Σαδομαζοχιστική η σχέση νέο-Ελλήνων και Κράτους!

Του Καθηγητή ΓΙΩΡΓΟΥ ΠΙΠΕΡΟΠΟΥΛΟΥ

Προ-Ανακριτική Επιτροπή για τα Υποβρύχια και τον κ Τσοχατζόπουλο!

Ξεμπρόστιασε τον Υπουργό Οικονομικών ο πρόεδρος της ΓΕΝΟΠ δείχνοντας φωτογραφίες του κ Παπακωνσταντίνου εισβάλλοντας ΔΥΝΑΜΙΚΑ στα γραφεία του Διευθυντού της ΔΕΗ μαζί με τους Πράσινους Συνδικαλιστές…

Φωτογραφίες που λένε πολλά αλλά και λεκτικές αναφορές για το πώς «βοηθήθηκε» στην ανέλιξή του ο κ Παπανδρέου!!!

Ψηθήκαμε, την τελευταία δεκαετία με σκάνδαλα τύπου Χρηματιστήριο Αθηνών, Ομόλογα, ΖΗΜΕΝΣ, ΓΕΡΜΑΝΟΣ, ΟΤΕ, ΒΑΤΟΠΑΙΔΙ, ΥΠΟΒΡΥΧΙΑ…Και εδώ και ένα χρόνο ΤΡΟΙΚΑ, με ακρίβεια, κλείσιμο επιχειρήσεων, ανεργία!

Ζούμε πλέον σε μια περίοδο πολλών κρίσεων: κρίση οικονομική, δημοσιονομική, αξιοπιστίας και, ΔΥΣΤΥΧΩΣ, κρίση ηθική με εμφανή κατάπτωση αξιών και πολιτικού ευτελισμού.

Από τον Οκτώβρη του 2009 ο κ Γιώργος Παπανδρέου είναι Πρωθυπουργός και από τον Νοέμβρη του ίδιου έτους ο κ Αντώνη Σαμαράς Αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης…Δύο παλιοί συμφοιτητές, συγκάτοικοι στο Πανεπιστήμιο του Amherst της Μασσαχουσέττης διοικούν την Ελλάδα αποδεικνύοντας με τις εθνικές εκλογές του 2009 και τις τοπικές του 2010 ότι το δικομματικό σύστημα ζει και βασιλεύει!

Αδιαμφισβήτητα ο δικομματισμός αποτελεί πλέον «ασθένεια» σε κάθε δημοκρατική κοινωνία Ευρώπης, Δύσης και Ανατολής καθώς η αλαζονεία, οι υπερβολές, η αυξανόμενη κατάχρηση εξουσίας, η αδιαφάνεια και η διογκούμενη διαφθορά μορφοποιούν το παράλληλο ερώτημα: τα πολιτικά κόμματα όπως τα γνωρίζουμε θα συνεχίσουν να υπάρχουν;».

Μια κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρξει και να λειτουργήσει χωρίς πολιτικά κόμματα. Τα πολιτικά Κόμματα υπήρχαν, υπάρχουν και δεν έχω καμία απολύτως αμφιβολία ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν στην Ελλάδα και όπου αλλού λειτουργούν δημοκρατικά, κοινοβουλευτικά πολιτεύματα. Το ύφος του τίτλου μου είναι εσκεμμένο και εδράζεται στην αναγνώριση του γεγονότος ότι το ανθρώπινο γένος ήταν και παραμένει προσηλωμένο στην «αγελαία φύση του» όπως το είδε ο Αριστοτέλης δυόμιση χιλιάδες χρόνια πριν και όπως επιβεβαιώνουμε με τις θεωρητικές μας θέσεις και τις εμπειρικές μας έρευνες όλοι οι εντός και εκτός ακαδημαϊκών τειχών επιστήμονες που θεραπεύουμε τις κοινωνικές-ανθρωπιστικές επιστήμες. Σε οποιαδήποτε χώρα που λειτουργεί με δημοκρατικό πολίτευμα όπου υπάρχουν πολιτικά κόμματα εάν ερωτηθούν οι πολίτες να προσδιορίσουν τις πιθανές πηγές για μια ατέλειωτη σειρά κοινωνικών, οικονομικών ή πολιτιστικών προβλημάτων θα απαντήσουν, στα σίγουρα, ότι για ΟΛΑ φταίνε τα Κόμματα και μαζί τα άτομα που τα διοικούν με ιδιοκτησιακή νοοτροπία, και φταίει κατά κανόνα ο δικομματισμός που επιτρέπει σε ΕΝΑ Κόμμα εξουσίας να κυριαρχήσει αδιαφορώντας για τα επόμενα 4 χρόνια για την κριτική που του ασκεί η μείζων ή η ελάσσων αντιπολίτευση! Σε ελάχιστες περιπτώσεις θα εισπράξει κανείς σε μια προσπάθεια δημοσκόπησης της κοινής γνώμης την απάντηση ότι τελικά ΔΕΝ φταίνε τα Κόμματα και οι ηγεσίες τους αλλά οι ψηφοφόροι οι οποίοι αφού ψηφίσουν, διαπιστώνουν επανάληψη των γνωστών συμπεριφορών αλαζονείας και διαφθοράς που συνεπάγεται η κατάχρηση της απόλυτης εξουσίας, οπότε και γίνονται αυτοβούλως ΚΟΨΟΧΕΡΗΔΕΣ μέχρι τις….επόμενες εκλογές που ψηφίζουν και πάλι όπως στις προηγούμενες!».

Με ρωτούν πολύ συχνά:«ευθύνονται τα κόμματα για αυτό το μπάχαλο της δημοκρατίας στην Ελλάδα;»

Προσωπικά ΔΕΝ θεωρώ τα Κόμματα υπεύθυνα για το μπάχαλο της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, στην Ευρώπη ή στην υφήλιο. Τα Κόμματα δομολειτουργικά υπόκεινται σε ανελέητες ενδοκομματικές «ιδεολογικές» συγκρούσεις, διαμάχες για την κατάληψη της εξουσίας και αιώνια αντιπαλότητα «συμμοριών» οι οποίες και συνθέτουν τις ανώτατες βαθμίδες της δομής τους. Οι πλατιές λαϊκές μάζες «αυτό-ικανοποιούνται» με την βιωματική είσπραξη του συναισθήματος ότι «ανήκουμε» και ότι το δικό μας Κόμμα κυβερνά ή πλησιάζει η στιγμή που θα κυβερνήσει!..

Ως Έλληνα πολίτη και ως ακαδημαϊκό δάσκαλο ποτέ δεν με προβλημάτισε και δεν με βασανίζει η ύπαρξη πολιτικών Κομμάτων όσο με ταλανίζουν οι ανεκδιήγητες σχέσεις Κράτους (το οποίο ελέγχεται απόλυτα από το ΕΝΑ αποκλειστικά κόμμα εξουσίας που δημιουργεί ο δικομματισμός) και πολίτη οι οποίες σε κάθε δημοκρατία είναι προβληματικές ενώ στην δική μας πατρίδα ήταν ανέκαθεν όχι μόνο δυσλειτουργικές, αλλά θα πρέπει να τις δούμε ίσως και σαν εντυπωσιακά… ψυχοπαθολογικές.

Η ψυχοπαθολογική συμπτωματολογία αυτής της σχέσης συνίσταται στην κραυγαλέα αντίφαση της συμπεριφοράς του πολίτη απέναντι στο Κομματικά και ασφυκτικά ελεγχόμενο ελληνικό Κράτος του δικομματικού συστήματος εξουσίας που ακούει στα ακρωνύμια ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, ΝΔ-ΠΑΣΟΚ…

Έτσι, τη στιγμή που οι Έλληνες κάθε νέας γενιάς εθίζονται στο να θεωρούν το Κράτος σαν "καταπιεστικό, φορομπηχτικό, υδροκέφαλο και ψυχρό αφεντικό" ταυτόχρονα κοινωνικοποιούμε τις νεότερες γενιές να προσβλέπουν σε αυτό το δυσλειτουργικό κράτος σαν "τον καλό πατέρα, τον πιο σίγουρο εργοδότη, σαν μία παροιμιακή αγελάδα που περιμένει την κατάληψη της Κρατικής εξουσίας από το δικό μας Κόμμα για να αρμεχτεί από τα...δικά μας παιδιά!"». Αναπτύξαμε οι νέο-Έλληνες την σχιζοτυπική συμπεριφορά, σαδομαζοχιστικών τάσεων, όπου περιμένουμε να ευνοηθούμε από το Κράτος που όχι μόνο αντιμετωπίζουμε με καχυποψία αλλά και με εμφανή συμπτώματα παράνοιας ασχέτως του που ανήκουμε ...κομματικά!».

Την συμπεριφορά μας και την ψυχοκοινωνική αυτή κατάσταση ερμηνεύει η θεωρία "της γνωστικής ασυμφωνίας" ή της "νοηματικής αντινομίας" που εξηγεί ότι οι άνθρωποι μπορούμε να διατηρούμε τόσο διανοητικά όσο και συναισθηματικά αντικρουόμενα στοιχεία και η συμπεριφορά μας να επηρεάζεται από αυτά ταυτόχρονα, ασυμβίβαστα δεδομένα εφόσον αυτά ικανοποιούν κάποιες αντικρουόμενες μεν, αλλά θεμελιακές μας ανάγκες, τόσο πραγματικές όσο και συμβολικές.

Στην πατρίδα μας η θεωρία της "νοηματικής αντινομίας" βοηθά τους ψηφοφόρους των ΔΥΟ Κομμάτων Εξουσίας να προσβλέπουν σε αυτά και να επιβεβαιώνουν την διαιώνισή τους. Καταργήσαμε το γνωστό «ο τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υποφέρει» και μας εκφράζει το «τραβάτε με και ας κλαίω» και τύπου «σφάξε με αγά μου, συγνώμη, Υπουργέ μου, να αγιάσω» αρκεί να βολέψεις εμένα και τα παιδιά μου!...

Το «όνειρο» έγινε εφιάλτης και πληρώνουμε την μονοκρατορία του ενός κόμματος εξουσίας που οδηγεί σε ανεξέλεγκτη αλαζονεία και ΑΥΤΑΡΧΙΚΟΤΗΤΑ με επιτήρηση, μειώσεις επιδομάτων και μισθών και στο βάθος;

Διεθνείς Αναλυτές λένε, σίγουρα «κούρεμα» δηλαδή «αναδιάρθρωση» και ίσως «ελεγχόμενη πτώχευση!!!»