Οι πραγματικότητες της κυπριακής οικονομίας και η τακτική της απόκρυψης τους

Η κυβέρνηση Χριστόφια , προκειμένου να αντιμετωπίσει τις αρνητικές αξιολογήσεις των διεθνών οίκων , διαβεβαιώνει δια των εκπροσώπων της πως όλα πάνε καλά και πως αδίκως η κυπριακή οικονομία αξιολογείται αρνητικά.

Δεν αποκλείεται , οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης ως μέρος του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος, να παίζουν καιροσκοπικά παιχνίδια. Όμως είναι λάθος να αγνοήσουμε τις κρίσεις τους και να τις θεωρήσουμε ότι δεν εδράζονται σε κάποιες πραγματικότητες.
Όμως εμείς δεν θα κρίνουμε τη κατάσταση της κυπριακής οικονομίας σύμφωνα με τους οίκους αξιολόγησης που αποσκοπούν να ανεβάσουν τα επιτόκια δανεισμού και να επιβάλουν εμμέσως οικονομικά μέτρα από το κράτος που θα το κάνουν ολοένα και πιο παρεμβατικό και πιο καταστροφικό για την οικονομία του τόπου , εις βάρος της μεγάλης παραγωγικής βάσης και υπέρ των τραπεζών και της ολιγαρχίας του πλούτου.
Εμείς θα κρίνουμε την οικονομία του τόπου από ορισμένα γεγονότα που εκπέμπουν τα ίδια τα μηνύματα της καθοδικής τάσης της οικονομίας μας.
Μεταξύ των πολλών γεγονότων είναι τα ακόλουθα αξιοσημείωτα.

• Η σύγκρουση εργατών και εργοδοτών βρίσκεται ήδη προ των πυλών.
• Οι κυπριακές αερογραμμές πάνε για κλείσιμο ακολουθώντας την πορεία της EUROCYPRIA που παρά την απορρόφηση τριάντα εκατομμυρίων από το κράτος ( δες φόροι του λαού) κατέρρευσε.
• Το κοινωνικό κράτος επίσης συρρικνώνεται. Πολύτεκνοι , αγρότες , κάτοικοι ορεινών περιοχών , φοιτητές , φτωχοί και άνεργοι μένουν αβοήθητοι .
• Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των προνομιούχων ομάδων ( δημόσιοι υπάλληλοι ) απαιτούν διατήρηση των κεκτημένων και συνεπώς πιέζουν για περισσότερο δανεισμό και αγριότερη φορολόγηση της παραγωγικής βάσης.
• Οι οικονομικοκοινωνικές αντιθέσεις ανάμεσα σε προνομιούχους και απροστάτευτους πολίτες ολοένα και μεγαλώνουν .
• Η τάση καταφυγής στη παράνομη και ανασφάλιστη εργασία αυξάνεται.
• Ο κίνδυνος κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων αρχίζει να γίνεται ορατός στο άμεσο μέλλον.
• Η αγορά παγώνει και οι επιχειρήσεις κλείνουν η μια πίσω από την άλλη.
• Το παρεμβατικό κράτος εξακολουθεί με τις νοοτροπίες του ( δες ΑΤΑ ) να κρατά ψηλά τον πληθωρισμό και τα επιτόκια.
• Τα κόμματα ζητούν από το κράτος να γεννήσει από το κεφάλι του την ανάπτυξη με μέτρα που θα γιγαντώσουν ακόμα περισσότερο τον δημοσιοϋπαλληλικό τομέα. Τα κόμματα επιμένουν επίσης να συντηρούνται από τους φόρους του λαού .
• Το πελατειακό κράτος και η αναξιοκρατία επιδρούν στην οικονομία ως μια ανίατη ασθένεια του συστήματος.
• Οι ημικρατικοί οργανισμοί εξακολουθούν να είναι τα τσιφλίκια των ευνοούμενων των κομμάτων και να λειτουργούν ως καρκινώματα μέσα στο σώμα της οικονομίας.
• Τα συστημικά και διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας δεν αναγνωρίζονται από τις κρατούσες πολιτικές δυνάμεις , γεγονός που διαιωνίζει την ύπαρξη αυτών των προβλημάτων .

Όλα αυτά δεν μπορούν να σκεπαστούν και να εξαφανιστούν με κάποιο μανδύα από τους μάγους και ταχυδακτυλουργούς του πολιτικού κατεστημένου. Δυστυχώς είναι προβλήματα που υπάρχουν και οδηγούν την οικονομία σε κατάρρευση και την κοινωνία σε συγκρουσιακό χάος.
Αν σε αυτά προστεθεί και η κατοχή και η ελεύθερη είσοδος λαθρομεταναστών , τότε δεν αποκλείεται να έχουμε μετανάστευση του ντόπιου πληθυσμού και εγκατάσταση ξένων στο τόπο μας με συνέπεια τον ολοκληρωτικό αφελληνισμό της πατρίδος μας.
Συμπερασματικά , η τακτική των κρατούντων να παρουσιάζουν το μαύρο , άσπρο και να αποκρύπτουν και υποβιβάζουν τα υπάρχοντα προβλήματα , αποτελεί άλλο ένα πρόβλημα που αποκλείει την αποτελεσματική αντιμετώπιση του οικονομικής κρίσης.
Για να περάσει η οικονομία μας σε πορεία ανάπτυξης πρέπει να ληφθούν μέτρα ριζικής αλλαγής του συστήματος , μέτρα που θα λαμβάνουν υπόψιν τη παράταση της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης στα πλαίσια μιας λαϊκής και εθνοκεντρικής αντιμετώπισης της.
Η πολιτική συντήρησης του συστήματος , με αποσιωπήσεις , μικροαλλαγές και κενολογίες , δεν θα ωφελήσει σε τίποτα.
Ο τόπος χρειάζεται αφύπνιση και συμμετοχή του λαού και ισχυρή πολιτική παρέμβαση του ,ώστε να απωθηθούν οι κρατούσες δυνάμεις της παρακμής και της διαπλοκής και να χαραχθούν νέες και ριζικές στρατηγικές αντιμετώπισης της κρίσης.
Η παρουσία του κατοχικού στρατού στη πατρίδα μας , δεν μας παρέχει τη πολυτέλεια να αφήσουμε τα πράγματα να ακολουθήσουν την καθοδική τάση τους.
Πρέπει να αναχαιτίσουμε τη φτώχεια , πρέπει να δρομολογήσουμε την ανάπτυξη , αν θέλουμε να μείνει η Κύπρος ελληνική.
Αν αφήσουμε το πολιτικό κατεστημένο να χειριστεί την οικονομία με τον ίδιο άθλιο τρόπο που χειρίζεται το εθνικό θέμα , τότε η καταστροφή της πατρίδος θα είναι αναπόφευκτη.

Λουκάς Σταύρου