ο Θεός φάνηκε και ακούστηκε στη Γη, Καλά Θεοφάνεια, Καλή Θεία Φώτιση με υγεία και τύχη

Καλή μας Φώτιση, η γιορτή του Φωτισμού της ανθρωπότητας μέσω του Αγίου Βαπτίσματος να μας μεταδώσει τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος,
με τη Χάρη του να εκδηλώνουμε αγάπη, ταπεινοφροσύνη, γενναιοδωρία και αλληλεγγύη.
Η βάπτιση του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον βαπτιστή συμβολίζει την αναγέννηση του ανθρώπου

στις αρχές του 30ου έτους της ηλικίας του Ιησού, ο Ιωάννης (ο Πρόδρομος), γιος του Ζαχαρία και της Ελισάβετ, ο επιλεγόμενος στη συνέχεια Βαπτιστής, που διέμενε στην έρημο, ασκητεύοντας και κηρύττοντας το βάπτισμα μετανοίας, βάπτισε με έκπληξη και τον Ιησού στον Ιορδάνη ποταμό.
Κατά δε τη στιγμή της Βάπτισης κατέβηκε από τον ουρανό το Άγιο Πνεύμα υπό μορφή περιστεράς στον Ιησού και ταυτόχρονα από τον ουρανό ακούσθηκε φωνή που έλεγε ότι: Ούτος εστίν ο Υιός μου ο αγαπητός εν ω ευδόκησα".

τα Θεοφάνεια που εορτάζονται στις 6 Ιανουαρίου, ολοκληρώνουν το Δωδεκάμερο –περικλείει τις γιορτές των Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Θεοφανείων- και μας μεταφέρουν το ελπιδοφόρο μήνυμα, μέσω της φανέρωσης των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας –Τριαδικότητα του Θεού-
Αυτή είναι και η μοναδική φορά της εμφάνισης, στη Γη, της Αγίας και ομοουσίου και αδιαιρέτου Τριάδος υπό του πλήρους «μυστηρίου» της Θεότητας. Η φωνή του θεού ακούστηκε στη γη. Ο θεός φάνηκε στην γη.
Το μήνυμα είναι ότι κολυμπάμε όλοι, στα αγιασμένα νερά της συμπαντικής ενέργειας, έχουμε πρόσβαση στη συνειδητότητα του Σύμπαντος.
όλα τα όντα της Γης συνδέονται με την Κοσμική –συμπαντική- συνειδητότητα.
Οι άνθρωποι συνδέονται μεταξύ τους όπως και με τα υπόλοιπα όντα της Γης με την Κοσμική ενέργεια, με την ενέργεια της καθαρής Αγάπης.
Με την Φώτιση, την Αφύπνιση και την διεύρυνση της συνειδητότητάς μας, ας διατηρήσουμε καθαρά τα Αγιασμένα Συμπαντικά ΄Υδατα. Έτσι, θα «πιάσουμε το Σταυρό» και θα λάβουμε την ευλογία του Θεού.

Το βράδυ της παραμονής των Φώτων στις 12 τα μεσάνυκτα, ανοίγουν τα ουράνια και πραγματοποιούνται όλες οι ευχές των ανθρώπων.

Σ' ολόκληρη την Ελλάδα, από τα Χριστούγεννα έως την παραμονή των Φώτων, υπάρχει ο θρύλος των Καλικαντζάρων. Κατά τη λαϊκή φαντασία, είναι «μαυριδεροί με κόκκινα μάτια, με τρίχινα πόδια, με χέρια σαν της μαϊμούς κι έχουν όλο το κορμί τους τριχωτό.
Μπαίνουν στα σπίτια και τρώνε τις τηγανίτες και τα γλυκά». από την παραμονή των Φώτων, στις πέντε του Γενάρη, που γίνεται ο μικρός αγιασμός των παπάδων, φεύγουν οι καλικάντζαροι
Αλλά ο μεγάλος τους φόβος είναι τα Φώτα. Εκείνα τους αποδιώχνουν ολότελα.
Φεύγουν τότε λέγοντας:
Φεύγετε να φεύγουμε
κι έφτασε ο τουρλόπαπας
με την αγιαστούρα του
και με τη βρεχτούρα του

από το  Περιοδικό Mystery
https://www.facebook.com/mysterymag/photos/a.206377022743710.45604.198126293568783/928766547171417/?type=3&theater

Σήμερα, σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση, ολοκληρώνεται το δωδεκαήμερο (25 Δεκεμβρίου μέχρι 6 Ιανουαρίου) κατά το οποίο οι καλικάντζαροι βγαίνουν από τα έγκατα της γης και κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Την περίοδο αυτή τα νερά είναι ''αβάφτιστα'' και έτσι τα εν λόγω δαιμόνια επωφελούνται για να αναστατώσουν τους ανθρώπους και να ανακατέψουν τα σπίτια τους.
Οι καλικάντζαροι έρχονται την παραμονή των Χριστουγέννων, από «τον κάτω κόσμο». Συνήθη μέρη που μένουν μετά τον ερχομό τους είναι οι μύλοι, τα γεφύρια, τα ποτάμια και τα μονοπάτια...
Εκτός του Δωδεκαήμερου τον υπόλοιπο χρόνο μένουν στα έγκατα της γης και πριονίζουν το δέντρο που κρατά τη γη (παραλλαγή του μυθικού Άτλαντα).
Βγαίνουν δε στην επιφάνεια κοντά στο τέλος της εργασίας τους, από το φόβο μήπως τελικά η ετοιμόρροπη γη τους πλακώσει, όταν δε κατεβαίνουν βρίσκουν το δέντρο ακέραιο και ξαναρχίζουν το πριόνισμα...