η Δαιμονική κατοχή και τα συμπτώματά της, η ιεροτελεστία του Εξορκισμού, η ταινία "Ο Εξορκιστής" που βασίστηκε σε αληθινή ιστορία

ΚΑΚΑ ΠΝΕΥΜΑΤΑ,  Τι είναι οι εξορκισμοί, γιατί τους εκτελεί η Καθολική Εκκλησία, ποια ήταν η Anneliese Michel και ποια είναι η ιστορία πίσω από τον Εξορκιστή;

Οι εξορκισμοί είναι συνηθισμένο θέμα των ταινιών του Χόλιγουντ -αλλά τα πραγματικά περιστατικά των τελετουργικών συχνά γίνονται πρωτοσέλιδα παγκοσμίως.

Οι εξορκισμοί εκτελούνται για να διωχθούν τα δαιμόνια, όταν κάποιος βρίσκεται υπό την "κατοχή" τους
Η ιδέα ότι υπάρχουν δαίμονες που κατέχουν ανθρώπους είναι ευρέως διαδεδομένη στις θρησκευτικές πεποιθήσεις του κόσμου.

Οι περισσότερες θρησκείες υποστηρίζουν ότι οι άνθρωποι μπορεί να κατέχονται από δαιμονικά πνεύματα και προσφέρουν εξορκισμούς για να διώξουν το κακό
Το Βατικανό εξέδωσε τις πρώτες επίσημες κατευθυντήριες γραμμές για τον εξορκισμό το 1614,
Η Καθολική Εκκλησία αναθεώρησε την Ιεροτελεστία της εξορκισμού τον Ιανουάριο του 1999
στις αλλαγές αναφέρει ότι   "για το πρόσωπο που θεωρείται ότι κατέχεται από δαίμονες, πρέπει να γίνεται ιατρική αξιολόγηση για να αποκλείεται μια ψυχική ή σωματική ασθένεια."
Οι καθολικοί αξιωματούχοι θεωρούν τη γνήσια δαιμονική κατοχή ως ένα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο που μπορεί  εύκολα να συγχέεται με φυσικο-ψυχικές διαταραχές.
Πολλές φορές το άτομο χρειάζεται μόνο πνευματική ή ιατρική βοήθεια, ειδικά αν υπάρχουν εξαρτήσεις από φάρμακα.
Στην περίπτωση της πνευματικής βοήθειας μπορεί να προσφέρονται προσευχές, ή να ορίζεται μια συμβουλευτική συνεδρία.
Σε προηγούμενους αιώνες, η επιληψία, η σχιζοφρένεια, το  σύνδρομο Tourette  και παρόμοιες συνθήκες, εκλαμβάνονταν από λάθος, ως δαιμονική κατοχή.

Μαζί με λίγους ιερείς, που εκτελούν μόνο εγκεκριμένους εξορκισμούς  -- με άδεια από την εκκλησία και ειδικά εκπαιδευμένο ιερέα---  υπάρχουν εκατοντάδες αυτοαποκαλούμενοι και ακατάλληλοι  εξορκιστές σε όλο τον κόσμο, που οδηγούν τους ανθρώπους σε τραυματισμό ή ακόμα και σε θάνατο κατά τη διάρκεια  του παράνομου εξορκισμού.
Οι  εξορκιστές ιερείς προειδοποιούνται για να τηρούν κατά γράμμα όσα προβλέπει το εκκλησιαστικό εγχειρίδιο για τους εξορκισμούς  (with the  use of the document Of Exorcisms and Certain Supplications) .
η ταινία "Ο Εξορκιστής" βασίστηκε στην πραγματική ιστορία ενός 14χρονου αγοριού που θεωρήθηκε ότι βρισκόταν υπό "δαιμονική κατοχή" τη δεκαετία του 1940.
τα σημάδια της δαιμονικής εισβολής ορίζονται ως εξής:
απώλεια της όρεξης, αφύσικες στάσεις του σώματος, αλλαγή στο πρόσωπο του ατόμου, πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων και μια κρύα αίσθηση στο δωμάτιο.άλλα συμπτώματα  περιλαμβάνουν απώλεια ελέγχου, έντονο μίσος προς τη θρησκεία, αποστροφή για είσοδο μέσα στην εκκλησία κλπ.
πηγή
https://www.thesun.co.uk/news/2214089/exorcisms-catholic-church-ritual-anneliese-michel/

Signs of demonic invasion vary depending on the type of demon and its purpose, including:

Loss or lack of appetite, Cutting, scratching, and biting of skin, A cold feeling in the room, Unnatural bodily postures and change in the person's face and body
The possessed losing control of their normal personality and entering into a frenzy or rage, and/or attacking others
Change in the person's voice, Supernatural physical strength not subject to the person's build or a Speaking or understanding another language which they had never  learned before,   Knowledge of things that are distant or hidden,  Prediction of future events (sometimes through dreams), Levitation and moving of objects / things
Expelling of objects / things,  Intense hatred and violent reaction toward all religious objects or items,  Antipathy towards entering a church, speaking Jesus' name or hearing scripture.
πηγή
https://en.wikipedia.org/wiki/Exorcism_in_the_Catholic_Church

Στην καθολική εκκλησία, ο εξορκιστής πρέπει να είναι ιερέας που χειροτονήθηκε.   Απαγγέλει ορισμένες προσευχές (Πάτερ ημών),  κάνει χρήση θρησκευτικών συμβόλων όπως ο  σταυρός και επικαλείται το Θεό -στο όνομα του Ιησού- για να παρέμβει με τον εξορκισμό.
Είναι σημαντικό για τον εξορκιστή να τελειώσει την προσευχή, αλλιώς ο δαίμονας θα τον ακολουθήσει.
Μερικές φορές ο εξορκισμός μπορεί να χρειαστεί μέρες, εβδομάδες ή μήνες συνεχούς προσευχής.
το 1928 ο γερμανο- Αμερικανός Καπουτσίνος μοναχός και καθολικός ιερέας Theophilus Riesinger πραγματοποίησε έναν εξορκισμό  23 ημερών σε μια 40χρονη γυναίκα, στην Earling, Iowa, αφού ζήτησε την άδεια του πάστορα για τη διεξαγωγή της τελετής στην ενορία του. Ο εξορκισμός πραγματοποιήθηκε σε ένα μοναστήρι των Φραγκισκανών αδελφών  στις παρυφές της πόλης,
Μετά από 23 ημέρες από την εκτέλεση της εξορκισμού ο Riesinger είχε εξαντληθεί. Τέλος, δύο ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του ίδιου έτους, οι δαίμονες τελικά  οδηγήθηκαν έξω και η γυναίκα φώναξε, «Ιησού μου! Ελεος! Ευλογημένος να είναι ο Ιησούς Χριστός!»

Μπορεί ο εξορκισμός να φαντάζει μόνο σενάριο ταινίας θρίλερ, ωστόσο, όπως φαίνεται, είναι πολλά τα παραδείγματα ανθρώπων που υποτίθεται ότι είχαν κυριευτεί από κακά  πνεύματα και έχουν αφαιρέσει ζωές ή και έχουν χάσει τις δικές τους κατά τη διάρκεια τελετών εξορκισμού.
χαρακτηριστική η περίπτωση του Roland Doe. Η ταινία Εξορκιστής  βασίστηκε στην αληθινή ιστορία του.
το 1949 στο Missouri, ο 14χρονος με το ψευδώνυμο Roland Doe υποβλήθηκε σε εξορκισμό που κράτησε ένα μήνα.
ο 14χρονος προσπάθησε να επικοινωνήσει με νεκρούς -όταν η πνευματίστρια (spiritualist ) θεία του Harriet- τον μύησε στη χρήση του Ouija board. Οι γονείς του αγοριού  παρατήρησαν παράξενα συμβάντα, όπως το τράνταγμα του κρεβατιού του, έπιπλα να κινούνται μέσα στο δωμάτιο και παράξενους θορύβους  (scratching noises) να προέρχονται  από το εσωτερικό των τοίχων.
Μετά το θάνατο της θείας του  Harriet, ο Roland εμφάνισε σημαντικές ικανότητες κίνησης αντικειμένων με τηλεπάθεια. Οι γονείς του συναντήθηκαν με τον Father Albert  Hughes (the Roman Catholic priest at Saint James Parish, near their Maryland home).
Ο Father Hughes είπε ότι πίστευε πως το αγόρι ήταν υπο δαιμονική κατοχή και ζήτησε την άδεια από τον "Archbishop of Washington DC" για να τελέσει εξορκισμό.
Οι γονείς του τον μετέφεραν στο Saint Louis, Missouri, όπου τελέστηκε ο εξορκισμός που κράτησε αρκετές βδομάδες (στον εξορκισμό του συμμετείχαν περισσότεροι από 9 Jesuit priests, στους οποίους συμπεριλαμβάνεται ο  Father Bowdern, ενώ ένας άλλος ιερέας ο Father Raymond Bishop, κρατούσε ημερολόγιο από την καθημερινή τέλεση του εξορκισμού
Κατά τη διάρκεια του εξορκισμού του ο 14χρονος ξεστόμισε λέξεις όπως «κακό» και «κόλαση». Οι ίδιες λέξεις εμφανίζονταν χαραγμένες στο δέρμα του.
Ο μικρός επέδειξε υπερφυσική δύναμη και προσπάθησε να χτυπήσει το χέρι του ιερέα.
Οι ιερείς παρατήρησαν ότι το κρεβάτι του τραντάζονταν και πετούσε τηλεπαθητικά διάφορα αντικείμενα, το αγόρι μιλούσε με λαρυγγική φωνή και έδειχνε αποστροφή σε κάθε ιερό.
Η ταινία Εξορκιστής  σόκαρε τους θεατές του, όταν προβλήθηκε το 1973,  αλλά οι περισσότεροι δεν αντιλήφθηκαν ότι  βασίστηκε σε αληθινά γεγονότα.
Μετά τους εξορκισμούς, ο Roland προφανώς παντρεύτηκε, απέκτησε παιδιά και διατήρησε μια μακροχρόνια παραγωγική καριέρα στην αμερικανική κυβέρνηση πριν να συνταξιοδοτηθεί, Αναφέρεται ότι έζησε στα προάστια του Maryland.  Ποτέ δεν μίλησε δημοσίως για την υπόθεσή του.
Στα επόμενα χρόνια,  ειδικοί αναλυτές της περίπτωσης του  Roland Doe’s,  πιστεύουν ότι πιθανόν να υπέφερε από πρόβλημα διανοητικής υγείας όπως η σχιζοφρένεια ή το σύνδρομο Tourette που τα συμπτώματά του, ήταν άγνωστα στα μέσα της δεκαετίας του 1940.

Η περίπτωση της Anneliese Michel  ( το πραγματικό όνομα της κινηματογραφικής «Emily Rose»,  που έγινε γνωστή από την ταινία  «Ο εξορκισμός της Έμιλι Ρόουζ»)  ήταν μια 23χρονη Γερμανίδα σπουδάστρια κολεγίου, από το Klingenberg,
Από τη γέννησή της, το 1952, η Anneliese Michel είχε μια κανονική ζωή. Χωρίς προειδοποίηση, η ζωή της άλλαξε το 1968, όταν άρχισε να τρέμει και ήταν ανίκανη να ελέγξει  το σώμα της.
Ένας νευρολόγος διέγνωσε επιληψία. Εξαιτίας της δύναμης που είχαν αυτές οι επιληπτικές κρίσεις και της κατάθλιψης που επήλθε, η Anneliese μεταφέρθηκε σε ψυχιατρικό νοσοκομείο για ιατρική φροντίδα. Στη δεκαετία του 1970, μετά από χρόνια ταλαιπωρία από επιληπτικές κρίσεις, άρχισε να «βλέπει» δαιμονικές μορφές κατά τη διάρκεια της καθημερινής της προσευχής.
Η Anneliese άρχισε να αποδίδει την κατάστασή της, στην ύπαρξη δαιμόνων. Σταδιακά απέκτησε μια δυσανεξία με θρησκευτικούς χώρους και σύμβολα, όπως ο σταυρός.
Στα τέλη του 1970, πάλευε με την έμμονη ιδέα της ότι ήταν δαιμονισμένη. Φαίνεται πως δεν υπήρχε άλλη εξήγηση για της δαιμονικές γκριμάτσες κατά τη διάρκεια των προσευχών της.
Αργότερα ακολούθησαν διάφορες φωνές που έλεγαν ότι, η Anneliese θα «σαπίσει στην κόλαση». Ανέφερε τους «δαίμονες» στους γιατρούς μόνο μια φορά, εξηγώντας τους πως άρχισαν να τις δίνουν εντολές. Οι γιατροί της χορήγησαν διάφορα φάρμακα που καταπολεμούσαν τις ψυχώσεις.

Το καλοκαίρι του 1973, οι γονείς της επισκέφτηκαν διάφορους ιερείς και ζήτησαν να της κάνουν εξορκισμό. Οι αιτήσεις τους απορρίφτηκαν και τους σύστησαν μόνο, να συνεχίσει την ιατρική και φαρμακευτική της φροντίδα.
Η Anneliese έβριζε, χτυπούσε και άρχισε να δαγκώνει μέλη της οικογένειας της. Αρνιόταν να φάει επειδή οι «δαίμονες» δεν της το επέτρεπαν. Κοιμόταν στο πέτρινο δάπεδο, έτρωγε αράχνες, μύγες, και άρχισε να πίνει τα ούρα της. Ακουγόταν να ουρλιάζει μέσα και έξω από το σπίτι για ώρες, καθώς έσπαγε σταυρούς, κατάστρεφε εικόνες του Χριστού και άλλα ιερά σύμβολα.
έπειτα άρχισε να αυτοτραυματίζεται σε μεγάλο βαθμό και η συμπεριφορά,  του να σκίζει τα ρούχα της και να ουρεί στο πάτωμα ήταν πλέον συχνό  φαινόμενο.
Το 1975 όταν όλα τα κριτήρια του εξορκισμού εμφανίσθηκαν, ο επίσκοπος Josef Stangl, ανέθεσε στον πατέρα Arnold Renz και στον εφημέριο Ernst Alt  τον «Μεγάλο Εξορκισμό»  της  Anneliese Michel  (ο επίσκοπος έδωσε την άδειά του στον εφημέριο να τελέσει εξορκισμό σύμφωνα με το Rituale Romanum του 1614)
Σε διάρκεια 10 μηνών, τελέστηκαν 67 εξορκισμοί στην Anneliese Michel. Κατά τη διάρκεια των τελετών συνέβαιναν τρομακτικά φαινόμενα. Τα χέρια της κοπέλας συχνά  πρήζονταν, γίνονταν διπλάσια και έφταναν σε μέγεθος τα χέρια ενός φυσιολογικού ανθρώπου.
άλλες φορές έστριβε το λαιμό της και το σώμα της σε «αφύσικες γωνίες», ενώ μιλούσε σε γλώσσες «άγνωστες» με μία «αφύσικη» φωνή. (αργότερα οι άγνωστες γλώσσες αναγνωρίστηκαν ως λατινικά και ως μία παλιά γερμανική διάλεκτος). Ο εφημέριος Ernst Alt,  κατά τη δίκη που ακολούθησε τα γεγονότα, περιέγραψε ότι έγινε μάρτυρας αιώρησης, με το κορίτσι να αιωρείται αρκετούς πόντους πάνω από το κρεβάτι, το οποίο δονούνταν βίαια.

Η κατάσταση της Anneliese ήταν διαρκώς επιδεινούμενη. Η μητέρα της πολλές φορές προσπάθησε να την «επαναφέρει στο δρόμο του Θεού» αλλά ερχόταν αντιμέτωπη με αποκρουστικές συμπεριφορές, καθώς έβλεπε το κορίτσι να καταναλώνει τα ίδια του τα ούρα και να τρέφεται με κατσαρίδες και αράχνες. Η Αννελίζ εξηγούσε πως έπρεπε να  πεθάνει για «την άφεση των αμαρτιών του σύγχρονου κόσμου και τη θλιβερή κατάσταση της Καθολικής Εκκλησίας». Γι' αυτό το λόγο είχε σταματήσει από την αρχή των εξορκισμών τη λήψη οποιουδήποτε άλλου είδους τροφής.

Η  Anneliese Michel, άφησε την τελευταία της πνοή την 1η Ιουλίου του 1976, με τους ιατροδικαστές να αποδίδουν το θάνατό της σε πνευμονία και πλήρη ασιτία και αφυδάτωση,  καθώς το σώμα της ζύγιζε μόλις 31 κιλά.
Οι γονείς της, η Anna και ο Josef, οδηγήθηκαν σε δίκη για τη δολοφονία της κόρης τους, μαζί με τους δύο ιερείς που εκτέλεσαν τις εξορκισμούς.

Όλα κρίθηκαν ένοχοι για αμέλεια και ανθρωποκτονία, επιτρέποντας της να λιμοκτονήσουν και τους δόθηκαν  ποινές φυλάκισης με αναστολή έξι μηνών και κοινωνικής εργασίας  τριών ετών.

Η τρομακτική δοκιμασία της, έγινε τότε η βάση για την ταινία "Ο εξορκισμός της Έμιλυ Ρόουζ" το 2005, με πρωταγωνίστρια την Jennifer Carpenter.

πηγή
https://www.thesun.co.uk/news/2214089/exorcisms-catholic-church-ritual-anneliese-michel/