HeLLeNiCReVeNgE: Ιοί, ΕΤ και το Χταπόδι από το Διάστημα. Η θεωρία της Πανσπερμίας επιστρέφει, μια εξαιρετική επιστημονική εργασία που υπογράφουν 33 δημοφιλέστατοι συγγραφείς

Ο Stephen Fleischfresser* κάνει ευρεία αναφορά σε μια αξιόλογη επιστημονική εργασία, που την υπογράφουν 33 συγγραφείς από ένα ευρύ φάσμα αξιόπιστων πανεπιστημίων και ερευνητικών ιδρυμάτων.
Ιοί, ET και το χταπόδι από το διάστημα: η θεωρία της πανσπερμίας επιστρέφει
πηγή 24-4-18
https://cosmosmagazine.com/biology/viruses-et-and-the-octopus-from-space-the-return-of-panspermia

*[Stephen Fleischfresser is a lecturer at the University of Melbourne's Trinity College and holds a PhD in the History and Philosophy of Science].

Το επιστημονικό περιοδικό Progress in Biophysics and Molecular Biology δημοσίευσε πρόσφατα μια σημαντική επιστημονική εργασία, που βασίζεται στο αξίωμα ότι, η ζωή δεν προήλθε από τον πλανήτη Γη.
Εάν ο ισχυρισμός αυτός είναι αληθινός, θα υπάρξουν βαθιές συνέπειες στον τρόπο θεώρησης του κόσμου και στην κατανόηση μας για το σύμπαν.
Η θεωρία ότι η ζωή στη Γη ξεκίνησε με μια βροχή από κοσμικά μικρόβια αναβιώνει.
Μερικά γενετικά χαρακτηριστικά από τα πρόσφατα δεδομένα στο Χταπόδι και σε άλλα Κεφαλόποδα παρέχουν προκλητικά παραδείγματα στη συμβατική εξελικτική σκέψη.
Η διαδικασία, από την εποχή του Λόρδου Kelvin (1871) και του Svante Arrhenius (1908), έχει την επιστημονική ονομασία «Πανσπερμία».

Τα σημαντικότερα αστρονομικά δεδομένα που σχετίζονται με τη θεωρία της κοσμικής ζωής και προκύπτουν από την τελευταία δεκαετία είναι οι ανιχνεύσεις κατοικήσιμων εξωπλανητών - πλανητών έξω από το ηλιακό μας σύστημα.
Ο συνολικά εκτιμώμενος αριθμός των πλανητών που μοιάζουν με τη Γη στον Milky Way Γαλαξία μας, είναι σήμερα 100 δισεκατομμύρια και με 100 δισεκατομμύρια περίπου γαλαξίες στο παρατηρούμενο σύμπαν, ο συνολικός αριθμός βρίσκεται στο 10²² .
Επειδή οι ανταλλαγές πιθανού εμβρυϊκού υλικού μεταξύ γειτονικών οικοτόπων είναι πολύ πιθανή, η πανσπερμία και η θεωρία της κοσμικής ζωής θα μπορούσαν να υποστηριχθούν και να γίνουν αναπόφευκτα γεγονότα.

Αν παραδεχτούμε ότι το κυρίαρχο νεο-Δαρβινικό πρότυπο φυσικής επιλογής μπορεί να εξηγήσει πτυχές της εξελικτικής ιστορίας της ζωής, όταν ξεκίνησε η ζωή, η ανεξάρτητη αβιογένεση στην κοσμολογικά μικρή κλίμακα των ωκεανών, των λιμνών ή των υδροθερμικών αεραγωγών (hydrothermal vents) παραμένει μια υπόθεση χωρίς εμπειρική υποστήριξη και είναι επιπλέον περιττή. Με δεδομένα αστρονομικών δεδομένων που τώρα δείχνουν την ύπαρξη εκατοντάδων δισεκατομμυρίων κατοικήσιμων πλανητών στον δικό μας γαλαξία ( Abe et al., 2013 , Kopparapu, 2013 ), μια τέτοια υπόθεση που αναζητά μια ανεξάρτητη προέλευση της ζωής σε κάθε πλανήτη φαίνεται να μην είναι πλέον απαραίτητη.

Η πρόσφατη αναφορά που υποδεικνύει στοιχεία μικροβιακής ζωής στους καναδικούς βράχους που σχηματίστηκαν πριν από 4,1-4,23 δισεκατομμύρια χρόνια ( Dodd et al., 2017 ), αν γίνει δεκτή, δυσχεραίνει κατά την άποψή μας την πιθανότητα, να συμβαίνει αβιογένεση (αυτόματη Γένεση)* οπουδήποτε στη Γη.
*προέλευση των ζωντανών οργανισμών (και της ζωής εν γένει) από μη έμβια ύλη.
Οι συνθήκες που πιθανότατα επικρατούσαν κοντά στην επιφανειακή επιφάνεια της Γης πριν από 4,1-4,23 δισεκατομμύρια χρόνια, ήταν πολύ ζεστές ακόμη και για να επιβιώσουν απλά οργανικά μόρια, πόσο μάλλον να εξελιχθούν σε ζωντανή πολυπλοκότητα.
Αυτό αφήνει την πανσπερμία ως την πιο πιθανή έγκυρη επιλογή για την προέλευση της χερσαίας ζωής. Τα πρώτα μικρόβια πιθανότατα μεταφέρθηκαν στον πλανήτη, μαζί με πρόσκρουση από κομήτες και μετεωρίτες.
Αυτή η μελέτη, μαζί με αυτή των "Bell and associates (2015) dating zircons in the Jack Hills of Western Australia" σε παρόμοια χρονική στιγμή, αποτελούν τις πιο πρόσφατες ανακαλύψεις που οδηγούν φυσικά στις ιδέες που βασίζονται σε δεδομένα, που συζητιούνται λεπτομερώς σε αυτή την επιστημονική έρευνα .
Οι βασικές δαρβινικές έννοιες πρέπει να περιγραφούν και να τοποθετηθούν σε ένα κοσμικό και όχι μόνο χερσαίο περιβάλλον.
τα θέματα "Panspermia and Lamarckian** issues" συμβάλλουν στην ευρύτερη κατανόηση μας, για το πώς η ζωή προήλθε από τη Γη και πώς αργότερα εξελίχθηκε και διαφοροποιήθηκε στα υψηλότερα επίπεδα σύνθετης πολυπλοκότητας που βλέπουμε σήμερα.

**[Lamarckism - την προ-δαρβινιανή αντίληψη ότι τα γονίδια του γονιδιώματός μας μπορούν να εμπλουτιστούν με «κατευθυντικό» τρόπο μέσω της κληρονομιάς των προσαρμοστικών, περιβαλλοντικά προσανατολισμένων, αποκτηθέντων χαρακτηριστικών (Steele, 1979, Steele κ.ά., 1998, Jablonka and Lamb, 1995, 2005, Lindley, 2010)].

Η "φυσική επιλογή" στην ουσία της (επιβίωση της ικανότητας) εξακολουθεί να διαδραματίζει κρίσιμο ρόλο σε ένα μεταβαλλόμενο περιβάλλον, αλλά τώρα βρίσκεται σε ένα κοσμικό και όχι καθαρά επίγειο περιβάλλον και συμβαίνει σε συνέργεια τόσο με μη Δαρβινικούς, όσο και με Δαρβινικούς, μη Μεντελικούς μηχανισμούς κληρονομικότητας .
Ωστόσο, αναγνωρίζουμε ότι ολόκληρο το θέμα των «εξελικτικών μηχανισμών» σχετίζεται με τομείς που βρίσκονται έξω από την κανονική επιστημονική έρευνα.
Ωστόσο, το απλό γεγονός που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι, η χερσαία βιόσφαιρα είναι ένα απειροελάχιστο μέρος του πολύ μακρύτερου συστήματος, που είναι ο κόσμος του αστρονόμου και τα δύο συστήματα είναι άρρηκτα συνδεδεμένα.
Οι ιοί που προέρχονται από ένα κοσμικό πλαίσιο και η εξέλιξη στη Γη είναι επίσης άρρηκτα συνδεδεμένοι.
Τα βακτήρια και οι ιοί που είναι ενσωματωμένοι σε κόκκους, ανθρακούχο υλικό ή πάγο, προστατεύονται αποτελεσματικά από βλάβες από ακτινοβολία και μπορούν να παραμείνουν πλήρως βιώσιμοι για εκατομμύρια χρόνια υπό συνθήκες διαστήματος.
πρόσφατα διαστημικά πειράματα, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που διεξάγονται στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, έχουν δείξει αξιοσημείωτες ιδιότητες επιβίωσης των βακτηρίων και των ιών.

Εξέλιξη της έξυπνης πολυπλοκότητας
Αποδεικτικά στοιχεία του ρόλου των εξωγήιων ιών στην επίδραση της χερσαίας εξέλιξης έχουν πρόσφατα υπονοηθεί αληθοφανώς στη γονιδιακή και "transcriptome sequencing" των Κεφαλοπόδων.
Το γονιδίωμα του χταποδιού (Octopus) παρουσιάζει ένα συγκλονιστικό επίπεδο πολυπλοκότητας με 33.000 γονίδια κωδικοποίησης πρωτεΐνης περισσότερα από αυτά που υπάρχουν στο Homo sapiens ( Albertin et al., 2015 ). Το χταπόδι ανήκει στην υποκατηγορία των κολοειδών μαλακίων (Κεφαλόποδα) που έχουν εξελικτική ιστορία που ξεπερνάει τα 500 εκατομμύρια χρόνια, αν και η φυλογενετική των Κεφαλόποδων είναι εξαιρετικά ασυνεπής και συγκεχυμένη (βλέπε Carlini et al., 2000 , Strugnell et al., 2005 , 2006 , 2007 , Bergmann et al., 2006).
Ο μεγάλος εγκέφαλος και το περίπλοκο νευρικό σύστημα, τα μάτια που μοιάζουν με κάμερες, το εύκαμπτο σώμα, το στιγμιαίο καμουφλάζ μέσω της δυνατότητας αλλαγής χρώματος και σχήματος είναι μερικά μόνο από τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά που εμφανίζονται ξαφνικά στην εξελικτική σκηνή.
η εξωγήινη προέλευση ως εξήγηση της εμφάνισης βέβαια, έρχεται σε αντίθεση με το κυρίαρχο παραδειγματικό μοντέλο.

πηγή 13-3-18
Cause of Cambrian Explosion - Terrestrial or Cosmic?
Author links open overlay panelEdward J.SteeleajShirwanAl-MuftibKenneth A.AugustyncRohanaChandrajithdJohn P.CoghlaneS.G.CoulsonbSudiptoGhoshfMarkGillmangReginald M.GorczynskihBrigKlycebGodfreyLouisiKithsiriMahanamajKeith R.OliverkJulioPadronlJiangwenQumJohn A.SchusternW.E.SmithoDuane P.Snyderb…YongshengLiuvw
Show more
https://doi.org/10.1016/j.pbiomolbio.2018.03.004
https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0079610718300798?via%3Dihub

Η ζωή όπως ισχυρίζεται το δημοσίευμα δεν προήλθε από τον πλανήτη Γη.
στη νέα επιστημονική έρευνα, αναβιώνει μια αμφιλεγόμενη ιδέα σχετικά με την προέλευση της ζωής, μια ιδέα που εκτείνεται πίσω στην Αρχαία Ελλάδα, γνωστή ως πανσπερμία.

Από τους 33 συγγραφείς, οι Edward Steele και Chandra Wickramasinghe είναι οι πιο γνωστοί.
Ο Steele, ένας Αυστραλός ανοσολόγος, έχει από καιρό υπερασπιστεί την ιδέα της κληρονομιάς των αποκτηθέντων χαρακτηριστικών, μια θεωρία που προβλήθηκε πρώτα από τον Jean-Baptiste Lamarck, τον Γάλλο εξελικτικό πριν τον Δαρβίνο.

Ο Wickramasinghe είναι ένας φημισμένος αστρονόμος και αστροβιολόγος με μια επιφανή καριέρα. Διετέλεσε σειρά καθηγητών στα Πανεπιστήμια της Αγγλίας και της Σρι Λάνκα και έχει πάνω από 70 δημοσιεύματα, στο Nature. .

Οι ερευνητές υποδεικνύουν ότι η αβιογένεση δεν συνέβη στη Γη και η κύρια πηγή γενετικής καινοτομίας δεν οφείλεται στην επιλογή φυσικών πλεονεκτικών μεταλλάξεων, αλλά προέρχεται από μια βροχή εξωεδαφικής ζωντανής ύλης που ενσωματώνεται, μέσω νεο-Lamarckian μηχανισμών, όπως η οριζόντια γονιδιακή μεταφορά, στα γονιδιώματα της χερσαίας ζωής.
το επιστημονικό δημοσίευμα δηλώνει επίσης ότι διάφορες επιδημίες προκαλούνται από την άφιξη ιών από το διάστημα και ότι εξωγήινοι ρετροϊοί οδήγησαν στην έκρηξη του Cambrian.

Το χταπόδι μπορεί να είναι εξωγήινο.

Τα κεφαλόποδα (η ομάδα που περιλαμβάνει καλαμάρια, σουπιές, ναυτίλο και χταπόδι) έχουν ένα κάπως συγκεχυμένο εξελικτικό δέντρο, που εμφανίζεται για πρώτη φορά στην μετέπειτα Καμπριανή περίοδο και φαινομενικά κατεβαίνει από ένα πρωτόγονο πρωτόγονο "nautiloid" .

Από αυτά, το χταπόδι είναι το πιο εντυπωσιακό, με χαρακτηριστικά, όπως ένα πολύπλοκο νευρικό σύστημα, "sophisticated" μάτια και ικανότητα καμουφλάζ, που εμφανίζονται ξαφνικά στην εξέλιξη του. Τα γονίδια που είναι απαραίτητα για αυτή τη μεταμόρφωση, σύμφωνα με τους συγγραφείς, δεν υπάρχουν στην καταγωγή του. Έτσι, θεωρούν ότι τα "δανείστηκε" από το σύμπαν γενικότερα".

Είναι ενδιαφέρον το γεγονός ότι το χταπόδι έχει κάποιες πραγματικές και διαδεδομένες βιοχημικές διαφορές από τον ναυτίλο, πιθανώς τον πλησιέστερο ζωντανό συγγενή του πρώην προγόνου του. Συγκεκριμένα, υπάρχουν ενδείξεις εκτεταμένων μεταβολών στο RNA και επομένως σε πρωτεΐνες που βρίσκονται στις νευρικές δομές των κεφαλοπόδων.

Αυτές οι αλλαγές έχουν διατηρηθεί εξελικτικά και δεν βρίσκονται σε αυτό το βαθμό αλλού στη φύση, ούτε καν στο Ναυτίλο. Αυτό δείχνει ότι ένας ποιοτικός εξελικτικός μετασχηματισμός εμφανίστηκε σχετικά πρόσφατα και απότομα στα "behaviourally complex cephalopods".
Η τεράστια κλίμακα αυτών των αλλαγών οδηγεί τους συγγραφείς στο συμπέρασμα ότι, δεν μπορεί να εξηγηθεί από κανονικές νεο-Δαρβινικές διαδικασίες. Ή ακόμα και οι Lamarckian διαδικασίες, μπορεί να έχουν κάποιο θέμα.

Εδώ τα πράγματα γίνονται παράξενα. Μια εύλογη εξήγηση, είναι ότι τα νέα γονίδια, είναι πιθανόν νέες εξωγήινες εισαγωγές στη Γη
“One plausible explanation, in our view, is that the new genes are likely new extraterrestrial imports to Earth – most plausibly as an already coherent group of functioning genes within (say) cryopreserved and matrix protected fertilised octopus eggs,”.
Αυτό θα ήταν «μια "parsimonious" κοσμική εξήγηση για την ξαφνική εμφάνιση του χταποδιού στη Γη περίπου 270 εκατομμύρια χρόνια πριν».
*************
Οι ρετροϊοί είναι εξαιρετικά έξυπνοι.
Είναι οι κύριοι επαγγελματίες της οριζόντιας γονιδιακής μεταφοράς, που ενσωματώνουν το δικό τους γενετικό υλικό στο γονιδίωμα του μολυσμένου ξενιστή για να παράγουν περισσότερους ιούς.

Συγκεκριμένα, εάν μολύνουν κύτταρα βλαστικής σειράς (germline), σπέρμα ή ωάρια, για παράδειγμα, τότε ο οργανισμός θα μεταδώσει στους απογόνους τους τον ολοκληρωμένο ρετροϊό, γνωστό ως provirus. Με άλλα λόγια, το αποκτημένο γενετικό υλικό γίνεται μέρος της κληρονομιάς του απογόνου. Είναι ένας ισχυρός Lamarckian μηχανισμός και η υπόθεση σωματικής επιλογής του Steele βασίζεται σε τέτοιες ιικές ικανότητες.
Αυτή η δυνατότητα να επηρεάζουν τη γενετική σύνθεση των ξενιστών τους, καθιστά τους ιούς μια δύναμη που πρέπει να ληφθεί υπόψη.
ομάδα ερευνητών, με επικεφαλής τον μικροβιολόγο Matthew B Sullivan, έγραψε το 2016, ότι «οι ιοί διαμορφώνουν τη λειτουργία και την εξέλιξη όλων των ζωντανών όντων, αλλά σε ποιο βαθμό παραμένει ένα μυστήριο».

Όλη η ζωή, τόσο η χερσαία όσο και εξωγήινη, προέρχεται από τη μεγαλύτερη βιόσφαιρα (διασυνδεδεμένη κοσμική βιόσφαιρα που περιλαμβάνει τουλάχιστον 100 δισεκατομμύρια κατοικήσιμους εξωπλανήτες στον γαλαξία μας) στην οποία το γενετικό υλικό στην "κοσμική γονιδιακή δεξαμενή" μοιράζεται εύκολα.
Υπάρχει μια υποκείμενη βιοχημική ενότητα όλης της ζωής, που διαφέρει μόνο σε ποια ισότοπα βασικών στοιχείων ζωής από διαφορετικά μέρη του σύμπαντος μπορεί να χρησιμοποιήσει.
πηγή 24-4-18

https://cosmosmagazine.com/biology/viruses-et-and-the-octopus-from-space-the-return-of-panspermia

εξαιρετικά ενδιαφέροντα δημοσιεύματα για τη νοημοσύνη, τη συνειδητότητα και τις ικανότητες του χταποδιού

8-10-17
Humans had to evolve to acknowledge octopus consciousness
New technology has allowed divers and scientists to observe cephalopods in their natural environments and in labs. They’ve discovered that octopus behavior indicates profound complexity. Octopus minds extend beyond the brain, for example. Each of an octopus’s eight arms has firing neurons, and seems to have a mind of its own; an octopus’s tentacles remain responsive to stimuli even after being severed from the rest of its body.

We also now know that individual octopuses behave differently and have a cephalopod version of a personality; communicate with each other and with researchers; can recognize individual people and respond to them differently; and can engineer small cities.

Recognizing intelligence
Marine biologist David Scheel of Alaska Pacific University recently published a study announcing the discovery of Octlantis, in Jervis Bay, Australia. It’s the second “octopus city” we humans have discovered, following one unearthed nearby, a few years back, by Godfrey-Smith.

Scheel has been studying octopuses since 1995 and has come to see them as kind of reflection on humanity, illuminating behaviors we may take for granted. Take blushing, for example. People might not consider blushing, from embarrassment, say, to be a complex behavior. But when the marine biologist observes octopuses undergoing color changes, it causes him to reconsider the meaning of human color changes caused by emotion. As he explained to KTUU Anchorage, “They’re also complex animals with fascinating behaviors and so by studying them we can come to better understand how we got to be complex animals with our own fascinating behaviors.”
πηγή 8-10-17
https://qz.com/1095491/humans-had-to-evolve-to-acknowledge-octopus-consciousness/

Octopus with Human Head , Indonesia 18-9-2010
πηγή
https://www.youtube.com/watch?v=Lkf_gT7A_lw

Octopus, October 21, 1952
Oriana Poindexter ’11
The octopus in the image on our cover was found by an unidentified scientist Oct. 21, 1952, in the lagoon at Bikini Atoll in the Marshall Islands. Poindexter, the photographer, found it 63 years later, hidden among millions of specimens in the Scripps Institution of Oceanography (SIO), where she received a master’s degree. She realized that the octopus was found at the time atomic bombs were being tested in the region.

“This set my imagination into a tailspin,” she writes. “Was this octopus radioactive? Why were there scientists out collecting octopuses at that point in time and space? What did they learn from their work there? … With some research, I learned the scientists were part of the Capricorn Expedition, the first SIO expedition to use scuba divers to explore the Pacific, focused on investigating the aftereffects of Operation Crossroads (the first nuclear detonations at Bikini Atoll in 1946) and overlapping with Operation Ivy, the first U.S. tests of a thermonuclear bomb in late 1952.”