Μάθετε για την Αζία Μπίμπι στο YouΤube: http://www.youtube.com/watch?v=pRFTxiaz2tE-
Χριστιανοί του Πακιστάν: μεταξύ σιωπής και φόβου / του Φρανσουά Ντ’ Αλανσόν Μάρτιος 07 2011
Les chrétiens pakistanais, entre le silence et la peur
© La Croix
Τρία από τα παιδιά της Αζία Μπίμπι στη Σεϊχουπούρα, όπου κρατείται η μητέρα τους
Η μπλε σιδερένια πόρτα παραμένει κλειστή στη γωνία του τοίχου. Εδώ βρίσκεται το σπίτι της Αζία Μπίμπι (Asia Bibi) της χριστιανής που έχει καταδικαστεί σε θάνατο για βλασφημία. «Η Αζία έβρισε τον Προφήτη (ευλογημένο το όνομά του), γι’ αυτό είναι φυλακή», μας πληροφορεί σκυθρωπός ο Φακίρ Μοχάμεντ (Fakir Mohammed), που μένει ακριβώς απέναντι. «Όλο το χωριό μαζεύτηκε για να την ακούσει κι εκείνη τα ομολόγησε όλα. Της είπαμε πως αν δεχόταν να γίνει μουσουλμάνα, θα της συγχωρούνταν όλα, αλλά εκείνη αρνήθηκε. Για όσα είπε, της αξίζει να τιμωρηθεί».
Περίεργη ατμόσφαιρα αλήθεια στο Ιτάν Βαλί, ένα χωριό της επαρχίας Πεντζάμπ, χαμένο μέσα στα σιταροχώραφα και τις καλλιέργειες ζαχαροκάλαμου, μια ώρα δρόμο από τη Λαχώρη, όπου κατοικούν 200 οικογένειες. Τα σπίτια είναι φτιαγμένα από πηλό και δε διαθέτουν τρεχούμενο νερό ή ηλεκτρικό.
Αντί να σκύψει το κεφάλι η Αζία Μπίμπι αντιμιλάει
Το χωριό ήταν ήρεμο ως τις 14 Ιουνίου 2009, όταν σε ένα χωράφι ξεσπάει ένας τσακωμός μεταξύ της Αζία Μπίμπι -όπως είναι το παρατσούκλι της Αζία Νορίν (Asia Noreen)- και τριών ακόμα γυναικών. Μαζεύουν «φάλσα», ένα ασιατικό φρούτο. Μια γυναίκα διψά. Η Αζία πάει σπίτι να φέρει νερό. Όταν γυρίζει, οι μουσουλμάνες συνάδερφοί της αρνούνται να πιουν από το ίδιο ποτήρι με εκείνη. Εκτός, της δηλώνουν, αν γίνει μουσουλμάνα: η Αζία θεωρείται «μιαρή».
Αντί να σκύψει το κεφάλι και να μην πει τίποτα, όπως οφείλουν να κάνουν οι μειοψηφικοί Πακιστανοί χριστιανοί-«παρίες», καθώς προέρχονται από μια χαμηλή ινδουιστική κάστα που προσηλυτίστηκε στο χριστιανισμό όταν ανεξαρτητοποιήθηκε το Πακιστάν, η Αζία Μπίμπι αντιμιλάει: «και γιατί να εξισλαμιστώ; Ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες όλων των ανθρώπων. Τι έκανε ο Μωάμεθ;»
Οργισμένες οι τρεις μουσουλμάνες χτυπούν και σπρώχνουν την Αζία, που καταφεύγει στο σπίτι της, Η μια από τις γυναίκες, σύζυγος του γείτονά της Μοχάμεντ Τουφάιλ (Mohammad Tufail), έχει προηγούμενα με τη χριστιανή. Είναι ήδη τσακωμένες για μια ιστορία μιας ταΐστρας που την έσπασε μια κατσίκα. Τούτη τη φορά μπορεί να πάρει την εκδίκησή της: σπεύδει στον ιμάμη του χωριού και καταγγέλλει τη γειτόνισσά της.
Από τις τρεις χριστιανικές οικογένειες του χωριού, οι δύο έφυγαν
Πέντε μέρες αργότερα, η βεντέτα ξεσπάει. Υποκινούμενοι από μουσουλμάνους ιερείς και τα μεγάφωνα του τζαμιού, οι πρεσβύτεροι του Ιτάν Βαλί, συνοδευόμενοι από έναν όχλο χωρικών, κατευθύνονται στην κατοικία της βλάσφημης χριστιανής.
Κατηγορούμενη δημόσια για βλασφημία, η Αζία αρνείται να εξισλαμιστεί. Ορισμένοι θέλουν να τη διαπομπεύσουν, δένοντάς την από το λαιμό πίσω από ένα γαϊδούρι και περιφέροντάς την έτσι σε όλο το χωριό. Η αστυνομία επεμβαίνει. Φυλακίζεται «για την ασφάλειά της» στο κρατητήριο της Σεϊχουπούρα, της επαρχιακής πρωτεύουσας.
Η συνέχεια είναι γνωστή: η Αζία Μπίμπι κατηγορείται για βλασφημία με βάση τη σχετική διάταξη του άρθρου 295c του πακιστανικού ποινικού κώδικα και στις 8 Νοεμβρίου 2010 καταδικάζεται από τον τοπικό δικαστή Ναβίντ Ικμπάλ (Naveed Iqbal) σε θάνατο δι‘ απαγχονισμού .
Θλιβερός απολογισμός: από τις τρεις χριστιανικές οικογένειες του χωριού, οι δύο το εγκαταλείπουν. Υπό το κράτος των διαρκών απειλών, ο Ασίκ Μασίχ (Ashiq Masih), ο σύζυγος της Αζία, αναγκάζεται να ζει κρυμμένος με τα πέντε τους παιδιά. Ο ξάδερφός του πούλησε το σπίτι του κι έφυγε για τη Φαϊσαλαμπάντ. Η αδερφή του Ναντίμα (Nadjma) σκοπεύει να τον ακολουθήσει.
«Αφού είχε κρίνει “άδικο” το νόμο περί βλασφημίας, ο θάνατός του ήταν δικαιολογημένος»
Τρεις μήνες αργότερα, ο βασικός δράστης του δράματος διαβεβαιώνει πως έχει ήσυχη τη συνείδησή της. Λίγες εκατοντάδες μέτρα από το σπίτι της Αζία, δεσπόζει το τζαμί του χωριού, που πρόσφατα ανακαινίστηκε και επεκτάθηκε. Καθισμένα στο πάτωμα, τέσσερα πιτσιρίκια αποστηθίζουν στίχους του Κορανίου.
«Ο σύζυγος της Αζία έφυγε από το χωριό με τη θέλησή του. Κανείς δεν τον ανάγκασε», ισχυρίζεται ο ιμάμης Μοχάμεντ Σαλίμ (Muhammad Salim), 31 ετών, που έφθασε στο χωριό εδώ και πέντε χρόνια, αφού σπούδασε επί οκτώ έτη στο φονταμενταλιστικό ιεροδιδασκαλείο (μαντράς) «Χαΐρ-Ουλ» στο Μουλτάν, στο νότιο Πεντζάμπ. Κάθε μέρα, πλην Παρασκευής, 150 παιδιά ηλικίας 4 ως 15 ετών φοιτούν εδώ, στο κορανικό του σχολείο.
«Οι χριστιανοί οφείλουν να προσαρμοστούν στην πακιστανική νομοθεσία, που απαγορεύει κάθε αρνητικό χαρακτηρισμό κατά του Προφήτη», μας εξηγεί, ατάραχος ο Μοχάμεντ Σαλίμ. Όσο για το Σαλμάν Τασίρ (Salman Taseer), τον κυβερνήτη της επαρχίας που δολοφονήθηκε στις 4 Ιανουαρίου, είχε προσπαθήσει να ανατρέψει τη δικαστική ετυμηγορία και είχε χαρακτηρίσει «άδικο» τον νόμο περί βλασφημίας. Εξυπακούεται πως «ο θάνατός του ήταν δικαιολογημένος».
«Το παράπτωμά της είναι απόλυτα στοιχειοθετημένο»
Χάρη στην υπόθεση αυτή, ο νεαρός «γκαρί» (επικεφαλής της προσευχής) με τη φροντισμένη μαύρη γενειάδα και τα κομψά του ρούχα, απέκτησε μια κάποια φήμη, ένα όνομα. Εξάλλου είναι υπό το δικό του αίτημα που ο SSP (senior superintendent of police, αστυνομικός διευθυντής) συνέταξε την FIR (first investigative report, πρώτη ανακριτική έκθεση, ή αλλιώς την έκθεση των γεγονότων, που απαιτεί η δικαστική διαδικασία). Εκείνος παρότρυνε τους μάρτυρες (το σύνολο σχεδόν του κοινοτικού συμβουλίου) να καταθέσουν κατά της βλάσφημης.
«Οι ξένοι υπερασπίζονται την Αζία και διατείνονται πως είναι αθώα, αλλά οι κατηγορίες εναντίον της είναι απόλυτα στοιχειοθετημένες. Οι μάρτυρες επιβεβαίωσαν πως καταφέρθηκε εναντίον των μουσουλμάνων και του Προφήτη. Η ίδια η Αζία παραδέχτηκε τα γεγονότα και ζήτησε συγγνώμη. Μαθαίνω πως επανέλαβε την ομολογία της ενώπιον του δικαστηρίου της Σεϊχουπούρα, που χρειάστηκε πάνω από ένα χρόνο για να τεκμηριώσει τις κατηγορίες εναντίον της. Τώρα άσκησε έφεση στο ανώτατο δικαστήριο της Λαχώρης (LHC). Όσον με αφορά, είμαι απολύτως βέβαιος πως η ποινή της πρέπει να επικυρωθεί».
Πακιστανή χριστιανή στην αναστάσιμη Θεία Λειτουργία του 2010, στο Ισλαμαμπάντ
«Προκειμένου να αποφευχθούν καταχρήσεις, ο νόμος πρέπει να αλλάξει»
Στη Σεϊχουπούρα η Αζία σαπίζει στο κελί της, πίσω από τους κόκκινους τούβλινους τοίχους της φυλακής με τους εξώστες. Σε αυτή τη βιομηχανική πόλη των 350,000 κατοίκων, βορειοδυτικά της Λαχώρης, τα μέλη της χριστιανικής κοινότητας κρατούν χαμηλό προφίλ. Σχεδόν 1,800 χριστιανικές οικογένειες ζουν σκόρπιες στην πόλη, Η πλειοψηφία εργάζεται σε υποδεέστερες θέσεις εργασίας (οικοδόμοι, εργάτες καθαριότητας ή οικιακοί βοηθοί).
Την Κυριακή, καμιά εκατοστή ήρθαν στη Θεία Λειτουργία που τελεί ο π. Σαμουήλ Ντιλαβάρ (Samson Dilawar) στον ιερό ναό της Αγίας Θηρεσίας, που ανεγέρθηκε το 1905 από Βέλγους καπουτσίνους ιεραπόστολους. Στην αίθουσα του πρεσβυτερίου που είναι ακόμα διακοσμημένη με χριστουγεννιάτικες γιρλάντες, η ατμόσφαιρα μόνο εορταστική δεν είναι. Ο Χαλίντ Ματού (Khalid Mattoo), ο χριστιανός τοπικός υπεύθυνος του «συμβουλίου για τη διαθρησκευτική αρμονία», κραδαίνει ένα αντίγραφο της FIR. Στο κείμενο αναφέρονται οι βλάσφημες εκφράσεις που αποδίδονται στην Αζία Μπίμπι για την υγεία του Μωάμεθ, τις τελευταίες του ημέρες στη Γη και το γάμο «συμφέροντός» του με τη Χαντιτζά (Khadija), την πρώτη του σύζυγο. «Έκανα κι εγώ την έρευνά μου» μας διαβεβαιώνει ο Χαλίντ Ματού. «Αυτή η υπόθεση είναι ένα ακόμα παράδειγμα του πώς οι εξτρεμιστές αξιοποιούν το νόμο περί βλασφημίας ενάντια σε αθώους. Δεν αντιτιθέμεθα στην ουσία του νόμου, αλλά θέλουμε να τροποποιηθεί, ώστε να αποφεύγονται οι καταχρήσεις»
«Λέω στα τέσσερα παιδιά μου να κρατούν το στόμα τους κλειστό στο σχολείο»
Αβάσιμες προσδοκίες, που δεν τολμούν ούτε καν να τις εκφράσουν δημόσια. «Μετά τη δολοφονία του κυβερνήτη της επαρχίας, ζούμε σε καθεστώς τρομοκρατίας. Κανείς μας δεν τολμάει να πει ανοικτά τι σκέφτεται», υπογραμμίζει ο Κασίφ (Kashif), ένας χριστιανός 32 ετών που εργάζεται σε μια τοπική «μη-κυβερνητική οργάνωση» (ΜΚΟ) κι έχει εκλεγεί δημοτικός σύμβουλος. «Οι περισσότερο μουσουλμάνοι, συμπεριλαμβανομένων των αστυνομικών, βρίσκονται υπό την επιρροή των εξτρεμιστών». Όσοι διαφωνούν, προτιμούν τη σιωπή. Όσο για την εκκλησία μας, εκτός από το να προσεύχεται δεν κάνει και τόσα για την Αζία Μπίμπι και την οικογένειά της. Θα έπρεπε να της έχει παράσχει νομική συνδρομή, προστασία και οικονομική στήριξη».
Στη «χώρα των ευσεβών» το να είσαι μειοψηφία είναι μάλλον επικίνδυνο, και στοιχίζει ανασφάλεια, διακρίσεις και βίαιους εξισλαμισμούς. Το Δεκέμβριο, στην πόλη απήχθηκαν δύο νέα κορίτσια ηλικίας 13 και 17 ετών. Αλλού, ένας γαιοκτήμονας προσπαθεί να εκτοπίσει από τη γη του τέσσερις χριστιανικές οικογένειες, που κατοικούν εκεί εδώ και πολλές γενιές, με το πρόσχημα ότι δεν εργάζονται πια στη δούλεψή του.
«Κάθε μέρα» μας λέει η σαραντάχρονη Μάνσα Μάζι (Mansha Masi) που εργάζεται ως καθαρίστρια σε ένα δημόσιο Γυμνάσιο, «λέω στους τέσσερις γιους μου να κρατούν το στόμα τους κλειστό στο σχολείο και να μην μπλέκουν σε καυγάδες. Αλλά τους υποχρεώνω να συνεχίζουν τις σπουδές τους, παρά τις διακρίσεις που κυριαρχούν στην εκπαίδευση».
«Η μισαλλοδοξία γίνεται τρόπος ζωής»
Στις 20 Νοεμβρίου του 2010, ο μουσουλμάνος κυβερνήτης του Πεντζάμπ επισκέφθηκε την Αζία Μπίμπι στο κελί της, προς μεγάλη αγαλλίαση της χριστιανικής κοινότητας. «Ο Σαλμάν Τασίρ μου είχε ζητήσει να τον συνοδέψω στο επισκεπτήριό του», μου εξομολογείται ο 47χρονος Σαμψών Ντιλαβάρ (Samson Dilawar) ο εφημέριος του ιερού ναού της Αγίας Θηρεσίας. Εκ μέρους ολόκληρης της χριστιανικής κοινότητας, του μετέφερα τα αισθήματα ευγνωμοσύνης μας. Ατυχώς, μετά τη δολοφονία του τα πράγματα επιδεινώθηκαν κατά πολύ. Ένοπλοι, πάνω σε δύο αυτοκίνητα, πολυβόλησαν τις προάλλες την εκκλησία μας. Δέχτηκα τηλεφωνικές απειλές κατά της ζωής μου. Το χειρότερο είναι πως μέσα στη φυλακή η σωματική ακεραιότητα της Αζία Μπίμπι δεν είναι εξασφαλισμένη. Μπορεί να της συμβεί το οτιδήποτε, ανά πάσα στιγμή».
Στο γραφείο του επί της οδού «Ουόλτον Ρόουντ» της Λαχώρης, ο Πίτερ Τζέικομπ (Peter Jacob), ο εκτελεστικός διευθυντής της «εθνικής επιτροπής δικαιοσύνης και ειρήνης» της πακιστανικής ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, εκφράζει την ανησυχία του για την αναιμική αντίδραση της κοινωνίας των πολιτών στη δολοφονία του κυβερνήτη. «Η μισαλλοδοξία γίνεται τρόπος ζωής. Δεν μπορούμε να κάνουμε δημόσιες παρεμβάσεις σε θέματα σαν τα δικαιώματα των θρησκευτικών μειονοτήτων του Πακιστάν, ούτε να οργανώνουμε τις εκδηλώσεις μας τόσο άνετα όσο στο παρελθόν».
«Η χώρα χάνει την θρησκευτική της ποικιλομορφία»
Σύμφωνα με τον ίδιο, αυτή η ατμόσφαιρα τρομοκρατίας επηρεάζει τους εθελοντές και τα στελέχη των χριστιανικών οργανώσεων. «Στο Καράτσι, έχουν δολοφονηθεί επτά συνεργάτες μου. Από έλλειψη θάρρους και ηλιθιότητα, στο ζήτημα του νόμου περί βλασφημίας η κυβέρνηση υπέκυψε στην πολιτική δυναμική που προκάλεσαν τα θρησκευτικά κόμματα και οι ακραίοι ισλαμιστές. Το καλύτερο που μπορούμε να ελπίζουμε για την Αζία Μπίμπι είναι να μετατραπεί στο ανώτατο δικαστήριο της Λαχώρης, το πολύ σε ένα χρόνο από σήμερα, η θανατική της ποινή σε ισόβια δεσμά. Δεν προκαταλαμβάνω τι θα αποφασίσει στη συνέχεια το ανώτατο δικαστήριο της χώρας, ούτε αποκλείω να της δοθεί τελικά χάρη από τον πρόεδρο».
Αυτός ο μαχητής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κατηγορεί την κυβέρνηση που εξελέγη το 2008 πως δεν έπραξε τίποτα για να αντιταχθεί στις αιτίες του θρησκευτικού εξτρεμισμού. «Οι πολιτικοί και στρατιωτικοί ηγέτες αγνοούν την ιδεολογική διάσταση ενός τέτοιου αγώνα. Η κυβέρνηση απέτυχε να εξηγήσει στον πληθυσμό την ανάγκη διαχωρισμού μεταξύ θρησκείας και πολιτικής. Δεν αναλήφθηκε καμία πρωτοβουλία για να απαλειφθούν οι θρησκευτικές διακρίσεις από το σύνταγμα, τη νομοθεσία και την κρατική πολιτική. Το αποτέλεσμα είναι πως η χώρα χάνει τη θρησκευτική της ποικιλομορφία. Οι μειονότητες βρίσκονται υπό εξαφάνιση, ανίκανες να προβάλουν την παραμικρή αντίσταση».
Στο κέντρο της Λαχώρης, ο καθεδρικός ναός της Αγίας Καρδιάς παραμένει το προσωρινό λιμάνι των 100,000 ρωμαιοκαθολικών της πρωτεύουσας του Πεντζάμπ. Το Μάρτιο του 2008, δέκα βιτρό του ναού καταστράφηκαν μετά από μια βομβιστική επίθεση αυτοκτονίας σε ένα γειτονικό κτίριο.
«Οι περισσότεροι παραμένουμε εδώ ζώντας υπό τρομερή πίεση»
Ο σ. Λόρενς Σαλντάνα (Lawrence Saldanha) επίσκοπος της περιοχής από τις… 11 Σεπτεμβρίου 2011, δεν κρύβει την αμηχανία του. «Δε γνωρίζω ποια μπορεί να είναι η λύση. Κανείς δε μας ακούει. Το υπουργείο μειονοτήτων καταργήθηκε στη νέα κυβέρνηση. Ο αγώνας κατά του εξτρεμισμού απαιτεί πολύ χρόνο και πολύ παιδεία. Η φτώχεια και η αμάθεια δεν ενθαρρύνουν τους ανθρώπους να σκέφτονται ανεξάρτητα».
Σύμφωνα με τον ίδιο, οι ντόπιοι χριστιανοί αισθάνονται πως δεν υπάρχει εδώ μέλλον για τα παιδιά τους. Οι λίγοι τυχεροί που βρίσκουν έναν τρόπο να διαφύγουν στον Καναδά ή το Ηνωμένο Βασίλειο δεν επιστρέφουν. «Οι περισσότεροι από όσους παραμένουν εδώ, το κάνουν ζώντας υπό φοβερή πίεση. Το 2010 προσηλυτίστηκαν στο Ισλάμ περί τους 400 χριστιανούς. Η μόνη ελευθερία που μας απομένει, είναι της προσευχής».
Κάθε Σάββατο όμως, οι γάμοι συνεχίζονται στο επιβλητικό νεογοτθικό κτίριο, που αναγέρθηκε το 1907 σε σχέδια ενός Φλαμανδού αρχιτέκτονα. Στο τέλος της τελετής, οι νεόνυμφοι ραίνονται με ροζ ροδοπέταλα. Σκιά και φως: η ζωή συνεχίζεται.
Πηγή άρθρου: http://www.ppol.gr/cm/index.php?Datain=6744&cata_id=8&catb_id=9&LID=1
ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΕΙΛΕΤΕ ΜΗΝΥΜΑ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΑΖΙΑ ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ: http://www.callformercy.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα πηγαίνουν στα αζήτητα.