ΓΟΝΕΙΣ ΕΛΙΚΟΠΤΕΡΑ και ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΙΚΟΙ ΙΔΙΟΚΤΗΤΕΣ ΚΑΤΟΙΚΙΔΙΩΝ ΖΩΩΝ

Κοινωνική έρευνα που διεξήχθη στο Πανεπιστήμιο Berkely της Καλιφόρνιας εξέτασε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των ιδιοκτητών κατοικίδιων ζώων.
Η έρευνα αυτή, που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Applied Animal Welfare Science, υποστηρίζει ότι οι υπεύθυνοι  και  καλοί  ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων, διακρίνονται από ένα παράξενο συνδυασμό ψυχολογικών χαρακτηριστικών.

Οι ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων,  που στη διάρκεια της  έρευνας βαθμολογήθηκαν  ως πιο ευσυνείδητοι και αγχώδεις, εξέφρασαν τη  μεγαλύτερη αγάπη για τα κατοικίδιά τους.
Τα άτομα που λειτουργούν υπερπροστατευτικά απέναντι στα κατοικίδια ζώα τους, έχουν το ίδιο ψυχολογικό γνώρισμα  με τους γονείς,  που εμποδίζουν τα παιδιά τους να γίνουν ανεξάρτητοι ενήλικες.
Αυτό υποδηλώνει ότι, οι ιδιότητες που κάνουν υπερπροστατευτικούς τους γονείς,  θα μπορούσαν να λειτουργήσουν καλύτερα για τα οικόσιτα σκυλάκια μας και τους αιλουροειδείς συντρόφους μας, που έχουν ανάγκη καθημερινής και δια βίου φροντίδας.

Προηγούμενες μελέτες έχουν επικεντρωθεί στη σύνδεση των ανθρώπων με τα κατοικίδια ζώα τους.

Αλλά αυτή είναι η πρώτη μελέτη των ΗΠΑ, που ενσωματώνει τις αρχές της σύγχρονης  θεωρίας της προσκόλλησης- η οποία αξιολογεί το δεσμό μεταξύ γονέων και παιδιών ή το δεσμό μεταξύ ερωτικών συντρόφων – στη διάσταση της εξάρτησης που σχετίζεται με την τάση για υπερπροστασία που δείχνουν πολλοί γονείς στα «τετράποδα παιδιά» τους.

Το αναπτυσσόμενο βρέφος (δίποδο ή τετράποδο) χρησιμοποιεί την προσκόλληση με τη μητέρα του (ή το άτομο που είναι υπεύθυνο για τη φροντίδα του) ως το ασφαλές σημείο εκκίνησης για εξερεύνηση του κόσμου,
ένας  υγιής δεσμός ανάμεσα στο παιδί και το άτομο που είναι υπεύθυνο για τη φροντίδα του, συμβάλλει στην αίσθηση της ασφάλειας του παιδιού, που του επιτρέπει να γίνει ανεξάρτητος ενήλικας.  Συχνά το παιδί υιοθετεί εξαρτητικές συμπεριφορές για να αποκτήσει μια αίσθηση ασφάλειας.

Η γονική υπερπροστασία δημιουργεί αφύσικη προσκόλληση, εξάρτηση    και εξοντωτικές πιέσεις στο δίποδο παιδί –που έτσι, δεν ενηλικιώνεται  ποτέ-
Ωστόσο εάν αυτό το  ψυχολογικό χαρακτηριστικό  χαρακτηρίζει τον γονέα (πρόσωπο κύριας φροντίδας) κατοικίδιου ζώου, τότε αυτό αποβαίνει προς όφελος του ζώου, αφού ο «γονέας»  του ανταποκρίνεται επαρκώς, σε όλες τις  ανάγκες του. Ο δεσμός ανάμεσα στον φροντιστή και το κατοικίδιο ενεργοποιείται, δυναμώνει και αυτή η αλληλεπίδραση (του ασφαλούς δεσμού) λειτουργεί θετικά (χαμηλό άγχος, εγγύτητα) και στα δύο μέλη.

Σύμφωνα με την συνεργαζόμενη στην έρευνα  Mikel Delgado, διδακτορική φοιτήτρια ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Berkeley  «το γεγονός ότι τα υψηλότερα επίπεδα νευρωτισμού συνδέονται με την αγάπη (στοργή) την προσκόλληση και το άγχος αποχωρισμού,  δείχνει ότι οι άνθρωποι που σκοράρουν υψηλότερα σε αυτή τη διάσταση  μπορεί να διαθέτουν υψηλά επίπεδα αγάπης  - εξάρτησης- για τα κατοικίδια ζώα τους, και αυτό  μπορεί να είναι ένα καλό πράγμα για τα κατοικίδια ζώα»,

Επιπλέον, σύμφωνα με την επίσης συνεργαζόμενη στην έρευνα  Dr Gretchen Reevy,
(ψυχολόγο στο δημόσιο Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας East Bay και  απόφοιτη  του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ)   είναι η πρώτη μελέτη που καταδεικνύει την ύπαρξη μιας θετικής σχέσης ανάμεσα στο νευρωτισμό και την αγχώδη προσκόλληση με τη φροντίδα και προσοχή για τα ζώα.

Οι καλοί και στοργικοί  ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων (που εξέφρασαν μεγαλύτερη αγάπη για τα ζώα τους),  είναι πιο νευρωτικοί και αγχώδεις από τη φύση τους.
είναι πιο ευσυνείδητοι (είναι καθημερινά παρόντες για να βεβαιωθούν ότι τα πάντα στη ζωή του τετράποδου παιδιού τους είναι σωστά)  και χρειάζονται μεγαλύτερη συναισθηματική υποστήριξη ( αγάπη, προσοχή, διαβεβαίωση)

Η επιστημονική  ομάδα έκανε μια web-based έρευνα σε περισσότερους  από χίλιους ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων σε εθνικό επίπεδο  και ερεύνησε τη γονική νοοτροπία  των ανθρώπων που προσδιορίστηκαν  σαν 'cat person,' ή 'dog person,' 'both' ή 'neither' με σκοπό να εξάγουν τα συμπεράσματά τους.
Η ομάδα στρατολόγησε άνδρες και γυναίκες ιδιοκτήτες κατοικίδιων ζώων  κάθε ηλικίας  (through the Craigslist classified advertising website, their personal Facebook pages and pet-related pages on the Reddit news and social networking site)  που κλήθηκαν να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με τα βασικά  χαρακτηριστικά της προσωπικότητας τους.

Σχεδόν το 40 % των ερωτηθέντων δήλωσε ότι αγαπούσε εξίσου τις γάτες και τους σκύλους, ενώ το 38% δήλωσε ότι αγαπούσε τους σκύλους και το 19% τις γάτες, ένα μόλις 3% δήλωσε ότι δεν αγαπάει τα ζώα.
Τα άτομα που είχαν υψηλή βαθμολογία στο άγχος αποχωρισμού, έτειναν να  χρειάζονται μεγαλύτερη διαβεβαίωση από τα «αντικείμενα της στοργής» τους και στη μελέτη ήταν μάλλον νέοι άνθρωποι,  που επέλεγαν τη γάτα σαν το αγαπημένο τους κατοικίδιο.
τόσο αυτοί που δήλωσαν ότι αγαπούν τους σκύλους, όσο και αυτοί που δήλωσαν ότι αγαπούν τις γάτες,  φαίνεται ότι ήταν ιδιαίτερα προσεκτικοί στη φροντίδα των κατοικίδιων τους  και άφηναν να εννοηθεί ότι περνούν πολύ χρόνο μαζί τους και ότι αυτό είναι αναγκαίο
Οι ερευνητές σκοπεύουν να αναζητήσουν τη βαθύτερη σχέση μεταξύ νευρωτισμού, (δηλαδή της τάσης να βιώνουμε εύκολα δυσάρεστες συγκινήσεις όπως ο θυμός, η ανησυχία, η κατάθλιψη κλπ) της στοργής (φροντίδας)  και της διάστασης της εξάρτησης ενός ατόμου με το κατοικίδιο του.

Όπως είπε η   Dr Gretchen Reevy «θα διερευνήσουμε περαιτέρω  πόσο η μεγαλύτερη αγάπη, ο νευρωτισμός και το άγχος αποχωρισμού και η διάσταση της  εξάρτησης  με το κατοικίδιο ζώο, συνδέονται με την  καλύτερη φροντίδα και την κατανόηση των αναγκών του κατοικίδιου»

Τα αποτελέσματα αυτής της έρευνας, απηχούν εκείνα, μιας  μελέτης του 2010, από το Πανεπιστήμιο του Τέξας που έκανε ο ψυχολόγος Dr Sam Gosling, απόφοιτος του UC Berkeley.

έδειξε  ότι οι ιδιοκτήτες σκύλων  είναι πιο εξωστρεφείς, αλλά λιγότερο ανοιχτοί σε νέες εμπειρίες, και οι ιδιοκτήτες γατών είναι πιο νευρωτικοί, αλλά επίσης πιο δημιουργικοί και ανοιχτοί σε περιπέτειες.
Αλλά και οι δύο ομάδες  αποτελούνται από υπερπροστατευτικά άτομα. Μοιάζουν με γονείς ελικόπτερα - ονομάζονται έτσι επειδή, όπως τα ελικόπτερα αιωρούνται πάνω από το κεφάλι του παιδιού τους- ασχολούνται υπερβολικά με το παιδί τους, με τα προβλήματά του, τις εμπειρίες και τα μαθήματά του, έτσι  το παιδί ζει στη σκιά του γονέα. Ο γονέας ελικόπτερο αισθάνεται ότι έχει το δικαίωμα να εμπλέκεται υπερβολικά στη ζωή του παιδιού του, να το ελέγχει ακόμα και μετά  την ενηλικίωσή του. δεν αφήνει το παιδί να αντιμετωπίσει μια δυσκολία χωρίς τη δική του βοήθεια.

Αλλά σύμφωνα με τη μελέτη, τέτοιες μέθοδοι μπορούν να είναι πλεονέκτημα όταν οι νευρωτικοί γονείς έχουν σαν παιδιά τους τα κατοικίδια ζώα τους.

ο «φροντιστής»  είναι πάντα «συναισθηματικά διαθέσιμος» για να ανταποκριθεί κατάλληλα στη συμπεριφορά προσκόλλησης του τετράποδου  παιδιού του. Κατανοεί και αλληλεπιδρά θετικά με το υπερβολικά εξαρτημένο κατοικίδιο του, αφού είναι και ο ίδιος,  ένα επίσης υπερβολικά εξαρτημένο άτομο.  Το αίσθημα άγχους από τον αποχωρισμό, υποχωρεί όταν ο φροντιστής είναι σε καθημερινή  επαφή με το  κατοικίδιό του.  
Η ανησυχία για το «δεσμό» τους εκφράζεται με παρορμητικότητα –συναισθηματική εκφραστικότητα σε υψηλά επίπεδα-
αυτή η συναισθηματική εκφραστικότητα  -ζωοφιλική τρέλα- είναι ακατανόητη στα άτομα  που έχουν βιώσει μόνο σχέσεις ψυχικής απόστασης ( αδιαφορίας)  με τους φροντιστές τους.

Πέρυσι μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο Carroll, στο Wisconsin, διαπίστωσε ότι, οι ιδιοκτήτες γάτας σκόραραν πιο υψηλά σε τεστ νοημοσύνης, από τους ιδιοκτήτες σκυλιών.
Οι ιδιοκτήτες σκύλων  είναι πιο δραστήριοι και εξωστρεφείς από τους ιδιοκτήτες γάτων και ακολουθούν τους κανόνες πιο υπάκουα.

Στην ετήσια συνάντηση Association for Psychological Science meeting  στο  Chicago, η Denise Guastello ( psychology professor) είπε ότι οι ιδιοκτήτες γάτων είναι πιο εσωστρεφείς, ευαίσθητοι και ανοιχτόμυαλοι από τους ιδιοκτήτες σκύλων. Τείνουν επίσης στο σπάσιμο των κανόνων.
Η  Guastello πιστεύει πως ο λόγος για αυτές οι διαφορές συνδέεται με τον τύπο του περιβάλλοντος που έζησαν αυτά  τα άτομα.
πηγή 15-1-15

http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-2911381/It-s-official-crazy-cat-ladies-exist-Pet-owners-neurotic-needy-cliams-study.html