Το «θαυματουργό φυτό» που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες ανακαλύφθηκε ξανά στην Τουρκία αφού οι επιστήμονες πίστεψαν ότι είχε φαγωθεί και εξαφανιστεί πριν από 2.000 χρόνια
Ένα «θαυματουργό» φυτό που κατανάλωναν οι αρχαίοι Έλληνες, αλλά και οι Ρωμαίοι και οι Αιγύπτιοι, ανακαλύφθηκε ξανά στην Τουρκία μετά από 2.000 χρόνια και προφανώς μακριά από το φυσικό του περιβάλλον στη Βόρεια Αφρική .Ένας καθηγητής πιστεύει ότι βρήκε το αρχαίο silphion που πιστεύεται ότι εξαφανίστηκε και ισχυρίζεται ότι είναι το ferula drudeana στην Τουρκία .
Το φυτό, που από τους αρχαίους Έλληνες ονομαζόταν silphion, έχει κίτρινα άνθη προσκολλημένα σε ένα χοντρό μίσχο που συνθλίβονταν, ψήνονταν, σοτάρονταν και έβρασαν για ιατρικούς σκοπούς, φαγητό και ακόμη και για αντισύλληψη, ανέφερε η Daily Mail .
[Το «θαυματουργό φυτό» που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Αιγύπτιοι ως θεραπεία «για όλα» ανακαλύφθηκε ξανά αφού οι επιστήμονες νόμιζαν ότι είχε εξαφανιστεί πριν από 2.000 χρόνιαΤο Silphion ευδοκίμησε στη σημερινή Λιβύη πριν από χιλιάδες χρόνια και χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες, Ρωμαίους και Αιγύπτιους σε φάρμακα, τρόφιμα και ακόμη και αρώματα
Δεν έχει εμφανιστεί εδώ και 2.000 χρόνια, με αποτέλεσμα οι ειδικοί να πιστεύουν ότι εξαφανίστηκε
Ένας Τούρκος καθηγητής πιστεύει ότι η ferula drudeana που φυτρώνει στο όρος Χασάν στην Τουρκία είναι το άπιαστο αρχαίο φυτό
Έχει την ίδια περιγραφή και φαρμακευτικά οφέλη με το αρχαίο silphion
.jpg)
Ο Miski βρήκε ότι έχει ομοιότητες με το φυτό silphion που συνδυάζεται με παλιά βοτανικά κείμενα και εικόνες των φυτών που χρησιμοποιούνται στα αρχαία ελληνικά νομίσματα, αναφέρει το National Geographic.
Και τα δύο φυτά έχουν τις ίδιες χοντρές, διακλαδιζόμενες ρίζες, κίτρινα άνθη και και τα δύο είχαν ισχυρούς ιατρικούς σκοπούς: Η Ferula drudeana έχει αντικαρκινικές ενώσεις και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, καθώς και εκείνες που είναι γνωστό ότι βρίσκονται στο σίλφιο.
Αν και το ferula drudeana απέχει εκατοντάδες μίλια από το σημείο προέλευσής του, ο Μίσκι δήλωσε ότι έχει βρεθεί σε δύο τοποθεσίες στην Τουρκία, οι οποίες κάποτε ήταν το σπίτι των αρχαίων Ελλήνων πριν από χιλιάδες χρόνια.
Οι μόνες εικόνες του αρχαίου σίλφιου έχουν βρεθεί χαραγμένες σε αρχαία ελληνικά νομίσματα που βρέθηκαν στην Κυρήνη , κάτι που οι ειδικοί πιστεύουν ότι οφειλόταν στην αξία του φυτού - είχε την.jpg)
ίδια αξία με το ασήμι.
Αυτά τα νομίσματα χρησιμοποιήθηκαν στη σημερινή Κυρήνη της Λιβύης, τον τόπο όπου κάποτε άκμαζε το σίλφιο.
Το αρχαίο κείμενο αναφέρει ότι οι Ρωμαίοι συσσώρευαν το φυτό με τους αυτοκρατορικούς θησαυρούς του, οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί το χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύσουν τα πάντα, από πόνους στο στομάχι μέχρι αφαίρεση κονδυλωμάτων.
Και το silphium αντιπροσωπεύεται στα αρχαία αιγυπτιακά ιερογλυφικά.
Ωστόσο, η τελευταία αναφορά του θαυματουργού φυτού τεκμηριώθηκε από τον Ρωμαίο χρονικογράφο Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, ο οποίος έγραψε στη Φυσική Ιστορία του: «Βρέθηκε μόνο ένας μίσχος και δόθηκε στον Αυτοκράτορα Νέρωνα».
Οι ιστορικοί και οι βοτανολόγοι έψαχναν για το άπιαστο φυτό για εκατοντάδες χρόνια, αλλά όλοι τα παράτησαν και πίστεψαν ότι φαγώθηκε και εξαφανίστηκε.
Μόλις πριν από 40 χρόνια ο Miski συνάντησε αρκετούς ferula drudeana σε ένα τουρκικό βουνό και η υπόθεση άνοιξε ξανά.
Έκτοτε βρισκόταν σε μια αποστολή να προσδιορίσει εάν τα δύο φυτά είναι τα ίδια και έλαβε επιχορήγηση για τη συλλογή δειγμάτων της φερούλας, η οποία ανήκει στην ίδια οικογένεια με το καρότο μάραθο και το μαϊντανό..jpg)
Αναλύοντας τη ρίζα, ο Miski διαπίστωσε ότι είχε 30 δευτερογενείς μεταβολίτες εντός της ferula που έχουν ιατρικούς σκοπούς και αναμένει ότι μια βαθύτερη ανάλυση θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερους.
Ενώ ο Μίσκι μελετούσε τα φυτά στο όρος Χασάν συνάντησε φροντιστές των φυτών που του είπαν ότι τα πρόβατα και οι κατσίκες αγαπούν ιδιαίτερα τα φύλλα, κάτι που επίσης αναφέρθηκε στο κείμενο του Πλίνιου.
Ο Πλίνιος έγραψε ότι τα πρόβατα και οι κατσίκες έβοσκαν σε βοσκοτόπια όπου φύτρωνε το σίλφιο. Τα πρόβατα αποκοιμιόντουσαν αφού κατανάλωναν το κοτσάνι, ενώ προκαλούσε το φτέρνισμα των κατσικιών.
Το κείμενο αναφέρει επίσης: «Ο χυμός αυτού του φυτού ονομάζεται «λέιζερ» και είναι πολύ στη μόδα για ιατρικούς καθώς και για άλλους σκοπούς, καθώς πωλείται στην ίδια τιμή με το ασήμι. Για αυτά τα πολλά χρόνια, όμως, δεν βρέθηκε στην Κυρηναϊκή».
Το πρώτο silphion λέγεται ότι εμφανίστηκε για πρώτη φορά μετά από μια «βαριά ανοιξιάτικη νεροποντή», η οποία τότε ονομαζόταν «μαύρη βροχή».
«Βρίσκουμε ότι δηλώνεται από τον πιο αξιόπιστο μεταξύ των Ελλήνων συγγραφέων (πιθανότατα τον Θεόφραστο [φιλόσοφος]), ότι αυτό το φυτό εμφανίστηκε κοντά στους κήπους των Εσπερίδων και της Μεγάλης Σύρτης, αμέσως μετά το μούσκεμα της γης ξαφνικά από ένα ντους μαύρο σαν πίσσα», έγραψε ο Μίσκι και η ομάδα του σε μια μελέτη του 2021 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Plants.
Αυτό έγινε επτά χρόνια πριν από την ίδρυση της πόλης των Κυρηναίων, και το έτος της Ρώμης ».
Ο Μίσκι διαπίστωσε ότι όταν βρέχει στο όρος Χασάν τον Απρίλιο, η ferula drudeana εμφανίζεται επίσης από το έδαφος και μπορεί να φτάσει τα έξι πόδια σε μόλις ένα μήνα.
Αρχαίο κείμενο ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να καλλιεργηθεί το silphion, αναγκάζοντας τους αρχαίους ανθρώπους να το συλλέγουν μόνο από τα άγρια σπίτια του (βιότοπους του στην άγρια φύση)
Υπήρξαν, ωστόσο, δύο προσπάθειες να αναπτυχθεί το φυτό στην Ελλάδα - και οι δύο ήταν ανεπιτυχείς.
Και όπως υποψιαζόταν ο Μίσκι, η φερούλα ήταν επίσης δύσκολη στη μεταμόσχευση.
Βρήκε ότι ο μόνος τρόπος που μπορούσε να γίνει ήταν χρησιμοποιώντας ψυχρή στρωματοποίηση, μια διαδικασία υποβολής των σπόρων τόσο σε ψυχρές όσο και σε υγρές συνθήκες.
Με αυτή την τεχνική, ο Miski και η ομάδα του κατάφεραν να καλλιεργήσουν ferula σε θερμοκήπιο.
Ένας από τους κύριους λόγους που η ferula έχει παραβλεφθεί ως silphion είναι λόγω της θέσης της.
Όμως, όπως είχε ανακαλύψει ο Μίσκι, η περιοχή στην Τουρκία όπου βρίσκεται το όρος Χασάν ήταν το σπίτι των αρχαίων Ελλήνων πριν από χιλιάδες χρόνια και αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είχαν φέρει το φυτό στο νέο του σπίτι.
το σχετικό δημοσίευμα
[Το «θαυματουργό φυτό» που χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Αιγύπτιοι ως θεραπεία «για όλα» ανακαλύφθηκε ξανά αφού οι επιστήμονες νόμιζαν ότι είχε εξαφανιστεί πριν από 2.000 χρόνιαΤο Silphion ευδοκίμησε στη σημερινή Λιβύη πριν από χιλιάδες χρόνια και χρησιμοποιήθηκε από τους αρχαίους Έλληνες, Ρωμαίους και Αιγύπτιους σε φάρμακα, τρόφιμα και ακόμη και αρώματα
Δεν έχει εμφανιστεί εδώ και 2.000 χρόνια, με αποτέλεσμα οι ειδικοί να πιστεύουν ότι εξαφανίστηκε
Ένας Τούρκος καθηγητής πιστεύει ότι η ferula drudeana που φυτρώνει στο όρος Χασάν στην Τουρκία είναι το άπιαστο αρχαίο φυτό
Έχει την ίδια περιγραφή και φαρμακευτικά οφέλη με το αρχαίο silphion
Το αρχαίο κείμενο αναφέρει ότι το τελευταίο κοτσάνι δόθηκε στον αυτοκράτορα Νέρωνα τον πρώτο αιώνα μ.Χ., αλλά ο Mahmut Miski, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, πιστεύει ότι η ferula drudeana που αναπτύσσεται στο όρος Hasan είναι το άπιαστο αρχαίο φυτό.
.jpg)
Ο Miski βρήκε ότι έχει ομοιότητες με το φυτό silphion που συνδυάζεται με παλιά βοτανικά κείμενα και εικόνες των φυτών που χρησιμοποιούνται στα αρχαία ελληνικά νομίσματα, αναφέρει το National Geographic.
Και τα δύο φυτά έχουν τις ίδιες χοντρές, διακλαδιζόμενες ρίζες, κίτρινα άνθη και και τα δύο είχαν ισχυρούς ιατρικούς σκοπούς: Η Ferula drudeana έχει αντικαρκινικές ενώσεις και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, καθώς και εκείνες που είναι γνωστό ότι βρίσκονται στο σίλφιο.
Αν και το ferula drudeana απέχει εκατοντάδες μίλια από το σημείο προέλευσής του, ο Μίσκι δήλωσε ότι έχει βρεθεί σε δύο τοποθεσίες στην Τουρκία, οι οποίες κάποτε ήταν το σπίτι των αρχαίων Ελλήνων πριν από χιλιάδες χρόνια.
Οι μόνες εικόνες του αρχαίου σίλφιου έχουν βρεθεί χαραγμένες σε αρχαία ελληνικά νομίσματα που βρέθηκαν στην Κυρήνη , κάτι που οι ειδικοί πιστεύουν ότι οφειλόταν στην αξία του φυτού - είχε την
.jpg)
Αυτά τα νομίσματα χρησιμοποιήθηκαν στη σημερινή Κυρήνη της Λιβύης, τον τόπο όπου κάποτε άκμαζε το σίλφιο.
Το αρχαίο κείμενο αναφέρει ότι οι Ρωμαίοι συσσώρευαν το φυτό με τους αυτοκρατορικούς θησαυρούς του, οι αρχαίοι Έλληνες γιατροί το χρησιμοποιούσαν για να θεραπεύσουν τα πάντα, από πόνους στο στομάχι μέχρι αφαίρεση κονδυλωμάτων.
Και το silphium αντιπροσωπεύεται στα αρχαία αιγυπτιακά ιερογλυφικά.
Ωστόσο, η τελευταία αναφορά του θαυματουργού φυτού τεκμηριώθηκε από τον Ρωμαίο χρονικογράφο Πλίνιο τον Πρεσβύτερο, ο οποίος έγραψε στη Φυσική Ιστορία του: «Βρέθηκε μόνο ένας μίσχος και δόθηκε στον Αυτοκράτορα Νέρωνα».
Οι ιστορικοί και οι βοτανολόγοι έψαχναν για το άπιαστο φυτό για εκατοντάδες χρόνια, αλλά όλοι τα παράτησαν και πίστεψαν ότι φαγώθηκε και εξαφανίστηκε.
Μόλις πριν από 40 χρόνια ο Miski συνάντησε αρκετούς ferula drudeana σε ένα τουρκικό βουνό και η υπόθεση άνοιξε ξανά.
Έκτοτε βρισκόταν σε μια αποστολή να προσδιορίσει εάν τα δύο φυτά είναι τα ίδια και έλαβε επιχορήγηση για τη συλλογή δειγμάτων της φερούλας, η οποία ανήκει στην ίδια οικογένεια με το καρότο μάραθο και το μαϊντανό.
.jpg)
φωτο: Οι μίσχοι Ferula απελευθερώνουν επίσης ρητίνη που περιγράφηκε στο silphion. Η ferula ανήκει στην ίδια οικογένεια με τα καρότα ο μάραθος και ο μαϊντανός και το silphion έχει περιγραφεί με παρόμοιες ιδιότητες του μαϊντανού.
Αναλύοντας τη ρίζα, ο Miski διαπίστωσε ότι είχε 30 δευτερογενείς μεταβολίτες εντός της ferula που έχουν ιατρικούς σκοπούς και αναμένει ότι μια βαθύτερη ανάλυση θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερους.
Ενώ ο Μίσκι μελετούσε τα φυτά στο όρος Χασάν συνάντησε φροντιστές των φυτών που του είπαν ότι τα πρόβατα και οι κατσίκες αγαπούν ιδιαίτερα τα φύλλα, κάτι που επίσης αναφέρθηκε στο κείμενο του Πλίνιου.
Ο Πλίνιος έγραψε ότι τα πρόβατα και οι κατσίκες έβοσκαν σε βοσκοτόπια όπου φύτρωνε το σίλφιο. Τα πρόβατα αποκοιμιόντουσαν αφού κατανάλωναν το κοτσάνι, ενώ προκαλούσε το φτέρνισμα των κατσικιών.
Το κείμενο αναφέρει επίσης: «Ο χυμός αυτού του φυτού ονομάζεται «λέιζερ» και είναι πολύ στη μόδα για ιατρικούς καθώς και για άλλους σκοπούς, καθώς πωλείται στην ίδια τιμή με το ασήμι. Για αυτά τα πολλά χρόνια, όμως, δεν βρέθηκε στην Κυρηναϊκή».
Το πρώτο silphion λέγεται ότι εμφανίστηκε για πρώτη φορά μετά από μια «βαριά ανοιξιάτικη νεροποντή», η οποία τότε ονομαζόταν «μαύρη βροχή».
«Βρίσκουμε ότι δηλώνεται από τον πιο αξιόπιστο μεταξύ των Ελλήνων συγγραφέων (πιθανότατα τον Θεόφραστο [φιλόσοφος]), ότι αυτό το φυτό εμφανίστηκε κοντά στους κήπους των Εσπερίδων και της Μεγάλης Σύρτης, αμέσως μετά το μούσκεμα της γης ξαφνικά από ένα ντους μαύρο σαν πίσσα», έγραψε ο Μίσκι και η ομάδα του σε μια μελέτη του 2021 που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Plants.
Αυτό έγινε επτά χρόνια πριν από την ίδρυση της πόλης των Κυρηναίων, και το έτος της Ρώμης ».
Ο Μίσκι διαπίστωσε ότι όταν βρέχει στο όρος Χασάν τον Απρίλιο, η ferula drudeana εμφανίζεται επίσης από το έδαφος και μπορεί να φτάσει τα έξι πόδια σε μόλις ένα μήνα.
Αρχαίο κείμενο ότι ήταν σχεδόν αδύνατο να καλλιεργηθεί το silphion, αναγκάζοντας τους αρχαίους ανθρώπους να το συλλέγουν μόνο από τα άγρια σπίτια του (βιότοπους του στην άγρια φύση)
Υπήρξαν, ωστόσο, δύο προσπάθειες να αναπτυχθεί το φυτό στην Ελλάδα - και οι δύο ήταν ανεπιτυχείς.
Και όπως υποψιαζόταν ο Μίσκι, η φερούλα ήταν επίσης δύσκολη στη μεταμόσχευση.
Βρήκε ότι ο μόνος τρόπος που μπορούσε να γίνει ήταν χρησιμοποιώντας ψυχρή στρωματοποίηση, μια διαδικασία υποβολής των σπόρων τόσο σε ψυχρές όσο και σε υγρές συνθήκες.
Με αυτή την τεχνική, ο Miski και η ομάδα του κατάφεραν να καλλιεργήσουν ferula σε θερμοκήπιο.
Ένας από τους κύριους λόγους που η ferula έχει παραβλεφθεί ως silphion είναι λόγω της θέσης της.
Όμως, όπως είχε ανακαλύψει ο Μίσκι, η περιοχή στην Τουρκία όπου βρίσκεται το όρος Χασάν ήταν το σπίτι των αρχαίων Ελλήνων πριν από χιλιάδες χρόνια και αυτοί οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είχαν φέρει το φυτό στο νέο του σπίτι.
=====
=========================
Ο Πλίνιος αναφέρει ότι το τελευταίο φυτό δόθηκε στο Νέρωνα (το προσέφεραν ως το τελευταίο δείγμα αυτού του φυτού). Εντούτοις μια ύστατη μαρτυρία από τον Συνέσιο τον Κυρηναίο επιβεβαιώνει την ύπαρξη μιας μικρής ποσότητας σιλφίου στα τέλη του 4ου μ.Χ. Αδιάσειστα τεκμήρια για την ύπαρξη του σιλφίου στην αρχαιότητα δίνουν η αρχαιολογική σκαπάνη και οι λογοτεχνικές αναφορές. Οι πρώτες γραπτές αναφορές γίνονται από τον Ηρόδοτο. Σε ένα από τα ταξίδια του, ο Έλληνας ιστορικός βρέθηκε και στην Κυρηναϊκή. Εκεί πρωτογνώρισε το λεγόμενο σίλφιο, το οποίο είχε εξελιχθεί από τον Αρισταίο, εγγονό του βασιλιά των Λαπίθων και μαθητή του Κενταύρου Χείρωνα.
Επίσης το σίλφιον αναφέρεται σε ένα από τα 500 είδη φυτών που καταγράφονται στα έργα του Θεόφραστου και του Διοσκουρίδη. Σύμφωνα με τις περιγραφές τους, το σίλφιον ήταν ένα σκιανθές φυτό, παρόμοιο με την «Ηράκλεια Πανάκεια» που, στο σωζόμενο από το 512 μ.Χ. χειρόγραφο του Διοσκουρίδη, αναφέρεται ως φάρμακο για όλες τις ασθένειες.
Επιπλέον ως αρχαιολογικό τεκμήριο μπορεί να θεωρηθεί το αγγείο από τη Λακωνία (λακωνική κύλικα 565-560 π.Χ.) όπου ο βασιλιάς της Κυρήνης Αρκεσίλας (Αρκεσίλαος Β΄) επιβλέπει την εξαγωγή σιλφίου. Ενδιαφέρον έχει η λεπτομέρεια στο κάτω μέρος αυτής της απεικόνισης: το σίλφιον φυλασσόταν σε ειδικές υπόγειες αποθήκες, μαζί με χρυσό και άργυρο, πριν εξαχθεί σε ξένες αγορές. Επιπρόσθετα σε νομίσματα της Κυρήνης βασικό έμβλημα της αποικίας είναι στυλιζαρισμένη μορφή του σιλφίου, πηγή πλούτου και ευημερίας για την πόλη. Να γιατί η Κυρήνη απέκτησε ξεχωριστή θέση σε σχέση με άλλες ελληνικές αποικίες της Αφρικής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα πηγαίνουν στα αζήτητα.