Τι θέλει η αλεπού στο παζάρι;Η Κυρα Μαρία Ρεπούση αφού βάλθηκε να αφελληνίσει ΑΝΕΠΙΤΥΧΩΣ τα παιδιά της Ελλάδας με το βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού έβαλε πλώρη για την Κύπρο.
Σε άρθρο της στα Νέα περιγράφει τα ήδη υπάρχοντα κυπριακά βιβλία ιστορίας ως καθεστωτικά, ενώ ειρωνεύεται το "Δεν Ξεχνώ" και λογαριάζει τους αγνοούμενους ως...χαμένους.
Φυσικά και εγκρίνει τα ανθελληνικά νέα βιβλία που επρόκειται να εισαχθούν στα σχολεία (αυτό έλειπε) και μιλά για "εθνικό πανικό" όταν πλήθος εκπαιδευτικών, μαθητών και λογίων αρνούνται να ενστερνιστούν την ΛΗΘΗ που αυτά προστάζουν και να την μεταδώσουν στα παιδιά τους.
Πως νοιώθει η βρωμιάρα τώρα; Πληρώθηκε καλά η παλιοσιχαμένη;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤης εύχομαι να ψοφήσει απο καρκίνο στα μάτια η σιχαμένη.
Ας μην κατηγορούμε αυτή την ΧΑΜΕΝΗ, βρε παιδιά, αλλά τους ΧΑΜΕΝΟΥΣ που την ανέχονται, προωθούν και στηρίζουν. Αν οι πολιτικοί μας δεν ήσαν ΧΑΜΕΝΟΙ, ούτε αυτή η ΧΑΜΕΝΗ θα άρθρωνε λόγο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτο ΦΕΚ με ημερομηνία 13/09/1980, τεύχος τρίτον, με αριθμό φύλλου 266, εκδοθέν από το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας καιΘρησκευμάτων, όπου αναφέρονται οι διορισμοί των διαφόρων πτυχιούχων σεθέσεις της Δευτεροβάθμιας Εκπαιδεύσεως στην σελίδα 2347, του κλάδου Α5των πτυχιούχων Γαλλικής Φιλολογίας βρίσκουμε το εξής όνομα: Ρεπούση Μαρία του Βασιλείου, διορισθείσα σε Γυμνάσιο στην Άρτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθηγήτριαΓαλλικών δηλαδή για όσους δεν κατάλαβαν.
Στο ΦΕΚ αρ. φύλλου 86, της 15ης Απριλίου του 2005, σελ. 598 προκηρύχθηκε μία θέση μέλους Δ.Ε.Π. του Παιδαγωγικού
Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου
Θεσαλονίκης από την κ. Μαριέττα Γιαννάκου. Στο ΦΕΚ αρ. φύλλου 73, της 2ας Φεβρουαρίου του 2007 στην σελίδα 612 γίνεται ο διορισμός της κας Ρεπούση, ως επίκουρης καθηγήτριας με μονιμότητα σύμφωνα με την προηγουμένως προκηρυχθείσα θέση. Δηλ η προκήρυξη της θέσεως έγινε αφού είχε αναλάβει την συγγραφή του βιβλίου και ο διορισμός, έγινε, αφού είχε συγγράψει προηγουμένως το βιβλίο. Δηλ. όταν παρέδωσε το βιβλίο αυτό η κα Ρεπούση δεν ήταν μόνιμη Επίκουρος Καθηγήτρια Πανεπιστημίου.
Λυπάμαι πολυ όταν ακούω να αποδίδονται στην πολύ αξιόλογη κ. Ρεπούση επίθετα όπως βρωμιάρα, παλιοσιχαμένη και άλλα τέτοια. Με αυτά τα λόγια μόνον τους εαυτούς σας αποκαλύπτετε, το χαμηλό σας πνευματικό επίπεδο και την πλήρη έλλειψη επιθυμίας αληθινού διαλόγου. Αυτά δεν ταιριάζουν σε ελεύθερους ανθρώπους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο για το άρθρο, η κ. Ρεπούση έχει δίκαιο. Όσο και αν μας πονάει, όσο κι αν μας φέρνει σε απόγνωση, πρέπει να παραδεχτούμε το προφανές και όχι να εθελοτυφλούμε:οι αγνοούμενοι είναι νεκροί δεκαετίες τώρα. Ο ίδιος ο εγκληματίας κος Ντενκτάς, με την ασυλία του διεθνούς ντεσπεράντο που απολάμβανε, το είχε ομολογήσει απερίφραστα, σχεδόν καμαρώνοντας, ότι τους είχε εκτελέσει όλους. Ευθύνες πρέπει και είναι υποχρέωση να αναζητηθούν, σε όσους κάνανε το εγκλημα, όχι όμως σε έναν ολόκληρο λαό, τον τουρκικό.
Επίσης η Ρεπούση έχει δίκαιο για τα δικά μας εγκληματα.Γρίβας, Σαμσών και άλλα παρόμοια ονόματα σας λένε τίποτα; Καιρός να δούμε και τα δικά μας λάθη, σφάλματα, αλλά και εγκλήματα. Η διαδικασία επαναπροσεγγισης Ελλήνων και Τούρκων θα είναι οδυνηρή, πολλά θα πρέπει να μαθούμε και να θυμηθούμε, πρώτα απ' όλα να μάθουμε να ακούμε τον απέναντί μας. Αλλά και τα κέρδη θα είναι ανυπέρβλητα: η ειρήνη, η δημοκρατία, η ελευθερία και η φιλία. Ας μην ενδίδουμε στο δηλητήριο του εθνικισμού, έχουμε ιστορική ευθύνη να μην παραδώσουμε στην επόμενη γενιά το μίσος, το έγκλημα και τον πόνο.
Πίπης
Ναι αγαπητέ κύριε Πίπη, αλλά ελάτε εδώ στην Ξάνθη ή στην Κομοτηνή (δεν μπορεί να μένετε εδώ στη Θράκη όταν γράφετε τέτοια ωραία θεωρητικά λόγια) όπου πριν από περίπου ένα μήνα σε γιορτές των μουσουλμάνων στα Πομακοχώρια της Ξάνθης κάποιος κος Μπαντάκ ιδιοκτήτης της εταιρίας επίπλων "Istik Ball Bantak", έβγαζε λόγο σε Πομάκους, μπροστά σε Έλληνες αστυνομικούς πού ήταν παρόντες και έλεγε ότι εδώ δεν είναι Ελλάδα, είναι Τουρκία, γιατί τα χώματα αυτά είναι βαμμένα με το αίμα Τούρκων αδερφών μας (sic). Σίγουρα η διαδικασία επαναπροσεγγισης Ελλήνων και Τούρκων θα είναι οδυνηρή. Τι είπατε κύριε Πίπη; "πρώτα απ' όλα να μάθουμε να ακούμε τον απέναντί μας."; Σωστά, αλλά πόσον καιρό θα κάνουμε υπομονή και θα ακούμε εδώ στη Θράκη αυτά και άλλα χειρότερα από τους απέναντί μας; Ναι, γνωρίζω Μουσουλμάνους που είναι φιλήσυχοι και εδώ και στην Τουρκία, άνθρωποι πολύ ζεστοί και υπέροχοι, αλλά τι γίνεται με αυτούς που είναι επικίνδυνοι για την Πατρίδα μας; Γράφετε κύριε Πίπη : "Αλλά και τα κέρδη θα είναι ανυπέρβλητα: η ειρήνη, η δημοκρατία, η ελευθερία και η φιλία. Ας μην ενδίδουμε στο δηλητήριο του εθνικισμού, έχουμε ιστορική ευθύνη να μην παραδώσουμε στην επόμενη γενιά το μίσος, το έγκλημα και τον πόνο." Ναι αγαπητέ μου, να ΜΗΝ παραδώσουμε στην επόμενη γενιά το μίσος, το έγκλημα και τον πόνο, ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΠΡΟΛΑΒΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΔΩΣΟΥΝ ΣΤΟ ΜΙΣΟΣ, ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΟ, ΠΡΩΤΟΙ ΟΙ ΓΕΙΤΟΝΕΣ ΜΑΣ;
ΑπάντησηΔιαγραφή