Ιούλιος 13, 2023
Σχεδόν όλοι γνωρίζουν ότι πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, ένας αστεροειδής χτύπησε τη Γη, ο οποίος υποτίθεται ότι οδήγησε στην εξαφάνιση των δεινοσαύρων. Μετά την πτώση του αστεροειδούς, η καταστροφική του δύναμη οδήγησε αμέσως στην άμεση καταστροφή τεράστιων περιοχών. Οι πύρινες σφαίρες [βολίδες] και τα θραύσματα [συντρίμμια] που απελευθερώθηκαν κατά τη σύγκρουση μετέτρεψαν το περιβάλλον σε στιγμιαίο φούρνο. Οι καταιγίδες [πυρκαγιές] συνοδεύτηκαν από ισχυρά κρουστικά κύματα και εκπομπές σκόνης και η ατμοσφαιρική πίεση αυξήθηκε σε καταστροφικές τιμές. Η ξαφνική κλιματική αλλαγή και η ατμοσφαιρική ρύπανση οδήγησαν στην υπερθέρμανση του πλανήτη και σύντομα ακολούθησε μια μεγάλης κλίμακας περιβαλλοντική καταστροφή.
Φωτιά, καπνός και σκόνη έκλεισαν το φως του ήλιου, καλύπτοντας τη Γη στο σκοτάδι. Η φωτοσύνθεση, η κύρια πηγή ενέργειας για πολλά φυτά, έγινε αδύνατη και μεγάλο μέρος του φυτικού βασιλείου εκφυλίστηκε ή πέθανε από την πείνα. Με την καταστροφική συντόμευση της τροφικής αλυσίδας, πολλά ζώα, συμπεριλαμβανομένων των γιγαντιαίων δεινοσαύρων, δεν μπορούσαν να βρουν αρκετή τροφή για να επιβιώσουν και εξαφανίστηκαν.
Ωστόσο, δεν έχουν εξαφανιστεί πλήρως όλα τα είδη. Μικρότερα, πιο προσαρμοστικά πλάσματα, όπως τρωκτικά και μερικά ερπετά, ήταν σε θέση να επιβιώσουν τρεφόμενα με τα υπολείμματα και προσαρμοζόμενα στις νέες συνθήκες. Μερικοί από τους προγόνους των πουλιών, που είχαν την ευκολία και την ικανότητα να πετούν, βρήκαν καταφύγιο στα κλαδιά μερικών επιζώντων δέντρων.
Λίγο μετά την καταστροφή, όταν ο καπνός και η σκόνη καθάρισαν, η Γη άρχισε μια αργή αλλά συνεχή ανοικοδόμηση των ζωντανών κοινοτήτων. Το κενό που άφησαν τα εξαφανισμένα είδη άρχισε να γεμίζει με νέες μορφές ζωής. Τα φυτά άρχισαν να αποικίζουν ξανά τα εδάφη της ερήμου και τα ζώα σταδιακά ανέκαμψαν, γεμίζοντας τις υπόλοιπες κόγχες του οικοσυστήματος.
Η εμφάνιση της θεωρίας ότι οι δεινόσαυροι πέθαναν σε σύγκρουση αστεροειδούς πυροδότησε μια ζωντανή συζήτηση στην επιστημονική κοινότητα τη δεκαετία του 1980. Εκείνη την εποχή, η ιδέα ήταν αμφιλεγόμενη, προκάλεσε αντιπαραθέσεις και ανάμεικτες αντιδράσεις. Ωστόσο, το 1991, μια ομάδα γεωλόγων ανακάλυψε τον τόπο της πρόσκρουσης αστεροειδούς - έναν τεράστιο κρατήρα με διάμετρο 180 χιλιομέτρων στη χερσόνησο Γιουκατάν στο Μεξικό. Ο κρατήρας ονομάστηκε Chicxulub, από την πλησιέστερη πόλη.
Ωστόσο, η εύρεση του κρατήρα αποδείχθηκε δύσκολο έργο λόγω της βαθιάς θέσης του υπόγεια. Επιπλέον, το βόρειο τμήμα του κρατήρα ήταν μακριά από την ακτογραμμή και καλυπτόταν από 600 μέτρα θαλάσσιων ιζημάτων. Τον Απρίλιο του 2016, οι επιστήμονες άρχισαν γεωτρήσεις σε βάθος ενός χιλιομέτρου στο υπεράκτιο τμήμα του κρατήρα, με στόχο την εξαγωγή δειγμάτων φλοιού μήκους 3 μέτρων. Αυτά τα δείγματα θα αναλυθούν για να εντοπιστούν αλλαγές στους τύπους πετρωμάτων, να ανιχνευθούν μικροσκοπικά απολιθώματα και ενδεχομένως να αναζητηθεί το DNA που εγκλωβίζεται στο βράχο. «Είναι πιθανό ότι θα βρούμε έναν ωκεανό έλλειψης [άψυχης] ζωής στο επίκεντρο αμέσως μετά την πρόσκρουση και τότε ίσως δούμε τη ζωή να ανακάμπτει», δήλωσε ο Sean Galik του Ινστιτούτου Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου του Τέξας, το οποίο συμμετέχει στο έργο γεώτρησης.
Οι επιστήμονες θα μπορούσαν να πάρουν κάποιες πληροφορίες σχετικά με τα επακόλουθα μιας σύγκρουσης αστεροειδούς χωρίς να χρειάζεται να τρυπήσουν στον κρατήρα. Χρησιμοποίησαν το μέγεθος του κρατήρα για να εκτιμήσουν την ποσότητα ενέργειας που απελευθερώθηκε από τη σύγκρουση [πρόσκρουση].
Χρησιμοποιώντας αυτές τις πληροφορίες, οι Durda και Kring του Σεληνιακού και Πλανητικού Ινστιτούτου στο Τέξας διεξήγαγαν λεπτομερείς προσομοιώσεις της διαδικασίας σύγκρουσης και προέβλεψαν μια πιθανή ακολουθία γεγονότων. Οι επιστήμονες ήταν σε θέση να ελέγξουν τις προβλέψεις τους μελετώντας τα απολιθώματα.
«Όλοι αυτοί οι υπολογισμοί έγιναν προσεκτικά», λέει ο παλαιοβοτανολόγος Kirk Johnson, διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Smithsonian. "Μπορείτε να δημιουργήσετε ένα σενάριο ξεκινώντας από τη στιγμή της πρόσκρουσης, το τελευταίο δευτερόλεπτο της Κρητιδικής περιόδου, και στη συνέχεια προχωρώντας σταδιακά μέσα από τα λεπτά, τις ώρες, τις ημέρες, τους μήνες και τα χρόνια μετά το γεγονός".
Η έρευνα αποκαλύπτει μια καταστροφική ιστορία. Ο αστεροειδής διαπέρασε την ατμόσφαιρα με 40 φορές την ταχύτητα του ήχου και συνετρίβη στο φλοιό της Γης. Το αποτέλεσμα ήταν μια έκρηξη ισοδύναμη με 100 τρισεκατομμύρια τόνους ισοδύναμου TNT - επτά δισεκατομμύρια φορές πιο ισχυρή από τη βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα.
Η πρόσκρουση στο φλοιό της γης προκάλεσε ισχυρά κρουστικά [ωστικά] κύματα που διαδόθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Στον Κόλπο του Μεξικού, σημειώθηκαν τσουνάμι ύψους έως 300 μέτρων. Ισχυροί σεισμοί κατέστρεψαν την ακτογραμμή και σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων, η έκρηξη ξήλωσε και σκόρπισε δέντρα. Στη συνέχεια, τόνοι βράχων άρχισαν να πέφτουν από τον ουρανό, θάβοντας όλη την υπόλοιπη ζωή. «Βασικά, ήταν μια σφαίρα με διάμετρο 10 χιλιομέτρων», λέει ο Τζόνσον. Μια απίστευτη έκρηξη, απίστευτοι σεισμοί, απίστευτα τσουνάμι και όλα αυτά συνέβαιναν σε ακτίνα αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων, με βράχους στο μέγεθος σπιτιών να πετούν παντού».
«Όλοι αυτοί οι υπολογισμοί έγιναν προσεκτικά», λέει ο παλαιοβοτανολόγος Kirk Johnson, διευθυντής του Εθνικού Μουσείου Φυσικής Ιστορίας του Smithsonian. "Μπορείτε να δημιουργήσετε ένα σενάριο ξεκινώντας από τη στιγμή της πρόσκρουσης, το τελευταίο δευτερόλεπτο της Κρητιδικής περιόδου, και στη συνέχεια προχωρώντας σταδιακά μέσα από τα λεπτά, τις ώρες, τις ημέρες, τους μήνες και τα χρόνια μετά το γεγονός".
Η έρευνα αποκαλύπτει μια καταστροφική ιστορία. Ο αστεροειδής διαπέρασε την ατμόσφαιρα με 40 φορές την ταχύτητα του ήχου και συνετρίβη στο φλοιό της Γης. Το αποτέλεσμα ήταν μια έκρηξη ισοδύναμη με 100 τρισεκατομμύρια τόνους ισοδύναμου TNT - επτά δισεκατομμύρια φορές πιο ισχυρή από τη βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα.
Η πρόσκρουση στο φλοιό της γης προκάλεσε ισχυρά κρουστικά [ωστικά] κύματα που διαδόθηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις. Στον Κόλπο του Μεξικού, σημειώθηκαν τσουνάμι ύψους έως 300 μέτρων. Ισχυροί σεισμοί κατέστρεψαν την ακτογραμμή και σε ακτίνα χιλιάδων χιλιομέτρων, η έκρηξη ξήλωσε και σκόρπισε δέντρα. Στη συνέχεια, τόνοι βράχων άρχισαν να πέφτουν από τον ουρανό, θάβοντας όλη την υπόλοιπη ζωή. «Βασικά, ήταν μια σφαίρα με διάμετρο 10 χιλιομέτρων», λέει ο Τζόνσον. Μια απίστευτη έκρηξη, απίστευτοι σεισμοί, απίστευτα τσουνάμι και όλα αυτά συνέβαιναν σε ακτίνα αρκετών εκατοντάδων χιλιομέτρων, με βράχους στο μέγεθος σπιτιών να πετούν παντού».
Ωστόσο, αυτές οι περιφερειακές επιπτώσεις από μόνες τους δεν προκάλεσαν παγκόσμια μαζική εξαφάνιση. Μετά την πρόσκρουση, ο αστεροειδής εξατμίστηκε [μετέτρεψε] ένα σημαντικό μέρος του φλοιού της Γης. Κοντά στο σημείο της συντριβής, σχηματίστηκε μια [βολίδα] πύρινη σφαίρα, και εκτοξεύτηκε στον ουρανό. «Υπήρχε μια τεράστια διαστελλόμενη σφαίρα πλάσματος που διείσδυσε στην ανώτερη ατμόσφαιρα και στο διάστημα», εξηγεί ο Durda. Η πύρινη σφαίρα επεκτάθηκε προς τα δυτικά και ανατολικά, καλύπτοντας ολόκληρη τη Γη. Στη συνέχεια, υπό την επίδραση της βαρύτητας του πλανήτη, επέστρεψε πίσω στην ατμόσφαιρα.
Καθώς το πλάσμα του αστεροειδούς ψύχθηκε, συμπυκνώθηκε σε έναν τεράστιο αριθμό μικρών σταγονιδίων γυαλιού, το καθένα περίπου ένα τέταρτο του χιλιοστού σε διάμετρο. Αυτά τα σταγονίδια κινήθηκαν με τρομερή ταχύτητα στην επιφάνεια της Γης και, όταν εισήλθαν στην ατμόσφαιρα, θερμάνθηκαν τα ανώτερα στρώματα του αέρα τόσο πολύ που άρχισαν να ξεσπούν πυρκαγιές σε μέρη. Αυτή η δευτερογενής απελευθέρωση θερμότητας δημιούργησε την επίδραση ενός τεράστιου κλιβάνου στον πλανήτη.
Η παχιά [πυκνή] αιθάλη από τις πυρκαγιές, μαζί με τη σκόνη που εκτοξεύτηκε από την πρόσκρουση του αστεροειδούς, στη συνέχεια μπλόκαρε το φως του ήλιου, βυθίζοντας τη Γη σε έναν μακρύ, σκοτεινό χειμώνα.
Κατά τη διάρκεια των επόμενων μηνών, μικρά σωματίδια εναποτέθηκαν σταδιακά στην επιφάνεια, δημιουργώντας ένα στρώμα σκόνης αστεροειδούς που οι παλαιοντολόγοι σήμερα ανιχνεύουν και μελετούν στο αρχείο απολιθωμάτων. Αυτό είναι το λεγόμενο όριο Κρητιδικής-Παλαιογενούς, το οποίο αποτελεί σημείο καμπής στην ιστορία της Γης.
Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ίσως χωρίς αυτή την πρόσκρουση αστεροειδούς πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, η πορεία της εξέλιξης του πλανήτη μας, και επομένως η εμφάνιση της ανθρωπότητας, θα ήταν αρκετά διαφορετική. Για εμάς, ο κρατήρας Chicxulub έχει γίνει ένα είδος κλειδιού για την κατανόηση της ανθρώπινης εξέλιξης, όπως σημειώνει ο Kring.
Υπάρχουν επίσης εικασίες ότι μεγάλες συγκρούσεις αστεροειδών στο παρελθόν μπορεί να συνέβαλαν στην προέλευση της ζωής στη Γη, δημιουργώντας τις συνθήκες για το σχηματισμό αρχέγονων οργανικών ενώσεων και φέρνοντας ποικιλομορφία στα οικοσυστήματα.
Εάν ένας τέτοιος τεράστιος αστεροειδής χτυπούσε τη Γη σήμερα, οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές. Το μέγεθος αυτού του ουράνιου σώματος, που πιστεύεται ότι έχει πλάτος μεταξύ 11 και 15 χιλιομέτρων, υπερβαίνει το Έβερεστ αρκετές φορές. Φανταστείτε για μια στιγμή ότι το γιγαντιαίο Έβερεστ πετάει προς την πόλη σας με ταχύτητα 64.000 χιλιομέτρων την ώρα.
Καθώς ο αστεροειδής εισέρχεται στην ατμόσφαιρα και αρχίζει να καίγεται, η λαμπρότητά του θα ξεπεράσει εκείνη του Ήλιου και στη συνέχεια θα συντριβεί στην επιφάνεια της Γης. Με αυτόν τον τρόπο, θα απελευθερωθεί μια τεράστια ποσότητα ενέργειας, ισοδύναμη με περίπου 100 τρισεκατομμύρια τόνους TNT. Αυτό είναι περισσότερο από 1 δισεκατομμύριο φορές η ισχύς της ατομικής βόμβας που έπεσε στη Χιροσίμα. Κάθε ζωντανό πλάσμα σε ακτίνα 1.000 χιλιομέτρων από το σημείο πρόσκρουσης θα εξατμιστεί αμέσως μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.
Εάν ένας αστεροειδής χτυπήσει την Ευρώπη, όπως το Λονδίνο, θα εξαλείψει αμέσως όλη τη ζωντανή ύλη στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Ελβετία, τη Γερμανία και τη Δανία. Φυτά, δέντρα και γρασίδι χιλιάδες μίλια μακριά από το σημείο της συντριβής θα πάρουν φωτιά στην απίστευτη ζέστη και πυρκαγιές θα ξεκινήσουν παντού. Στο επίκεντρο της σύγκρουσης, ο αστεροειδής θα τρυπήσει μια τεράστια τρύπα στην επιφάνεια του πλανήτη, πλάτους 150 χιλιομέτρων και βάθους 20 χιλιομέτρων. Αυτή η τρύπα θα είναι τόσο βαθιά που θα ταιριάζει στο όρος Έβερεστ με ένα άλλο όρος Έβερεστ στην κορυφή και τρία κτίρια του Burj Khalifa [Μπουρτζ Χαλίφα] επιπλέον.
Μια τέτοια σύγκρουση αστεροειδούς θα προκαλούσε μεγάλης κλίμακας καταστροφή και απώλεια ζωής σε τεράστιες περιοχές. Οι συνέπειες θα είναι εξαιρετικά σοβαρές και παγκόσμιες, επηρεάζοντας όχι μόνο τον τόπο
Κανένα καταφύγιο στη Γη δεν μπορεί να προσφέρει προστασία από μια τέτοια καταστροφή. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι η πρόσκρουση ενός τέτοιου αστεροειδούς θα μπορούσε να προκαλέσει σεισμό μεγέθους 10,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, υπερβαίνοντας κάθε σεισμό γνωστό σε εμάς. Οκτώ λεπτά μετά την πρόσκρουση, μεγάλες ποσότητες εξατμισμένων πετρωμάτων θα χτυπήσουν τη Γη με τη μορφή καυτής τέφρας και αιθάλης, καλύπτοντας την επιφάνεια του πλανήτη και προκαλώντας ακόμη περισσότερες πυρκαγιές. Περίπου 45 λεπτά μετά την πτώση, οι ισχυροί άνεμοι θα ξεκινήσουν με ταχύτητα μεγαλύτερη από 965 χιλιόμετρα την ώρα.
Εάν ένας αστεροειδής χτυπούσε τη Βόρεια Αμερική, όπως έκανε πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, ολόκληρη η ήπειρος θα καταστρεφόταν. Το ωστικό κύμα που προκαλείται από την πτώση θα οδηγήσει σε τσουνάμι ύψους τουλάχιστον 300 μέτρων, το οποίο θα καλύψει ολόκληρο τον πλανήτη και θα οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες για τον πολιτισμό μας. Μεγάλες ποσότητες τέφρας και λάβας που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα θα καλύψουν την ήπειρο όπου συνέβη η πτώση σε απόλυτο σκοτάδι για τρία χρόνια και ο κόσμος θα βυθιστεί στο σκοτάδι. Αυτό θα οδηγήσει σε μείωση του ρυθμού φωτοσύνθεσης των φυτών και του πλαγκτόν και τα περισσότερα φυτά δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια αυτών των τριών ετών. Τα ζώα που εξαρτώνται από αυτά τα φυτά για φαγητό θα πεθάνουν επίσης. Θα υπάρξει μια παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση, και αν είναι τόσο καταστροφική όσο ήταν την τελευταία φορά, περίπου το 70% όλης της ζωής στον πλανήτη θα πεθάνει.
Κανένα καταφύγιο στη Γη δεν μπορεί να προσφέρει προστασία από μια τέτοια καταστροφή. Οι επιστήμονες εικάζουν ότι η πρόσκρουση ενός τέτοιου αστεροειδούς θα μπορούσε να προκαλέσει σεισμό μεγέθους 10,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, υπερβαίνοντας κάθε σεισμό γνωστό σε εμάς. Οκτώ λεπτά μετά την πρόσκρουση, μεγάλες ποσότητες εξατμισμένων πετρωμάτων θα χτυπήσουν τη Γη με τη μορφή καυτής τέφρας και αιθάλης, καλύπτοντας την επιφάνεια του πλανήτη και προκαλώντας ακόμη περισσότερες πυρκαγιές. Περίπου 45 λεπτά μετά την πτώση, οι ισχυροί άνεμοι θα ξεκινήσουν με ταχύτητα μεγαλύτερη από 965 χιλιόμετρα την ώρα.
Εάν ένας αστεροειδής χτυπούσε τη Βόρεια Αμερική, όπως έκανε πριν από 66 εκατομμύρια χρόνια, ολόκληρη η ήπειρος θα καταστρεφόταν. Το ωστικό κύμα που προκαλείται από την πτώση θα οδηγήσει σε τσουνάμι ύψους τουλάχιστον 300 μέτρων, το οποίο θα καλύψει ολόκληρο τον πλανήτη και θα οδηγήσει σε καταστροφικές συνέπειες για τον πολιτισμό μας. Μεγάλες ποσότητες τέφρας και λάβας που απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα θα καλύψουν την ήπειρο όπου συνέβη η πτώση σε απόλυτο σκοτάδι για τρία χρόνια και ο κόσμος θα βυθιστεί στο σκοτάδι. Αυτό θα οδηγήσει σε μείωση του ρυθμού φωτοσύνθεσης των φυτών και του πλαγκτόν και τα περισσότερα φυτά δεν θα μπορέσουν να επιβιώσουν κατά τη διάρκεια αυτών των τριών ετών. Τα ζώα που εξαρτώνται από αυτά τα φυτά για φαγητό θα πεθάνουν επίσης. Θα υπάρξει μια παγκόσμια περιβαλλοντική κρίση, και αν είναι τόσο καταστροφική όσο ήταν την τελευταία φορά, περίπου το 70% όλης της ζωής στον πλανήτη θα πεθάνει.
Όξινη βροχή θα χτυπήσει όλο τον πλανήτη. Τα επίπεδα οξύτητας στους ωκεανούς θα αυξηθούν ραγδαία, αλλά η πιο σημαντική συνέπεια για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής στη Γη θα είναι η κλιματική αλλαγή. Η τέφρα που απελευθερώνεται στην ατμόσφαιρα θα προκαλέσει έναν πυρηνικό χειμώνα που θα διαρκέσει για πολλά χρόνια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα πηγαίνουν στα αζήτητα.