Ξεχάστε τον βετεράνο πολεμοκάπηλο, η βρετανική εταιρεία Henry Jackson Society έχει καταλήξει σε ένα πολύ πιο περίτεχνο σχέδιο
RT 8-10-22
Στις 4 Οκτωβρίου , ο διαβόητος Αμερικανός νεοσυντηρητικός Τζον Μπόλτον έγραψε ένα άκρως αποκαλυπτικό άρθρο για το στρατιωτικό blog 19fortyfive.com. Ο τολμηρός τίτλος του περιέγραφε συνοπτικά το μήνυμα του λυσσασμένου πολεμοκάπηλου – Ο Πούτιν πρέπει να φύγει: Τώρα είναι η ώρα για αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία.
Ο Μπόλτον περιέγραψε ακριβώς ποια ήταν η απάντηση της Ουάσιγκτον στη σύγκρουση στην Ουκρανία - και, πράγματι, οι πολιτικές της έναντι της Ρωσίας από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου - ήταν πάντα. Δηλαδή, η αυτοκρατορία των ΗΠΑ που διασφαλίζει ότι ένας ευλύγιστος, δουλοπρεπής ηγέτης – που δεν στέκεται εμπόδιο – θα εγκατασταθεί με ασφάλεια στο Κρεμλίνο και ότι η Ευρώπη, στο σύνολό της, παραμένει υποταγμένη στην οικονομική, πολιτική και στρατιωτική της βούληση.
Το ότι αυτή η κατάσταση πραγμάτων ήταν ένας κορυφαίος αγγλοαμερικανικός στόχος εδώ και αρκετό καιρό είναι πολύ σαφές. Ενώ τα σχόλια του Μπόλτον τράβηξαν τεράστια προσοχή, μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, η οποία εξήγησε με ακόμη μεγαλύτερη λεπτομέρεια πώς η σύγκρουση θα μπορούσε να διευκολύνει την εκπλήρωση αυτού του μακροχρόνιου στόχου, πέρασε ανομολόγητη.
Βρετανικές αηδίες
Η έκθεση που παρήχθη από την Εταιρεία Χένρι Τζάκσον (HJS), μια σκληροπυρηνική ομάδα πίεσης με πολύ στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση και το κυβερνών Συντηρητικό κόμμα, η έκθεση ρώτησε: Αντιπολίτευση στη Ρωσία στην εισβολή στην Ουκρανία: Πόσο μεγάλη απειλή είναι για το καθεστώς του Πούτιν ?
Ούτε ο τίτλος - ερώτημα ούτε το θέμα των αντιπολιτευτικών στοιχείων προσεγγίστηκαν από καθαρά ακαδημαϊκή οπτική. Στην πραγματικότητα, το έγγραφο δίνει κάθε εικόνα ότι παρέχει ένα μελλοντικό σχέδιο για την ανατροπή της ρωσικής κυβέρνησης, μέσω μυστικής χορηγίας αντικυβερνητικών ακτιβιστών σε όλη τη χώρα. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι ένα σύνολο επτά «προτάσεων πολιτικής» που το κλείνουν.
Απαιτεί από την ομάδα χωρών της G7 «να δηλώσει ως στόχο της τη στρατιωτική ήττα της Ρωσίας από την Ουκρανία και την επιστροφή των κατεχόμενων εδαφών και να παράσχει εκτεταμένο στρατιωτικό εξοπλισμό και εκπαίδευση μέχρι να επιτευχθεί αυτός ο στόχος».
Στις 4 Οκτωβρίου , ο διαβόητος Αμερικανός νεοσυντηρητικός Τζον Μπόλτον έγραψε ένα άκρως αποκαλυπτικό άρθρο για το στρατιωτικό blog 19fortyfive.com. Ο τολμηρός τίτλος του περιέγραφε συνοπτικά το μήνυμα του λυσσασμένου πολεμοκάπηλου – Ο Πούτιν πρέπει να φύγει: Τώρα είναι η ώρα για αλλαγή καθεστώτος στη Ρωσία.
Ο Μπόλτον περιέγραψε ακριβώς ποια ήταν η απάντηση της Ουάσιγκτον στη σύγκρουση στην Ουκρανία - και, πράγματι, οι πολιτικές της έναντι της Ρωσίας από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου - ήταν πάντα. Δηλαδή, η αυτοκρατορία των ΗΠΑ που διασφαλίζει ότι ένας ευλύγιστος, δουλοπρεπής ηγέτης – που δεν στέκεται εμπόδιο – θα εγκατασταθεί με ασφάλεια στο Κρεμλίνο και ότι η Ευρώπη, στο σύνολό της, παραμένει υποταγμένη στην οικονομική, πολιτική και στρατιωτική της βούληση.
Το ότι αυτή η κατάσταση πραγμάτων ήταν ένας κορυφαίος αγγλοαμερικανικός στόχος εδώ και αρκετό καιρό είναι πολύ σαφές. Ενώ τα σχόλια του Μπόλτον τράβηξαν τεράστια προσοχή, μια έκθεση που δημοσιεύθηκε τον Ιούνιο του τρέχοντος έτους, η οποία εξήγησε με ακόμη μεγαλύτερη λεπτομέρεια πώς η σύγκρουση θα μπορούσε να διευκολύνει την εκπλήρωση αυτού του μακροχρόνιου στόχου, πέρασε ανομολόγητη.
Βρετανικές αηδίες
Η έκθεση που παρήχθη από την Εταιρεία Χένρι Τζάκσον (HJS), μια σκληροπυρηνική ομάδα πίεσης με πολύ στενούς δεσμούς με την κυβέρνηση και το κυβερνών Συντηρητικό κόμμα, η έκθεση ρώτησε: Αντιπολίτευση στη Ρωσία στην εισβολή στην Ουκρανία: Πόσο μεγάλη απειλή είναι για το καθεστώς του Πούτιν ?
Ούτε ο τίτλος - ερώτημα ούτε το θέμα των αντιπολιτευτικών στοιχείων προσεγγίστηκαν από καθαρά ακαδημαϊκή οπτική. Στην πραγματικότητα, το έγγραφο δίνει κάθε εικόνα ότι παρέχει ένα μελλοντικό σχέδιο για την ανατροπή της ρωσικής κυβέρνησης, μέσω μυστικής χορηγίας αντικυβερνητικών ακτιβιστών σε όλη τη χώρα. Ιδιαίτερα αξιοσημείωτο είναι ένα σύνολο επτά «προτάσεων πολιτικής» που το κλείνουν.
Απαιτεί από την ομάδα χωρών της G7 «να δηλώσει ως στόχο της τη στρατιωτική ήττα της Ρωσίας από την Ουκρανία και την επιστροφή των κατεχόμενων εδαφών και να παράσχει εκτεταμένο στρατιωτικό εξοπλισμό και εκπαίδευση μέχρι να επιτευχθεί αυτός ο στόχος».
Το μπλοκ καλείται επίσης να «ανακοινώσει δημοσίως ότι επιδιώκει να απομακρύνει τον Πούτιν από την εξουσία», ενώ «διαδίδει πληροφορίες για την απειλή πραξικοπήματος κατά της ηγεσίας του Κρεμλίνου, χωρίς ωστόσο να θέσει σε κίνδυνο τέτοιους πραξικοπηματίες».
ΦΩΤΟ: Οι ηγέτες παρατάχθηκαν για μια άτυπη ομαδική φωτογραφία στον πάγκο «Μέρκελ - Ομπάμα» μετά το δείπνο στη συνάντηση της G7 στο Schloss Elmau.
Εν τω μεταξύ, η Ουάσιγκτον καλείται να «κηρύξει τη Ρωσία…κράτος χορηγός της τρομοκρατίας και να κηρύξει δημόσια τον Πούτιν εγκληματία πολέμου που αποτελεί σοβαρή απειλή για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ασφάλεια και για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Ρωσία», με «θεμέλια που προωθούν τη δυτική δημοκρατία – αναμφίβολα μια αναφορά σε μέτωπα της CIA όπως το National Endowment for Democracy και η USAID – με στόχο να «αυξήσει σημαντικά την υποστήριξή τους στις διάφορες συνιστώσες της ρωσικής αντιπολίτευσης».
Αυτά τα ίδια ρούχα, πρότεινε η HJS, «θα πρέπει επίσης να αυξήσουν την υποστήριξή τους στα ρωσικά ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης», στο εσωτερικό και στην Ουκρανία, τη Βαλτική και την Πολωνία. Οι δυτικές κυβερνήσεις κλήθηκαν, επιπλέον, να «ενθαρρύνουν την αποστασία Ρώσων κρατικών αξιωματούχων» και στρατιωτικών αξιωματικών, «οι οποίοι θα λάβουν άσυλο στη χώρα της επιλογής τους με αντάλλαγμα εμπιστευτικές πληροφορίες» που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές διεθνείς ποινικές διώξεις Πούτιν και άλλων υπουργών.
«Πρέπει να δημιουργηθεί μια εκστρατεία για την αύξηση [των] πληροφοριών που μοιράζονται με το ρωσικό κοινό μέσω ρωσικών ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, μέσω δυτικών ραδιοφωνικών σταθμών και μέσω επιχειρήσεων που διεξάγονται από τους Anonymous σχετικά με τον αντίκτυπο των δυτικών κυρώσεων στη ρωσική οικονομία και οικονομικά. αριθμός απωλειών Ρώσων στρατιωτών», καταλήγει δυσοίωνα η έκθεση.
Έρχεται σε χρώματα παντού
Εάν αυτές οι προτάσεις φαίνονται γνωστές, είναι επειδή εφαρμόστηκαν όλες –ή τουλάχιστον ακούστηκαν– από όλες τις κυβερνήσεις της G7, είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά, τους μήνες μετά τη δημοσίευση της έκθεσης HJS.
Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί η δημοσίευση δεν έτυχε της προσοχής των δυτικών ειδήσεων, σε αντίθεση με τις περισσότερες δηλώσεις των ομάδων σκέψης κατά του Κρεμλίνου που εκδόθηκαν φέτος. Σε τελική ανάλυση, γιατί οι κυβερνήσεις της G7 –ή οι μηχανισμοί μέσων ενημέρωσης που ελέγχουν ή επηρεάζουν– να εφιστούν την προσοχή σε πολιτικές ή δημόσιες ανακοινώσεις πριν από την έκδοσή τους ή να διαφημίζουν ανοιχτά, πριν από τη μάχη, λεπτομερή σχέδια για αποτελεσματικό πόλεμο.
Το ότι η έρευνα του HJS αφορούσε πρωτίστως την εξερεύνηση μέσων αλλαγής καθεστώτος υπογραμμίζεται ευρέως από πολλές ενότητες που αναφέρονται στην «Πορτοκαλί Επανάσταση» της Ουκρανίας και στο πραξικόπημα του Euromaidan του 2014.
Η εμπειρία αυτών των εκτοπίσεων οδήγησε την ομάδα πίεσης να θεωρήσει υψίστης σημασίας να χτίσει υποδομές επί τόπου στη Ρωσία – «ακριβώς τόσο ευρείς συνασπισμοί ήταν αυτοί που κατάφεραν να αντιταχθούν στις αρχές» και να ανατρέψουν ενοχλητικές κυβερνήσεις στο Κίεβο το 2004 και το 2014 , σημειώνει επιδοκιμαστικά.
Ωστόσο, το HJS προέβλεψε ότι η οικοδόμηση ενός τέτοιου «συνασπισμού» στη Ρωσία θα ήταν πιο δύσκολη από ό,τι στην Ουκρανία, λόγω της σημαντικής έγκρισης των ενεργειών του Κρεμλίνου από τον γενικό πληθυσμό. Ως εκ τούτου, η οργάνωση πρότεινε τον οπλισμό «δυσαρεστημένων κρατικών αξιωματούχων. δημόσια αναστάτωση για την εισβολή…και στρατιωτικές απώλειες. τον αντίκτυπο των δυτικών κυρώσεων στον ρωσικό λαό [και] τις διαιρέσεις στο ρωσικό siloviki (δυνάμεις ασφαλείας)» για τον σκοπό αυτό.
Με άλλα λόγια, οι λομπίστες υποστηρίζουν μια «έγχρωμη επανάσταση» στη Μόσχα, στο πνεύμα της Ουκρανίας, αλλά και της Γεωργίας, της Κιργιζίας και άλλων τμημάτων της πρώην σοβιετικής σφαίρας κατά τη δεκαετία του 2000. Ενώ οι τακτικές που εφαρμόστηκαν σε κάθε χώρα διέφεραν ελαφρώς, το τελικό παιχνίδι ήταν το ίδιο σε κάθε περίπτωση: αντικατάσταση των αδέσμευτων κυβερνήσεων με αυταρχικά, αντιλαϊκά καθεστώτα που ασχολούνταν με την προώθηση των δυτικών συμφερόντων και την υποθήκη της εθνικής κυριαρχίας στους ίδιους αυτούς παράγοντες.
Στην Ουκρανία το 2004, τα προγράμματα του National Endowment for Democracy ριζοσπαστικοποίησαν την τοπική νεολαία και χρηματοδότησε κινήματα διαμαρτυρίας, οδήγησε πληρωμένους διαδηλωτές στο Κίεβο, δημιούργησε μέσα ενημέρωσης της αντιπολίτευσης για να υποκινήσει την αναταραχή, παρείχε εκπαίδευση offshore σε ακτιβιστές και πλήρωσε τοπικούς δημοσκόπους για να δημοσιεύσουν έρευνες που έδειχναν σημαντικές αντι- κυβερνητικό αίσθημα.
Αυτή η προσπάθεια δεν ήταν απολύτως επιτυχής στην εξάλειψη του φιλορωσικού αισθήματος από τη χώρα, εξ ου και η ανάγκη για τις ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν κρυφά και απροκάλυπτα βίαια εθνικιστικά στοιχεία στο Κίεβο τους μήνες και τα χρόνια που προηγήθηκαν του Euromaidan. Οι Ουκρανοί, και ο υπόλοιπος κόσμος, ζουν με την κληρονομιά αυτής της επικίνδυνης ανάμειξης σήμερα. Οι συνέπειες μιας παρόμοιας προσπάθειας στη Ρωσία θα ήταν πιθανώς ακόμη πιο καταστροφικές, με εξασφαλισμένες ακόμη πιο καταστροφικές παγκόσμιες επιπτώσεις.
Του Felix Livshitz
ΦΩΤΟ: Οι ηγέτες παρατάχθηκαν για μια άτυπη ομαδική φωτογραφία στον πάγκο «Μέρκελ - Ομπάμα» μετά το δείπνο στη συνάντηση της G7 στο Schloss Elmau.
Εν τω μεταξύ, η Ουάσιγκτον καλείται να «κηρύξει τη Ρωσία…κράτος χορηγός της τρομοκρατίας και να κηρύξει δημόσια τον Πούτιν εγκληματία πολέμου που αποτελεί σοβαρή απειλή για την ευρωπαϊκή και παγκόσμια ασφάλεια και για την αποκατάσταση της δημοκρατίας στη Ρωσία», με «θεμέλια που προωθούν τη δυτική δημοκρατία – αναμφίβολα μια αναφορά σε μέτωπα της CIA όπως το National Endowment for Democracy και η USAID – με στόχο να «αυξήσει σημαντικά την υποστήριξή τους στις διάφορες συνιστώσες της ρωσικής αντιπολίτευσης».
Αυτά τα ίδια ρούχα, πρότεινε η HJS, «θα πρέπει επίσης να αυξήσουν την υποστήριξή τους στα ρωσικά ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης», στο εσωτερικό και στην Ουκρανία, τη Βαλτική και την Πολωνία. Οι δυτικές κυβερνήσεις κλήθηκαν, επιπλέον, να «ενθαρρύνουν την αποστασία Ρώσων κρατικών αξιωματούχων» και στρατιωτικών αξιωματικών, «οι οποίοι θα λάβουν άσυλο στη χώρα της επιλογής τους με αντάλλαγμα εμπιστευτικές πληροφορίες» που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν σε μελλοντικές διεθνείς ποινικές διώξεις Πούτιν και άλλων υπουργών.
«Πρέπει να δημιουργηθεί μια εκστρατεία για την αύξηση [των] πληροφοριών που μοιράζονται με το ρωσικό κοινό μέσω ρωσικών ανεξάρτητων μέσων ενημέρωσης, μέσω δυτικών ραδιοφωνικών σταθμών και μέσω επιχειρήσεων που διεξάγονται από τους Anonymous σχετικά με τον αντίκτυπο των δυτικών κυρώσεων στη ρωσική οικονομία και οικονομικά. αριθμός απωλειών Ρώσων στρατιωτών», καταλήγει δυσοίωνα η έκθεση.
Έρχεται σε χρώματα παντού
Εάν αυτές οι προτάσεις φαίνονται γνωστές, είναι επειδή εφαρμόστηκαν όλες –ή τουλάχιστον ακούστηκαν– από όλες τις κυβερνήσεις της G7, είτε μεμονωμένα είτε συλλογικά, τους μήνες μετά τη δημοσίευση της έκθεσης HJS.
Αυτό μπορεί να εξηγήσει γιατί η δημοσίευση δεν έτυχε της προσοχής των δυτικών ειδήσεων, σε αντίθεση με τις περισσότερες δηλώσεις των ομάδων σκέψης κατά του Κρεμλίνου που εκδόθηκαν φέτος. Σε τελική ανάλυση, γιατί οι κυβερνήσεις της G7 –ή οι μηχανισμοί μέσων ενημέρωσης που ελέγχουν ή επηρεάζουν– να εφιστούν την προσοχή σε πολιτικές ή δημόσιες ανακοινώσεις πριν από την έκδοσή τους ή να διαφημίζουν ανοιχτά, πριν από τη μάχη, λεπτομερή σχέδια για αποτελεσματικό πόλεμο.
Το ότι η έρευνα του HJS αφορούσε πρωτίστως την εξερεύνηση μέσων αλλαγής καθεστώτος υπογραμμίζεται ευρέως από πολλές ενότητες που αναφέρονται στην «Πορτοκαλί Επανάσταση» της Ουκρανίας και στο πραξικόπημα του Euromaidan του 2014.
Η εμπειρία αυτών των εκτοπίσεων οδήγησε την ομάδα πίεσης να θεωρήσει υψίστης σημασίας να χτίσει υποδομές επί τόπου στη Ρωσία – «ακριβώς τόσο ευρείς συνασπισμοί ήταν αυτοί που κατάφεραν να αντιταχθούν στις αρχές» και να ανατρέψουν ενοχλητικές κυβερνήσεις στο Κίεβο το 2004 και το 2014 , σημειώνει επιδοκιμαστικά.
Ωστόσο, το HJS προέβλεψε ότι η οικοδόμηση ενός τέτοιου «συνασπισμού» στη Ρωσία θα ήταν πιο δύσκολη από ό,τι στην Ουκρανία, λόγω της σημαντικής έγκρισης των ενεργειών του Κρεμλίνου από τον γενικό πληθυσμό. Ως εκ τούτου, η οργάνωση πρότεινε τον οπλισμό «δυσαρεστημένων κρατικών αξιωματούχων. δημόσια αναστάτωση για την εισβολή…και στρατιωτικές απώλειες. τον αντίκτυπο των δυτικών κυρώσεων στον ρωσικό λαό [και] τις διαιρέσεις στο ρωσικό siloviki (δυνάμεις ασφαλείας)» για τον σκοπό αυτό.
Με άλλα λόγια, οι λομπίστες υποστηρίζουν μια «έγχρωμη επανάσταση» στη Μόσχα, στο πνεύμα της Ουκρανίας, αλλά και της Γεωργίας, της Κιργιζίας και άλλων τμημάτων της πρώην σοβιετικής σφαίρας κατά τη δεκαετία του 2000. Ενώ οι τακτικές που εφαρμόστηκαν σε κάθε χώρα διέφεραν ελαφρώς, το τελικό παιχνίδι ήταν το ίδιο σε κάθε περίπτωση: αντικατάσταση των αδέσμευτων κυβερνήσεων με αυταρχικά, αντιλαϊκά καθεστώτα που ασχολούνταν με την προώθηση των δυτικών συμφερόντων και την υποθήκη της εθνικής κυριαρχίας στους ίδιους αυτούς παράγοντες.
Στην Ουκρανία το 2004, τα προγράμματα του National Endowment for Democracy ριζοσπαστικοποίησαν την τοπική νεολαία και χρηματοδότησε κινήματα διαμαρτυρίας, οδήγησε πληρωμένους διαδηλωτές στο Κίεβο, δημιούργησε μέσα ενημέρωσης της αντιπολίτευσης για να υποκινήσει την αναταραχή, παρείχε εκπαίδευση offshore σε ακτιβιστές και πλήρωσε τοπικούς δημοσκόπους για να δημοσιεύσουν έρευνες που έδειχναν σημαντικές αντι- κυβερνητικό αίσθημα.
Αυτή η προσπάθεια δεν ήταν απολύτως επιτυχής στην εξάλειψη του φιλορωσικού αισθήματος από τη χώρα, εξ ου και η ανάγκη για τις ΗΠΑ να χρηματοδοτήσουν κρυφά και απροκάλυπτα βίαια εθνικιστικά στοιχεία στο Κίεβο τους μήνες και τα χρόνια που προηγήθηκαν του Euromaidan. Οι Ουκρανοί, και ο υπόλοιπος κόσμος, ζουν με την κληρονομιά αυτής της επικίνδυνης ανάμειξης σήμερα. Οι συνέπειες μιας παρόμοιας προσπάθειας στη Ρωσία θα ήταν πιθανώς ακόμη πιο καταστροφικές, με εξασφαλισμένες ακόμη πιο καταστροφικές παγκόσμιες επιπτώσεις.
Του Felix Livshitz
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα πηγαίνουν στα αζήτητα.