Νέα ατζέντα για τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις προσδιόρισε με την ομιλία του ο Αμερικανός πρεσβευτής στην Αθήνα. Μιλώντας στο συνέδριο του «Economist», ο Ντάνιελ Σπέκχαρντ ανέδειξε την αντιμετώπιση της λαθρομετανάστευσης από την Ελλάδα ως πρώτη προτεραιότητα, εμμένοντας στην προέλευσή της από το Αφγανιστάν και το Πακιστάν και συνδέοντάς την έτσι με ζητήματα παγκόσμιας ασφάλειας και αντιμετώπισης της τρομοκρατίας. Παράλληλα, στο ίδιο μοτίβο, ερμήνευσε την επίσκεψη του Μπαράκ Ομπάμα στην Τουρκία ως ενδεικτική για το πώς αντιλαμβάνονται οι ΗΠΑ την εξωτερική τους πολιτική, αναδεικνύοντας έτσι και τη δυνατότητα της Ελλάδας να αναβαθμίσει –όπως είπε– το ρόλο της ως ύστατο σύνορο με το μουσουλμανικό κόσμο.
Από την πλευρά της, η Ντόρα Μπακογιάννη αναφέρθηκε και πάλι στα μηνύματα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής με αποδέκτες την ΠΓΔΜ και την Τουρκία («πλήρης συμμόρφωση με τις ευρωπαϊκές αξίες σημαίνει πλήρη ένταξη»).Νωρίτερα, ο κ. Σπέκχαρντ είχε δηλώσει αναφορικά με τις διαφορές της Ελλάδας με τα Σκόπια ότι τις ΗΠΑ τις ενδιαφέρει όχι μόνο το όνομα, αλλά και οι επενδύσεις στα Δυτικά Βαλκάνια. Βήματα προς τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις ζήτησε από την Τουρκία και ο υπουργός Αμυνας, Βαγγέλης Μεϊμαράκης, προσθέτοντας πως τα Βαλκάνια «δεν είναι πια πυριτιδαποθήκη». Μπορεί η εξωτερική πολιτική και οι διεθνείς σχέσεις να συζητήθηκαν εκτενώς στο συνέδριο, αλλά βασικό του ζήτημα είναι οι νέες πολιτικές για έξοδο από την κρίση. Κατά των ιδιωτικοποιήσεων ως πανάκεια τάχθηκε ο Αντώνης Σαμαράς, ενώ το ρόλο της παγκοσμιοποίησης εξήρε η κυρία Μπακογιάννη.
Ο υπουργός Πολιτισμού τόνισε ότι πρέπει να αλλάξουν κυρίαρχες νοοτροπίες, ακόμη και με ιδεολογικές μετατοπίσεις, ενώ αποδοκίμασε τον κρατισμό, εντοπίζοντας τη χρυσή τομή στη φιλοσοφική «μεσότητα» του Αριστοτέλη (ούτε υπερβολές ούτε ελλείψεις).Την ανάγκη για μια παγκόσμια διακυβέρνηση που θα επαναπροσδιορίσει τις πολιτικές, λόγω των νέων, αναδυόμενων οικονομικών δυνάμεων, επεσήμανε η υπουργός Εξωτερικών.
ΠΕΡΔΙΚΑΡΗΣ ΑΙΜΙΛΙΟΣ
Καταθλιπτικό το προεκλογικό τοπίο στην Κύπρο
ΑπάντησηΔιαγραφήΈρχονται ευρωεκλογές και κανονικά το ενδιαφέρον γι' αυτές, θα βρισκόταν στα ύψη. Από αυτές, εξαρτάται το ποιοι θα εκπροσωπούν την ημικατεχόμενη πατρίδα μας στα ευρωπαϊκά βήματα. Λίγοι όμως είναι αυτοί που έχουν την αντοχή να παρακολουθούν τις μεταμεσονύκτιες προεκλογικές συζητήσεις. Υπάρχει η άποψη ότι εκτός από το ότι ο λαός έχει κουραστεί από τις πολλές εκλογικές αναμετρήσεις, ανασταλτικός παράγοντας είναι και το προβλέψιμο του αποτελέσματος. Οι δημοσκόποι (και όχι μόνο) προβλέπουν ότι οι βουλευτικές έδρες είναι κατά μεγάλο ποσοστό "πιασμένες". Επιμένουν όλοι εμφαντικά, ότι δύο έδρες παίρνει το Α.Κ.Ε.Λ. δύο ο ΔΗ.ΣΥ. κι από μία το ΔΗ.ΚΟ. και τάχατες η Ε.Δ.Ε.Κ. Αν είναι έτσι τα πράγματα, γιατί ν' ασχολούμαστε; Δε θα έπρεπε αυτή η "σιγουριά ιδιοκτησίας " για τις έδρες, να εκνευρίζει τον κάθε δημοκρατικό άνθρωπο;
Αν τους πιστέψουμε λοιπόν, το προεκλογικό τοπίο είναι πέρα για πέρα καταθλιπτικό. Όμως, δεν έχουν ακριβώς έτσι τα πράγματα. Ανάμεσα στις επιλογές μας, υπάρχει και το Ευρωπαϊκό Κόμμα. Παρά τις οργανωτικές αδυναμίες, τον πόλεμο που δέχεται από παντού, τους αποκλεισμούς από τα Μ.Μ.Ε., αρθρώνει τον πολιτικό λόγο που το διαφοροποιεί αισθητά από τα υπόλοιπα κόμματα. Κυρίως στο Κυπριακό, είναι το μόνο κόμμα που αντιστέκεται στις μεθοδεύσεις των ξένων για νεκρανάσταση του σχεδίου Ανάν (που ο λαός μας απέρριψε με το συντριπτικό 76%). Προτείνει λύση με βάση το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο, με πλήρη διασφάλιση όλων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, χωρίς να συμβιβάζεται ποτέ, με τα κατοχικά δεδομένα.
Υπάρχουν οι αδυναμίες, υπάρχουν τα "επιχειρήματα" των αντιπάλων (κυρίως η ταμπέλα του "ακραίου" που άδικα του κόλλησαν - ωσάν να είναι ακρότητα να διεκδικεί κανείς δημοκρατία και ανθρώπινα δικαιώματα), αυτό όμως δεν αφαιρεί από την προσπάθεια που κάνει το ΕΥΡΩΚΟ για απεγκλωβισμό από την καταστροφική πορεία προς την... "βιώσιμη και λειτουργική λύση συνεταιρικού κράτους Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας". Και οι προοπτικές θα είναι ακόμα καλύτερες, αν αλλάξει η επικοινωνιακή πολιτική (που έχει οδηγήσει στο να παρεξηγηθούν οι θέσεις του κόμματος), η οποία είναι ουσιαστικά παράγωγο της εξωτερικής πίεσης που δέχεται το κόμμα και ενστικτώδης άμυνα προς τις ανυπόστατες κατηγορίες, για ακρότητα στις θέσει ς. Αν λοιπόν βγει προς τα έξω στεντόρεια η πατριωτική φωνή της αξιοπρέπειας και της αντίστασης, το Ευρωπαϊκό κόμμα θα είναι η έκπληξη των Ευρωεκλογών. Αυτό είναι που ζητούν οι καταπιεσμένοι Έλληνες της Κύπρου για να αναπνεύσουν ξανά τον καθαρό αέρα της ελπίδας.
Όσοι λοιπόν ανησυχούν μήπως και ο πρόεδρος Χριστόφιας βάλει σάρκα στον σκελετό της Διζωνικής (όπως δήλωσε παλαιότερα), ας το αποδείξουν έμπρακτα (με την ψήφο τους), επιλέγοντας Ευρωπαϊκό κόμμα και Ευρωπαϊκή λύση. Διαφορετικά, ας στηρίξουν μία από τις υπόλοιπες επιλογές που συνθέτουν αυτό το θλιβερό προεκλογικό σκηνικό (Το κυβερνών Α.Κ.Ε.Λ. των προκαταβολικών υποχωρήσεων, την συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση του ΔΗ.ΣΥ., την αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση του ΔΗ.ΚΟ. και της Ε.Δ.Ε.Κ.).
Οι ευρωπαίοι πολίτες της Κύπρου καλούνται να αποφασίσουν! Ή θα βοηθήσουν τα παραδοσιακά κόμματα να πετύχουν τις συσπειρώσεις τους (εις βάρος της Κύπρου, προωθώντας μία αντιευρωπαϊκή λύση) ή θα στηρίξουν το μοναδικό κόμμα που δείχνει διάθεση να εκμεταλλευτεί την ένταξη της Κύπρου στην Ενωμένη Ευρώπη. Ευρωεκλογές έχουμε... Γι' αυτό..., υπενθυμίζουμε τους συμπολίτες μας ότι ο λόγος που ενταχθήκαμε στην Ε.Ε., είναι για να επιδιώξουμε καλύτερη λύση (δίκαιη, βιώσιμη, ευρωπαϊκή) κι όχι για να... προωθήσουμε καλύτερα το... κυπριακό χαλούμι.
Πανίκος Ελευθερίου
Άσσια - Κατεχόμενη Αμμόχωστος
http://www.elkosmos.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=1495:2009-05-29-12-33-09&catid=95:2008-10-17-07-29-22&Itemid=282