Οι 12 σελίδες της Έκθεσης Σουσουρλούκ και η επιβεβαίωση των ισχυρισμών Yılmaz

Για τη διερεύνηση του σκανδάλου Σουσουρλούκ, ο τότε πρωθυπουργός Mesut Yılmaz ανέθεσε στον τότε επικεφαλής της Διεύθυνσης Επιθεωρήσεων Kutlu Savaş τη διεξαγωγή ενδελεχούς έρευνας για όλες τις πτυχές της υπόθεσης, από την οποία προέκυψε στις 22 Ιανουαρίου 1998 η περιβόητη Έκθεση Σουσουρλούκ των 124 σελίδων, η οποία αποκάλυπτε τις σχέσεις κυβερνητικών στελεχών και υπηρεσιών του τουρκικού κράτους με το οργανωμένο έγκλημα. Ο Yılmaz ανακοίνωσε με τη σειρά του τα αποτελέσματα της Έκθεσης στην κοινή γνώμη, με εξαίρεση 12 σελίδες (συγκεκριμένα των 68, 69, 70, 71, 75, 77, 78, 79, 80, 99, 103 και 104), που παρέμειναν απόρρητες επειδή περιείχαν κρατικά μυστικά. Στη πρόσφατη συνέντευξή του στο συνεργάτη της BirGün, ο M. Yılmaz αποκάλυψε ότι οι σελίδες που λείπουν από την Έκθεση Σουσουρλούκ σχετίζονται με δύο περιπτώσεις, την διενέργεια πραξικοπήματος στο Αζερμπαϊτζάν για την ανατροπή του Haydar Aliyev από πράκτορες της MİT (σελίδες 70-71) και τις δασικές πυρκαγιές στην Ελλάδα από παρακρατικούς Γκρίζους Λύκους ως αντίποινα για την ελληνική αλληλεγγύη στον αγώνα του Κουρδικού λαού. Σήμερα επιβεβαιώνεται ότι η τουρκική μυστική δράση σε ελληνικό έδαφος ήταν περισσότερο εκτεταμένη απ΄όσα αποκάλυψε (για τους δικούς του λόγους) ο πρώην πρωθυπουργός της Τουρκίας.

Σε σημερινό του άρθρο, ο Can Dündar της γνωστής Milliyet αποκαλύπτει ότι η τουρκική MİT είχε απαντήσει στην Έκθεση που είχε υποβάλει ο Savaş, ζητώντας την εξαφάνιση της, αναφέροντας πως «αν και δεν είναι γνωστό από ποιους έχουν γίνει οι επιθέσεις, όπως στη Λαμία, στα δάση της Ελλάδος, οι βομβιστικές επιθέσεις στην Κρήτη και τη Ρόδο, όμως η αναφορά στα θέματα αυτά που είναι “κρατικά μυστικά”, ακόμη και στο επίπεδο αναφορών, θα μπορούσε να προκαλέσει την εκμετάλλευση τους από άλλα κράτη και να δημιουργήσει θέμα αμοιβαιότητας». Ο Τούρκος αρθρογράφος επιβεβαιώνει με αυτό το τρόπο, όπως και παρόμοιο σημερινό άρθρο της Vatan, ότι η Άγκυρα δεν ευθύνεται μόνο για τους εμπρησμούς των ελληνικών δασών τουλάχιστον για τη δεκαετία του ΄90, αλλά και για τη τοποθέτηση εκρηκτικών μηχανισμών σε Κρήτη και Ρόδο και τη διεξαγωγή καταδρομικής επιχείρησης κατά υποτιθέμενου στρατοπέδου εκπαίδευσης μελών του ΡΚΚ στη Λαμία. Oι επιχειρήσεις διεξήχθησαν μάλιστα από δύο ξεχωριστές ομάδες, χωρίς να γνωρίζει η μία τη δράση της άλλης, με τα στελέχη της Διεύθυνσης Ανορθοδόξου Πολέμου (ÖHD) να αναλαμβάνουν τις πυρκαγιές και τους πράκτορες της MİT τις τοποθετήσεις των βομβών σε ελληνικό έδαφος. Η δε δράση τους θα διακόπτονταν σε περίπτωση που δινόταν ευρεία δημοσιότητα στο θέμα ενώ σε περίπτωση σύλληψής τους, το τουρκικό κράτος θα αρνείτο οποιαδήποτε σχέση μαζί τους.

Σημειώνεται ότι ο Abdullah Çatlı, κορυφαίο στέλεχος της μαφίας των Γκρίζων Λύκων που σκοτώθηκε στο ατύχημα του Σουσουρλούκ, ήταν αναμεμειγμένος σε τοποθετήσεις βομβών σε αρμενικούς στόχους στην Ευρώπη, σε εκτελέσεις Αρμενίων και Κούρδων και σε εμπόριο ηρωίνης, που έκανε στην Ευρώπη με τη βοήθεια των τουρκικών διπλωματικών και στρατιωτικών αρχών. Στην κατάθεσή του, στην εξεταστική επιτροπή για το Σουσουρλούκ, ο Oral Çelik, πρωτοπαλίκαρο του Çatlı και συνεργάτης του Mehmet Ali Ağca στην απόπειρα δολοφονίας του Πάπα Ιωάννη Παύλου ΙΙ, μίλησε για πληθώρα «επιχειρήσεων» (εξωδικαστικών εκτελέσεων, απαγωγών, βομβών, εμπρησμών, διακίνησης ναρκωτικών και όπλων κ.ά.) που κατ’ εντολήν των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών διεξήγαγαν στη Γαλλία, στην Ολλανδία, στην Ελβετία, στον Καναδά, στις ΗΠΑ, τη Βηρυτό, τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα. Και είπε: «Είμαι περήφανος που τα ναρκωτικά πηγαίνουν στην Ευρώπη από την Τουρκία, επειδή θα δηλητηριάσουμε την Ευρώπη. Έχω ανοικτούς λογαριασμούς με την Ευρώπη. Αν ήμουν κρατικός υπάλληλος, θα υποστήριζα τη διακίνηση ναρκωτικών… εφόσον δεν δηλητηριάζονται οι δικοί μου άνθρωποι, στη χώρα μου, η δική μου νεολαία…» (Έγκλημα και Εξουσία: Η άκρως απόρρητη τουρκική Έκθεση για την Υπόθεση Σουσουρλούκ, Αθήνα 1998, εκδ. Λιβάνης, σελ. 303).

Η Ελληνική Δικαιοσύνη οφείλει να ανοίξει όλους τους φακέλους υποθέσεων για τις οποίες υπάρχουν ενδείξεις τουρκικής εγκληματικής δράσης. Είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για το Θεόφιλο Γεωργιάδη, τον Τάσο Ισαάκ και το Σολωμό Σολωμού.

strategyreports