Μνημόνιο και Σχέδιο Ανάν

«Κάποιοι στο παρελθόν προσπαθούσαν να μας πείσουν ότι το αλήστου μνήμης Σχέδιο Ανάν ήταν «μονόδρομος σωτηρίας» για την Κύπρο. Πήραν, τότε, την απάντηση που έπρεπε. Πώς τα έφερε η μοίρα και είναι οι ίδιοι που σπεύδουν σήμερα σε μια «συμμαχία προθύμων» γύρω από την πολιτική του Μνημονίου!»

Θεωρώ από πλευράς πολιτικού συμβολισμού, αλλά και ουσίας, αυτήν την αναφορά, από την ομιλία του Αντώνη Σαμαρά στη Κοινοβουλευτική Ομάδα της Ν.Δ. , ιδιαίτερα βαρυσήμαντη.

Εξηγούμαι:

Το Σχέδιο Ανάν σχεδιάστηκε από εξωγενείς παράγοντες. Το ίδιο και το Μνημόνιο!
Παρουσιάστηκε ως «μονόδρομος σωτηρίας» για τη μαρτυρική Μεγαλόννησο. Το ίδιο μας λένε και για το Μνημόνιο!

Οι υποστηρικτές του Σχεδίου έλεγαν πώς ήταν η τελευταία ευκαιρία. Το ίδιο μας λένε και για το Μνημόνιο!

Οι Κασσάνδρες τότε έσπευσαν να προεξοφλήσουν ότι τυχόν απόρριψή του Σχεδίου, θα απομόνωνε την Κύπρο από τον υπόλοιπο κόσμο και προδίκαζαν την …καταστροφή της! Το ίδιο μας λένε και για το Μνημόνιο!

Το Σχέδιο Ανάν στόχευε στη διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας και τον έλεγχό της από μια διεθνή επιτροπεία. Το ίδιο κάνει και το Μνημόνιο με την τροϊκα.

Το Σχέδιο Ανάν σχεδιάστηκε, χωρίς να λαμβάνει υπόψιν του τα συμφέροντα των ελληνοκυπρίων. Και το Μνημόνιο σχεδιάστηκε χωρίς να υπολογίζει τα συμφέροντα του ελληνικού λαού.

Το Σχέδιο Ανάν το υποστήριξε με φανατισμό ένα συγκεκριμένο σύστημα συμφερόντων. Το ίδιο σύστημα στηρίζει σήμερα και το Μνημόνιο.

Για να πείσουν τον ελληνισμό της Κύπρου να πεί το «ναι», επιχείρησαν να τον τρομοκρατήσουν. Το ίδιο κάνουν και με το Μνημόνιο!

Ευτυχώς, τότε στην Κύπρο υπήρξαν δύο …αστάθμητοι παράγοντες:

Πρώτον, κυβερνούσε ένας πραγματικά μεγάλος ηγέτης, που στάθηκε όρθιος απέναντι στο χρέος του προς την πατρίδα λέγοντας: «παρέλαβα Κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω «Κοινότητα» χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα.»

Δεύτερον, ένα ώριμος λαός αψήφησε τις απειλές και τους εκβιασμούς γιατί πίστευε στις δυνάμεις του και απέρριψε το Σχέδιο Ανάν με εκείνο το συντριπτικό 76%!

Επειδή σιγά- σιγά αρχίζουμε να συνηθίζουμε το φόβο και ο φόβος παραλύει κάθε αντίδραση και η έλλειψη αντίδρασης θα φέρει νέα μέτρα, νομίζω ότι το αίτημα για απαλλαγή απ’ το Μνημόνιο της υποτέλειας πρέπει να αποτελέσει ένα εθνικό στοίχημα.

Και το στοίχημα αυτό πρέπει να επιδιώξουν να το κερδίσουν, όσοι ακόμα πιστεύουν στις δυνάμεις και τις δυνατότητες αυτής της χώρας. Γιατί ένα είναι βέβαιο: μετά το Μνημόνιο θα είμαστε σε χειρότερη θέση.

Κώστας Ροδινός