Μετά το "συνωστισμό" στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922 η κ. Ρεπούση φοβήθηκε (μάλλον!) και το συνωστισμό από τις πολλές αναρτήσεις στη σελίδα που διατήρει στο Facebook ενόψει και της προεκλογικής περιόδου μιας και θα δοκιμάσει τις ικανότητες της και στην πολιτική με τον συνδυασμό της "Δημοκρατικής Αριστεράς".
Έτσι λοιπόν αφού ανεβάσαμε τα 2 παρακάτω άρθρα, τα οποία αφορούσαν την κ. Ρεπούση με την κάθοδο της στις επερχόμενες εκλογές και τον περίφημο "συνωστισμό" στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922, στη σελίδα της στο Facebook και συγκεκριμένα στο https://www.facebook.com/MariaRepousi, με σκοπό να σχολιαστούν από την ίδια, αυτά διεγράφησαν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα!!! Και φυσικά μας απέκλεισε από μία ενδεχόμενη μελλοντική ανάρτηση!
Γι' αυτό της υπενθυμίζουμε, αναρτώντας τα παρακάτω link στη σελίδα της ότι ΟΥΔΕΠΟΤΕ υπήρξε συνωστισμός στο λιμάνι της Σμύρνης το 1922 αλλά ίσως η μεγαλύτερη τραγωδία του Ελληνισμού στη σύγχρονη Ελληνική ιστορία!
ΑΝΑΡΤΗΣΤΕ όλοι στη σελίδα https://www.facebook.com/MariaRepousi τα παρακάτω link:
http://epontos.blogspot.com/2012/04/blog-post_3992.html
http://epontos.blogspot.com/2012/04/blog-post_04.html
πηγή
Αθήνα, 27 Απριλίου 2012
ΑπάντησηΔιαγραφήΚύριοι,
Τόσο η συντάκτρια του αδόκιμου σχολικού εγχειριδίου όσο και εσείς στέκεστε σε θλιβερά γεγονότα και μόνο στις τραυματικές εμπειρίες, απόρροια λανθασμένων, ή καθ΄ υπαγόρευσιν των "συμμάχων", εκατέρωθεν πολιτικών επιλογών.
Ουδέποτε επιχειρήθηκε διαλεκτική εξέταση των ελληνοτουρκικών σχέσεων, υπό το πνεύμα της γεωπολιτικής και της συνεχούς "ξένης" επέμβασης στο χώρο που το οθωμανικό κράτος υποκατέστησε το ανατολικό ρωμαϊκό,
τους λόγους της διαδοχής, τους λόγους της μη υιοθέτησης της επισημης κρατικής γλώσσας και θρησκείας του, κατά δήλωση των ηγετών του, διάδοχου οθωμανικού κράτους, των προκατόχων του κλπ.
Όπως πουθενά σε σχολικά βιβλία δεν καταγράφεται η συνεργασία των υπολοίπων πρώην υπηκόων του ανατολικού ρωμαϊκού κράτους με τον τουρκόφωνο ή δίγλωσσο, λόγω συμβίωσης, πληθυσμό που ταυτοποιείτο φυλετικά ως "τουρκικός", οι απόπειρες δημιουργίας συγκριτιστικής θρησκείας και η κατάπνιξή τους, και τελικά ο ψυχικός διαχωρισμός μεταξύ χριστιανών και μουσουλμάνων, "τούρκων" και μη "τούρκων", οι επιπτώσεις της διανοητικά ανελεύθερης αραβοκορανικής σκέψης, όπως και η συνεργασία των χριστιανικών πληθυσμών με τα προελαύνοντα ρωσσικά στρατεύματα από τον 17 αι. και μετά, που ως γνωστόν δημιούργησαν μια μεγάλη Ρωσσία ακρωτηριάζοντας το οθωμανικό κράτος. Η συμπεριφορά των χριστιανών συμμάχων των Ρώσσων υπήρξε πολλάκις τυρανική, αν όχι σαδιστική, απέναντι στους "μουσουλμάνους" "τούρκους".
Η ανελεύθερη, σύμφωνα με τα κληρονομιθέντα ήθη, οθωμανική άρχουσα τάξη δεν ανέχετο τέτοιες συμπεριφορές. Ομοίως βαρύ έπεσε το χέρι της εξουσίας και σε διαφοροποιούμενους πολιτικά και κοινωνικά "τουρκικούς" πληθυσμούς.
Οι εξώσεις των "Τούρκων" (εκτουρκισμένων και εξισλαμισθέντων, πολλάκις εκουσίως) από τα ευρωπαϊκά εδάφη, ενίοτε υπό δυσμενέστατες συνθήκες ομοίως δεν αναφέρονται λεπτομερώς,
όπως και η διαμάχη ανατολής - δύσης στο όλο αυτό θλιβερό σκηνικό.
Καλό θα ήταν κανείς να ενημερωθεί από την ιστορία, πολύπλευρα, βλ. Καρολίν Φίνκελ, "Οθωμανική Αυτοκρατορία" εκδ. Διόπτρα 2007.
Με εκτίμηση,
Ιωάννης Στασινός