Μπορεί η διαμάχη για το δικαίωμα βέτο να οδηγήσει στη διάλυση της ΕΕ;

σχετικό βίντεο

ΣΑΛΑΜΑΝΟΥΔΗ: Μπορεί η διαμάχη για το δικαίωμα βέτο να οδηγήσει στη διάλυση της ευρωπαϊκής ένωσης? (odysee.com)

Μπορεί η διαμάχη για το δικαίωμα αρνησικυρίας, βέτο να οδηγήσει στη διάλυση της ΕΕ;
Επί του παρόντος, υπάρχει και πάλι διαφωνία στην ΕΕ ως προς το αν το δικαίωμα αρνησικυρίας πρέπει να καταργηθεί επειδή η Ουγγαρία αγωνίζεται να υποστηρίξει την Ουκρανία. Ωστόσο, η κατάργηση του δικαιώματος αρνησικυρίας θα μπορούσε επίσης να διαλύσει την ΕΕ.
Ιούνιος 3, 2023,
Το δικαίωμα αρνησικυρίας έχει ήδη καταργηθεί στην ΕΕ για τα περισσότερα θέματα, μόνο για θέματα φορολογίας, εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας εξακολουθεί να ισχύει. Σε όλα τα άλλα ζητήματα, τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν ήδη παραχωρήσει την κυριαρχία τους στις Βρυξέλλες.
Δεδομένου ότι η Ουγγαρία εμποδίζει επί του παρόντος ερωτήσεις σχετικά με την Ουκρανία και εμποδίζει τα μέτρα βοήθειας της ΕΕ, η γενική κατάργηση του δικαιώματος αρνησικυρίας έχει επανέλθει στην ημερήσια διάταξη, με τον Γερμανό καγκελάριο Σολτς να είναι μία από τις κινητήριες δυνάμεις.
Ένα άρθρο εμφανίστηκε στο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS που ασχολείται με το θέμα με περισσότερες λεπτομέρειες και επομένως το έχω μεταφράσει. Με αυτόν τον τρόπο, ο συγγραφέας καταλήγει σε ένα ενδιαφέρον ερώτημα: Θα μπορούσε η ΕΕ να διαλυθεί εάν καταργηθεί το δικαίωμα αρνησικυρίας; Το ερώτημα δεν είναι μη ρεαλιστικό, διότι θα μπορούσαν να υπάρχουν κράτη στην ΕΕ που δεν είναι διατεθειμένα να εγκαταλείψουν την πλήρη κυριαρχία τους στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, και σε αυτή την περίπτωση θα προτιμούσαν να εγκαταλείψουν την ΕΕ.
https://www.anti-spiegel.ru/2023/kann-der-streit-um-das-vetorecht-zum-zerbrechen-der-eu-fuehren/

=================================

«Ένα βήμα που μπορεί να καταστρέψει την ΕΕ»: αυτό που απειλεί την ένωση με την απόρριψη της αρχής της συναίνεσης

Εντός της ΕΕ κλιμακώνονται οι αντιθέσεις σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Η Ουγγαρία μπλοκάρει την επόμενη παροχή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία και την εισαγωγή ενός νέου πακέτου κυρώσεων κατά της Ρωσίας. Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΕ συζητά τη δυνατότητα εγκατάλειψης της αρχής της λήψης αποφάσεων στην εξωτερική πολιτική με συναίνεση. Είναι αυτό δυνατό και ποιες θα είναι οι συνέπειες ενός τέτοιου βήματος για την ΕΕ

- στο υλικό TASS
Η ΕΕ υποστηρίζει, η Ουκρανία περιμένει
Η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται για άλλη μια φορά αντιμέτωπη με εσωτερικές αντιφάσεις στο θέμα της υποστήριξης της Ουκρανίας. Στα τέλη Μαΐου, οι υπουργοί Άμυνας των χωρών της ένωσης δεν μπόρεσαν να συμφωνήσουν σε μια νέα δόση στρατιωτικής βοήθειας για το Κίεβο ύψους 500 εκατομμυρίων ευρώ.
Όπως εξήγησε ο υπουργός Εξωτερικών και Εξωτερικών Οικονομικών Σχέσεων της Ουγγαρίας Peter Szijjarto, η κατανομή των κεφαλαίων δεν θα συμφωνηθεί έως ότου η Ουκρανία άρει τις κυρώσεις κατά της μεγαλύτερης εμπορικής τράπεζας της χώρας, της OTP Bank. Στις αρχές Μαΐου, η Εθνική Υπηρεσία για την Πρόληψη της Διαφθοράς (NAPC) της Ουκρανίας τον πρόσθεσε στον κατάλογο των «διεθνών χορηγών πολέμου» επειδή συνεχίζει να εργάζεται στη Ρωσία.

Την ίδια στιγμή, ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ Ζοζέπ Μπορέλ υποσχέθηκε να «λύσει αυτό το πρόβλημα», καθώς η ΕΕ «δεν μπορεί να εμποδίσει τη βοήθεια προς την Ουκρανία». Σύμφωνα με τον ίδιο, οι περισσότερες χώρες της ΕΕ έχουν εγκρίνει αύξηση της χρηματοδότησης για τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό-ταμείο για την Ειρήνη κατά 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ, περίπου τα μισά από τα οποία θα διατεθούν σε όπλα για το Κίεβο.

Η θέση της Βουδαπέστης σχετικά με το OTR, όπως ανέφερε η εφημερίδα Politico, επικαλούμενη πηγές σε διπλωματικούς κύκλους, προκάλεσε διαμάχη μεταξύ του Σιγιάρτο- Szijjarto και της Γερμανίδας υπουργού Εξωτερικών Ανναλένα Μπάερμποκ σε συνάντηση των υπουργών Εξωτερικών της ΕΕ στις Βρυξέλλες στις 22 Μαΐου.

Σύμφωνα με τα μέσα ενημέρωσης, η Baerbock «απάντησε απότομα» στον Szijjártó όταν επανέλαβε την ανάγκη να αφαιρεθεί το OTP από τον ουκρανικό κατάλογο. Κατηγόρησε την τράπεζα για παραβίαση του διεθνούς δικαίου και ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών, με τη σειρά του, αρνήθηκε τις κατηγορίες.

Το ζήτημα της εισαγωγής της 11ης δέσμης-πακέτου κυρώσεων κατά της Ρωσίας παραμένει συζητήσιμο για την ΕΕ. Ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτορ Ορμπάν δήλωσε ότι η έγκρισή του θα ήταν αντίθετη με την κοινή λογική, δεδομένου ότι τα προηγούμενα δέκα πακέτα δεν έδωσαν το επιθυμητό αποτέλεσμα και η πολιτική κυρώσεων της ΕΕ, κατά τη γνώμη του, γενικά απέτυχε.

Η Ουγγαρία δεν είναι η μόνη που έχει αυτή τη γνώμη. Ο Μπορέλ αναγνώρισε ότι το 11ο πακέτο κυρώσεων εγείρει αντιρρήσεις από μια σειρά άλλων χωρών. Μεταξύ αυτών, σύμφωνα με το Politico, είναι και η Ελλάδα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, και οι δύο χώρες απαιτούν από το Κίεβο να αποκλείσει από τον κατάλογο των ουκρανικών κυρώσεων τις εταιρείες τους που περιλαμβάνονται εκεί για φερόμενη υποστήριξη της Ρωσίας.

Η συναίνεση έχει γίνει ενοχλητική

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν μπορεί να συμφωνήσει για την κατανομή της επόμενης δόσης στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία λόγω της αρχής της ομοφωνίας, σύμφωνα με την οποία η πρόταση πρέπει να λάβει την υποστήριξη όλων των ψηφοφόρων για να τεθεί σε ισχύ. Σύμφωνα με τις διατάξεις της Συνθήκης της Λισαβόνας για την τροποποίηση της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης περί ιδρύσεως της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, η ΕΕ λαμβάνει αποφάσεις με συναίνεση σε θέματα φορολογίας, εξωτερικής πολιτικής και ασφάλειας. Για όλες τις άλλες, οι αποφάσεις μπορούν να λαμβάνονται με ειδική πλειοψηφία.
Δεν είναι η πρώτη χρονιά που η ΕΕ θέτει το ζήτημα της ανάγκης απομάκρυνσης από την αρχή της συναίνεσης. Αυτό ανακοινώθηκε τον Ιούνιο του περασμένου έτους από την επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ursula von der Leyen. Κατά τη γνώμη της, αυτό είναι απαραίτητο για την ταχύτερη αντίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα γεωπολιτικά γεγονότα.
Στις αρχές Μαΐου, εννέα χώρες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Γαλλίας, έθεσαν αυτό το ζήτημα. Έστειλαν επιστολή στα θεσμικά όργανα της ένωσης προτρέποντάς τα να εγκαταλείψουν την αρχή της συναίνεσης και πρότειναν να λαμβάνονται αποφάσεις στην εξωτερική πολιτική με πλειοψηφία.

Αυτή η ιδέα υποστηρίζεται επίσης από τον Josep Borrell». Οι ευρωπαϊκές χώρες είναι πολύ μικρές για να επιβιώσουν σε έναν κόσμο μεγάλων κρατών. Η Κίνα είναι κράτος, οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι κράτος, η Ινδία είναι κράτος, αλλά δεν είμαστε ένα κράτος, είμαστε μια λέσχη κρατών. Ως εκ τούτου, χρειαζόμαστε κανόνες που θα μας επιτρέψουν να δράσουμε ταχύτερα», είπε.

Ωστόσο, η απόρριψη της συναίνεσης είναι απίθανο να βοηθήσει στην επίλυση των αντιφάσεων που αντιμετωπίζει η ΕΕ. Στην περίπτωση αυτή, το πρόβλημα δεν έγκειται στην ίδια την αρχή της λήψης αποφάσεων, αλλά στο γεγονός ότι η Ουγγαρία αντιτίθεται άμεσα, γεγονός που δείχνει όχι μια κακή διαδικασία λήψης αποφάσεων, αλλά εσωτερικές διαφωνίες, εξηγεί η Antonina Levashenko, επικεφαλής του ρωσικού Κέντρου Αρμοδιότητας και Ανάλυσης των Προτύπων του ΟΟΣΑ της Ρωσικής Προεδρικής Ακαδημίας Εθνικής Οικονομίας και Δημόσιας Διοίκησης.

Προφανώς, η απόρριψη της συναίνεσης σε αυτή την περίπτωση δεν θα λύσει το πρόβλημα στη ρίζα του και κάθε επακόλουθη απόφαση που λαμβάνεται με απλή πλειοψηφία μπορεί εύκολα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της αμφισβήτησης ως «παράνομης», επειδή δεν συμφωνούν όλοι. Οι Ευρωπαίοι εμπνευστές των μεταρρυθμίσεων θα πρέπει να λάβουν υπόψη αυτούς τους κινδύνους», δήλωσε στο TASS.

Ταυτόχρονα, η ΕΕ συνεχίζει να ακολουθεί το δρόμο της άρνησης λήψης αποφάσεων με συναίνεση και τώρα το δικαίωμα βέτο είναι αρκετά περιορισμένο, δήλωσε ο Timofey Bordachev, διευθυντής προγράμματος του Valdai Discussion Club.

«Πριν από περίπου 15 χρόνια, οι μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες ήταν σε θέση να προωθήσουν τη λεγόμενη διαδικασία ειδικής πλειοψηφίας, σύμφωνα με την οποία τα δύο τρίτα των χωρών με συνολικό πληθυσμό τουλάχιστον 63% μπορούν να λάβουν αποφάσεις για ένα ευρύ φάσμα θεμάτων χωρίς συναίνεση. Συνεχίζουν να κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά είναι στην εξωτερική πολιτική που η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θα εγκαταλείψει την αρχή της συναίνεσης», δήλωσε ο εμπειρογνώμονας του TASS.

Προετοιμάζεστε για επέκταση;
Μέχρι σήμερα, η ΕΕ περιλαμβάνει 27 κράτη και ο συνολικός πληθυσμός, από τον Ιούλιο του περασμένου έτους, ήταν 446,8 εκατομμύρια άνθρωποι. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μιλούν όλο και περισσότερο για την επιθυμία διεύρυνσης. Σύμφωνα με τον Πολωνό πρωθυπουργό Mateusz Morawiecki, η τρέχουσα σύγκρουση στην Ουκρανία έχει προσφέρει στην Ευρώπη μια «ιστορική ευκαιρία» και η ΕΕ θα πρέπει να προσπαθήσει να διασφαλίσει ότι τα σύνορά της «συμπίπτουν με τα γεωγραφικά σύνορα της Ευρώπης».
Σύμφωνα με την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έχει ετοιμάσει ένα σχέδιο για την επιτάχυνση της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης των βαλκανικών χωρών στο πλαίσιο της αποσταθεροποίησης της κατάστασης στην περιοχή. Διευκρίνισε ότι αυτό συνεπάγεται την επέκταση των οικονομικών επιδοτήσεων σε αυτά τα κράτη και την απαίτηση από αυτά να επιταχύνουν τις μεταρρυθμίσεις.

Επιπλέον, ο επικεφαλής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Charles Michel, έχει ήδη υποσχεθεί ότι τον Δεκέμβριο στη σύνοδο κορυφής της ΕΕ θα εξεταστεί το θέμα της έναρξης διαπραγματεύσεων για την ένταξη της Μολδαβίας και της Ουκρανίας στην κοινότητα.

Οι δηλώσεις σχετικά με μια πιθανή διεύρυνση γίνονται στο πλαίσιο των εσωτερικών συζητήσεων στην ΕΕ, υποδεικνύοντας ότι καθίσταται όλο και πιο δύσκολη η λήψη αποφάσεων με συναίνεση.

«Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συμβεί αν η ΕΕ διευρυνθεί ξαφνικά. Είναι απίθανο αυτό να συμβεί στο εγγύς μέλλον, αλλά παρ 'όλα αυτά υπάρχει συνεχής συζήτηση για επέκταση. Δεδομένου ότι το θέμα της διεύρυνσης είναι επίσημα στην ημερήσια διάταξη και συζητείται, είναι προφανές ότι αυτό χρησιμοποιείται για την προώθηση της εσωτερικής μεταρρύθμισης όσον αφορά την εγκατάλειψη του δικαιώματος βέτο σε θέματα εξωτερικής πολιτικής», δήλωσε στο TASS, ο Dmitry Suslov, αναπληρωτής διευθυντής του Κέντρου Ολοκληρωμένων Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σπουδών (CCEIS) στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών.

Ένας από τους πιο ενεργούς υποστηρικτές της απομάκρυνσης από την αρχή της συναίνεσης, ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, δήλωσε τον Οκτώβριο του περασμένου έτους ότι η σταδιακή κατάργηση της αρχής της ομοφωνίας είναι απαραίτητη για να προετοιμαστεί η ΕΕ για την εισδοχή νέων μελών. Κατά τη γνώμη του, η λήψη αποφάσεων βάσει της αρχής της πλειοψηφίας είναι «νίκη».

«Μια ενωμένη Ευρωπαϊκή Ένωση, αποτελούμενη από 27, 30, 36 κράτη, στην οποία ζουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια ελεύθεροι και ίσοι πολίτες, μπορεί να ενισχύσει περαιτέρω το βάρος της σε αυτόν τον κόσμο», σημείωσε ο Σολτς.

Ο δρόμος προς την ομοσπονδιοποίηση
Το πρόβλημα της εγκατάλειψης της αρχής της συναίνεσης αποδείχθηκε φαύλος κύκλος για την ΕΕ. Όπως επέστησε την προσοχή ο Borrell, προκειμένου να ακυρωθεί η ομόφωνη λήψη αποφάσεων, απαιτείται ακριβώς η ίδια ομόφωνη απόφαση. Εδώ η Ευρωπαϊκή Ένωση βρίσκεται αντιμέτωπη με τις αντιρρήσεις της ίδιας της Ουγγαρίας. Όπως σημείωσε ο Péter Szijjártó, αν κάποιος θέλει να αλλάξει τη διάταξη για τη λήψη αποφάσεων εξωτερικής πολιτικής με συναίνεση, τότε «αμφισβητεί το πνεύμα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τις προθέσεις των ιδρυτών της».

Σύμφωνα με τον ίδιο, οι αντίπαλοι αυτής της πρωτοβουλίας δεν θα παραμείνουν αδρανείς και έχουν ήδη πραγματοποιήσει συνάντηση πρεσβευτών που θα συντονίσουν στενά τις ενέργειές τους προκειμένου να αποτρέψουν αλλαγές στους κανονισμούς της ΕΕ.

Όπως προειδοποίησε ο Szijjártó, μια τέτοια πρωτοβουλία θα οδηγούσε μόνο στο γεγονός ότι «τα μεγάλα κράτη θα λάβουν τις αποφάσεις που θέλουν και η γνώμη των μικρών χωρών δεν θα ληφθεί υπόψη».

«Εκείνοι που θέλουν να δημιουργήσουν ένα υπερκράτος των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης, στο οποίο η συντριπτική πλειοψηφία των εξουσιών θα μεταφερθεί στις Βρυξέλλες και όλες οι χώρες θα αποδυναμωθούν, τους θέτουν αντιμέτωπους», δήλωσε ο υπουργός.
Το δικαίωμα βέτο , αρνησικυρίας σε θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας είναι το μόνο εργαλείο που απομένει για τα κράτη μέλη της ΕΕ να ασκήσουν την κυριαρχία τους, σημείωσε ο Ντμίτρι Σουσλόφ.
«Η παραίτηση από το δικαίωμα βέτο θα συμβολίζει ότι τα κράτη μέλη της ΕΕ έχουν χάσει επιτέλους την κυριαρχία τους γενικά. Εάν συμβεί αυτό, θα γίνουν υποκείμενα μιας συνομοσπονδίας ή ομοσπονδίας, αλλά όχι κυρίαρχα κράτη. Αυτό θα έρθει σε αντίθεση με τις θεμελιώδεις αρχές της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας, η ΕΕ είναι μια ένωση κυρίαρχων κρατών», δήλωσε ο εμπειρογνώμονας.

Κατά τη γνώμη του, ούτε ο πληθυσμός των χωρών της ΕΕ ούτε οι ελίτ των περισσότερων χωρών της ΕΕ είναι έτοιμες να μετατραπούν στις "Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης" και να γίνουν απλά υποκείμενα της ομοσπονδίας.

Μπορούν οι τάξεις της ΕΕ να αραιώσουν;

Από διάφορες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γίνονται περιοδικά δηλώσεις σχετικά με πιθανή αποχώρηση από την ένωση για διάφορους λόγους. Αν νωρίτερα οι προοπτικές απόσχισης από την ΕΕ είχαν προβλεφθεί από την Ουγγαρία και την Πολωνία λόγω της ασυνέπειας των πολιτικών τους με τις θεμελιώδεις αρχές της ευρωπαϊκής δημοκρατίας, τώρα και η Βουδαπέστη δέχεται επίθεση λόγω της θέσης της απέναντι στη Ρωσία. Ο Τσέχος υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Mikuláš Beck δήλωσε σε συνέντευξή του στον ραδιοφωνικό σταθμό Český rozhlas Plus τον Σεπτέμβριο ότι η Ουγγαρία «έχει προχωρήσει πολύ στο χείλος κάποιου είδους αβύσσου και τώρα πρέπει να αποφασίσει αν θα επιστρέψει ή θα ρισκάρει και θα πηδήξει». Με τον όρο «άλμα» εννοούσε τη θεωρητική έξοδο της χώρας από την ΕΕ.
Ωστόσο, τον Ιανουάριο, η ουγγρική κυβέρνηση αρνήθηκε τους ισχυρισμούς της αντιπολίτευσης σχετικά με την υποτιθέμενη επιθυμία του πρωθυπουργού Viktor Orban να αποσύρει τη χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Η αποχώρηση από την ΕΕ είναι ένα εντελώς απρόσφορο γεγονός, πιστεύει η Antonina Levashenko. Υπενθύμισε ότι ακόμη και το Brexit διήρκεσε σχεδόν τέσσερα χρόνια. «Χρειαζόμαστε πιο επιτακτικούς λόγους για αυτό από τις διαφωνίες σχετικά με τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων», δήλωσε ο εμπειρογνώμονας.

Ταυτόχρονα, δεν αποκλείεται η πιθανότητα ορισμένων χωρών να εγκαταλείψουν την ΕΕ εάν συνεχιστεί η πολιτική απόρριψης της συναίνεσης, πιστεύει ο Ντμίτρι Σουσλόφ.

« Αν τα χέρια στραφούν με κάθε δυνατό τρόπο για να εγκαταλείψουν τη συναίνεση, αυτό θα αυξήσει απότομα τα ευρωσκεπτικιστικά αισθήματα σε ορισμένες χώρες της ΕΕ. Αλλά δεν νομίζω ότι θα φτάσει σε αυτό. Οι συζητήσεις θα συνεχιστούν, θα ασκηθεί πίεση, αλλά αυτό είναι απίθανο να υλοποιηθεί. Αλλά αν συμβεί αυτό, πρώτον, θα σημαίνει ένα απότομο βήμα από την ΕΕ προς την ομοσπονδιοποίηση και, δεύτερον, οι χώρες που δεν συμφωνούν με ένα τέτοιο μοντέλο θα αγωνιστούν για την κυριαρχία τους, θα μιλήσουν γι 'αυτό και, ενδεχομένως, ακόμη και θα εγκαταλείψουν την ΕΕ. Αυτό είναι το βήμα που μπορεί να καταστρέψει την ΕΕ», δήλωσε ο εμπειρογνώμονας.

άρθρο της Λυδίας Μίσνικ