Πώς ο επιστήμονας της CIA Sidney Gottlieb - ο «πιο σκληρός και "prolific" βασανιστής της γενιάς του» - χρησιμοποίησε ισχυρά φάρμακα, ακραίες θερμοκρασίες, στέρηση φαγητού και ύπνου και ηλεκτροσόκ για τα πειράματα ελέγχου του νου, σε «αναλώσιμα» 'expendables’ ανθρώπινα όντα.
Σε μια περίοδο είκοσι ετών ως επιστήμονας με την υπηρεσία, ο Sidney Gottlieb έκανε τη μεγαλύτερη συστηματική αναζήτηση τεχνικών ελέγχου του νου, στην ιστορία
Προήδρευσε σε ιατρικά πειράματα και «ειδικές ανακρίσεις» φυλακισμένων, τοξικομανών, ψυχικά και νοσηλευόμενων ασθενών, ανυποψίαστων πολιτών, ακόμη και παιδιών
«Ο Gottlieb τα δικαιολόγησε όλα στο όνομα της επιστήμης και του πατριωτισμού», γράφει ο Stephen Kinzer στο βιβλίο του με τίτλο
"Poisoner in Chief: Sidney Gottlieb and the CIA Search for Mind Control"
στους ασθενείς χορηγήθηκαν ισχυρά φάρμακα, ενώ υποβάλλονταν σε ακραίες θερμοκρασίες και ήχο, υψηλή και χαμηλή πίεση, οξυγόνο, φαγητό και στέρηση ύπνου, προσδεδεμένοι σε μηχανές ηλεκτροσόκ
Στην Atlanta Federal Penitentiary φυλακισμένοι ειδοποιήθηκαν ότι αποτελούσαν μέρος μελέτης για να βρεθεί θεραπεία για τη σχιζοφρένεια και δοσολογήθηκαν με LSD καθημερινά για 15 μήνες
Ένας από τους «εθελοντές» ήταν ο James Whitey Bulger, ο οποίος αργότερα μίλησε για ψευδαισθήσεις και εφιάλτες που τον έκαναν να σκεφτεί ότι είχε χάσει το μυαλό του
Ο ίδιος ο Gottlieb ήταν γνωστό ότι έριχνε στον καφέ και τα ποτά των συναδέλφων του, το άγευστο και άοσμο φάρμακο. Παρακολουθώντας τους συναδέλφους του να ανεβαίνουν ψηλά (get high), ο Kinzer σημειώνει, ότι
"he would sometimes dance a jig."
Όταν ο επιστήμονας της CIA Sidney Gottlieb πέθανε το 1999 σε ηλικία 80 ετών, οι New York Times τον περιέγραψαν ως «ένα είδος μεγαλοφυΐας».
Άλλοι ήταν λιγότερο επιφυλακτικοί. Ήταν ένας «τρελός επιστήμονας», ένας «Jekyll και Hyde του εικοστού αιώνα».
ένας συγγραφέας έγραψε ότι όταν ο Ουίνστον Τσόρτσιλ μίλησε για έναν κόσμο, «πιο μαύρο από τα σκοτεινότερα φώτα της διεστραμμένης επιστήμης» (a world, “made darker by the darker lights of perverted science),” αναφερόταν σε πειράματα που διεξήχθησαν σε ανθρώπινα όντα από ναζιστές γιατρούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης ", αλλά οι παρατηρήσεις του ίσως έχουν εφαρμοστεί με την ίδια δικαιοσύνη, στις δραστηριότητες του Sidney Gottlieb της CIA.
Η αλήθεια είναι ότι ο Gottlieb δεν είχε σκοπό να θυμηθεί καθόλου.
Σε μια περίοδο είκοσι ετών ως επιστήμονας του οργανισμού, ο Gottlieb έτρεξε τη μεγαλύτερη συστηματική αναζήτηση τεχνικών ελέγχου μυαλού στην ιστορία. έγινε ο "agency’s Poisoner in Chief" και κέρδισε την αμφίβολη διάκριση του "the most prolific torturer of his generation."
==========
φωτο: Σε μια περίοδο είκοσι ετών ως επιστήμονας με τον οργανισμό, ο Sidney Gottlieb έτρεξε τη μεγαλύτερη συστηματική αναζήτηση τεχνικών ελέγχου μυαλού στην ιστορία. έτρεξε το μυστικό πρόγραμμα MK-ULTRA του οργανισμού, το οποίο ήταν επιφορτισμένο με την ανάπτυξη ενός φαρμάκου ελέγχου νου που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως όπλο εναντίον εχθρών
Ο Gottlieb απεικονίζεται σε ένα δωμάτιο κοντά στο "Senate subcommittee on health hearing room" το 1977
==================
Προήδρευσε σε ιατρικά πειράματα και «ειδικές ανακρίσεις» σε ανθρώπινα θέματα, καταστρέφοντας το μυαλό και τη ζωή μιας συνεχώς διευρυνόμενης τάξης «αναλώσιμων»: αιχμαλώτων, εθισμένων, νοητικά και τελικά άρρωστων ασθενών, ανυποψίαστων πολιτών και ακόμη και παιδιών.
Σύμφωνα με τον βιογράφο Stephen Kinzer στο πρόσφατα δημοσιευμένο βιβλίο του, Poisoner in Chief: Sidney Gottlieb and the CIA Search for Mind Control, «ο Gottlieb τα δικαιώνει όλα στο όνομα της επιστήμης και του πατριωτισμού».
Ο πατριωτισμός του χτυπήθηκε το 1943 όταν ο Gottlieb προσπάθησε να μπει στη λίστα. Είχε μόλις ολοκληρώσει το διδακτορικό του στη βιοχημεία, στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Καλιφόρνιας (California Institute of Technology) και ήθελε να υπηρετήσει. Αλλά απορρίφθηκε.
Ο γεννημένος στο Bronx γιος των Ορθοδόξων Εβραίων (Orthodox Jews of Hungarian extraction) είχε γεννηθεί με στρεβλοποδία (two club feet). Ως παιδί η μητέρα του τον πήγε παντού και δεν περπατούσε χωρίς τιράντες έως ότου έγινε 12 ετών.
Ο Gottlieb συν τρίφτηκε από την απόρριψη και, σύμφωνα με τον Kinzer, «ονειρεύτηκε να βρει έναν ειδικό τρόπο για να αποδείξει τον πατριωτισμό του».
Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα τον βρήκε.
Μέχρι τότε ο Gottlieb ζούσε και εργαζόταν ως ερευνητικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο του Maryland. Το σπίτι του ήταν μια πρωτότυπη καμπίνα στη Vienna της Βιρτζίνια, όπου ζούσε χωρίς ρεύμα και εσωτερική τουαλέτα, με τη σύζυγο του Margaret και τις δύο μικρές κόρες τους, την Penny και τη Rachel.
Ως προπτυχιακός φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin, ο Gottlieb είχε εκπαιδευτεί από έναν επιστήμονα που ονομαζόταν Ira Baldwin, του οποίου η δική του war effort" ήταν να γίνει επικεφαλής ενός μυστικού προγράμματος για την ανάπτυξη βιολογικών όπλων το 1941.
Μέχρι το 1950 οι προτεραιότητες είχαν αλλάξει. Ο Baldwin επέστρεψε στον ακαδημαϊκό χώρο, τα πυρηνικά όπλα, όπως και τα βιολογικά είχαν εξελιχθεί αρκετά και το νέο ενδιαφέρον ήταν το ανθρώπινο μυαλό.
Οι στρατιωτικοί επιστήμονες που δημιουργούσαν ψυχοδραστικά και με παροξυσμική φύση φάρμακα, συνεργάζονταν ήδη με τους ανακριτές της CIA, οι οποίοι τα δοκίμασαν σε φυλακισμένους. Αλλά το πρόγραμμα χρειάστηκε μια ώθηση. Ήθελαν «έναν ευφάνταστο χημικό», του οποίου η φιλοδοξία δεν περιοριζόταν από συνείδηση ή νομικές λεπτότητες.
Ο Baldwin συνέστησε τον Gottlieb.
Στις 13 Ιουλίου 1951 άρχισε να εργάζεται στη CIA. Έλαβε τον έλεγχο του Τμήματος Χημικών Προϊόντων του Τμήματος Τεχνικών Υπηρεσιών (Chemical Division of the Technical Services Staff) -του τμήματος που δημιούργησε τα εργαλεία της κατασκοπείας - και είχε την εντολή να δοκιμάζει και να εφαρμόζει φάρμακα και μεθόδους για τον έλεγχο του ανθρώπινου νου.
Ένα μήνα αργότερα γεννήθηκε το πρόγραμμα Artichoke project.
Όπως αναφέρθηκε από τον Kinzer, το ‘Artichoke Work’ στο οποίο προέδρευε ο Gottlieb, ήταν ένα είδος με ιατρικά βασανιστήρια.
Ανυποψίαστοι ασθενείς δοσολογήθηκαν με ισχυρά φάρμακα, υποβλήθηκαν σε ακραίες θερμοκρασίες και σε ήχους, σε υψηλή και χαμηλή πίεση, οξυγόνο, φαγητό και στέρηση ύπνου, και προσδέθηκαν σε ηλεκτροσόκ μηχανήματα.
Οι ερευνητές εργάστηκαν για την ανάπτυξη νέων χημικών ουσιών ή φαρμάκων για χρήση σε «ειδικές ανακρίσεις» ‘special interrogations’ που είχαν ήδη διεξαχθεί σε φυλακισμένους στη Γερμανία και την Ιαπωνία μετά το τέλος του πολέμου.
Μέχρι το 1952 υπήρχαν τέσσερις ενεργές ομάδες αποτελούμενες από έναν ‘research specialist,’, έναν a medical officer’ και έναν ‘a security technician’ που εργάζονταν στη Γαλλία, τη Δυτική Γερμανία, την Ιαπωνία και την Κορέα.
Ενώ ο Gottlieb και οι ερευνητές του εξέταζαν την ύπνωση, την αισθητηριακή στέρηση και τη βιαιότητα, η περιοχή που εκείνος ενδιαφέρονταν ιδιαίτερα, ήταν τα ναρκωτικά.
Οι ενώσεις που δημιούργησαν οι χημικοί του παρήχθησαν σε μία δοκιμαστική σφαίρα "one-million-liter test" που σχεδιάστηκε από τον Baldwin. 'ήταν ύψους τεσσάρων ορόφων" και βάρους 131 τόνων και χτίστηκε στο Camp Detrick, κοντά στο Frederick, Maryland.
Ορισμένα από τα πρώιμα πειράματα - που κάποιοι ερευνητές έκαναν στον εαυτό τους - φαίνονται σήμερα γελοία.
Οι επιστήμονες ξεκίνησαν με τη μαριχουάνα - δεδομένου του αισιόδοξου κωδικού ονόματος (code name of TD for ‘truth drug’) για «φάρμακο αλήθειας». Το ανάμιξαν σε καραμέλα και σαλάτα, το κάπνισαν και έφτασαν, γράφει ο Kinzer στο γνωστό συμπέρασμα ‘what now seems the obvious conclusion.’ συμπέρασμα». η ουσία αυτή τους έφτιαξε "It got them stoned".
Έπειτα, δοκίμασαν την κοκαΐνη. Διανοητικά ασθενείς δοσολογήθηκαν με κοκαΐνη σε διάφορες ποσότητες και μορφές. Στη συνέχεια ήρθε η ηρωίνη. οι ερευνητές πλήρωναν εθελοντές φοιτητές ένα δολάριο την ώρα για να την καταπιούν. Όμως, εκείνο που ενδιέφερε τον Gottlieb όπως κανένα άλλο, ήταν το Mescaline ή το LSD.
=======
φωτο Ο Gottlieb αποχώρησε ως επικεφαλής του προγράμματος MKUltra, κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του στη Senate Subcommittee on Health and Scientific Researchτο 1977.
Η Υποεπιτροπή της Γερουσίας, με επικεφαλής τον Γερουσιαστή Edward M. Kennedy, διερεύνησε τη δοκιμή φαρμάκων σε ανθρώπινα υποκείμενα χωρίς τη γνώση τους. Μαζί του ήταν ο δικηγόρος του, Terry Lenzner
=================
Ο Gottlieb αργότερα υπολόγισε ότι, ο ίδιος είχε λάβει LSD περισσότερες από 200 φορές. Αρχικά, τα πειράματα με το φάρμακο ήταν με εθελοντές, πράκτορες της CIA και επιστήμονες, αλλά αργότερα τα θύματα έλαβαν LSD χωρίς τη γνώση ή την προειδοποίησή τους.
Ο Gottlieb κατέστρεψε τα περισσότερα από τα αρχεία του. Οι λεπτομέρειες που παραμένουν από μαρτυρίες - including his own before congress – κάνουν για πραγματικά συγκλονιστική ανάγνωση.
Το 1951, για παράδειγμα, ο Gottlieb και άλλοι επιστήμονες της CIA, πέταξαν στο Τόκιο, όπου τέσσερις Ιάπωνες ύποπτοι ότι εργάζονταν για τους Ρώσους είχαν μυστικά μεταφερθεί. Τους έκαναν εγχύσεις (ενέσεις) με πλήθος κατασταλτικές και διεγερτικές, τους ανέκριναν και στη συνέχεια τους πυροβόλησαν και τους πέταξαν στο βάθρο στον κόλπο του Τόκιο (overboard in Tokyo Bay).
Η ομάδα έπειτα πέταξε στη Σεούλ και επανέλαβε το πείραμα σε 25 βορειοκορεάτες αιχμάλωτους πολέμου, οι οποίοι αρνήθηκαν να απαρνηθούν τον κομμουνισμό "denounce Communism" και εκτελέστηκαν.
Το 1952 ο Allen Dulles, σθεναρός υποστηρικτής του έργου του Gottlieb, έγινε Διευθυντής της CIA και η κυριαρχία του χημικού μεγάλωσε.
Από το 1952 έως το 1953 ο Dulles και ο Gottlieb είχαν πολλά «αναλώσιμα» (expendables) ανθρώπινα όντα που έφεραν σε ασφαλές σπίτι στη Γερμανία. Μερικοί αναγκάστηκαν να καταπιούν τεράστιες ποσότητες φαρμάκων, άλλοι υποβλήθηκαν σε ηλεκτροσπασματικά σοκ (electro-convulsive shocks) με στόχο να «αλλάξουν» μυαλό.
Μηνύματα "Memos requesting subjects" για νέες τεχνικές αποκάλυψαν την προσδοκία ότι τα θύματα δεν θα επιβιώσουν μετά το πείραμα (in the instruction, ‘does not, not require disposal problems after application.)
Κάθε πείραμα απέτυχε και στο τέλος τα «αναλώσιμα» ανθρώπινα όντα δολοφονήθηκαν και τα σώματά τους κάηκαν.
Μετά από 18 μήνες, οι ερευνητές είχαν δουλέψει με βαρβιτουρικά, ηρεμιστικά, εκχύλισμα κάνναβης, κοκαΐνη, ηρωίνη και LSD. Καμία από αυτές τις ουσίες και τα μίγματα δεν δούλεψε.
Αλλά το πρόγραμμα πήρε ώθηση με τον πιο απειλητικό τρόπο.
Ο Gottlieb πρότεινε ένα νέο πρόγραμμα που θα περιελάμβανε το Artichoke και του έδινε εξουσία σε όλες τις έρευνες της CIA για τον έλεγχο του νου.
Με αυτό το πρόγραμμα δεν θα ήταν μόνο ελεύθερος να δοκιμάσει κάθε φανταστικό φάρμακο και τεχνική για τα «αναλώσιμα» όντα στις φυλακές στο εξωτερικό. Θα μπορούσε επίσης να τροφοδοτήσει με LSD ενημερωμένους αλλά και μη ενημερωμένους Αμερικανούς.
Ο Kinzer γράφει: «Ο Gottlieb επρόκειτο να ξεκινήσει το πιο συστηματικό και ευρύτατο πρόγραμμα ελέγχου μυαλού που ανέλαβε ποτέ οποιαδήποτε κυβέρνηση. Παράλληλα, ανέλαβε τον άλλο σημαντικό ρόλο του:"poisoner in chief".
Ήταν μια φυσική επέκταση της δουλειάς του για τα φάρμακα ελέγχου νου, τα οποία του παρείχαν επίσης ανθρώπινα ινδικά χοιρίδια για τις τοξίνες του.
Αργότερα, παραδέχθηκε ότι παρέδωσε δηλητήρια για προσπάθειες αιφνίδιας δολοφονίας ξένων δυνάμεων, όπως ο πρωθυπουργός του Κονγκό Patrice Lumumba και ο Κινέζος πρωθυπουργός Zhou Enlai.
=====
φωτο, Ο Sidney Gottlieb ενέκρινε ένα υπο-πρόγραμμα MKUltra για το LSD στις 9 Ιουνίου 1953, με επιστολή
============
Μια παράξενη πλοκή για να αποσταθεροποιήσει τον Φιντέλ Κάστρο περιλάμβανε την τοποθέτηση του Thallium στα παπούτσια του έτσι ώστε τα μαλλιά του να πέσουν και να χάσει την γενειάδα του - ένα χαρακτηριστικό που ο Gottlieb ήταν πεπεισμένος ότι του έδινε το κλειδί για τη δημοφιλή του εξουσία.
Στις 13 Απριλίου 1953 ο Gottlieb έγινε ο τσάρος ελέγχου του μυαλού της Αμερικής. Του δόθηκε άδεια να «ξεκινήσει και να διεξάγει πειράματα κατά βούληση». Στο πρόγραμμα δόθηκε ένα νέο cryptonym MK-ULTRA και κάτω από αυτή τη σκοτεινή ομπρέλα ξεκίνησαν μυριάδες φρικιαστικά «υποπρογράμματα».
Η ομάδα του Gottlieb αποτελείται από εμμονικούς χημικούς, ψυχρούς κατασκόπους, φρικτούς βασανιστές, υπνωτιστές και Ναζί γιατρούς.
Ένα «ασφαλές σπίτι» ιδρύθηκε στο χωριό Greenwich της Νέας Υόρκης όπου τα ανυποψίαστα θύματα δέχτηκαν και ντοπαρίστηκαν με LSD.
Ήταν ένα νέο είδος «αναλώσιμων» όντων για τον Gottlieb - ως επί το πλείστον χρήστες ναρκωτικών και μικρο-εγκληματίες που η απώλεια τους δεν θα γινόταν γνωστή και δεν θα διαμαρτύρονταν.
Κατά τα εννέα χρόνια της ύπαρξης του MK-ULTRA, ο Gottlieb χρηματοδότησε τέτοια προγράμματα σε φυλακές σε ολόκληρη τη χώρα, όπου οι κρατούμενοι δωροδοκούνταν με την υπόσχεση καλύτερων κελιών, ακόμη και με ηρωίνη, για υποβολή σε αποτρόπαια τεστ.
Στην Ατλάντα ομοσπονδιακοί φυλακισμένοι είπαν ότι ήταν μέρος μελέτης για να βρεθεί θεραπεία για τη σχιζοφρένεια και δοσολογήθηκαν με LSD καθημερινά για 15 μήνες. Ένας από τους «εθελοντές» ήταν ο James Whitey Bulger. Αργότερα είπε ότι είχε ψευδαισθήσεις και εφιάλτες που τον έκαναν να σκεφτεί ότι είχε χάσει το μυαλό του.
Σε άλλο πρόγραμμα, παιδιά ηλικίας μεταξύ έξι και έντεκα ετών, που είχαν διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, δοσολογήθηκαν με LSD κάθε μέρα για έξι εβδομάδες.
Οίκοι ανοχής δημιουργήθηκαν και συνδέθηκαν για να μελετήσουν πώς ο συνδυασμός σεξ και ναρκωτικών επηρέαζε την προθυμία των ανδρών να αποκαλύψουν τα μυστικά.
Πνευματικά άρρωστα παιδιά τρέφονταν με δημητριακά με ουράνιο και ραδιενεργό ασβέστιο. Μία μυστική κλινική της CIA δημιουργήθηκε μέσα σε ένα νοσοκομείο της Ουάσινγκτον και, ενώ λίγα είναι γνωστά για το έργο που επιτελέστηκε εκεί, ήταν όλοι ασθενείς σε τελικό στάδιο.
Οι γιατροί πληρώθηκαν με τεράστιες επιχορηγήσεις για να χορηγήσουν φάρμακα στους ανυποψίαστους ασθενείς τους με εντολή του Gottlieb.
Τον γιατρό Paul Hoch, ψυχίατρο της Νέας Υόρκης, επισκέφθηκε το 1952 ο επαγγελματίας τενίστας Harold Blauer για την κατάθλιψη μετά το διαζύγιό του.
Ο Blauer εγχύθηκε (ενέσιμα) με ένα συμπύκνωμα παραγώγου μεσκαλίνης για το οποίο δεν είχε καμία εξήγηση ή προειδοποίηση.
Η θεραπεία συνεχίστηκε παρά τις διαμαρτυρίες του ότι του δημιουργούσε ψευδαισθήσεις. Στις 8 Ιανουαρίου 1953 εγχύθηκε με δόση δεκατέσσερις φορές πιο ισχυρή από τις προηγούμενες. Πέθανε οκτώ λεπτά αργότερα.
=========
φωτο, Ανέφερε τον εαυτό του ως πραγματικό real-life Q, τον MI6 chief που έπαιξε στις ταινίες Bond του Desmond Llewellyn, ο οποίος σχεδίασε εργαλεία κατασκόπων
======
Στα μέσα της δεκαετίας του '50 διεξήχθησαν «υποπρογράμματα» με τη βοήθεια της CIA σε ιδρύματα όπως το Γενικό Νοσοκομείο της Μασαχουσέτης, το Νοσοκομείο Mount Sinai, τα πανεπιστήμια της Πενσυλβανίας, της Μινεσότα, του Ντένβερ, του Ιλλινόις, της Οκλαχόμα, του Ρότσεστερ, του Τέξας και της Ινδιάνας καθώς και του Berkeley, , Columbia, MIT, Stanford, Baylor, Emory, George Washington, Vanderbilt, Cornell, Πανεπιστήμιο John Hopkins της Νέας Υόρκης. Σε ένα σημείο ο οργανισμός προσπάθησε να αγοράσει ολόκληρη την παγκόσμια προσφορά του LSD.
Το έργο του MK-ULTRA ήταν τόσο μυστικό που μόνο δύο άνθρωποι γνώριζαν πραγματικά τι συνέβαινε - ο Gottlieb και ο αναπληρωτής του Richard Lashbrook. Έγραφαν όσο το δυνατόν λιγότερα και υπερηφανεύονταν για το γεγονός ότι το δεξί χέρι, εντελώς σκόπιμα, δεν ήξερε τι έκανε το αριστερό χέρι.
Αλλά σε ένα προσωπικό "staff retreat" σε ένα καταφύγιο στη Βιρτζίνια Gottlieb έκανε κάτι που στοίχειωσε και έπαιξε ρόλο στην πτώση του.
Ο Frank Olson ήταν ένας άλλος λαμπρός χημικός (Αμερικανός βακτηριολόγος , επιστήμονας βιολογικού πολέμου) που είχε προσληφθεί από τον Baldwin και συνεργάστηκε στενά με τον Gottlieb. Οι δύο ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο μαζί μάρτυρες «ειδικών ανακρίσεων» υπό την επήρεια φαρμάκων που συχνά παρασκευάζονταν από τον Olson.
Το φθινόπωρο του 1953 ο Gottlieb χορήγησε LSD στον Olson. Εννέα μέρες αργότερα ο Olson " γλίστρησε κατά λάθος" από το παράθυρο του δωματίου του στον 13ο όροφο του ξενοδοχείου Stantler του Μανχάταν,στη Νέα Υόρκη.
Στις ενδιάμεσες μέρες είχε ζητήσει να εγκαταλείψει το πρόγραμμα. Ήταν παρανοϊκός, αποπροσανατολισμένος και καταθλιπτικός.
Ο Gottlieb υποστήριζε πάντα ότι έστειλε τον Olson στο μοιραίο ταξίδι του στο Μανχάταν, συνοδευόμενο από τον Lashbrook για ψυχιατρική θεραπεία και ότι ο θάνατός του ήταν αυτοκτονία ή ατύχημα.
Η οικογένεια του Olson πιστεύει ότι η επιθυμία του να εγκαταλείψει το πιο παράνομο πρόγραμμα της CIA οδήγησε στη δολοφονία του.
Δεκαετίες αργότερα, ο γιος του Olson έκανε το σώμα του πατέρα του εκταφή και εκτέθηκε σε νέα αυτοψία.
Ο παθολόγος σημείωσε ότι αν και ο Olson προσγειώθηκε στην πλάτη του, το κρανίο πάνω από το αριστερό του μάτι παραμορφώθηκε. Αυτό αλλάζει την άποψη για το θανατό του, από την αυτοκτονία σε κακή περιπέτεια.
Εκείνη την ίδια χρονιά που πέθανε ο Olson, ο Gottlieb έγραψε σε ένα εγχειρίδιο της CIA για τη δολοφονία. Μία από τις μεθόδους που πρότεινε ήταν ‘the contrived accident.’ (κατασκευασμένο δυστύχημα)
Έγραψε: «Το πιο αποτελεσματικό ατύχημα ... είναι μια πτώση 75 ποδών ή περισσότερο πάνω σε μια σκληρή επιφάνεια. Θα είναι συνήθως απαραίτητο να αναισθητοποιηθεί ή να δοσολογηθεί με φάρμακο το υποκείμενο, πριν το ρίξετε. θα πέσει όπως ένας βράχος ή μια βαριά πέτρα ...
‘Blows should be directed to the temple.’
Είναι δύσκολο να τερματιστεί αυτή η προμελετημένη δολοφονία με την εικόνα που παρουσίασε ο Gottlieb στον κόσμο έξω, με το πρόγραμμα του.
Διότι, ενώ υπέγραψε μελέτες που είδαν εκατοντάδες άνδρες, γυναίκες και παιδιά να βασανίζονται και να δολοφονούνται, ο Gottlieb διατηρούσε την εικόνα ενός αγαπημένου συζύγου και πατέρα στα τέσσερα παιδιά του Rachel, Penny και τους μικρότερους αδελφούς τους Peter και Stephen.
Διατηρούσε κοτόπουλα και μάζευε τα αυγά τους, διατηρούσε επίσης κατσίκες που άρμεγε κάθε πρωί. Καλλιεργούσε λαχανικά και ζούσε ένα προχωρημένο είδος οικολογικού ονείρου. Αυτός και η Margaret ήταν ενθουσιώδεις λαϊκοί χορευτές.
Μια από τις πρώην φίλες του γιου τους θυμήθηκε και ανέφερε το περιστατικό που το ζευγάρι εμφανίστηκε για να την υποδεχτεί με πλήρη βαυαρική φορεσιά (Bavarian folk costume).
Ανέφερε επίσης έναν τοίχο με βιβλία στο γραφείο του Gottlieb που της έδωσε τη δυνατότητα να αποκαλύψει μια κρυψώνα με όπλα και πιστόλια. Αν ο Gottlieb πέρασε τη ζωή του προσπαθώντας να χειραγωγεί τους άλλους για να μην αποκαλύπτουν την αλήθεια, ήταν άλλο τόσο
αποφασισμένος να συγκαλύψει τη δική του.
Και για χρόνια ήταν πετυχημένος, ενεργώντας με προφανή ατιμωρησία. Αλλά στις αρχές της δεκαετίας του εξήντα, μετά από σχεδόν μια δεκαετία εργασίας κοντά σε έναν «ορό της αλήθειας» ή την τεχνική ελέγχου μυαλού τα πράγματα άλλαξαν.
Το 1961 ο νέος director της CIA, John McClone, διέταξε μια αναφορά στο MK-ULTRA και στο έργο του. Όταν υποβλήθηκε το 1963, συνέστησε μεγαλύτερη εποπτεία. Ο Gottlieb πρότεινε απλά να αφήσει το πρόγραμμα και να εξαφανιστεί.
Παρουσίαζε τον εαυτό του ως πραγματικό "real-life Q" από τις ταινίες James Bond, που σχεδίαζε εργαλεία κατασκόπων και υπηρέτησε ως αρχηγός των Τεχνικών Υπηρεσιών για επτά χρόνια πριν από το σκάνδαλο Watergate που έθεσε σε κίνηση μια σειρά εκδηλώσεων και ερευνών που έληξαν την καριέρα του και κατέστρεψαν την ανωνυμία του.
φωτο, Ο Δρ Harry L. Williams (αριστερά) δίνει LSD 25 στον Δρ Carl Pfeiffer, πρόεδρο του Φαρμακευτικού Τμήματος του Πανεπιστημίου Emory, για να παράγει αποτελέσματα παρόμοια με αυτά που αντιμετωπίζουν οι σχιζοφρενείς. Το φάρμακο χρησιμοποιήθηκε σε πειράματα για να μάθουν περισσότερα για τα εσωτερικά συναισθήματα των ψυχικά ασθενών και να ανακαλύψετε εάν μια χημική διαταραχή είναι υπεύθυνη για ψυχικές ασθένειες
============
φωτο Ο Δρ Williams (δεξιά) εξετάζει τα μάτια του Δρ Pfeiffer μετά τη χορήγηση του LSD
=============
Δύο από τους παρείσακτους που συνελήφθησαν στις 17 Ιουνίου 1972 είχαν πλαστά έγγραφα ταυτότητας και διάφορα εργαλεία που δημιουργήθηκαν από τις Τεχνικές Υπηρεσίες του Gottlieb.
Ο τότε διευθυντής της CIA, Richard Helms, είχε μακρά ιστορία με τον Gottlieb και τον είχε προστατεύσει από διάφορες διοικήσεις.
Απολύθηκε επειδή αρνήθηκε να δώσει στον Πρόεδρο Nixon μια αναφορά και πριν φύγει, οι Helms και Gottlieb κατέστρεψαν όλα τα αρχεία που συνδέονταν με το MK-ULTRA.
Στις 30 Ιουνίου 1973 ο Gottlieb αποχώρησε και του απονεμήθηκε το Distinguished Intelligence Medal , μία από τις υψηλότερες τιμές του οργανισμού.
Λίγο αργότερα ο ίδιος και η Margaret αποφάσισαν να πουλήσουν τα πάντα, να επιβιβαστούν σε freighter από το Σαν Φρανσίσκο στην Αυστραλία και να ταξιδέψουν στον κόσμο κάνοντας εθελοντική εργασία και αναζητώντας πνευματική ολοκλήρωση.
Ο Gottlieb σκέφτηκε ότι είχε καταστρέψει όλες τις αποδείξεις του παρελθόντος. Αλλά, ειρωνικά για έναν άνθρωπο που πέρασε τη ζωή του για να βρει τον ορό της Αλήθειας, η αλήθεια τον έφτασε.
Οι έρευνες που πυροδότησε η Watergate πυροδότησαν και άλλες και έφεραν στο στόχαστρο τις εκθέσεις δαπανών του MK-ULTRA που δεν είχαν καταστραφεί. Οι λεπτομέρειες που εξέθεσαν δημοσιοποιήθηκαν μαζί με το όνομα του Gottlieb.
Ο ίδιος κλήθηκε πίσω στην Ουάσινγκτον και μεταξύ 1975 και 1977 κλήθηκε για μαρτυρία μπροστά σε δύο επιτροπές του Κογκρέσου. Το έκανε με την προϋπόθεση της ασυλίας.
Ο δικός του δικηγόρος τον ανέφερε ως « ίδιος ο Δρ Death».
Ο Gottlieb ισχυρίστηκε ότι δεν θυμόταν τεράστια κομμάτια της δράσης του στη CIA, αλλά ο ίδιος και το έργο του είχαν κατονομαστεί και σύντομα τα φαντάσματα άρχισαν να τον διώκουν: η οικογένεια Olson, οι πρώην κρατούμενοι του Ομοσπονδιακού Penitentiary της Ατλάντα και άλλοι που συνειδητοποίησαν ότι και αυτοί θύματα ενός «υποπρογράμματος».
Χρόνια των διαφορών που ακολουθήθηκαν και τελικά η πιθανότητα να εξεταστεί η δίκη. Μέχρι το τέλος, ο δημοσιογράφος Seymour Hersh ο οποίος επισκέφτηκε τον Gottlieb στη μεταγενέστερη του ζωή τον περιέγραψε ως «κατεστραμμένο άτομο, γεμάτο ενοχές».
Πέθανε στο σπίτι του στη Βιρτζίνια στις 7 Μαρτίου 1999. Η σύζυγός του δεν ανακοίνωσε την αιτία θανάτου.
Ποτέ δεν μίλησε δημόσια γι 'αυτόν, λέγοντας σε έναν ρεπόρτερ έντονα, ‘You never get it right. You never can know what he was.’
το ερώτημα του «τι ήταν» -ίσως ένα είδος μεγαλοφυούς τέρατος
Perhaps the question of ‘what he was’ – a kind of genius, a monster – would be more easily answered had he not been one of our own.
πηγή 4-12-19
https://www.dailymail.co.uk/news/article-7752125/How-CIA-scientist-Sidney-Gottlieb-becamethe-prolific-torturer-generation.html
σχετικές μας αναρτήσεις
12 Μαρτίου 2018
το MK-ULTRA πρόγραμμα της CIA, για έλεγχο του νου, είναι πάλι επίκαιρο με ιστορίες που μας στοιχειώνουν
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2018/03/mk-ultra-cia.html
23 Νοεμβρίου 2018
Χρήση μιδαζολάμης, ως ορό αλήθειας στους φυλακισμένους, έκανε η CIA. Το σκληρό πρόγραμμα ανάκρισης "Project Medication" βγήκε στο φως της δημοσιότητας
http://hellenicrevenge.blogspot.com/2018/11/cia-project-medication.html
23 Φεβρουαρίου 2020
Το πρόγραμμα CIA's MKULTRA έκανε δολοφόνο τον Whitey Bulger ? H Janet Uhlar μια από τους 12 ένορκους δικαστές, στη δίκη του, δηλώνει τώρα, ότι έκανε λάθος...
https://hellenicrevenge.blogspot.com/2020/02/cias-mkultra-whitey-bulger-h-janet.html
Μια ομάδα επιστημόνων από το πανεπιστήμιο της osaka, στην Ιαπωνία, έχει αναπτύξει ένα "blade runner-esque" ρομπότ που μπορεί να «αισθάνεται πόνο».
το ρομπότ μπορεί να κάνει ρεαλιστικές εκφράσεις του προσώπου, με χαμόγελο, συνοφρύωση (μορφασμό, κατσούφιασμα, frowning) ενώ το πρόσωπο του αλλάζει έκφραση με γκριμάτσες (grimacing)
όπως δήλωσε: «Στην Ιαπωνία πιστεύουμε ότι όλα τα άψυχα αντικείμενα έχουν ψυχή, επομένως ένα μεταλλικό ρομπότ δεν διαφέρει από τον άνθρωπο από την άποψη αυτή - υπάρχουν λιγότερα όρια ανάμεσα στους ανθρώπους και τα αντικείμενα».
Ο Asada και η ομάδα του ελπίζουν ότι με την κωδικοποίηση των αισθητήρων του πόνου σε μηχανές, θα τις βοηθήσει να αναπτύξουν την ενσυναίσθηση για ανθρώπινο πόνο, ώστε να μπορούν να ενεργούν σαν τους πιο συμπονετικούς συντρόφους.
«Γενικά, πιστεύω ότι τα ρομπότ θα είναι πιο αποτελεσματικά στην κοινωνική σύνδεση (social bonding) με τους ανθρώπους όταν έχουν ένα πιο ευαίσθητο και εκφραστικό σώμα», είπε.
