Υπάρχει ένα τεράστιο μαγνητικό «τούνελ» γύρω από τη γη; Τα μαγνητικά πεδία δεν υπάρχουν μεμονωμένα, όλα συνδέονται μεταξύ τους

 η Γη περιβάλλεται από μια γιγαντιαία μαγνητική σήραγγα; 

Νέα ευρήματα προτείνουν τη δυνατότητα ύπαρξης αυτού του γιγαντιαίου μαγνητικού τούνελ [Giant Magnetic Tunnel]

Το νέο μοντέλο σήραγγας φέρνει μια νέα προοπτική στην αστρονομία σχετικά με το ηλιακό σύστημα.

Είναι η Γη και, εν προκειμένω, το ηλιακό σύστημα παγιδευμένο από μια γιγάντια μαγνητική σήραγγα;

Η πιο πρόσφατη έρευνα δείχνει ότι, μπορεί να είναι αλήθεια – η Γη, το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα και μερικά κοντινά αστέρια μπορεί να είναι παγιδευμένα μέσα σε μια γιγάντια μαγνητική σήραγγα.

Ωστόσο, οι αστρονόμοι δεν γνωρίζουν ακριβώς, γιατί είναι έτσι. Η μαγνητική σήραγγα μπορεί να απεικονιστεί σε ραδιοκύματα.

Η έρευνα δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο Astrophysical Journal με επικεφαλής την Jennifer West, που ανήκει στο Dunlap Institute of Astronomy and Astrophysics, University of Toronto, Canada.
ο σχετικός σύνδεσμος
https://arxiv.org/abs/2109.14720

Τα νέα ευρήματα που αναφέρθηκαν στην έρευνα της  West βασίζονται στην ύπαρξη δύο φωτεινών δομών στις αντίθετες πλευρές του ουρανού, γνωστές ως «North Polar Spur» και «Fan Region».

Οι επιστήμονες γνώριζαν αυτές τις δομές εδώ και δεκαετίες και τα φωτεινά σημεία θεωρήθηκαν ξεχωριστές οντότητες στον ουρανό.
Η West και η ομάδα της έδειξαν (έκαναν μια επιστημονική υπόθεση) ότι: « δύο φωτεινές δομές που φαίνονται σε αντίθετες πλευρές του ουρανού – που προηγουμένως θεωρούνταν ξεχωριστές – είναι στην πραγματικότητα συνδεδεμένες και αποτελούνται από νημάτια που μοιάζουν με σχοινί. Η σύνδεση σχηματίζει κάτι που μοιάζει με σήραγγα γύρω από το ηλιακό μας σύστημα»,
σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου 
https://www.utoronto.ca/news/u-t-astronomer-s-research-suggests-magnetic-tunnel-surrounds-our-solar-system

«Αν κοιτούσαμε ψηλά στον ουρανό», λέει η West, «θα βλέπαμε αυτή τη δομή που μοιάζει με τούνελ σχεδόν σε κάθε κατεύθυνση που κοιτάζαμε – δηλαδή, αν είχαμε μάτια που θα μπορούσαν να δουν το φως του ραδιοφώνου» , σχολίασε η West για να εξηγήσει το φαινόμενο.
Οι αστρονόμοι που έδωσαν τις ονομασίες «North Polar Spur»  και «Fan Region», γνωρίζουν αυτές τις δύο δομές εδώ και δεκαετίες, λέει η West. Αλλά οι περισσότερες επιστημονικές εξηγήσεις έχουν επικεντρωθεί σε αυτές τις δυο δομές μεμονωμένα. Η West και οι συνάδελφοί της, αντίθετα, πιστεύουν ότι είναι οι πρώτοι αστρονόμοι που τις συνέδεσαν ως μονάδα. 

Οι δομές αποτελούνται από φορτισμένα σωματίδια και ένα μαγνητικό πεδίο. Βρίσκονται περίπου 350 έτη φωτός μακριά από τη Γη και έχουν μήκος περίπου 1000 έτη φωτός.

"Αυτή είναι η ισοδύναμη απόσταση ταξιδιού μεταξύ Τορόντο και Βανκούβερ δύο τρισεκατομμύρια φορές", λέει ο West. 

Οι δομές που θεωρήθηκαν  ξεχωριστές οντότητες μέχρι στιγμής συνδέονται ως μονάδα για πρώτη φορά, γεγονός που ανοίγει επίσης το δρόμο για μια νέα ανακάλυψη για το ηλιακό σύστημα, πιστεύουν η West και οι συνεργάτες της.

Η West ερευνά αυτές τις δομές για τουλάχιστον 15 χρόνια από τότε που παρατήρησε τον ραδιοφωνικό ουρανό για πρώτη φορά. Ο χάρτης του ραδιοφωνικού ουρανού ήταν το έναυσμα για να δει η West τις δομές με μεγαλύτερο ενδιαφέρον και τελικά να παραδώσει τα νέα ευρήματα.
Η West κατασκεύασε πρόσφατα ένα μοντέλο υπολογιστή που μπορεί να υπολογίσει πώς εμφανίζεται ο ουρανός του ραδιοφώνου για κάποιον από τη Γη. Το μοντέλο του υπολογιστή της μπορούσε να πραγματοποιήσει υπολογισμούς όταν τα μακριά νήματα διέφεραν ως προς τη θέση και το σχήμα τους.

Το μοντέλο που αναπτύχθηκε από την West, επέτρεψε στην ερευνητική ομάδα να χτίσει τη δομή γύρω μας και θα μπορούσε να παράγει πώς θα έμοιαζε ο ουρανός μέσω των τηλεσκοπίων.
Αυτή είναι μια εντελώς νέα προοπτική και βοήθησε τη West και την ομάδα της να ταιριάξουν το μοντέλο με τα δεδομένα που παρατηρήθηκαν.

 Η West είπε ότι μια παλιά ερευνητική εργασία που δημοσιεύτηκε το 1965, τις ημέρες της πρώιμης ραδιοαστρονομίας, τη βοήθησε να χτίσει τη νέα ιδέα. Η  West φέρεται να είπε σχετικά: «Πριν από μερικά χρόνια, ένας από τους συν-συγγραφείς μας, ο Tom Landecker, μου είπε για μια εργασία από το 1965 – από τις πρώτες μέρες της ραδιοαστρονομίας. Με βάση τα ακατέργαστα διαθέσιμα δεδομένα αυτή τη στιγμή, οι συγγραφείς [Mathewson και Milne], υπέθεσαν ότι αυτά τα πολωμένα ραδιοσήματα θα μπορούσαν να προκύψουν από την άποψή μας για τον Τοπικό  σπειροειδή βραχίονα του γαλαξία, από το εσωτερικό του.»

«Αυτό το χαρτί με ενέπνευσε να αναπτύξω αυτή την ιδέα και να συνδέσω το μοντέλο μου με τα πολύ καλύτερα δεδομένα που μας δίνουν σήμερα τα τηλεσκόπια μας», είπε περαιτέρω η West.

Ο συνηθισμένος χάρτης της Γης έχει τον Βόρειο πόλο στην κορυφή και τον ισημερινό στη μέση. Η West ξαναέφτιαξε αυτόν τον χάρτη με διαφορετική οπτική. Αυτό ισχύει και για τον χάρτη του γαλαξία μας.

«Οι περισσότεροι αστρονόμοι βλέπουν έναν χάρτη με τον βόρειο πόλο του γαλαξία επάνω και το γαλαξιακό κέντρο στη μέση. Ένα σημαντικό μέρος που ενέπνευσε αυτή την ιδέα ήταν να ξαναφτιάξουμε αυτόν τον χάρτη με ένα διαφορετικό σημείο στη μέση», εξήγησε η West.

Μια ειδικός στον μαγνητισμό στους γαλαξίες και στο διαστρικό μέσο, ​​η West προσβλέπει στις περισσότερες πιθανές ανακαλύψεις που συνδέονται με αυτήν την έρευνα.

«Τα μαγνητικά πεδία δεν υπάρχουν μεμονωμένα», λέει. «Όλοι πρέπει να συνδεθούν μεταξύ τους. Έτσι, ένα επόμενο βήμα είναι να κατανοήσουμε καλύτερα πώς αυτό το τοπικό μαγνητικό πεδίο συνδέεται τόσο με το γαλαξιακό μαγνητικό πεδίο μεγαλύτερης κλίμακας, όσο και με τα μικρότερης κλίμακας μαγνητικά πεδία του ήλιου και της Γης μας».
«Πιστεύω ότι είναι απλά φοβερό να φανταζόμαστε ότι αυτές οι δομές είναι παντού όποτε κοιτάμε ψηλά στον νυχτερινό ουρανό».

Το νέο μοντέλο σήραγγας (τούνελ) φέρνει μια νέα προοπτική στην αστρονομία σχετικά με το ηλιακό σύστημα. είναι επίσης μια πρωτοποριακή ιδέα, σύμφωνα με ειδικούς σε αυτόν τον τομέα.

https://www.newsclick.in/Earth-Surrounded-Giant-Magnetic-Tunnel-New-Findings-Suggest-Possibility

============

σχετική ανάρτηση

Ιερές Τοποθεσίες και Μαγνητικές Πύλες

Συμβάν μεταφοράς ροής (flux transfer event or 'FTE')

 Οι παραδόσεις των αρχαίων μυστηρίων σε όλο τον κόσμο μοιράζονται μια ιδιόμορφη πτυχή: υποστηρίζουν πώς ορισμένα μέρη στο πρόσωπο της Γης διαθέτουν μεγαλύτερη συγκέντρωση ενέργειας, από άλλα.

Ενδιαφέρον είναι ότι κάθε πολιτισμός υποστηρίζει ότι, αυτές οι ειδικές θέσεις (μαγνητικές πύλες, Ιεροί χώροι)  συνδέονται με τους ουρανούς μέσω ενός κοίλου σωλήνα ή καλαμιού, και μέσω αυτής της ομφαλικής σύνδεσης η ψυχή είναι ικανή να εμπλακεί με τον Άλλο Κόσμο κατά τη διάρκεια της τελετουργίας. Ωστόσο, επιτρέπει επίσης έναν αγωγό για τον κόσμο των πνευμάτων ώστε να εισέλθουν στον φυσικό μας κόσμο με αυτόν τον τρόπο.

 Το 2008 η NASA ίσως απέδειξε άθελά της ότι αυτή η παρατήρηση ήταν αληθινή όταν δημοσίευσε λεπτομέρειες μιας έρευνας για FTEs ή γεγονότα μεταφοράς ροής, στα οποία αυτή η οργάνωση περιγράφει πώς η Γη συνδέεται με τον Ήλιο μέσω ενός δικτύου μαγνητικών πυλών που ανοίγουν κάθε οκτώ λεπτά.

30 Οκτωβρίου 2008: κατά τη διάρκεια του χρόνου που σου παίρνει για να διαβάσεις αυτό το άρθρο, θα συμβεί κάτι που μέχρι πρόσφατα πολλοί επιστήμονες δεν πίστευαν.

Μια μαγνητική πύλη θα ανοίξει, η οποία θα συνδέει τη Γη με τον ήλιο 93 εκατομμύρια μίλια μακριά.

Τόνοι σωματιδίων υψηλής ενέργειας μπορεί να ρέουν μέσα από το άνοιγμα προτού κλείσει ξανά, περίπου τη στιγμή που θα φτάσετε στο τέλος της σελίδας.

«Ονομάζεται συμβάν μεταφοράς ροής (flux transfer event or 'FTE') »λέει ο διαστημικός φυσικός Ντέιβιντ Σίμπεκ του Κέντρου Διαστημικών Πτήσεων Γκόνταρντ. «Πριν από δέκα χρόνια ήμουν σχεδόν σίγουρος ότι δεν υπήρχαν, αλλά τώρα τα στοιχεία είναι αδιαμφισβήτητα».

Πράγματι, σήμερα ο Sibeck λέει σε μια διεθνή συνέλευση διαστημικών φυσικών στο Εργαστήριο Πλάσματος του 2008 στο Huntsville της Αλαμπάμα, ότι τα FTE δεν είναι απλώς κοινά, αλλά πιθανώς δύο φορές πιο συνηθισμένα από ό,τι είχε φανταστεί κανείς.

Οι ερευνητές γνώριζαν από καιρό ότι η Γη και ο Ήλιος πρέπει να συνδέονται. Η μαγνητόσφαιρα της Γης (η μαγνητική φυσαλίδα (magnetic bubble) που περιβάλλει τον πλανήτη μας) είναι γεμάτη με σωματίδια από τον ήλιο, που φτάνουν μέσω του ηλιακού ανέμου και διεισδύουν στη μαγνητική άμυνα του πλανήτη. Εισέρχονται ακολουθώντας γραμμές μαγνητικού πεδίου που μπορούν να εντοπιστούν από το terra firma μέχρι την ατμόσφαιρα του ήλιου.

(magnetic field lines that can be traced from terra firma all the way back to the sun's atmosphere).

«Πιστεύαμε ότι η σύνδεση ήταν μόνιμη και ότι ο ηλιακός άνεμος θα μπορούσε να στάζει (ρέει αργά) στο περιβάλλον κοντά στη Γη κάθε φορά που ο άνεμος ήταν ενεργός», λέει ο Sibeck. "Κάναμε λάθος. Οι συνδέσεις δεν είναι καθόλου σταθερές. Είναι συχνά σύντομες, εκρηκτικές και πολύ δυναμικές."

Αρκετοί ομιλητές στο Εργαστήριο (Workshop ) έχουν περιγράψει πώς σχηματίζονται τα FTE: Στην φωτεινή ( dayside) όψη της Γης (στην πλευρά που βρίσκεται πιο κοντά στον ήλιο), το μαγνητικό πεδίο της Γης πιέζει το μαγνητικό πεδίο του ήλιου.

Περίπου κάθε οκτώ λεπτά, τα δύο πεδία συγχωνεύονται για λίγο ή «επανασυνδέονται»  (merge or "reconnect" ) σχηματίζοντας μια πύλη μέσω της οποίας μπορούν να ρέουν τα σωματίδια. Η πύλη παίρνει τη μορφή ενός μαγνητικού κυλίνδρου περίπου όσο το πλάτος της Γης.

Ο στόλος των τεσσάρων διαστημικών σκαφών Cluster της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας και οι πέντε ανιχνευτές THEMIS της NASA έχουν πετάξει και περικυκλώσει αυτούς τους κυλίνδρους, μετρώντας τις διαστάσεις τους και ανιχνεύοντας τα σωματίδια που εκτοξεύονται. «Είναι αληθινοί, λέει ο Sibeck.

Τώρα που το Cluster και το THEMIS έχουν  συλλέξει απευθείας δείγματα FTE, οι θεωρητικοί μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις μετρήσεις για να προσομοιώσουν τα FTE στους υπολογιστές τους και να προβλέψουν πώς θα μπορούσαν να συμπεριφέρονται.

Ο διαστημικός φυσικός Jimmy Raeder του Πανεπιστημίου του New Hampshire παρουσίασε μια τέτοια προσομοίωση στο Workshop. Είπε στους συναδέλφους του ότι οι κυλινδρικές πύλες τείνουν να σχηματίζονται πάνω από τον ισημερινό της Γης και μετά να κυλούν πάνω από τον χειμερινό πόλο της Γης. Τον Δεκέμβριο, τα FTEs κυλούν (ρολάρουν ) πάνω από το βόρειο πόλο. τον Ιούλιο κυλούν πάνω από το νότιο πόλο.

  φωτο: Μια «μαγνητική πύλη» ή FTE που έχει χαρτογραφηθεί σε τομή από το διαστημόπλοιο THEMIS της NASA. [ Μεγαλύτερη εικόνα ]

 Ο Sibeck πιστεύει ότι αυτό συμβαίνει δύο φορές πιο συχνά από ό,τι πιστεύαμε. «Νομίζω ότι υπάρχουν δύο ποικιλίες FTE: ενεργητικά και παθητικά». Τα ενεργά FTE είναι μαγνητικοί κύλινδροι που επιτρέπουν στα σωματίδια να ρέουν πολύ εύκολα. Είναι σημαντικοί αγωγοί ενέργειας για τη μαγνητόσφαιρα της Γης. Τα παθητικά FTE είναι μαγνητικοί κύλινδροι που προσφέρουν μεγαλύτερη αντίσταση. Η εσωτερική τους δομή δεν δέχεται μια τόσο εύκολη ροή σωματιδίων και πεδίων. 

 (Για ειδικούς: Τα ενεργά  FTEs σχηματίζονται σε ισημερινά γεωγραφικά πλάτη όταν το  IMF (μαγνητικό πεδίο ηλιακού ανέμου) γέρνει νότια· τα παθητικά FTEs σχηματίζονται σε υψηλότερα γεωγραφικά πλάτη όταν το IMF (μαγνητικό πεδίο ηλιακού ανέμου) γέρνει βόρεια. )

Ο Sibeck έχει υπολογίσει τις ιδιότητες των παθητικών FTEs και ενθαρρύνει τους συναδέλφους του να αναζητήσουν σημάδια αυτών σε δεδομένα από το THEMIS και το Cluster. "Τα παθητικά FTE μπορεί να μην είναι πολύ σημαντικά, αλλά μέχρι να μάθουμε περισσότερα για αυτά δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι."

Υπάρχουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα: Γιατί οι πύλες σχηματίζονται κάθε 8 λεπτά; Πώς περιστρέφονται τα μαγνητικά πεδία μέσα στον κύλινδρο; «Σκεφτόμαστε σοβαρά αυτό στο Workshop», λέει ο Sibeck.

Εν τω μεταξύ, ψηλά πάνω από το κεφάλι σας, ανοίγει μια νέα πύλη που συνδέει τον πλανήτη σας με τον ήλιο.

πηγή

http://science.nasa.gov/headlines/y2008/30oct_ftes.htm?list179029