα αυτοκίνητα τους. Δε μιλάμε πλέον για σενάρια, μιλάμε για πραγματικές καταστάσεις που συμβαίνουν στο διπλανό μας και μπορεί και σε εμάς.
Κάποιοι επενδύουν σε χρυσές λίρες τα τελευταία χρόνια. Στην Αμερική όπου πρέπει να σε ενημερώσω ότι επίσης φοβούνται την πτώχευση, η τιμή του ασημενιου δολαρίου διπλασιάστηκε μέσα σε έξι μήνες μια και οι φτωχότεροι μπορούσαν να αγοράζουν ευκολότερα ασήμι παρά χρυσό.
Εγώ πάλι σου λέω να επενδύσεις σε τροφή. Γιατί ακόμα κι αν δε σε πείσουν όλα όσα γίνονται γύρω σου θα πρέπει να σε πείσουν οι τιμές στο σουπερ μάρκετ.
Το ηλιέλαιο πέρσι το έβρισκες με 1,50 ευρω το λίτρο ενώ τώρα αγγίζει τα 2,20 κι αν βρεις με 2 ευρω λες ότι είναι φτηνό.
Η ελληνική ζάχαρη μέχρι τον Απρίλη στο σουπερ μαρκετ που ψωνίζω είχε 79 λεπτά και τώρα έχει 1,12 ενώ στη γνωστή γερμανική αλυσίδα εχει 95 λεπτά αυτή τη στιγμή με την ξένη ζάχαρη να έχει σκαρφαλώσει στα 89 λεπτά. Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι στις στοιβες της ζάχαρης που πουλά η γερμανική αλυσίδα αυτές τις μέρες έχει μπει ανακοίνωση ότι δεν πωλείται χοντρική κάτι που σημαίνει ότι ακόμα και οι μαγαζάτορες προσπαθούν να αγοράσουν όση περισσότερη ζάχαρη μπορούν.
Το αλεύρι της γερμανικής αλυσίδας μέχρι αρχές Μαίου είχε 49 λεπτά και σήμερα, ενα μήνα μετά δηλαδή έχει 59 λεπτά. Παραμένει φυσικά το φτηνότερο της αγοράς αλλά η αυξηση είναι της τάξης του 20% περίπου.
Τόσο τόκο δε νομίζω να σου δίνει ούτε ο χρυσός αλλά ούτε και η τράπεζα. Προιόντα αξίας 100 ευρώ περίπου που είχα αγοράσει τον προηγούμενο μήνα αυτή τη στιγμή κοστίζουν 110 ευρώ. Κι αυτό το διαπίστωσα μέσα από μια λίστα που είχα ξεκινήσει στον υπολογιστή μου τον προηγούμενο μήνα στην οποία κατέγραφα τις τιμές των προιόντων που είχα αγοράσει μέσω των αποδείξεων μου.
Στα γράφω όλα αυτά για να το ψάξεις μόνος σου, να το συνειδητοποιήσεις μόνος σου μέσα από τη δική σου παρατήρηση στα καταστήματα που συνηθίζεις να ψωνίζεις.
Κι όταν το συνειδητοποιήσεις ξεκίνα να αγοράζεις και να αποθηκεύεις βασικά προιόντα διατροφής με μακρινές ημερομηνίες λήξης. Δε σου λέω να πας να γεμίσεις ένα φορτηγό τρόφιμα. Σου λέω να αγοράζεις λίγα περισσότερα κάθε μήνα και να τα βάζεις στην άκρη. Σιγά σιγά θα μαζευτούν. Ναι ξέρω ότι μπορεί να ζορίζεσαι ήδη οικονομικά. Σε έναν, δυο, τρεις, πέντε μήνες όμως μπορεί να ζορίζεσαι ακόμα περισσότερο. Κι αν κάποια στιγμή χάσεις τη δουλειά σου η αποθήκη σου θα σε ταίζει.
Εμείς θα είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε στην προετοιμασία αυτή μεταδίδοντας τη γνώση της επιβίωσης που πολλές φορές είναι χαμένη μια και κοροϊδεύαμε τους γονεις μας που είχαν το κατοχικό σύνδρομο ως γενιά των παχιών αγελάδων. Για όσους κοροϊδεύουν ακόμα πραγματικά δεν ενδιαφερόμαστε, ας τα βγάλουν πέρα μόνοι τους όταν ζορίσει το πράγμα περισσότερο.
‘Δημογραφικός Χειμώνας’: “Τα σχολεία θα γίνουν νοσοκομεία. Οι παιδικές χαρές θα γίνουν νεκροταφεία”
Στο σημερινό μεταμοντέρνο κόσμο μας, στην εποχή της πληροφορίας, αλλά και της ‘πολιτισμένης’ βαρβαρότητας και ιδιαίτερα στην σύγχρονη μεταχριστιανική ‘Δύση’, μπορείς να μιλήσεις (και να προβληθείς!) για τον κίνδυνο εξαφάνισης του ρινόκερου, για την προστασία της χελώνας καρέτα καρέτα, για την προστασία της βιοποικιλότητας, για την σωτηρία του κτήματος Τατοΐου, για την διάσωση του κινηματογράφου «Λουΐζα», για τα δικαιώματα των ομοφυλόφιλων, τα δικαιώματα των μεταναστών και για άλλα περισσότερο ή λιγότερο ‘καυτά’ προβλήματα.
Το να μιλήσεις όμως για την κοινωνική αποσάθρωση, το ατέρμονο κυνήγι της ηδονής και των κενών επιθυμιών, την καταστροφή της οικογένειας, την μείωση των γεννήσεων, τις εκτρώσεις και την γήρανση του πληθυσμού, δεν είναι ‘πολιτικά ορθό’. Μόνο ένας ‘ακραίος’ θα το έκανε. Δεν πειράζει. Ούτε η αλήθεια είναι πολιτικά ορθή καμία φορά. Αλλά είναι αμείλικτη. Το ντοκιμαντέρ «Δημογραφικός Χειμώνας» του 2008, τολμάει να μιλήσει σε όσους έχουν αυτιά για να ακούσουν.
Δείτε το trailer:
O «Δημογραφικός Χειμώνας» (“Demographic Winter”) - ένα δραματικό ντοκιμαντέρ - είναι το πρώτο ντοκουμέντο που ερευνά την πιο παραβλεπόμενη κρίση της εποχής μας: τη ταχεία, σε παγκόσμιο επίπεδο, μείωση του ποσοστού των γεννήσεων.
Ο Philip Longman, δημογράφος και συγγραφέας του βιβλίου «Η Άδεια Κούνια: Πώς Η Πτώση του Ρυθμού των Γεννήσεων Απειλεί την Παγκόσμια Ευημερία", (“The Empty Cradle: How Falling Birthrates Threaten World Prosperity”), παρατηρεί: "Η εν εξελίξει παγκόσμια μείωση της ανθρώπινης γεννήσεων είναι η πιο ισχυρή δύναμη που επηρεάζει την τύχη των εθνών και το μέλλον της κοινωνίας στον 21ο. αιώνα ».
Οι καταστροφολόγοι του υπερπληθυσμού από τον Thomas Malthus έως τον Paul Ehrlich έχουν προειδοποιήσει ότι ο «υπερπληθυσμός» οδηγεί σε εξάντληση των πόρων και μαζική λιμοκτονία. Στην πραγματικότητα, περισσότεροι άνθρωποι έχουν πετύχει βελτίωση της ευημερίας και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Αυτό που αντιμετωπίζει ο κόσμος τον 21ο αιώνα είναι ένας άλλος τύπος δημογραφικής κρίσης, αλλά ένας που είναι οδυνηρά πραγματικός: η μείωση του ποσοστού γονιμότητας και η γήρανση του πληθυσμού, η οποία θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τελικά, τον ανθρώπινο πολιτισμό.
Η μέση γυναίκα θα πρέπει να κάνει 2,1 παιδιά στη διάρκεια της ζωής της – ίσα για να αντικαταστήσει το τρέχοντα πληθυσμό.
Σε λιγότερο από 40 χρόνια, τα ποσοστά γονιμότητας έχουν μειωθεί κατά περισσότερο από 50% σε παγκόσμιο επίπεδο. Το 1970, η μέση γυναίκα είχε 6 παιδιά κατά τη διάρκεια της ζωής της. Σήμερα, ο παγκόσμιος μέσος όρος είναι 2,9. Το Τμήμα Πληθυσμού των Ηνωμένων Εθνών (UNPD), προβλέπει περαιτέρω μείωση στο 2,05 μέχρι το 2050.
Σε μεγάλο μέρος του βιομηχανικού κόσμου, η κρίση μπορεί να φανεί ακόμα και σήμερα:
• Η Ευρώπη θα μπορούσε κάλλιστα να κρεμάσει μία ταμπέλα "Η Επιχείρηση Κλείνει" στην πόρτα της. Το μέσο ποσοστό γεννήσεων στην Ευρωπαϊκή Ένωση είναι 1,5, αρκετά κάτω από τον αριθμό αντικατάστασης (2.1). Στην Ιταλία, είναι 1.2.
• Η Ρωσία έχει ένα ποσοστό γεννήσεων 1.17, όταν ήταν 2,4 το 1990. Σήμερα υπάρχουν σχεδόν τόσες αποβολές όσες και γεννήσεις στη Ρωσική Ομοσπονδία. Το έθνος χάνει περίπου 750.000 ανθρώπους το χρόνο. Ο σημερινός πληθυσμός της (143 εκατομμύρια) αναμένεται να μειωθεί σε 112 εκατομμύρια έως το 2050. Σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να εξορκίσει τον δημογραφικό χειμώνα, η κυβέρνηση προσφέρει ένα μπόνους 250.000 ρούβλια (το ισοδύναμο 9.200 δολαρίων) για κάθε παιδί που θα κάνει μια οικογένεια μετά το πρώτο.
• Παγκοσμίως, υπάρχουν 6 εκατομμύρια λιγότερα παιδιά (6 ετών και κάτω) σήμερα, από ό, τι υπήρχαν το 1990. Αυτό είναι το αρχικό τρέμουλο πριν τον ερχόμενο σεισμό. Αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις, μέχρι το 2050, ο κόσμος θα έχει 248 εκατομμύρια λιγότερα παιδιά κάτω των 5 ετών σε σχέση με σήμερα.
• Ο βιομηχανοποιημένος κόσμος θα αντιμετωπίσει σύντομα σοβαρές ελλείψεις εργατικού δυναμικού. Η Ευρωπαϊκή Ένωση εκτιμά έλλειμμα 20 εκατομμυρίων εργαζομένων έως το 2030.
• Στον ανεπτυγμένο κόσμο, οι πληθυσμοί γερνάνε με ταχείς ρυθμούς. Το 1989, το 11,6% του πληθυσμού της Ιαπωνίας ήταν άνω των 65 ετών. Λιγότερο από 20 χρόνια αργότερα, οι ηλικιωμένοι είναι το 21,1% του ιαπωνικού λαού. Η υπογεννητικότητά της (1,25) και η γήρανση του πληθυσμού είναι λόγος για τον οποίο σχεδόν κανείς δεν μιλάει για την ‘Ιαπωνία Α.Ε.’ πια. Στη δεκαετία του 1990, το χρηματιστήριο της Ιαπωνίας έπεσε κατά 80% από το ιστορικά υψηλό όριο και η αγορά ακινήτων της, έχασε το 60% της αξίας της.
• Στις βιομηχανικές χώρες στο σύνολό τους, οι άνω των 60 ετών αποτελούν σήμερα το 20% του πληθυσμού - ποσοστό που θα αυξηθεί σε 32% μέχρι το 2050. Μέχρι τότε, σύμφωνα με την UNPD, αυτές οι κοινωνίες θα έχουν δύο ηλικιωμένους για κάθε παιδί.
• Ο αναπτυσσόμενος κόσμος δεν είναι πολύ πίσω. Στις Φιλιππίνες, το ποσοστό γεννήσεων μειώθηκε από 6 στις αρχές της δεκαετίας του 1970 σε 2,8 σήμερα, με περαιτέρω μείωση να προβλέπεται. Στην Αίγυπτο, στη δεκαετία του 1960, η μέση γυναίκα είχε 7,3 παιδιά στη διάρκεια της ζωής της, έναντι 3,7 σήμερα. Οι γεννήσεις στο Μεξικό είναι μόλις 2,1, ίδιες με της Αμερικής.
Αυτός ο "δημογραφικός χειμώνας" θα έχει αντίκτυπο σε πολλούς τομείς της ζωής μας:
• Τι θα συμβεί στον Πρώτο Κόσμο, όταν όλο και λιγότεροι εργαζόμενοι καλούνται να παρέχουν συντάξεις για όλο και περισσότερους συνταξιούχους; Σε ποιο σημείο το βάρος θα γίνει τόσο επαχθές ώστε οι νέοι εργαζόμενοι θα αντιδράσουν και θα αρνηθούν να υποστηρίξουν ένα σύστημα από το οποίο δεν θα μπορούσαν, ενδεχομένως, να ελπίζουν ότι θα επωφεληθούν;
• Πώς η Ρωσία, η οποία αναμένεται να χάσει το ένα τρίτο του πληθυσμού της, έως τα μέσα του σημείου αυτού του αιώνα, θα υπερασπιστεί τα σύνορά της; Αν η Ρωσία, η οποία καταλαμβάνει το μεγαλύτερο έδαφος οποιουδήποτε έθνους, διαλυθεί σε θύλακες αντιπαραθέσεων εθνικών ομάδων, αυτό θα δημιουργήσει αποσταθεροποίηση στην Ευρώπη και την Ασία.
• Λόγω της πτώσης του αριθμού των γεννήσεων, σε κάποιο σημείο του αιώνα, ο παγκόσμιος πληθυσμός θα αρχίσει να μειώνεται. Στη συνέχεια, η μείωση θα είναι ταχεία. Θα μπορούσαμε ακόμη φθάσει σε ελεύθερη πτώση πληθυσμού.
• Καθ 'όλη τη διάρκεια της ιστορίας, δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα η οικονομική ανάπτυξη να συνοδεύεται από μείωση του πληθυσμού. Πώς μπορεί μια βιομηχανική κοινωνία να διατηρηθεί με ολοένα και λιγότερους εργαζόμενους και καταναλωτές;
Τα ανωτέρω είναι το σκηνικό για το «Δημογραφικό Χειμώνα: η μείωση της ανθρώπινης οικογένειας». Το ντοκιμαντέρ είναι μια εξερεύνηση του φαινομένου από ειδικούς - συμπεριλαμβανομένων δημογράφων, κοινωνιολόγων και οικονομολόγων.
Μελετητές όπως ο Gary Becker (Βραβείο Νόμπελ στα Οικονομικά στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο), ο David Popenoe (καθηγητής κοινωνιολογίας στο Rutgers και συγγραφέας του "War Over The Family"), ο Patrick Fagan (πρώην Αμερικάνος Βοηθός Υφυπουργός Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών , νυν Διευθυντής του Κέντρου για την Οικογένεια και την Θρησκεία στο Οικογενειακό Συμβούλιο Έρευνας) και ο Longman, ανώτερος συνεργάτης του New American Foundation, να συζητήσουν νηφάλια την πραγματικότητα της αποτυχίας της ανθρωπότητας να αναπαραχθεί, καθώς και τις αιτίες και τις συνέπειές της.
Η συζήτηση είναι ‘ξερή’ και ακαδημαϊκή. Οι μελετητές προσφέρουν την τεχνογνωσία τους για να παρουσιάσουν μια ερχόμενη καταστροφή που τώρα είναι αρκετά κάτω από την
οθόνη του ραντάρ της εθνικής μας συνείδησης, αλλά είναι ένα γεγονός που θα επηρεάσει το μέλλον μας πολύ περισσότερο από τις υποθετικές κρίσεις τις οποίες παρουσιάζουν και προβάλλουν συνεχώς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Για χάρη των παιδιών μας και των παιδιών τους, ας προσευχηθούμε αυτές οι φωνές να εισακουστούν.
Ολόκληρο σε 11 μέρη μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ:
http://www.youtube.com/watch?v=6PjiMDMHGPUhttp://www.youtube.com/watch?v=RbSEVlLSBAk
http://www.youtube.com/watch?v=pGSxF9QZCWY
http://www.youtube.com/watch?v=6Llnowlgh5U
http://www.youtube.com/watch?v=4T1cbTCimnQ
http://www.youtube.com/watch?v=lNZCNrSwYmo
http://www.youtube.com/watch?v=OBB-YNzBBJ8
http://www.youtube.com/watch?v=pXy9P9MlkLU
http://www.youtube.com/watch?v=JnNrBh57kNQ
http://www.youtube.com/watch?v=ZdJRWxnQ6yk
http://www.youtube.com/watch?v=6aZwOxg7H-Q