Το μυστηριώδες κοινωνικό δίκτυο των φυτών «Wood Wide Web» Τα δένδρα συνομιλούν πραγματικά και απειλούν τους αντιπάλους τους, οι ρίζες τους συνδέονται με μυκορριζικούς μύκητες που επιτρέπουν στα φυτά να επικοινωνούν μεταξύ τους

Τα δέντρα συνομιλούν, επικοινωνούν πραγματικά, μοιράζονται θρεπτικά συστατικά, ανταλλάσσουν προειδοποιήσεις, απειλούν τους αντιπάλους τους και όταν "πεθαίνουν" αφήνουν "κληρονομιά" στους κληρονόμους τους. ΄Ολη αυτή η δραστηριότητα γίνεται δυνατή, μέσα από ένα απίστευτο δίκτυο ριζών και μυκητιασικών νημάτων που οι επιστήμονες αποκαλούν «Wood Wide Web» παγκόσμιο ιστό.
σχετικό βίντεο http://www.bbc.com/news/av/science-environment-37353570/how-trees-use-the-wood-wide-web
Η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός Judi Dench δήλωσε ότι, είναι  υποστηρίκτρια του μυστηριώδους δικτύου «Wood Wide Web».

Η Judi Dench  (Britain’s foremost celebrity nemophilist (‘one who is fond of woodlands’)) αποκάλυψε πώς το πάθος της για τα δέντρα ξεκίνησε πριν από 30 χρόνια.
Σε ντοκιμαντέρ εκπομπής του BBC, η Judi Dench (Surrey Wildlife Trust's patron) αναφέρεται στην καμπάνια για τη διατήρηση του "Nower Wood nature reserve" που βρίσκεται κοντά στο Leatherhead.
Η ταινία του BBC ακολουθεί το ταξίδι της Judi Dench, που "ξεκλειδώνει" τις αξιοθαύμαστες μυστικές ζωές των δέντρων. Στο πίσω μέρος του κήπου της (σε έκταση περίπου 24 στρεμμάτων) στο Surrey, η Judi δημιούργησε το δικό της προσωπικό δάσος, όπου φυτεύει δένδρα στη μνήμη των φίλων, συγγενών και ηθοποιών που έχουν πεθάνει.
Υπάρχουν δέντρα στη μνήμη των ηθοποιών Natasha Richardson και Robert Hardy και του τελευταίου συζύγου της Judi, του Michael Williams.
στο γύρισμα του ντοκιμαντέρ με τίτλο — Judi Dench, My Passion For Trees — η Judi συνεργάστηκε με τον Tony Kirkham, που είναι επικεφαλής στο arboretum στους Βασιλικούς Βοτανικούς Κήπους Kew, για να μάθει περισσότερα για τον μυστικό κόσμο των δασών.
όταν φύτεψε τα δένδρα στη μνήμη των φίλων της, διαπίστωσε έκπληκτη ότι τα δένδρα αυτά επικοινωνούσαν μεταξύ τους, αποτελούσαν κοινότητα και τμήμα μιας εκτεταμένης οικογένειας.
*****************************************************
Κατά τη δεκαετία του '90,  οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, τα δέντρα δεν είναι μεμονωμένοι οργανισμοί, αλλά ενεργά μέλη μιας σθεναρής, αμοιβαία υποστηρικτικής κοινωνίας. Μοιράζονται τους πολύτιμους πόρους τους (σάκχαρα, άζωτο και φώσφορο) με τα άλλα δένδρα του δικού τους είδους και σχηματίζουν δίκτυα με κάθε γειτονικό τους φυτό, ώστε να εξασφαλίζεται η κοινή επιβίωση τους.Η επικοινωνία μέσω αυτού του υπόγειου (wood-wide web)  ιστού - το όνομα δημιουργήθηκε από το επιστημονικό περιοδικό Nature - γίνεται με δισεκατομμύρια μικροσκοπικούς  σωλήνες που ονομάζονται υφές (hyphaes) και μοιάζουν με καλώδια οπτικών ινών που διεισδύουν στη γη, Υφαίνουν ένα δίχτυ μέσα της και έτσι συνδέεται μια ολόκληρη  δασική έκταση. Οι "hyphaes" δημιουργούνται από εξειδικευμένους μύκητες που αναπτύσσονται γύρω από τις ρίζες των δέντρων και δίνουν τη δυνατότητα σε ξεχωριστά δέντρα έως και 60 πόδια μακριά, να δικτυωθούν και να συνεργαστούν μεταξύ τους, μέσω χημικών και ηλεκτρικών ωθήσεων, με εκθαμβωτικά πολύπλοκες μεθόδους.Μια κουταλιά χώμα μπορεί να περιέχει έως και επτά μίλια από αυτά τα σπειροειδή σωληνωτά νήματα.
H καθηγήτρια Suzanne Simard, οικολόγος στο Πανεπιστήμιο του British Columbia, έχει μελετήσει αυτές τις αλληλεπιδράσεις λεπτομερώς και χρησιμοποιεί τη σχέση μεταξύ ενός δέντρου Douglas και ενός δέντρου σημύδας που φυτεύτηκε δίπλα του, για να απεικονίσει την αμοιβαία επωφελή σχέση μεταξύ τους.
Η κ.Simard διαπίστωσε ότι, τα δέντρα είχαν αναπτύξει ένα σύστημα αλληλοϋποστήριξης, χρησιμοποιώντας το μυκητιακό δίκτυο (hyphaes) για να μεταφέρουν τα ζωτικά θρεπτικά συστατικά μεταξύ τους και επεσήμανε ότι, αυτή η διαδικασία φανερώνει ένα είδος νοημοσύνης.

στη Φύση παρατηρούμε επίσης νεποτισμό, επειδή τα μητρικά δένδρα -που προσφέρουν πόρους στα φυτά όλων των ειδών- δίνουν λίγο περισσότερο τροφή στα φυτά του ίδιου είδους και περισσότερα τρόφιμα στα φυτά που έχουν αναπτύξει μεταξύ τους στενές σχέσεις. Χωρίς αυτά τα μητρικά δέντρα, οι προσπάθειες αναγέννησης των δασών συχνά αποτυγχάνουν

Όταν κόβεται ένα μητρικό δέντρο, ο ρυθμός επιβίωσης των φυτών μειώνεται πολύ.
Τα δέντρα όταν πεθαίνουν, μοιάζει να αφήνουν ένα είδος «κληρονομιάς». Μπορεί να εκτοπίσουν τους πόρους τους σε γειτονικά διαφορετικά είδη φυτών, να τα θρέψουν και έτσι να διασφαλιστεί ότι, η δασική κοινότητα παραμένει ποικίλη και ισχυρή. Με τον ίδιο τρόπο, τα «άρρωστα» δέντρα υποστηρίζονται από τα δέντρα γύρω τους.
Ένα δένδρο που πεθαίνει μπορεί να εκτοπίσει τους πόρους του προς όφελος της κοινότητας, για παράδειγμα ένα νεαρό δενδρύλλιο σε μια έντονα σκιασμένη περιοχή εδάφους, μπορεί να υποστηριχθεί με πρόσθετους πόρους από τους ισχυρότερους γείτονες του.
Ακόμη πιο αξιοσημείωτο είναι ότι, το δίκτυο «Wood Wide Web» επιτρέπει επίσης στα φυτά, να στείλουν το ένα στο άλλο προειδοποιήσεις. Ένα δέντρο κάτω από την επίθεση των εντόμων (αφίδων) μπορεί να προειδοποιήσει τα δέντρα που βρίσκονται κοντά του, για να αυξήσουν μια αμυντική ανταπόκριση, ίσως με την απελευθέρωση μιας χημικής ουσίας στα φύλλα τους, που θα απωθήσουν τον επιτιθέμενο.

Είναι επίσης γνωστό, εδώ και αρκετό καιρό, ότι τα φυτά επικοινωνούν πάνω από το έδαφος με συγκρίσιμο τρόπο, εκπέμποντας αερόφερτες (αερομεταφερόμενες) χημικές ουσίες γνωστές ως φερομόνες.Αλλά όταν αυτές οι προειδοποιήσεις αποστέλλονται μέσω του wood-wide web, μπορούν να αναγνωρίσουν με ακρίβεια τον αποστολέα και τον παραλήπτη, λένε οι επιστήμονες.
Η αποκάλυψη της ύπαρξης του κοινωνικού δικτύου των φυτών "Wood Wide Web" και η αυξημένη κατανόηση των λειτουργιών του, εγείρουν μεγάλα ερωτήματα σχετικά με το, από πού ξεκινούν και που τελειώνουν τα είδη, για το αν ένα δάσος θα μπορούσε να θεωρηθεί καλύτερα ως ένας και μοναδικός υπεροργανισμός, παρά  μια ομάδα ανεξάρτητων ατόμων και για το ποια είναι η συναλλαγή, η κοινή χρήση ή ακόμα και η φιλία μεταξύ των φυτών.
Υπάρχει, ωστόσο, μια σκοτεινή πλευρά στο wood-wide web. Τα δέντρα όπως η καρυδιά, έχει βρεθεί ότι εξαπολύουν, το ισοδύναμο των επιθέσεων στον κυβερνοχώρο (ή ‘allelopathy’, όπως το αποκαλούν βιολόγοι) απελευθερώνοντας μια χημική ουσία, τη juglone η οποία ακινητοποιεί την ανάπτυξη ανταγωνιστικών φυτών που βρίσκονται κοντά και έτσι διασφαλίζουν την επιβίωσή τους.
Άλλα είδη διαπράττουν αυτό που έχει συγκριθεί με την κλοπή στον κυβερνοχώρο, με εκχύλιση (απορρόφηση) του άνθρακα που χρειάζονται από το  wood-wide web για να φτιάξουν τρόφιμα, αντί να παράγουν τα δικά τους, μέσω της φωτοσύνθεσης.
Οι δασικές εκτάσεις και τα δάση συνολικά,  λειτουργούν ως μια κοινωνία που δεν είναι διαφορετική από τη δική μας, με την  ενσωμάτωση καλών και κακών στον κοινό αγώνα για επιβίωση και ευημερία.

Εκείνος που ασχολείται με την προστασία των δασών "κατανοεί" την ύπαρξη του κοινωνικού δικτύου των φυτών σε ένα υποσυνείδητο επίπεδο.
Φαίνεται ότι τα δέντρα μπορούν να χρησιμοποιούν μια μορφή «γλώσσας», όπου διαφορετικά χημικά μόρια λειτουργούν ως «λέξεις»

στη Βρετανία αισθάνονται συγγένεια και αγάπη για τα δένδρα. Υπάρχουν τρία δισεκατομμύρια από αυτά στο Ηνωμένο Βασίλειο - περίπου 47 για κάθε Βρετανό.
Και όπως οι αρχαίοι Δρυίδες, χαιρόμαστε για τους αρχαίους επιζώντες μας. Μόνο η Αγγλία μπορεί να υπερηφανεύεται για τον αξιοσημείωτο αριθμό των 3.400 ζωντανών μεσαιωνικών και Tudor βελανιδιών, αριθμός που είναι μεγαλύτερος από τα υπόλοιπα δένδρα, στην ηπειρωτική Ευρώπη συνολικά.
Μια τεράστια βελανιδιά, (ύψους 20 μ.) η οποία αναπτύχθηκε από ένα βελανίδι κατά τη διάρκεια της μάχης του Waterloo το 1815, στέκεται περήφανα στο κέντρο του κήπου της Dame Judi.
πηγή
http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-5158299/Yes-trees-really-talk-says-Dame-Judi-Dench.html

****************************************************************
Το έδαφος κάτω από τα πόδια μας είναι γεμάτο σε μεγάλο βαθμό με αόρατη ζωή. Ένας ακόμα κρυμμένος θησαυρός είναι το τεράστιο υπόγειο μυκητιακό δίκτυο που επιτρέπει στα φυτά να μοιράζονται θρεπτικά συστατικά και πληροφορίες.
Το μυκήλιο είναι το φυτικό μέρος ενός μύκητα, που αποτελείται από μια διακλαδωτή μάζα, με νηματώδη υφή. Αποικίες μυκήτων που αποτελούνται από μυκήλια βρίσκονται στο έδαφος και σε άλλα υποστρώματα.
Τα νήματα στον μυκηλιακό σχηματισμό διακλαδίζονται κάτω από το δάσος, συνδέοντας τις ρίζες των μακρινών δέντρων σε αυτό που οι επιστήμονες έχουν ονομάσει "wood wide web" και "φυσικό Διαδίκτυο της Γης"(Earth's natural internet.)

(Ο εμπειρογνώμονας του μυκήτων Paul Stamets βρίσκεται πίσω από τον τελευταίο όρο)
Αυτοί οι μύκητες ζουν σε μια συμβιωτική σχέση με τα φυτά - τις ρίζες των οποίων αποικίζουν. Τα φυτά τροφοδοτούν τους μύκητες με υδατάνθρακες και αυτοί οι υπόγειοι βοηθοί διοχετεύουν νερό και θρεπτικά συστατικά όπως το άζωτο στους φυλλώδεις ξενιστές τους.
Ο Γερμανός βοτανολόγος και μυκολόγος - όπως ονομάζεται ο άνθρωπος που μελετά τους μύκητες -  Albert Bernhard Frank, φέρεται να δημιούργησε τον όρο μυκορριζά (mycorrhiza) για να περιγράψει αυτή τη σχέση στο έγγραφο του, το 19ο αιώνα για τους υπόγειους μύκητες και το ρόλο τους στη θρέψη ορισμένων δένδρων.

Μόνο τα τελευταία χρόνια οι επιστήμονες κατάλαβαν ότι, το "wood wide web"  είναι κάτι παραπάνω από τη μεταφορά θρεπτικών συστατικών μεταξύ μυκήτων και φυτών. Επιτρέπει επίσης στα φυτά να τροφοδοτούνται μεταξύ τους με υλικά, όπως ο άνθρακας.
Οι επιστήμονες εξακολουθούν να προσπαθούν, να καταγράψουν τις λειτουργίες και το εύρος αυτών των δικτύων. Είναι, για παράδειγμα, ένα σημάδι συνεργασίας ή, σε ορισμένες περιπτώσεις, ανταγωνισμού;

Η οικολόγος εδάφους Franciska de Vries από το Πανεπιστήμιο του Μάντσεστερ είπε στο "The Atlantic" το 2016 ότι,  σε περιόδους ξηρασίας ισχυρότερα δέντρα που έχουν τη δυνατότητα να φωτοσυνθέτουν, στέλνουν άνθρακα στα ασθενέστερα, αυξάνοντας έτσι την ανθεκτικότητα ενός δάσους.
Η ανακάλυψη προτρέπει για μεγαλύτερη έρευνα, για τους  απαραίτητους και πανταχού παρόντες μύκητες που υπάρχουν σε κάθε περιβάλλον της γης και διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο ως αποσυνθέτες - και ως εκ τούτου ως προμηθευτές τροφίμων - στα περισσότερα οικοσυστήματα της γης.
Για τους βιολόγους, πολλά ερωτήματα παραμένουν σχετικά με αυτό το κοινωνικό δίκτυο φυτών. Ωστόσο, ένα πράγμα είναι σίγουρο: η διασύνδεση των οργανισμών στα οικοσυστήματα πηγαίνει ακόμη πιο βαθιά από όσο φανταζόμασταν
πηγή
http://www.dw.com/en/plants-share-information-using-natures-fungal-internet/a-41553291
στο βιβλίο "Mycorrhizal Links Between Plants: Their Functioning and Ecological Significance" ο επιστήμονας φυτών EI Newman υποστήριξε τολμηρά την ύπαρξη του " μυκηλιακού δικτύου "που συνδέει τα φυτά.
 "Εάν το φαινόμενο αυτό είναι ευρέως διαδεδομένο," γράφει ο Newman, "θα μπορούσε να έχει βαθιές επιπτώσεις στη λειτουργία των οικοσυστημάτων".
οι μύκητες φαίνεται ότι διαθέτουν υπερδυνάμεις, κινούνται με  ταχύτητα τόσο πάνω από το έδαφος όσο και κάτω από αυτό,
οι τοξίνες τους θα μπορούσαν να σκοτώσουν τους ανθρώπους και  οι ψυχοδραστικές χημικές ουσίες τους θα μπορούσαν να προκαλέσουν παραισθησιογόνες καταστάσεις.

οι μύκητες μπορούν επίσης να επιτρέψουν στα φυτά να επικοινωνούν μεταξύ τους.
"Όλα τα δέντρα έχουν μυκορριζικούς μύκητες που μεγαλώνουν στις ρίζες τους. Μπορούμε να φανταστούμε τους μύκητες να σχηματίζουν  ένα τεράστιο υπόγειο δέντρο ή ένα πλέγμα λεπτών νηματίων σαν ένα άλλο ριζικό σύστημα.
Ο Merlin Sheldrake, ειδικός στους μυκορριζικούς μύκητες τονίζει ότι αλλάζει πλέον, ο τρόπος που σκεφτόμασταν για τα δάση.
Για αιώνες, οι μύκητες θεωρούνταν ευρέως ότι είναι επιβλαβείς για τα φυτά, παράσιτα που προκαλούν ασθένειες και δυσλειτουργίες.
Πρόσφατα, έγινε κατανοητό ότι ορισμένα είδη κοινών μυκήτων υπάρχουν σε λεπτή συμβίωση με τα φυτά, προκαλώντας όχι μόλυνση αλλά σύνδεση. Αυτοί οι μύκητες στέλνουν λεπτόκοκκους μυκητικούς σωλήνες που ονομάζονται υφές, οι οποίοι διεισδύουν στο έδαφος και υφαίνονται στις κορυφές των ριζών των φυτών σε κυτταρικό επίπεδο.
Οι ρίζες και οι μύκητες συνδυάζονται για να σχηματίσουν αυτό που ονομάζεται μυκορριζία: από τις ελληνικές λέξεις για τους μύκητες ( mykós ) και τη ρίζα (riza ).

Με αυτό τον τρόπο, μεμονωμένα φυτά συνδέονται μεταξύ τους με ένα υπόγειο δίκτυο υφάλων: μια εκθαμβωτικά πολύπλοκη και συνεργατική δομή που έχει γίνει γνωστή ως Wood Wide Web.
Η σχέση ανάμεσα σε αυτούς τους μυκοριζικούς μύκητες και τα φυτά που συνδέουν είναι τώρα γνωστή ως αρχαία (περίπου τετρακόσια πενήντα εκατομμύρια χρόνια παλιά) και σε μεγάλο βαθμό μια αλληλοσυγκέντρωση - ένα υποσύνολο συμβίωσης στο οποίο και οι δύο οργανισμοί επωφελούνται από τη σύνδεσή τους.