Η επόμενη μέρα

Οι επανειλημμένες συναντήσεις του κ. Νίμιτς, κομιστή προτάσεων για την ονομασία της Βαρντάρσκα, με διπλωμάτες των δύο χωρών, κατέδειξε την αμετακίνητη θέση των "σοφών" της υφηλίου να εμπεριέχει οπωσδήποτε το ουσιαστικό ή παράγωγο "Μακεδονία" το όνομα του γειτονικού αλβανοσλαβικού κράτους.

Οι "εκλεκτοί του θεού" - και θεός γιʼ αυτούς ήταν πάντα το χρήμα - αν πράγματι τους ενδιέφερε η σταθερότητα στην περιοχή, δεν θα συναντούσαν κανένα εμπόδιο από τους υπαλλήλους τους της γείτονος, τους οποίους τοποθέτησαν σε πολιτικές θέσεις εξουσίας, να αποκτήσει η Βαρντάρσκα όνομα που δεν θα διατάρασσε τις σχέσεις των λαών της βαλκανικής.

Αυτοί ίδρυσαν το προτεκτοράτο και μπορούσαν να το βαπτίσουν όπως ήθελαν.

Ποιος θα έφερνε αντίρρηση;

Ο Γκεορκιέφσκι, που από αρχηγός του VMRO και διαπρύσιος κήρυκας του "μακεδονισμού", διαπίστωσε αιφνιδίως ότι είναι Βούλγαρος;

Η επιμονή των "εκλεκτών", οι οποίοι καταπατούν κάθε έννοια δικαίου - δεν νοιάζονται άλλωστε ιδιαιτέρως γιʼ αυτό - αλλά και ναρκοθετούν την περιοχή με δραματικές επιπτώσεις στο άμεσο μέλλον, μόνον μια εξήγηση μπορεί να έχει, που δεν είναι άλλη από την επιβεβαίωση ότι όντως χρησιμοποιούν τη Βαρντάρσκα, ως όχημα αλυτρωτισμού.

Ως βάση δηλαδή για την ίδρυση της "Αιγαιακής Μακεδονίας".

Πολλές φορές αναφερθήκαμε σʼ αυτό το σενάριο, έχοντας την κρυφή ελπίδα ότι θα πρόκειται για άσκηση επί χάρτου, παρόλο που τα σημάδια ήσαν ανησυχητικά.

Τώρα πια ήρθε η ώρα να δεχθούμε ως δεδομένα όσα απευχόμασταν.

Το παγκόσμιο σύστημα επιβεβαιώνει ότι εργάζεται ακατάπαυστα για το διαμελισμό των κρατών, σκορπίζοντας τον όλεθρο με βόμβες, και όπου δεν το επιτρέπουν οι συνθήκες, με εργαλείο δήθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα και την "ανακάλυψη" ανύπαρκτων μειονοτήτων.

Όσο γρηγορότερα το συνειδητοποιήσουν αυτό οι αρμόδιοι, τόσο αυξάνονται οι πιθανότητες επιτυχούς αντιδράσεως στα απάνθρωπα σχέδια.

Όλα αυτά δείχνουν ότι η ακολουθούμενη "ρεάλ πολιτίκ", με το επιχείρημα ότι κάποιες υποχωρήσεις θα αποτρέψουν τα χειρότερα, δεν είναι επωφελής.

Απεναντίας φέρνει πλησιέστερα το χρόνο του μοιραίου.

Άλλωστε, μεταπολεμικά μόνον υποχωρήσεις κάνουμε προς υπηρέτηση των σχεδίων των ισχυρών, και όχι μόνον δεν υπήρξε επιβράβευση, αλλʼ απεναντίας πολλά τα δεινά που έχουμε υποστεί, τα δε μαύρα σύννεφα σκιάζουν απειλητικά τη χώρα μας.

Πρέπει να ομολογήσουμε ότι, επί πολύ χρόνο αποφεύγαμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους.

Και τούτο διότι, αφʼ ενός υπήρχε ο φόβος λανθασμένης εκτιμήσεως, λόγω μη επαρκών και αδιαμφισβήτητων στοιχείων, αφʼ ετέρου η ίδια η κοινή γνώμη δεν ήταν έτοιμη να δεχθεί την ύπαρξη επιβουλής από "φίλους" και "συμμάχους".

Τώρα βέβαια, η εικόνα κατέστη ευκρινής.

Σημειώστε, κοντά σε όλα τα "περίεργα" και το γεγονός ότι επί δεκαετία και περισσότερο, μιλούν πολύ και πολλοί για τη Θεσσαλονίκη ως "μητρόπολη των Βαλκανίων", αλλʼ επιμελώς αποφεύγουν να προσδιορίσουν ότι αναφέρονται σε Θεσσαλονίκη της ελληνικής επικράτειας.

Οι αναφορές τους δεν είναι απλώς αόριστες - σα να πρόκειται για πόλη... αγνώστων γονέων - αλλά συγκεκριμένες. Θυμίζουμε, ότι τον Μάρτιο του 1997, ο τότε Αμερικανός πρεσβευτής των Η.Π.Α. στην Αθήνα κ. Τόμας Νάιλς, σε συνέδριο που έγινε στη Θεσσαλονίκη για την ανάπτυξη της Ν.Α. Ευρώπης, μας είχε προτρέψει:

«Εσείς οι Έλληνες, να παύσετε να σκέφτεστε εθνικά. Να σκέφτεστε περιφερειακά».

Ο δε επόμενος Αμερικανός ομιλητής, σύμβουλος επί οικονομικών θεμάτων του προέδρου Κλίντον, προσδιόρισε την "περιφέρεια" από το Δούναβη έως τη Μ. Ανατολή. Τώρα, ίσως τροποποιήθηκε το σχέδιο, διότι ο κ. Σαρκοζί εργάζεται για τη Μεσογειακή Ένωση.

Περισσότερο ενοχλητικό είναι το γεγονός ότι οι Έλληνες αρμόδιοι, κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι η αναγνώριση του αλβανοσλαβικού κράτους με όνομα που να εμπεριέχει και ως επιθετικό προσδιορισμό το "Μακεδονία", παρέχει δικαιώματα για αναγνώριση "μακεδονικής εθνότητας".

Ποια ενδεχόμενη συμφωνία μπορεί να μας προστατεύσει από τις επεκτατικές διαθέσεις των "εκλεκτών";

Τηρήθηκε μήπως η συνθήκη της Λωζάνης ή της Ζυρίχης;

Εφαρμόσθηκαν οι αποφάσεις του Ο.Η.Ε. για την Κύπρο ή μήπως σεβάσθηκαν οι Αλβανοί την παροχή αυτονομίας στη Β. Ήπειρο, όπως αποδέχθηκαν με το πρωτόκολλο Κερκύρας-Φλωρεντίας;

Η μόνη εγγύηση για την ασφάλειά μας είναι η δημιουργία μιας ισχυρής Ελλάδας και η ενημέρωση των Ευρωπαίων για το τι τους αναμένει, όταν θα έρθει και η σειρά τους.

Πηγή:Δίκτυο21