Το φεστιβάλ Beltane Fire στο Εδιμβούργο, η γιορτή της συνειδησιακής ΄Ανοιξης στην Ελλάδα και τον κόσμο

Παίζοντας με τη φωτιά!   γυμνοί πανηγυριστές κραδαίνουν φλεγόμενους πυρσούς στο φεστιβάλ Beltane Fire, στο Εδιμβούργο.
Εκατοντάδες συγκεντρώθηκαν στο Calton Hill, στην πρωτεύουσα της Σκωτίας για να δουν τυμπανιστές, χορευτές με φωτιές και διαδραστικό θέατρο, σε μια διαφορετική τελετή.
οι πανηγυριστές συμμετείχαν στο ετήσιο φεστιβάλ Beltane Fire για να γιορτάσουν τον ερχομό του καλοκαιριού.
Η εκδήλωση, που διοργανώθηκε για πρώτη φορά στα μέσα της δεκαετίας του 1980, σηματοδοτεί το τέλος του χειμώνα.

Πρόκειται για μια αναβίωση του αρχαίου φεστιβάλ "Celtic and Pagan festival " του Beltane, που είναι το όνομα του μήνα Μάη στη γαελική γλώσσα.

Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης , ο Πράσινος άνθρωπος "Green Man" πεθαίνει σαν θεός του χειμώνα και ξαναγεννιέται την άνοιξη για να εναρμονιστεί με τη βασίλισσα του Μάη.

όλες οι πυρκαγιές που  ανάβουν και η χρήση φωτιάς προέρχονται από ένα κομμάτι ξύλο από το φεστιβάλ του περασμένου έτους.

Σύμφωνα με τον "The Edinburgh Reporter", ο πρόεδρος των διοργανωτών της εκδήλωσης (Chair of Beltane Fire Society) δήλωσε: "Φέτος είναι το 30ο Beltane Fire Festival που γιορτάζουμε, ζητήσαμε από τους εθελοντές μας να σκεφτούν πολύ και να εξερευνήσουν τις ρίζες του φεστιβάλ, τόσο πίσω στην αρχαιότητα, αλλά και στα τελευταία τριάντα χρόνια της ιστορίας της εκδήλωσης, στο Εδιμβούργο.
η γιορτή Beltane είναι ένα γεγονός που δεν μπορεί να περιγραφεί,
αισθάνεσαι μόνο τη βαθιά βιωματική πνευματική εμπειρία που σου προσφέρει"
Πανηγυριστές ξεχύθηκαν επίσης στους δρόμους του Glastonbury  για να γιορτάσουν τον ερχομό της νέας σεζόν.

 ήταν βαμμένοι με κόκκινο χρώμα από το κεφάλι μέχρι τα νύχια, με μαύρα σημάδια στα πρόσωπά τους και φορούσαν μαύρες ρόμπες

Οι Glastonbury Dragons παρέλασαν μέσα στην πόλη, στο πλαίσιο του May Fayre που ενσωματώνει τη γιορτή Beltane και την Πρωτομαγιά στην πόλη.

η γιορτή Beltane είναι αρχαία κελτική γιορτή κατά την Πρωτομαγιά (γιορτάζονταν στην Ιρλανδία και Σκωτία)
βρίσκεται στο μέσον μεταξύ εαρινής ισημερίας και θερινού ηλιοστασίου.
 Συνήθως γιορτάζεται λοιπόν την 1η Μαΐου.
Η γιορτή σηματοδοτούσε το ξεκίνημα του καλοκαιριού, κεντρική δραστηριότητα της γιορτής ήταν το άναμμα υπαίθριων φωτιών.



πηγή 1-5-17

http://www.dailymail.co.uk/news/article-4461418/Naked-revellers-brandish-flaming-torches.html

```````````````````````````````````````````````````````````````````````````````````
Η άνοιξη αποτελεί μια από τις ομορφότερες περιόδους του έτους,  ο ερχομός της σηματοδοτεί την αναγέννηση της φύσης και την εξωτερίκευση της ομορφιάς που αυτή εγκυμονεί στα «σπλάχνα της».
Είναι μια εποχή πραγματικά μαγική. Ταυτίζεται με το ίδιο το θαύμα της ζωής που αποκτά υλική υπόσταση και αποζητά να εκφραστεί δημιουργικά
Στη διάρκειά της η γη ανθίζει με μια εκρηκτική πανδαισία χρωμάτων και ευωδιών που κατακλύζουν τα πάντα και μια μεθυστική διάθεση μας κάνει κοινωνούς της χαράς της ζωής
είναι η απαρχή του ταξιδιού του Ήλιου στον ουράνιο θόλο και του επερχόμενου θριάμβου του εσωτερικού φωτός. Σηματοδοτεί το κλείσιμο ενός κύκλου και την απαρχή ενός νέου.
Το ενεργειακό δυναμικό που χαρακτηρίζει την εποχή της Άνοιξης έχει υπόσταση και στον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.
       Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση κάθε εποχή του έτους εκφράζει συγκεκριμένα ενεργειακά ρεύματα, τα οποία διαπερνούν τις ζωντανές υπάρξεις. Λέγεται πως όλοι είμαστε εμβαπτισμένοι μέσα σε αυτόν τον ενεργειακό ωκεανό και επηρεαζόμαστε από τις παλίρροιές του, είτε το αντιλαμβανόμαστε είτε όχι.
Ο ενεργειακός κραδασμός της Άνοιξης αποτυπώθηκε διαχρονικά στους εορτασμούς όλων των λαών, οι οποίοι έδειχναν με αυτόν τον τρόπο τη βαθύτερη ανάγκη τους για επαφή με τις ιδιαίτερες ενέργειες,  αυτής της εποχής.
οι ιδιαίτερες αυτές ενέργειες προσωποποιήθηκαν σε διάφορα μυθολογικά πρόσωπα, που εξέφραζαν το πνεύμα της αναγέννησης και της δημιουργίας.
Οι γιορτές αυτές αποσκοπούσαν στο να αφυπνίσουν τον παλμό της Άνοιξης μέσα σε κάθε άνθρωπο, προκειμένου αυτός να μπορέσει να δεχθεί τη δημιουργική της ώθηση.
Οι εποχές του έτους είναι αποτέλεσμα της ετήσιας περιφοράς της Γης γύρω από τον Ήλιο, σε συνδυασμό με την ημερήσια περιστροφή της γύρω από τον άξονά της. Λόγω αυτών των κινήσεων οι σχετικές θέσεις Γης-Ηλίου αλλάζουν διαρκώς και έτσι διαμορφώνονται οι εποχές.
Η έναρξη της κάθε εποχής σηματοδοτείται από τις Ισημερίες της Άνοιξης και του Φθινοπώρου, καθώς και από τα Ηλιοστάσια του Χειμώνα και του Καλοκαιριού.Η κάθε εποχή σχετίζεται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος, όπως είναι η θερμοκρασία, η εικόνα της φύσης και η ένταση της ηλιακής ακτινοβολίας  που με τον δικό τους ιδιαίτερο τρόπο, επηρεάζουν τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου.

Υπάρχει ένα κοινό μοτίβο που συναντούμε σε αρκετά ανοιξιάτικα έθιμα, που αναφέρεται στην εκδίωξη του Χειμώνα, που συνήθως σχετίζεται με το «κακό», ώστε να μπορέσει να λάμψει το φως που φέρνει η Άνοιξη.
 στα περισσότερα μέρη της Ευρώπης υπάρχει έως και σήμερα το έθιμο του μαγιόξυλου, στην Ελλάδα το γνωρίζουμε ως γαϊτανάκι.
Η λέξη γαϊτανάκι είναι υποκοριστικό της μεσαιωνικής λέξης γαϊτάνιν που σημαίνει το μεταξωτο κορδόνι και προέρχεται από την ελληνιστική λέξη γαϊτάνη. Σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξης, προέρχεται από την κέλτικη πόλη Γαέτα, όπου παρήγαγαν κορδέλες.

Τι συμβολίζει το γαϊτανάκι,   σε πολλές κοινωνίες, κυρίως αγροτικές, συμβολίζει την ομόνοια και την συναδέλφωση. Ο κυκλικός χορός κατά περίπτωση, υποδηλώνει τον κύκλο της ζωής, από την ζωή στον θάνατο, από την λύπη στην χαρά και από τον χειμώνα στην άνοιξη.

Το έθιμο της Πρωτομαγιάς στη χώρα μας, έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα και συγκεκριμένα στο έθιμο των «Θαργηλίων» που γινόταν προς τιμή του θεού Απόλλωνα την 6 και την 7η μέρα του μήνα Θαργηλίωνα που αντιστοιχούσε περίπου χρονικά στο Μάιο.

Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συμβολίζει την υποδοχή της δύναμης της φύσης στο σπιτικό, έχει να κάνει με την χαρά του ανθρώπου για την άνοιξη, τη βλάστηση, την ομορφιά.
Το μαγιοστέφανο, φτιάχνεται, ακόμη και σήμερα, από εφτά ειδών λουλούδια αλλά και καρπούς και έχει δύναμη μαγική-αποτροπιαστική. Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε «ανοιχτομάτη» και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός. Ενώ στα μέρη της Μικράς Ασίας σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό και ένα στάχυ για την καλή σοδειά.
 Ένας σημαντικός ανοιξιάτικος εορτασμός που αντλεί την καταγωγή του από πανάρχαια χρόνια και φθάνει ως τις μέρες μας είναι εκείνος του Βεσάκ. Πρόκειται για μία από τις μεγαλύτερες πνευματικές γιορτές του πλανήτη μας κατά την οποία λέγεται πως πραγματοποιείται μια μεγάλη εισροή νέων πνευματικών ενεργειών. Το Βεσάκ είναι ο εορτασμός της απελευθέρωσης, της αφύπνισης, της μεταμόρφωσης.
Η Άνοιξη (Έαρ) όπως δηλώνει και η ίδια η ονομασία της εποχής είναι μια περίοδος ανοίγματος, όπου τόσο η Φύση όσο και ο εσωτερικός κόσμος του ανθρώπου εξωτερικεύουν τον εσωτερικό τους πλούτο.
Ο θεός των αρχαίων Ελλήνων που σχετιζόταν κατεξοχήν με το πνεύμα της άνοιξης, ήταν ο Διόνυσος.
Μια Ελληνική αρχαία  ανοιξιάτικη γιορτή που μας παραπέμπει στο θάνατο αλλά και στην ανάσταση ήταν τα Αδώνια ή «οι κήποι του Άδωνι», που πραγματοποιείτο προς τιμήν του Άδωνι και της Αφροδίτης.
Στα διήμερα Αδώνια την πρώτη μέρα θρηνούσαν το θάνατό του, και την ονόμαζαν «Αφανισμό», ενώ τη δεύτερη μέρα γιόρταζαν την ανάστασή του, και ονομαζόταν «Εύρεσις».
Άλλη ανοιξιάτικη γιορτή της αρχαίας Ελλάδας σχετίζονταν με την αρπαγή της Περσεφόνης από τον ΄Αδη.
Είναι εμφανής η αντιστοίχηση της ανόδου της Περσεφόνης και της χαράς της Δήμητρας με την Άνοιξη, σε αντιδιαστολή με την κάθοδο, τη θλίψη και την απόσυρση του Χειμώνα.