Rudolf Steiner : Η πτώση της Ατλαντίδας, μαύρη μαγεία και άνθρωποι της πηγής - Γ΄μέρος

 

Ατλαντική τεχνολογία και οχήματα

Η μνήμη είναι πιο κοντά στη βαθύτερη φυσική βάση του ανθρώπου παρά στη λογική. Με αυτόν τον τρόπο, οι Άτλαντες ήταν σε θέση να ελέγξουν αυτό που ονομάζεται δύναμη ζωής. Ακριβώς όπως η δύναμη της θερμότητας εξάγεται από τον άνθρακα σήμερα, ο οποίος μετατρέπεται σε κινητήρια δύναμη στα μέσα μεταφοράς μας, έτσι και οι Άτλαντες ήξεραν πώς να βάλουν τη θεμελιώδη δύναμη των ζωντανών όντων στην τεχνική τους υπηρεσία. Για παράδειγμα, για να προωθήσει τα οχήματα των

Atlanteans που αιωρούνται χαμηλά πάνω από το έδαφος (στον πολύ πιο πυκνό αέρα της εποχής), όταν το νερό σε ολόκληρη τη γη ήταν πολύ πιο αραιό από ό, τι είναι σήμερα.

Και μέσω αυτής της αραιότητας, το νερό θα μπορούσε να διοχετευθεί σε τεχνικές υπηρεσίες με τη δύναμη των σπόρων που χρησιμοποιούν οι Άτλαντες, κάτι που είναι αδύνατο σήμερα. Είχαν συσκευές τις οποίες ζέσταιναν - ας πούμε - με σπόρους φυτών, και στις οποίες η ζωτική δύναμη μετατράπηκε σε τεχνικά χρησιμοποιήσιμη ισχύ. Έτσι κινούνταν τα οχήματα του Atlantean, που αιωρούνταν σε χαμηλό ύψος πάνω από το έδαφος. Αυτά τα οχήματα ταξίδευαν σε ύψος μικρότερο από το ύψος των βουνών της Ατλάντικης περιόδου και διέθεταν συσκευές διεύθυνσης με τις οποίες μπορούσαν να ανέβουν πάνω από αυτά τα βουνά. Τα οχήματα των Ατλαντών που αναφέρονται θα ήταν εντελώς άχρηστα στην εποχή μας. Η χρηστικότητά τους βασίστηκε στο γεγονός ότι εκείνη την εποχή η ατμόσφαιρα που περιέβαλλε τη γη ήταν πολύ πιο πυκνή από ό,τι είναι σήμερα 

Στον τεχνικό τομέα το μέλλον θα φέρει πολλά αξιόλογα πράγματα από αυτή την άποψη.

Τα σώματα των ανθρώπων της αρχαίας Ατλαντίδας αναμορφώθηκαν σταδιακά, επειδή στην πραγματικότητα οι άνθρωποι ζούσαν σε οχήματα που είχαν κατασκευάσει υπό την επίδραση μεγάλων μυημένων στις διαστάσεις που περιγράφονται στη Βίβλο στην Κιβωτό του Νώε . Οι άνθρωποι ζούσαν με οχήματα γιατί έπρεπε να έχουν την εντύπωση ότι ήταν απομονωμένοι στον εαυτό τους.

Μέδουσες άνθρωποι της Ατλαντίδας;

Εκείνη την εποχή, το εξωτερικό του ανθρώπου ήταν ακόμα εξ ολοκλήρου έκφραση της εσωτερικής του ζωής. Εκείνη την εποχή ο άνθρωπος ήταν ικανός να μεταμορφωθεί σε υψηλό βαθμό. Αυτή η ικανότητα μεταμόρφωσης ήταν ήδη χαμηλότερη στα ζώα. Ωστόσο, τα ζώα ήταν γενικά μεταβλητά, όχι με τέτοιο τρόπο ώστε να κληρονόμησαν τα χαρακτηριστικά τόσο στερεότυπα όσο σήμερα. 

Το φυσικό σώμα ήταν τέτοιο που μπορούμε να το συγκρίνουμε κάπως με τα σώματα κάποιων θαλάσσιων πλασμάτων, διάφανα, τα οποία δύσκολα θα βλέπαμε, τα οποία απλώς μπορούμε να συλλάβουμε, αν και ήδη είχαν διασχιστεί από ορισμένες κατευθυντικές γραμμές που λαμπύριζαν μέσα τους. 

Αν πάρεις, για παράδειγμα, θαλάσσια πλάσματα, μέδουσες, που δύσκολα μπορείς να ξεχωρίσεις από το περιβάλλον τους, τότε φτάνεις στην υλική μορφή με την οποία βρισκόταν κάποτε ο άνθρωπος στη γη.

Μόνο στη μέση της Ατλαντίδας ο άνθρωπος είναι τόσο προχωρημένος που διαχωρίζεται από το νερό και πατάει το πόδι του σε στέρεο έδαφος. Μέχρι την εποχή που η γη βρισκόταν στο μέσο της εξέλιξής της, πρέπει να θεωρούμε το νερό ως φορέα της ανθρώπινης εξέλιξης, όπως και η στερεά γη αργότερα. Μέχρι τα μέσα της τέταρτης περιόδου μιλάμε για τις δυνάμεις του Άρη, για τις δυνάμεις που δίνει το νερό, ας πούμε έτσι, και μιλάμε για τις δυνάμεις του Ερμή στην μεταγενέστερη περίοδο, όταν η στερεά γη δίνει τις δυνάμεις υποστήριξης.

Οι Άτλαντες δεν είχαν καθόλου το λογικό μυαλό, αλλά είχαν πολύ ανεπτυγμένη μνήμη.

Ατλαντική γενετική

Όταν οι πρόγονοί μας μετανάστευσαν από την αρχαία Ατλαντίδα στην Ανατολή, αυτό το γεγονός συνδέθηκε με την απώλεια της παλιάς διόρασης και την επίτευξη εξωτερικής αισθητηριακής αντίληψης, με την απόκτηση ικανοτήτων όπως η μέτρηση, η αριθμητική και η κρίση.

Στην Ατλαντική περίοδο, κυρίως, ήταν διαδεδομένη η σοφία που πρέπει να εφαρμόσει κανείς για να μεταδώσει τέτοια ταλέντα, που υπάρχουν στους προγόνους, στους απογόνους καθαρά κληρονομικά και για να τα αυξήσει στους απογόνους. Αυτή η τέχνη έγινε επίσης κατανοητή από τους ανθρώπους της περιόδου της Σελήνης που δεν είχαν αναπτυχθεί πλήρως στην (παλιά) Σελήνη αλλά αναπτύχθηκαν πέρα ​​από τους γήινους ανθρώπους. 

Είναι σαν να είχε κανείς μια ιδιοφυΐα και, υπό ορισμένες συνθήκες που συνδέεται με κάθε είδους αστερισμούς και τα παρόμοια, να μεταδώσει τα χαρακτηριστικά αυτής της ιδιοφυΐας στους απογόνους του, έτσι ώστε τα χαρακτηριστικά της νοητικής ιδιοφυΐας όχι μόνο κληρονομήθηκαν αλλά και αυξήθηκαν.

Πρέπει να ειπωθεί ότι αυτά τα ανώτερα όντα σε ανθρώπινη μορφή ήταν ικανά για απίστευτα πράγματα. Εκείνη την εποχή υπήρχαν κοινότητες στην Ατλάντικη περίοδο των οποίων οι ηγέτες ήταν τέτοια όντα με ανθρώπινη μορφή και που ανέπτυξαν μια μεγάλη ατομικότητα, με την οποία ήθελαν να ξαναέρθουν στη γη, σε μια ανθρώπινη ενσάρκωση περνώντας από ορισμένες ιδιότητες που προκάλεσαν την κληρονομικότητα και μετά συνέχισαν να αναζητούν απογόνους. Έτσι η ίδια ατομικότητα διατηρήθηκε διαδοχικά στη γη. (Λείψανα αυτού βρίσκονται στο Θιβέτ στο tulkus) 

Ο γάμος μέσα στην πιο στενή αδελφότητα αίματος είχε ως αποτέλεσμα ένα τέτοιο μείγμα αίματος που το αιθερικό σώμα μπορούσε να παραμείνει δεκτικό στο πνευματικό. Αν ο Άτλαντος είχε προσπαθήσει να παντρευτεί από αυτή τη συγγένεια, η διόραση θα είχε κατασταλεί. θα είχε γίνει ηλίθιος με την αστρική έννοια. Η παραμονή στην αδελφότητα αίματος ήταν κάτι που ήταν ηθική. Πριν νιώσεις πραγματικά τον ατομικό σου εαυτό, είπες σε όλη την αδελφότητα: Αυτός είμαι.

Ο Άτλαντας θυμόταν όχι μόνο όσα βίωσε ο ίδιος, αλλά και όσα είχαν βιώσει ο πατέρας, ο παππούς, ο προπάππους του και ούτω καθεξής, από τις γενιές μέχρι τον ιδρυτή της οικογένειας. Ό,τι επέζησε από εκεί έγινε αντιληπτό ως μονάδα. Αυτό θα σας δείξει πόσο πολύ ανεπτυγμένη ήταν η μνήμη του Atlantean. Όλα βασίζονταν στη μνήμη. Αυτή η μνήμη χάθηκε ακριβώς όταν διαλύθηκε ο στενός γάμος.

22-7-22 https://www.pravda-tv.com/2022/07/der-untergang-von-atlantis-schwarze-magie-und-die-quellenmenschen/