Tο σύνδρομο παράλυτης ουράς 'limber tail' στο σκύλο, είναι πιθανότερο να εμφανιστεί στα ζώα που ζουν στις βορειότερες περιοχές της γης, αυτό προκύπτει από νέα μελέτη ερευνητών, του πανεπιστημίου του Εδιμβούργου. Ωστόσο η πραγματική αιτία της επώδυνης αυτής κατάστασης παραμένει άγνωστη.

Tο σύνδρομο της σπασμένης ουράς 'limber tail' στο σκύλο, είναι πιθανότερο να εμφανιστεί στα ζώα που ζουν στις βορειότερες περιοχές της γης.
κάθε βαθμός του γεωγραφικού πλάτους προς τα πάνω  (Every degree of latitude ups)  αυξάνει την πιθανότητα να αναπτυχθεί αυτή η κατάσταση κατά 50%, το γεγονός αυτό υποδηλώνει ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες βοηθούν στην εμφάνιση (ενεργοποίηση) της οδυνηρής αυτής κατάστασης.
είναι ιδιαίτερα συχνή σε μεγαλόσωμες φυλές σκύλων εργασίας, όπως τα Λαμπραντόρ.
[η αιτία αυτής της κατάστασης δεν είναι σαφής (μπορεί να υποδεικνύει για παράδειγμα, τον τραυματισμό της σπονδυλικής στήλης).
πηγή
http://www.pethealthnetwork.com/dog-health/dog-diseases-conditions-a-z/limber-tail-syndrome-why-my-dogs-tail-limp

Η πραγματική αιτία του συνδρόμου  "Limber tail syndrome" ή της οξείας ουραίας μυοπάθειας (διαταραχή των μυών στην ουρά) είναι άγνωστη
πηγή
https://en.wikipedia.org/wiki/Limber_tail_syndrome]

οι περισσότερες των περιπτώσεων εμφανίστηκαν μετά από την κολύμβηση του σκύλου.
η διερεύνηση της αιτίας εμφάνισης του "Limber tail syndrome" θα μπορούσε να οδηγήσει σε τρόπους πρόληψής της στο μέλλον.
Στην πρώτη μελέτη του είδους της, οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου σύγκριναν 38 περιπτώσεις σκύλων που υπέφεραν με αυτή την κατάσταση με 86 περιπτώσεις που δεν είχαν συμπτώματα.
Διαπίστωσαν ότι τα σκυλιά με "Limber tail" ήταν πιο πιθανό να ζουν σε βορειότερες περιοχές της γης, ενώ στις περισσότερες, αλλά όχι σε όλες, το σύνδρομο αναπτύχθηκε μετά το κολύμπι.
Η δραστηριότητα αυτή ανέβασε κατά 5 φορές υψηλότερα,  τις πιθανότητες της κατάστασης.
Τα σκυλιά εργασίας είχαν περίπου πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να υποφέρουν από "Limber tail" από τα άλλα κατοικίδια, γεγονός που υποδηλώνει και πάλι μια σύνδεση με το κρύο.
το κολύμπι σε κρύο νερό είναι ο σημαντικότερος παράγοντας κινδύνου.
τα Labradors που είχαν υποστεί την ασθένεια ήταν πιο πιθανό να σχετίζονται μεταξύ τους από ό, τι τα σκυλιά που δεν επηρεάστηκαν, γεγονός που υποδηλώνει υποκείμενο γενετικό κίνδυνο, αναφέρει η Veterinary Record.
Ο επικεφαλής της μελέτης Δρ Carys Pugh, δήλωσε: «Τα ευρήματα που σχετίζονται με τη γεωγραφική περιοχή και τους οικογενειακούς δεσμούς των σκύλων μας έδωσαν κατευθύνσεις για να συνεχίσουμε στην κατανόηση και την αποφυγή της κατάστασης.»
 «Αυτή η έρευνα δείχνει ότι τα σκυλιά μπορούν να έχουν μια υποκείμενη γενετική προδιάθεση να εμφανίσουν την πάθηση, όμως, οι ιδιοκτήτες πρέπει να γνωρίζουν τους παράγοντες κινδύνου, που περιλαμβάνουν το κρύο και το κολύμπι σε κρύο νερό.»
΄Αλλοι θεωρούν ότι η κατάσταση είναι σπάνια και προτρέπουν τους ιδιοκτήτες των ζώων να μην αναβάλλουν την άσκηση τους.

η Gudrun Ravetz, του Βρετανικού Κτηνιατρικού Συλλόγου, δήλωσε στην Telegraph: "αν και είναι χρήσιμο για τους ιδιοκτήτες σκύλων και τους κτηνίατρους, να έχουν επίγνωση αυτής της κατάστασης, είναι σημαντικό οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων σκύλων να συνεχίσουν να απολαμβάνουν την  άσκηση με τα σκυλιά τους σε όλες τις καιρικές συνθήκες, καθώς οι κίνδυνοι για την υγεία
των ζώων που δεν ασκούνται σωστά είναι σημαντικά μεγάλοι"

η Caroline Kisko, από το Kennel Club που χρηματοδότησε την έρευνα μέσω του φιλοζωικού ίδρυματος της, είπε: «Η κατάσταση είναι σπάνια, αλλά είναι πιο συχνή στους σκύλους εργασίας,
όπως τα Labrador Retrievers, τα Flat Coated Retrievers και τα Pointers.
είναι επίσης γνωστή ως ‘broken wag’ και ‘swimmers’ tail’, αναπτύσσεται ξαφνικά και διαρκεί έως 15 μέρες (αν δεν αφήσει μόνιμη βλάβη)

το "Limber tail syndrome"  είναι ένα επώδυνο σύνδρομο (νευρίτιδα που προσβάλλει τις νευρικές ρίζες της ουράς μέσα από το ιερό οστούν) και περιστασιακά εμφανίζεται σε συνδυασμό με άλλα συμπτώματα (ακράτεια ούρων ή κοπράνων, πόνο όταν αγγίζεται το κάτω μέρος της πλάτης του ζώου κλπ)
 Για να μεγιστοποιηθούν οι δυνατότητες για  πλήρη ανάκαμψη,  πρέπει να συσταθεί αμέσως, η θεραπεία.
 Είναι σημαντικό να γίνει διάκριση αυτής της ασθένειας από ασθένειες που θα μπορούσαν να προκαλέσουν τα ίδια συμπτώματα.
Ωστόσο αυτή η κατάσταση δεν είναι ακριβώς μια ασθένεια, αλλά ένα σύμπτωμα της της κατάχρησης των μυών της ουράς, που προκαλεί φλεγμονή και πόνο.«Η άμεση θεραπεία» πρέπει να περιλαμβάνει την άμεση ξεκούραση του ζώου, την αποφυγή επαφής με νερό και τη χορήγηση ίσως αντιφλεγμονώδους φαρμάκου για να γίνει δυνατή η ανάκτηση σε ορισμένο βαθμό.
Η ανάκτηση μπορεί να γίνει μέσα σε μια μέρα ή σε μερικές βδομάδες, αλλά τα συμπτώματα μπορεί αργότερα να επανεμφανιστούν.
Σε πιο έντονες καταστάσεις παραλύουν οι νευρικές οδοί -νευρικές ρίζες της ουράς μέσα από το ιερό οστούν- και οδηγούν σε νευραπραξία.
πηγή 2-8-16
http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-3719082/Dogs-live-north-likely-suffer-painful-condition-stops-wagging-tails.html