Το μεγάλο χρέος της ελληνικής αγοράς

Η Ελληνική Αγορά μετά από μια πολύμηνη περιπλάνηση στο πουθενά, «καταρρέει», κάτω από το δικό της εσωτερικό χρέος, αφού δεν μπορεί να αντέξει πλέον τα συσσωρευμένα χρέη που της φορτώνουν.

Μάταια το ελληνικό εμπόριο ψάχνει για «σωσίβιο» και «βουλιάζει» κάθε μέρα όλο και περισσότερο στη λάσπη της ύφεσης. Ο ιδιωτικός τομέας παλεύει με το δικό του τερατώδες «εσωτερικό» χρέος.

Η αγορά χρωστά σήμερα 253 δις στις Τράπεζες και καλείται να πληρώσει ετησίως προϋπολογισθέντες φόρους περίπου 53 δις που αυξήθηκαν στα 57,9 δις για το 2011, έχοντας ταυτόχρονα να αντιμετωπίσει ληξιπρόθεσμες οφειλές 41,1 δις. Η μεγάλη αγωνία της αγοράς βρίσκεται όμως στη «φούσκα» των 408 δις του τζίρου των μεταχρονολογημένων επιταγών μεταξύ των επιχειρήσεων και όλα αυτά χωρίς να γνωρίζουμε τις ανοιχτές πιστώσεις, στους εγχώριους προμηθευτές και σε οίκους του εξωτερικού.




Οι υποχρεώσεις επιχειρήσεων και νοικοκυριών είναι υπερδιπλάσιες του ελληνικού χρέους, αφού υπερβαίνουν τα 760 δις ευρώ όταν το δημόσιο χρέος βρίσκεται σήμερα περίπου στα 355 δις ευρώ.

Η καθίζηση των δημόσιων εσόδων κατά 14% τον Ιούνιο και κατά 7% από το ΦΠΑ δείχνει το οικονομικό αδιέξοδο και την αδυναμία της αγοράς.
Σε τι ποντάρει τελικά η ελληνική κυβέρνηση, μετά το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο και την επιλεκτική χρεοκοπία; Σίγουρα, όχι στο δρόμο της ανάπτυξης.
Χορτάσαμε από λόγια, θεωρίες, προφητείες και σενάρια τα οποία απέχουν πολύ από τη δική μας καθημερινή πραγματικότητα.

Αντί, λοιπόν, η κυβέρνηση να εστιάζει στην ανάπτυξη της οικονομίας συνεχίζει να ποντάρει σε εισπρακτικά μέτρα ανύπαρκτης φορολογητέας ύλης, κοροϊδεύοντας την τρόικα ότι υπάρχουν και μπορεί να τα εισπράξει και οι δυο μαζί μας κοροϊδεύουν όλους, κερδίζοντας χρόνο.

• 900.000 οφειλέτες 41,1 δις
• 892.600 οφείλουν κάτω από 150.000€ Σύνολο 4,1 δις
• 716.000 οφείλουν κάτω από 3.000 ευρώ

Τελικά, μόνο 14.700 οφείλουν 37 δις ευρώ εκ των οποίων 6.500 είναι φυσικά πρόσωπα και 8.200 νομικά πρόσωπα εκ των οποίων τα 4.700 είτε διατελούν σε κατάσταση πτώχευσης, είτε έχουν αποβιώσει. Αυτά την ίδια στιγμή που τα 6,5 δις ευρώ που οφείλει το Ελληνικό Δημόσιο στην αγορά θα μπορούσε να τα συμψηφίσει με φόρους, ασφαλιστικές εισφορές και ΦΠΑ.

Το δυσάρεστο στην περίπτωση της αγοράς είναι ότι «οι φόροι και οι θάνατοι θα υπάρχουν πάντα», και τελευταία οι απόπειρες αυτοκτονίας ακολουθούν την αυξητική τάση των φόρων.

Η μαύρη τρύπα των εσόδων από 2,2 έως 3,8 δις το πρώτο εξάμηνο του 2011 και ο εκτροχιασμός του προϋπολογισμού κατά 5,4 δις οδήγησε την κυβέρνηση στην λύση – δήλωση ανικανότητας - «ιδιωτικοποίησης» των φορολογικών ελέγχων, στην πρόσληψη, δηλαδή, «κυνηγών κεφαλών φοροφυγάδων» και ιδιωτικών «σερίφηδων» για την είσπραξη των 37 δις.

Παράλληλα, άλλος ένας γύρος φορολογικών μέτρων έρχεται το Σεπτέμβρη με εισοδηματικά κριτήρια στις εκπτώσεις φόρου στα φυσικά πρόσωπα και με σενάρια για πλήρη κατάργηση φοροαπαλλαγών για τις επιχειρήσεις.

Οι έλεγχοι σε 250.000 ανεξέλεγκτες μεγάλες επιχειρήσεις και επιτηδευματίες που ετοιμάζει η κυβέρνηση θα γίνουν μάλλον με την συνταγή της μυστικής ή «κεκαλυμμένης περαίωσης» για τους μεγάλους φορολογούμενους. Οι σκέψεις ανοίγματος του «ταμείου της περαίωσης» για το 2010 επανήλθαν και πάλι για τις Μμε επιχειρήσεις και για όσους εξαιρέθηκαν από την περσινή ρύθμιση περαίωσης με στόχο να αντληθούν 1 δις ευρώ. Δηλαδή, 1.000 επιχειρήσεις με τζίρο μεγαλύτερο των 20 εκατ. Ευρώ και 5000 «πλούσιοι» ελεύθεροι επαγγελματίες, με ακίνητη περιουσία αντικειμενικής αξίας μεγαλύτερη 400.000 €.

Η ελπίδα σωτηρίας που μπορεί να διαφανεί στο ελληνικό πρόβλημα βρίσκεται μόνον εάν ο ιδιωτικός τομέας την επόμενη πενταετία μπορέσει να δώσει δουλεία σε ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας. Ωστόσο, η δημιουργία θέσεων εργασίας στις ιδιωτικές επιχειρήσεις απαιτεί ανάπτυξη, όπερ και σημαίνει ότι πρέπει να επενδυθούν τουλάχιστον 70-75 δις στην ελληνική αγορά για τα επόμενα 5 χρόνια.

Το «ευρωομόλογο έργων» εάν ενεργοποιηθεί, αντί των ακριβών ευρωδανείων, μπορεί πράγματι να δώσει πραγματική αναπτυξιακή στήριξη στη χώρα μας.

Ο εχθρός της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας δεν είναι η δημιουργία πλούτου αλλά ο παράνομος πλούτος, άλλωστε είναι κοινά τα χαρακτηριστικά στις δέκα χειρότερες οικονομίες του πλανήτη. Η κακοδιαχείριση του δημόσιου πλούτου, η διαφθορά, η εξαθλίωση των πολιτών και όπου οι κυβερνήσεις δεν δουλεύουν, οι οικονομίες δεν αναπτύσσονται και οι κοινωνίες υποφέρουν. Ο Ρόμπιν Χόντες - Επικεφαλής έρευνας της ΔΕΔ μας προειδοποιεί να προσέξουμε τις «φθηνές» αποκρατικοποιήσεις που μπορεί να έχουν μηδενικό όφελος για το δημόσιο ταμείο και απώλεια των τελευταίων εγγυήσεων του χρέους μας.

Η Ελλάδα λόγω της πλούσιας ναυτικής και εμπορικής της κληρονομιάς θα έπρεπε σήμερα να είναι Χονγκ-Κονγκ, Σιγκαπούρη, Ταϊβάν των Βαλκανίων και της Ανατολικής Μεσογείου. Ωστόσο, είναι χρεοκοπημένη οικονομικά και πολιτικά.

Τα αδιέξοδα προβλήματα της ελληνικής αγοράς συνοψίζονται:

• Φοβικό κλίμα στην αγορά σε καταναλωτές και επιχειρηματίες.
• Τράπεζες και ΤΕΜΠΜΕ – αδυναμία ενίσχυσης της ρευστότητας.
• Προγράμματα ΕΣΠΑ – που είναι η επενδυτική πολιτική και σε ποιους απευθύνεται;
• Υπερφορολόγηση σε περίοδο οικονομικής δυσπραγίας.
• Αυξήσεις στους συντελεστές ΦΠΑ.
• Το «φάντασμα» της χρεοκοπίας το οποίο αδυνατούμε να ξορκίσουμε.
• Ήξεις – Αφήξεις της Κυβέρνησης. Δεν μπορεί να πείσει για την ορθότητα και την αποτελεσματικότητα της πολιτικής της. Κατ’ επέκταση η αγορά δυσπιστεί και ανησυχεί.

To «νέο μοντέλο» στήριξης της Μμε επιχείρησης, μας έχει απογοητεύσει πλήρως, αφού τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία, το νέο ΕΤΕΑΝ, οι νέοι οργανισμοί, η νέα ενεργοποίηση, η νέα κατανομή, το νέο χρονοδιάγραμμα εκκίνησης των προγραμμάτων περιορίζονται μόνο σε νέες υποσχέσεις, με νέες επαναλαμβανόμενες ανακοινώσεις, οι οποίες και πάλι, όχι μόνο δεν ανταποκρίνονται, αλλά ούτε καν πλησιάζουν τις πραγματικές και άμεσες ανάγκες της αγορά.

Οι Μικρομεσαίες ελληνικές επιχειρήσεις δεν είναι το πρόβλημα, αλλά η λύση στο πρόβλημα.

(Τοποθέτηση Β.Κορκίδη,προέδρου της ΕΣΕΕ στην Πολιτική Επιτροπή της Νέας Δημοκρατίας)


Το είδαμε εδώ

Αν 14700 συμπολίτες μας οφείλουν στο ελληνικό δημόσιο 37 δις ευρώ,τότε διερωτώμεθα τι κρύβεται πίσω από την υποτιθέμενη μάχη είσπραξης των περιβόητων ανείσπρακτων φόρων.
Θέτουμε λοιπόν τα παρακάτω ερωτήματα:

• Γιατί υπάρχει σκόπιμη διασπορά υποψιών ότι οι ανείσπρακτοι φόροι αφορούν το μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας κι όχι τους "εκλεκτούς" 14700 τον αριθμό μεγαλοκαρχαρίες;
• Μήπως για ένα μέρος του Σταυρού του μαρτυρίου που σηκώνει ο απλός Έλληνας πολίτης σήμερα,ευθύνεται η ασυνέπεια της ελίτ της Ελλάδος προς τις φορολογικές της υποχρεώσεις;
• Μήπως οι συνομωσιολόγοι,που έκαναν λόγο για σχέδιο υποδούλωσης της χώρας με στόχο την οικειοποίηση του πλούτου της,επαληθεύονται;
• Μήπως επίσης προωθείται ένας περιορισμός της ατομικής ελευθερίας από τα διεθνή Σιωνιστικά κέντρα,με δούρειο ίππο την φοροδιαφυγή από τους "απατεώνες" τους Έλληνες(βλέπε κάρτα του πολίτη,φοροκάρτα);

anarhipsihi.blogspot.com

πηγή