οι ΒΑΜΠΙΡ κλειστές κοινότητες στον κόσμο, υποφέρουν από μια περίεργη ιατρική κατάσταση και αναζητούν δωρητές αίματος.Το στίγμα έχει επιπτώσεις στην υγειονομική τους περίθαλψη

Η κοινότητα των βαμπίρ στη σύγχρονη εποχή
οι άνθρωποι που πίνουν ανθρώπινο κυρίως αίμα, σχεδόν καθημερινά
το ερώτημα είναι γιατί?

O John Edgar Browning, ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Λουιζιάνα έκανε  μια εθνογραφική μελέτη της κοινότητας του "πραγματικού βαμπίρ" της Νέας Ορλεάνης.
γνώρισε τα κλαμπ των βαμπίρ στη Γαλλική συνοικία της Νέας Ορλεάνης*** που εκπέμπει ένα μεταφυσικό αισθησιασμό.
(***Οι κάτοικοί της είναι απόγονοι λευκών γαιοκτημόνων και σκλάβων από την Αφρική, μιγάδες και παιδιά παρακμασμένων οικογενειών του Αμερικανικού Νότου, συνθέτουν ένα ποικιλότροπο και πολύχρωμο μωσαϊκό παραδόσεων και θρύλων όπου ο Γαλλικός πολιτισμός αλληλεπιδρά παράξενα με την πανάρχαια μαγεία της Αφρικής και των νησιών της Καραϊβικής)
για το σκοπό αυτό προσφέρθηκε ο ίδιος ως δωρητής αίματος.
πολλοί βρικόλακες της πραγματικής ζωής δεν πιστεύουν στο μεταφυσικό, ούτε φαίνεται να έχουν ψυχιατρικά προβλήματα.
Αντίθετα, ισχυρίζονται ότι υποφέρουν από μια περίεργη ιατρική κατάσταση - κόπωση, πονοκεφάλους και σοβαρό πόνο στο στομάχι -
που πιστεύουν ότι μπορεί να αντιμετωπιστεί μόνο με τη διατροφή τους με ανθρώπινο αίμα.
Οι λεγόμενοι «medical sanguinarians » ισχυρίζονται ότι η κανονική λήψη ποσότητας αίματος, τους ανακουφίζει από κόπωση, πονοκεφάλους και σοβαρούς πόνους στο στομάχι.
"Υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που το κάνουν αυτό και όχι μόνο στις ΗΠΑ. Δεν νομίζω ότι είναι σύμπτωση και δεν νομίζω ότι είναι μανία", λέει ο Browning. Τα συμπτώματά  και η συμπεριφορά τους είναι ένα γνήσιο μυστήριο.
 ο DJ Williams, κοινωνιολόγος στο κρατικό πανεπιστήμιο του Idaho, λέει ότι η κοινότητα των βαμπίρ είναι κλειστή και καχύποπτη με τους ξένους. " Ως αποτέλεσμα του στιγματισμού, οι βαμπίρ που έχω έρθει σε επαφή μέσω του διαδικτύου, μου ζήτησαν να χρησιμοποιήσω ψευδώνυμα για το άρθρο μου"
 Οι αυτοπροσδιορισμένοι βρικόλακες προέρχονται από όλα τα κοινωνικά στρώματα. Πολλοί έχουν οικογένειες, κανονικές θέσεις εργασίας, και ακόμη, πηγαίνουν στην εκκλησία
"οι περισσότερες μεγάλες πόλεις σε όλο τον κόσμο φαίνεται να έχουν μια κοινότητα βαμπίρ", λέει ο Williams.
Χάρη στον φόβο τους από την έκθεση, αυτές οι κοινότητες έχουν αποκτήσει την ικανότητα να κρύβονται, ένα φράγμα που αντιμετώπισε ο Browning όταν άρχισε τη μελέτη του.
"εάν τους αποκάλυπτε θα μπορούσε ενδεχομενως να θέσει σε κίνδυνο την προσωπική και επαγγελματική τους ζωή.
Μερικές φορές οι βρικόλακες έχουν σεξουαλικές σχέσεις με τους δωρητές τους. Πολλοί δωρητές, ωστόσο, είναι απλά καλοπροαίρετοι φίλοι.
Συχνά είναι αλτρουιστές και μέλη ομάδων για τη σίτιση αστέγων ή εθελοντές σε ομάδες διάσωσης ζώων κλπ.
Είναι σημαντικό ότι, ενώ κάποιοι βρικόλακοι αναζητούν ψυχική ενέργεια που τους δίνει δύναμη, άλλοι (γνωστοί ως "med sangs" ή medical sanguinarians) πιστεύουν ότι η ανάγκη τους για αίμα είναι καθαρά φυσιολογική.
όσο περισσότερο έψαχνε, τόσο πιο ευρύτερο και πιο πολύχρωμο το φάσμα προσωπικοτήτων των βαμπίρ, που αποκάλυπτε.
Αναζητώντας τις αιτίες για την έναρξη της βαμπίρ κατάστασης, ο Browning βρήκε ότι, η πείνα για το αίμα φαίνεται να χτυπά γύρω από την αρχή της εφηβείας.

Ένας από τους πρώτους ανθρώπους που ο Browning είχε πάρει συνέντευξη, για παράδειγμα, ήταν 13 ή 14 ετών, όταν συνειδητοποίησε ότι ένιωθε αδύναμος όλη την ώρα, χωρίς να έχει όλη την ενέργεια να τρέχει και να παίζει σπορ όπως οι φίλοι του. Τελικά, ενώ πολεμούσε με τον ξάδερό του, έβγαλε αίμα και το στόμα του πονούσε από την πληγή. "Ένιωσε ξαφνικά πολύ ζωηρότητα", λέει ο Browning. Αυτή η γεύση για το αίμα τελικά μετατράπηκε σε καταναγκαστική πείνα.
Ήταν μια κοινή ιστορία που φάνηκε να ταιριάζει και στους περισσότερους βαμπίρ που γνώρισε. Εκτός από την ανελέητη κόπωση, άλλα κοινά συμπτώματα φαίνεται να περιλαμβάνουν σοβαρούς πονοκεφάλους, στομαχόπονους ή να έχουν σοβαρές ενοχλήσεις από ένα ευερέθιστο έντερο. Αφού κατανάλωναν μέχρι και ένα φλιτζάνι αίμα, το  πεπτικό τους σύστημα λειτουργούσε υπέροχα
Μετά τη συγκομιδή, η ανάμιξη αίματος με τσάι και βότανα μπορεί να συμβάλει στη διατήρηση του πολύτιμου εμπορεύματος.
Oι δωρητές αίματος είναι δύσκολο να πλησιάσουν, συχνά είναι στενοί φίλοι του βαμπίρ ( ή ο-η σύντροφός του), που καταλαβαίνουν την ανάγκη του. Σε άλλες περιπτώσεις, μπορεί να περιλαμβάνει κάποιο είδος πληρωμής, λέει ο Browning. Όποια και αν είναι η ακριβής φύση της σχέσης δότη-βαμπίρ, είναι πάντα συναινετική. 

Τα Εργαλεία (αξεσουάρ) για να πίνουν αίμα
φωτο:  το Blood-drinker  kit, περιλαμβάνει το αντισηπτικό για να καθαρίσει το δέρμα (τη γάτα), μια μπάλα που συμπιέζει τις φλέβες (το ποντίκι) και ένα περιστρεφόμενο έμβολο για να δέσει το χέρι
Τυπικά, τόσο ο δότης όσο και tο βαμπίρ εξετάζονται πρώτα σε κλινικές σεξουαλικής υγείας (ή σε κέντρα αιμοδοσίας) για μεταδοτικές λοιμώξεις.
H διατροφή, η ενυδάτωση και η ομάδα αίματος του δότη μπορούν στο σύνολό τους, να κάνουν μια λεπτή διαφορά στη γεύση (όπως το να είναι περισσότερο ή λιγότερο μεταλλικό)
 Μετά τη "σίτιση", οι βαμπίρ δεν φαίνεται να υποφέρουν από κακές παρενέργειες. Αν και η κατανάλωση μεγάλου όγκου σιδήρου μπορεί να είναι τοξική, η ποσότητα που καταναλώνεται σε μια σίτιση δεν φαίνεται να συνιστά κίνδυνο."Δεν έχω πάρει συνέντευξη από βαμπίρ που να  έχει διαμαρτυρηθεί για οποιεσδήποτε ιατρικές επιπλοκές ως αποτέλεσμα της κατανάλωσης αίματος", λέει ο Browning.
Ωστόσο, ο Tomas Ganz στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες επισημαίνει ότι δεν μπορούν να εξαλείψουν εντελώς τον κίνδυνο μόλυνσης.
"Η δοκιμή σε κλινικές με σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα δεν καλύπτει το πλήρες φάσμα των δυνητικά μεταδοτικών ασθενειών, αλλά  καλύπτει μόνο τις συνηθέστερες, όπως ο HIV ή η ηπατίτιδα Β και C", λέει.
Δυστυχώς, οι περισσότεροι βρικόλακες είναι πολύ φοβισμένοι από το στίγμα και δεν λένε στους γιατρούς ή τους κοινωνικούς λειτουργούς τη συνήθεια τους.
ένα βαμπίρ φοβόταν ότι μόλις διαπίστωναν τη συνήθειά του, θα του έπαιρναν τα παιδιά του, οι κοινωνικές υπηρεσίες, έτσι το στίγμα μπορεί να έχει επιπτώσεις στην υγειονομική περίθαλψη των βαμπίρ.
 Μια από τις δικές τους θεωρίες για την αιτία της κατάστασής τους,  είναι ότι έχουν κάποιο πρόβλημα με την πεπτική τους οδό, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούν να απορροφήσουν θρεπτικά συστατικά από τα συνηθισμένα τρόφιμα. Ωστόσο οι βρικόλακες είναι ανοιχτοί στο ενδεχόμενο, οι εμπειρίες τους να είναι ψυχοσωματικές και αυτή η κατάσταση να υπάρχει περισσότερο στο μυαλό τους.
Για το λόγο αυτό, ορισμένοι από τους βρικόλακες προσπάθησαν να σταματήσουν να τρέφονται με αίμα, για να δουν αν τα συμπτώματα θα εξαφανιστούν - αλλά μέχρι στιγμής χωρίς επιτυχία.
"Υπάρχει πιθανό ένα ισχυρό φαινόμενο placebo, παρόμοιο με την κατανάλωση πικρών κόνεων, έντονων χρωμάτων υγρών ή άλλων ουσιών που δεν φαίνονται ούτε δοκιμάζονται όπως τα συμβατικά τρόφιμα", λέει ο Ganz. "Αυτό το φαινόμενο μπορεί να ενισχυθεί περαιτέρω εάν υπάρχει μια τελετουργική συνιστώσα που συνδέεται με την κατάποση και αν το άτομο αισθάνεται κάποια αίσθηση αποκλειστικότητας (όπως όταν πίνει ένα πολύ ακριβό και σπάνιο κρασί)."
Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το αίμα είναι πολύ θρεπτικό και φυσικό καθαρτικό, πιστεύει ότι αυτό μπορεί να προσφέρει κάποια προσωρινή ανακούφιση τόσο για τις πεπτικές όσο και τις διανοητικές δυσκολίες.
Μερικοί  αμφισβητούν ότι η δίψα για το αίμα είναι μερικές φορές ένα σημάδι βαθύτερων θεμάτων ψυχικής υγείας.
"Έχουμε μια συλλογική τάση να χαρακτηρίζουμε ασυνήθιστες συμπεριφορές ως ψυχιατρικές ανωμαλίες", λέει ο Ganz. "Αλλά δεν έχω καμία βάση για να το περιγράψω ως τέτοιο εάν ο ιδιώτης και ο δότης του είναι άνετοι με την ασυνήθιστη επιλογή θρεπτικών ουσιών".
"πρέπει να τους αντιμετωπίσουμε με τον ίδιο σεβασμό που προσφέρουμε και σε άλλες μειονοτικές ομάδες.
Ακριβώς επειδή δεν καταλαβαίνουμε ακόμη τις εμπειρίες τους, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους περιφρονήσουμε ή να τους απορρίψουμε"  υποστηρίζει ο Ganz.
πηγή 21-10-15
http://www.bbc.com/future/story/20151021-the-people-who-drink-human-blood?utm_source=nextdraft&utm_medium=email

Woman reveals how she cuts herself to feed her VAMPIRE boyfriend
https://www.thesun.co.uk/living/1875986/my-lover-drinks-my-blood-woman-reveals-how-she-cuts-herself-to-feed-her-vampire-boyfriend/

κοινότητα αληθινών βαμπίρ,
βρυκόλακες της πραγματικής ζωής
υπάρχει μια ανησυχητικά μεγάλη κοινότητα, πολύ αληθινών βαμπίρ.
στο φόρουμ για βαμπίρ αναφέρεται ο τύπος στον οποίο ανήκει ο κάθε χρήστης του.
ορισμένοι τροφοδοτούν την αύρα και την πνευματική ενέργεια άλλων ανθρώπων.
Οι βρικόλακες που πίνουν αίμα ονομάζονται «sanguinarians»
σε ένα δημοφιλές sanguinarian forum τα βαμπίρ μιλούν για την πρώτη φορά που γεύτηκαν αίμα, που μπορούν να βρουν donors και τα ‘awakenings’ τους.
για να γίνει ένα άτομο βαμπίρ περνά από αυτό που στην κοινότητα είναι γνωστό ως αφύπνιση.
οδηγός και πηγή πληροφόρησης για πολλά βαμπίρ είναι η Ασετιανή Βίβλος  (Asetian Bible)
Tο αίμα - είτε αυτό είναι ζωικό είτε ανθρώπινο - δεν είναι ασφαλές για τους ανθρώπους να το καταπιούν.
η κατάποση μεγάλης ποσότητας αίματος μπορεί να είναι απειλητική για τη ζωή
Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα πεπτικά μας συστήματα δεν μπορούν να χειριστούν το αίμα. Οι νυχτερίδες βαμπίρ, αντίθετα, έχουν εξελιχθεί ώστε να μπορούν να χωνέψουν το αίμα χωρίς κανένα πρόβλημα - αλλά οι άνθρωποι δεν το έχουν. Προσθέστε σε αυτό τον κίνδυνο ασθενειών που μεταδίδονται από το αίμα, όπως η ηπατίτιδα Β, η ηπατίτιδα C και ο ιός HIV, και σκεφθείτε καλά πριν αρχίσετε να το γεύεστε.
πηγή 30-7-17
http://metro.co.uk/2017/07/30/the-disturbing-world-of-real-life-vampires-6811380

ο κλινικός Βαμπιρισμός, πιο συχνά αποκαλούμενος και ως Σύνδρομο του Ρένφιλντ, είναι ένας όρος για να περιγράψουμε την εμμονή κατανάλωσης αίματος. Η διαταραχή αυτή δεν έχει επίσημα κατηγοριοποιηθεί στον Διαγνωστικό και Στατιστικό Οδηγό Ψυχολογικών Διαταραχών.