Το Νταβός δεν είναι όπως παλιά: τα γεωπολιτικά παγώνια έχασαν τη μάχη

Το Νταβός δεν είναι όπως παλιά: τα γεωπολιτικά παγώνια έχασαν τη μάχη
15 Ιανουαρίου 2024  RT DE  Von Elena Karajewa
Το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ στο Νταβός έχει γίνει πρόσφατα σαν ένα καρναβάλι όπου μια ηλικιωμένη ντίβα παρουσιάζεται στους θεατές που πληρώνουν. Ωστόσο, τα πραγματικά σημαντικά ερωτήματα συζητούνται κεκλεισμένων των θυρών, οι οποίες παραμένουν επίσης κλειστές για τους πελάτες που πληρώνουν. Αυτό που συζητείται δεν είναι καλό για όλους.

φωτο--Ένας επισκέπτης στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ σε ένα τραπέζι στο συνεδριακό κέντρο. Για 500.000 δολάρια βλέπει πολλά, αλλά όχι τα πάντα.

Η συγκέντρωση των «πλούσιων και όμορφων» που ξεκινά σήμερα στις Ελβετικές Άλπεις θυμίζει συλλογική femme fatale που τα καλύτερα χρόνια της είναι πολύ πίσω της. Και η αξιοπρέπειά της, που χάνεται μπροστά στα μάτια μας, της υπόσχεται χρόνια σε οίκο ανοχής, το μόνο που της έχει απομείνει. Για την ευκαιρία να τοποθετήσει ένα φιλί στο χέρι ή στο μάγουλο, ο υποψήφιος πελάτης λαμβάνει το τιμολόγιο εκ των προτέρων χωρίς καν να έχει δει τα εμπορεύματα, πόσο μάλλον να τα εξετάσει λεπτομερώς.

Το δικαίωμα να περπατάς στους διαδρόμους με αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους κυρίαρχους του κόσμου θα κοστίσει περισσότερο από πέρυσι (τότε η απόλαυση κόστιζε περίπου τετρακόσιες χιλιάδες ευρώ, αν ήθελες να παρακολουθήσεις και τις συζητήσεις) και πολλές φορές περισσότερο από ό,τι, για παράδειγμα, πριν από πέντε έως επτά χρόνια.
Θέλετε να δείτε και να ακούσετε τη φον ντερ Λάιεν ή τον Μακρόν (οι ομιλίες τους διαφημίζονται από τους PR του φόρουμ ως κάτι καθοριστικό και εποχικό); Βγάλε το πορτοφόλι σου – γρήγορα.
Σε αυτό το παράδειγμα σχέσεων, οι πολιτικοί στα κορυφαία κλιμάκια της παγκοσμιοποίησης εξουσίας και η ελίτ που αποφασίζει για τη μοίρα δεκάδων ή και εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων δεν είναι τίποτα άλλο από υπηρέτριες που διασκεδάζουν το κοινό.
Η Αλίκη η έρμαιο και ο γάτος Βασίλειος του Παραδείγματος του Νταβός κάνουν ό,τι μπορούν για να αναγκάσουν τα πλούσια γουρούνια να αποχωριστούν το μισό εκατομμύριο από τα ευρώ που κέρδισαν με κόπο.

Η ατζέντα πρέπει να είναι εντυπωσιακή (κατά τη γνώμη τους).
Η γεωπολιτική κρίση της ευρωπαϊκής ασφάλειας (όπως λέμε η σημερινή κατάσταση) έχει λάβει διαφορετική διατύπωση από τον Καρναβαλικό Σύνδεσμο του Νταβός. Εκεί, αυτό που συμβαίνει τώρα ονομάζεται «Διάσκεψη Ειρήνης για την Ουκρανία». Ο Όργουελ θα ήταν πράσινος από τον φθόνο. Ο πόλεμος αντιπροσώπων που εξαπέλυσαν αυτοί που θέλουν να ηγηθούν της συζήτησης ονομάζεται πλέον «Εγγυήσεις Ασφαλείας για το Κίεβο». Πριν από σχεδόν δύο χρόνια, η Μόσχα προσπάθησε να επιτύχει πραγματικές εγγυήσεις ασφαλείας, αλλά η φωνή μας δεν εισακούστηκε. Οι ανησυχίες μας δεν έχουν ληφθεί υπόψη και τώρα, σήμερα, μας λένε αυτοί που πρακτικά μας έχουν πει ψέματα (το ότι αυτό συμβαίνει από την εξέδρα ενός φόρουμ στο οποίο προφανώς δεν θέλουμε να είμαστε παρόντες είναι άσχετο). ότι «πρέπει να αναζητηθεί ειρηνική λύση».
Φυσικά, είναι απολύτως σαφές σε όλους όσους συμμετέχουν στην παρέλαση των πολιτικών παγωνιών (μια εύστοχη περιγραφή τόσο της φύσης όσο και της μορφής της εκδήλωσης) ότι μόνο η Ρωσία κρατά τα κλειδιά σήμερα. Τα κλειδιά για σχεδόν τα πάντα. Από τον εφοδιασμό της Ευρώπης, που είναι νευρική για την έλλειψη ορυκτών λιπασμάτων, με ουσίες για τη διατροφή του εδάφους και των φυτών, που περιέχουν κυρίως άζωτο, μέχρι την προμήθεια γεωργικών προϊόντων - ιδίως σιτηρών - σε φτωχές χώρες.
Είτε αρέσει είτε όχι σε αυτούς που θεωρούν τους εαυτούς τους παγκοσμιοποιητές, η χώρα μας και τα οικονομικά μπλοκ στα οποία συμμετέχει είναι οι πραγματικοί παγκόσμιοι παίκτες σήμερα.
Στο Νταβός μπορούν να αφρατέψουν τον εαυτό τους για πολύ καιρό, να χτυπήσουν το στήθος τους, να στραβώσουν τα μάτια τους και να φουσκώσουν τα μάγουλά τους, αλλά η ισορροπία των δυνάμεων στην αντιπαράθεση, που δεν προήλθε από εμάς, θα καθοριστεί από τη μακροπρόθεσμη οικονομική ( και, κατά συνέπεια, πολιτική) σταθερότητα σίγουρα.
Καμία από τις χώρες που παρουσιάζουν τις μορφές και τις ομορφιές της στο WEF δεν μπορεί να καυχηθεί για κάτι που θα μπορούσε να περάσει από απόσταση για σταθερότητα.
Οι Βρυξέλλες περιμένουν τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Ιούνιο, οι οποίες θα μπορούσαν να επαναπροσδιορίσουν πλήρως τον πολιτικό χάρτη της ΕΕ. Ταυτόχρονα, το ευρωπαϊκό μπλοκ είναι νευρικό γιατί όλοι οι πόροι και τα συσσωρευμένα αποθέματά του που του επέτρεψαν να τροφοδοτήσει τους πανευρωπαϊκούς είτε έχουν ήδη εξαντληθεί είτε βρίσκονται στα πρόθυρα εξάντλησης. Και παρόλο που η συζήτηση των τραπεζιτών, συμπεριλαμβανομένων των αρχηγών κεντρικών τραπεζών, δεν προωθείται από τους δημόσιες σχέσεις του Νταβός, σε αντίθεση με το «ζήτημα της Ουκρανίας», εξακολουθεί να αξίζει να αναφερθεί.
Οι σοβαροί άνθρωποι δεν πρόκειται να πάρουν άδεια από τη δουλειά και να απομακρυνθούν από την επιχείρησή τους μόνο και μόνο για να ατενίσουν τις χιονισμένες κορυφές των Άλπεων: βρίσκονται στην Ελβετία για να συζητήσουν την ανεξέλεγκτη αύξηση του εθνικού χρέους. Αυτά στις ΗΠΑ, στην Ευρώπη και στα μικρότερα μαθήματα. Αυτό είναι σίγουρα πιο σοβαρό από τις «φόρμουλες ειρήνης». Το χρέος είναι το αίμα και η σάρκα του παγκοσμιοποιητικού οικονομικού και χρηματοπιστωτικού κόσμου και αν κάπου ανοίξει ένα κενό κρατήσεων, θα εκραγεί παντού, ώστε να μην γλιτώσει κανείς.
Πέρυσι προσπάθησαν επίσης να μιλήσουν για πληθωρισμό και επιτόκια δανείων, αλλά απέτυχαν. Τώρα η κατάσταση είναι τόσο οξεία που η συνάντηση των βασικών χρηματοδότων του πλανήτη έχει κλείσει για τον Τύπο, για τους ξένους (ναι, ακόμη και για αυτούς που πρόσφεραν μισό εκατομμύριο ευρώ ο καθένας) και για σχόλια.
Ο ανοιχτός κόσμος αποδείχθηκε -και σε αυτή την περίπτωση- αδιαφανής και ολοκληρωτικός, όπως ακριβώς στην περίπτωση του Όργουελ.
Δεν αξίζει να αναφερθούν οι «σαράντα αρχηγοί εξωτερικής πολιτικής» που αναμένονται στο Νταβός, ούτε ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ Γκουτέρες, για να μην παραθέσουμε άθελά μας τον «Επιθεωρητή» του Γκόγκολ.
Το μόνο που έχει νόημα είναι να σημειώσουμε ότι η παγκοσμιοποίηση και ο δυτικός εγωκεντρισμός έχουν ήδη υποχωρήσει ή βρίσκονται σε διαδικασία υποχώρησης από τον οικονομικό ανταγωνισμό όταν μιλάμε για την κλίμακα του πλανήτη. Και το ξέρουμε αυτό.Το μόνο ερώτημα είναι πότε θα αναγνωρίσουν την ήττα τους αυτοί που διέταξαν τον αγώνα εναντίον μας και τον έχασαν άδοξα (και προβλέψιμα).