Τη μετάβαση σε έναν “post-meat” κόσμο
που η φρίκη και η αδιάκοπη βία στα σφαγεία θα αποτελεί παρελθόν, μια κοινωνία που ο άνθρωπος δεν θα τρώει τα άλλα ζώα.
ο Matthew Adams (Principal Lecturer in Psychology, University of Brighton) σχολιάζει το σενάριο της νέας μεγάλου μήκους ταινίας του BBC 'Carnage: Swallowing the Past' που απεικονίζει μια ουτοπική κατάσταση στο έτος 2067, όπου ο κόσμος, δεν θα καταναλώνει πια για τροφή, τα ζώα.
η ταινία με τίτλο "Carnage" είναι ένα mockumentary φιλμ του κωμικού Simon Amstell's και αφορά τόσο τους χορτοφάγους όσο και τους κρεατοφάγους
--------------------------
Simon Amstell's film 'Carnage : Swallowing the Past' - a one hour comedy/documentary just released on BBC iPlayer
The documentary takes us through the key events from 1944 until 2067 showing how the UK finally gave up eating animals.
the film asks a simple question: how will we look back on our treatment of animals in 50 years?
The film is available on BBC iPlayer, which means freely viewable within the UK
Carnage is available to watch on the iPlayer from Sunday (19 March)
μπορούμε να το παρακολουθήσουμε στη διεύθυνση
http://www.bbc.co.uk/programmes/p04sh6zg
Θα μπορούσαμε να διαχειριστούμε τη μετάβαση σε μια κοινωνία όπου τα παραγωγικά (εκτρεφόμενα) ζώα θα ζουν ελεύθερα και ισότιμα μεταξύ των ανθρώπων?
υπάρχουν μερικά δυνατά επιχειρήματα που κάνουν απίθανο αυτό το όραμα για το μέλλον.
Κατ' αρχήν ο αριθμός των ζώων που σφάζονται σε παγκόσμιο επίπεδο αυξάνεται.
Σε αυτή την σφαγή συμπεριλαμβάνονται το κυνήγι, η λαθροθηρία, τα ανεπιθύμητα κατοικίδια ζώα , ενώ η κορύφωση στην αλληλεπίδραση των ανθρώπων με τα άλλα ζώα βρίσκεται στη βιομηχανική γεωργία.
Τα στατιστικά στοιχεία είναι συγκλονιστικά: τουλάχιστον 55 δισεκατομμύρια ζώα θανατώνονται κάθε χρόνο από την παγκόσμια βιομηχανική γεωργία, και ο αριθμός αυτός αυξάνεται κάθε χρόνο.
παρά τις ταμπέλες και τους μύθους για καλή μεταχείριση των ζώων και το “ happy meat ”, η βιομηχανία κρέατος σημαίνει βία, ταλαιπωρία και πόνο σε τεράστια κλίμακα.
Αυτός είναι ο λόγος που ο Yuval Noah Harari, (συγγραφέας του Sapiens , μια ιστορία του ανθρώπινου γένους) αποκαλεί τη μεταχείριση των παραγωγικών ζώων στις στις βιομηχανικές φάρμες «το χειρότερο ίσως, έγκλημα στην ιστορία».
Αν κοιτάξουμε την προθυμία των καταναλωτών να τρώνε κρέας, η ψυχολογική έρευνα στον τομέα αυτό, φαίνεται να ρίχνει φως σε κοινωνικές συμπεριφορές που δημιουργούν περαιτέρω αμφιβολίες σχετικά με το ουτοπικό όραμα της ταινίας "Carnage"
Οι περισσότεροι άνθρωποι που τρώνε κρέας εκφράζουν την ανησυχία τους για την καλή μεταχείριση των ζώων, και δυσφορούν, όταν ο θάνατος και ο πόνος των ζώων συνδέεται με το κρέας στο πιάτο τους.
Οι ψυχολόγοι αναφέρονται σε αυτήν την ένταση μεταξύ πεποιθήσεων και συμπεριφοράς με τον όρο “cognitive dissonance” (γνωστική ασυμφωνία).
[στην ταινία του BBC με τίτλο 'Carnage: Swallowing the Past' (με διάρκεια μιας ώρας) που απεικονίζεται η ουτοπία ενός “post-meat” κόσμου, στο έτος 2067, οι κρεατοφάγοι χλευάζονται και περιφρονούνται]
Θέλουμε να μειώσουμε τη δυσαρέσκεια από αυτή την παραφωνία, αλλά εννοείται ότι, η ανθρώπινη φύση μας συχνά αναζητά τους ευκολότερους τρόπους για να το κάνει.
Έτσι, αντί να αλλάξουμε συμπεριφορά, αλλάζουμε αυτά που σκεφτόμαστε και αναπτύσσουμε (επινοούμε) στρατηγικές όπως η ελαχιστοποίηση της βλάβης από την παραβατική (μάλλον απάνθρωπη) συμπεριφορά. (για παράδειγμα λέμε ότι τα ζώα δεν έχουν την ικανότητα να υποφέρουν όπως εμείς, ή ότι δεν έχει σημασία, έχουν ευημερία)
ή ότι "δεν φταίω εγώ για ότι συμβαίνει"(στρατηγική άρνησης της ευθύνης μας) "κάνω ότι κάνει ο καθένας, είναι κάτι αναγκαίο, είμαι φτιαγμένος για να τρώω κρέας-είναι φυσικό)
Οι στρατηγικές μείωσης της παραφωνίας (γνωστικής ασυμφωνίας) συχνά οδηγούν, κατά παράδοξο τρόπο, σε αύξηση της προσκόλλησης σε μια « ηθικά προβληματική συμπεριφορά » όπως την κατανάλωση κρέατος, για να δικαιωθούν (δικαιολογηθούν) αυτές οι στρατηγικές.
Στη συνέχεια, πρέπει να εργαστούμε σκληρότερα για να μειώσουμε την παραφωνία, δημιουργώντας την ανάγκη να υπερασπιστούμε τη συμπεριφορά κάποιου, ακόμη πιο δυναμικά.
αυτή η κοινωνική υποχρέωση γίνεται καθημερινότητα,
στη διατήρησή της συμβάλλει η ρουτίνα, οι παραδόσεις και οι κοινωνικές νόρμες. Είναι μια κυκλική διαδικασία που μπορεί να καταλήξει σε υπερβολικές και κοινωνικά πολωμένες απόψεις, που αντανακλάται ίσως στις γνωστές προσπάθειες να γελοιοποιήσουμε δημοσίως τον βεγκανισμό
(ή ακόμα να τον συνδέσουμε με τον αναρχισμό)
με αυτή την ανάγνωση της ψυχολογικής έρευνας, η αλλαγή στο βαθμό που οραματίστηκε τον “post-meat” κόσμο, ο κωμικός Simon Amstell -στό mockumentary φιλμ Carnage μοιάζει αδύνατη.
Υπάρχουν όμως και λόγοι για αισιοδοξία.
Μια πρώτη πρόκληση που σχετίζεται με την κατανάλωση κρέατος, έρχεται από την αυξανόμενη ανησυχία για την υγεία, που συνοδεύεται από κίνημα ( lifestyle) που υποστηρίζει τη χορτοφαγική δίαιτα.
Η διατροφή με υποκατάστατα κρέατος γίνεται επίσης ένα πολύπλοκο ζήτημα, καθώς η τεχνολογία των κυριότερων βιομηχανιών τροφίμων, αναγνωρίζει τη δυνητική αξία της αγοράς των εναλλακτικών πηγών πρωτεΐνης.
Αυτό συνδυάζεται με μια αναζωπύρωση της ανησυχίας για την καλή διαβίωση των μη ανθρώπινων ζώων γενικότερα.
Τα παραδείγματα περιλαμβάνουν επιτυχημένες εκστρατείες κατά της αιχμαλωσίας της φάλαινας όρκα, τη χρησιμοποίηση ζώων στα τσίρκο, την ευρεία αμφισβήτηση του σκοπού των ζωολογικών κήπων , και μια έκρηξη του κινήματος για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των ζώων στο δικαστήριο . Η τάση αυτή ενισχύεται από την αυξανόμενη αναγνώριση της συναισθηματικής, γνωστικής και κοινωνικής πολυπλοκότητας, των μη ανθρώπινων ζώων.
Ο μεγαλύτερος όμως παράγοντας απ 'όλα, είναι οι επιπτώσεις στο κλίμα.
Η κατανάλωση κρέατος είναι μια αναποτελεσματική χρήση των πόρων (αφού τα εκτρεφόμενα ζώα τρώνε τα τρόφιμα που θα μπορούσαν να πάνε κατ 'ευθείαν στους ανθρώπους), ενώ οι αγελάδες απελευθερώνουν τεράστιες ποσότητες μεθανίου στην ατμόσφαιρα.
Ο ΟΗΕ αναφέρει ότι, η μεγάλης κλίμακας βιομηχανική εκτροφή ζώων είναι ένας από «τους δύο ή τρεις, κορυφαία σημαντικούς παράγοντες, για τα σοβαρότερα περιβαλλοντικά προβλήματα, σε κάθε κλίμακα, από το τοπικό έως το παγκόσμιο επίπεδο»
Η παγκόσμια μείωση της κατανάλωσης κρέατος είναι ένας από τους καλύτερους τρόπους για την καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής.
και καθώς η πίεση για αύξηση των πόρων μεγαλώνει, αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει σε μικρότερη κατανάλωση κρέατος.
Αν εξεταστούν χωριστά, καμία από αυτές τις τάσεις δεν υποδηλώνει την κοινωνική αλλαγή, στην κλίμακα που προτείνει η ταινία Carnage, αλλά ένας συνδυασμός όλων αυτών μαζί, θα μπορούσε. Είναι ένας συνδυασμός που θα μπορούσε για παράδειγμα, να εξηγήσει τη σημαντική αύξηση του αριθμού των χορτοφάγων και των υπέρμαχων του βεγκανισμού.
Η αύξηση αυτή είναι ιδιαίτερα έντονη μεταξύ των νέων, αυτό αποτελεί σημαντικό στοιχείο, για την πορεία μας μετά από 50 χρόνια.
Και ας το παραδεχτούμε, η ανάγκη να κάνουμε ό, τι μπορούμε για να μειώσουμε συλλογικά τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και να αποφύγουμε τις χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής θα γίνεται όλο και πιο πιεστική καθώς πλησιάζουμε το 2067.
Η γερμανική κυβέρνηση φαίνεται ότι το έχει αναγνωρίσει αυτό, πρόσφατα άρχισε απαγόρευση κατανάλωσης γευμάτων κρέατος σε όλες τις επίσημες συναντήσεις, για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος.
Αυτές οι τάσεις δείχνουν ότι η σύμπλεξη της ψυχολογικής, κοινωνικής και πολιτιστικής δυναμικής που μας οδηγεί να τρώμε καθημερινά κρέας, λόγω συνήθειας και ρουτίνας, αρχίζει να χάνεται.
ταινίες όπως η "Carnage" συμβάλλουν επίσης σε αυτή την αλλαγή και ανοίγουν τη φαντασία μας σε ένα εναλλακτικό όραμα για το μέλλον.
εάν τη δεις εκτός από γέλια ευχαρίστησης θα σου προσφέρει επίσης κάποια χορτοφαγική τροφή για σκέψη.
πηγή 21-3-17
https://theconversation.com/carnage-imagines-a-vegan-utopia-where-animals-live-as-equals-could-it-happen-73982
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα πηγαίνουν στα αζήτητα.