Ελλάδα: «Top» οικογενειακός προορισμός ψυχαγωγίας τζόγου . Ο ΤΖΟΓΟΣ ΔΙΔΑΣΚΕΤΑΙ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!

Η «γοητευτική παρουσίαση» του τζόγου, όπως εμφανίζεται στα σχολικά βιβλία της δευτέρας γυμνασίου, σε παιδιά δηλαδή 13 και 14 χρονών, θα έπρεπε να απασχολήσει και να προβληματίσει την κυβέρνηση, τώρα που πρόκειται να λύσει τα δεσμά του παράνομου τζόγου και να τον απελευθερώσει, αλλά και να τον εξαπλώσει παντού, στις γειτονιές, δίπλα στα σπίτια μας, δίπλα στα σχολεία, σε κάθε γωνιά.

Τα παιδιά είναι γνωστό, και ιδιαίτερα τα ανήλικα, ότι καθετί προκλητικό και καινούριο προς εξερεύνηση τα τραβά σα μαγνήτη και θέλουν να διαπιστώσουν τι είναι, πώς λειτουργεί, τι προσφέρει. Όταν λοιπόν το θέμα του τζόγου εισάγεται στα σχολικά μαθήματα από τόσο νωρίς είναι λογικό ότι θα τα προκαλέσει να δουν πράγματι πώς παίζοντα τα τυχερά παιχνίδια και τι κέρδη μπορεί να τους προσφέρουν. Έτσι, το χαρτζιλίκι τους αντί να πάει στις σχολικές καντίνες για την καθημερινή τους αναγκαία διατροφή, θα αρχίσει να πηγαίνει σε Ξυστό και φρουτάκια. Όταν μάλιστα τα βαρεθούν αυτά, τότε θα στραφούν και στο ίντερνετ, όπου θα αρχίσουν να παίζουν με τις κάρτες των γονιών τους και η συνέχεια είναι αυτονόητη…

Αυτό το στόχο έχει το κράτος; Να αναθρέψει μελλοντικούς τζογαδόρους προκειμένου να εξασφαλίσει ότι το μεγαλύτερο μέρος των εισοδημάτων ή των διαθέσιμων χρημάτων τους όταν μεγαλώσουν θα πηγαίνει στο τζόγο για να αυξήσει τα κρατικά έσοδα;

Γιατί τα σχολικά βιβλία τους μαθαίνουν ότι τυχερά παιχνίδια παίζουν όλοι. Μικροί και μεγάλοι, πλούσιοι και φτωχοί. Οι φτωχοί για να τους εξασφαλίσουν ένα καλύτερο οικονομικό μέλλον, γιατί πιστεύουν ότι ένα πιθανό μεγάλο κέρδος θα τους αλλάξει τη ζωή και θα τους ανοίξει νέους ορίζοντες και οι πλούσιοι για να ζήσουν την ένταση της αναμονής και της προσδοκίας, ή για να προκαλέσουν τη μοίρα τους, ή ακόμα και να διασκεδάσουν την ανία και τη χωρίς ιδιαίτερο νόημα ζωή τους.

Το νόημα της ζωής όμως κύριοι Υπουργοί δεν είναι στο τζόγο. Ούτε η ψυχαγωγία μας είναι στο τζόγο. Ο τζόγος μόνο καταστροφή μπορεί να φέρει. Α, ναι και κρατικά έσοδα εις βάρος της κοινωνίας και τώρα και των ανήλικων παιδιών, αυτών που προσπαθεί υποτίθεται το κράτος να προστατέψει.

Κι έρχεται και ο κ. Γερουλάνος να μας πει ότι το Λας Βέγκας δεν είναι αυτό που ήταν.

Η βιομηχανία του τζόγου είναι, λέει, πλέον περισσότερο ψυχαγωγία και το Λας Βέγκας βρίσκεται στους πρώτους 10 προορισμούς για παιδιά!!! Δηλαδή οι γονείς πάνε τα παιδιά τους εκεί για να τα ψυχαγωγήσουν στο τζόγο; Αυτό σκοπεύει να κάνει την Ελλάδα; Οικογενειακό προορισμό ψυχαγωγίας τζόγου; Γιατί αν σκοπεύει να το επιτύχει αυτό με την εξαιρετικά καλή προς αυτή την κατεύθυνση προσπάθεια του κ. Παπακωνσταντίνου, τότε δεν είναι ικανός Υπουργός τουρισμού και πολιτισμού. Ιδιαίτερα σε μία χώρα με τόσο θαυμαστό πολιτισμό από την αρχαιότητα που τον μνημονεύουν σε όλα τα σχολεία του πλανήτη και που δημιουργούν την ανάγκη σε εκατομμύρια νέους από όλο τον κόσμο να την επισκεφτούν για να ανακαλύψουν όλα όσα έχει να προσφέρει η Ελλάδα και η ιστορία της. Και αυτά μέχρι σήμερα δεν είχαν καμία σχέση με το τζόγο και την εξαθλίωση που πρόκειται να εισβάλουν στη ζωή μας.

Είναι απαράδεκτο να χτίζουμε το μέλλον της χώρας μας και των παιδιών μας πάνω σε μία μεταλλαγμένη και διαστρεβλωμένη έννοια του τζόγου. Είναι άθλιο τα παιδιά μας στο γυμνάσιο να προβληματίζονται για το κατά πόσο ο τζόγος είναι χρήσιμος και να ωθούνται να το ανακαλύψουν. Είναι τραγικό να ξέρουμε ότι το χαρτζιλίκι τους θα πηγαίνει στα στιγμιαία λαχεία, στα φρουτάκια και σε όλες τις άλλες μορφές τζόγου αντί να πηγαίνει σε βιβλία, φαγητό, κινηματογράφο και πραγματική ψυχαγωγία.

Είναι τρομακτικό μόνο και στην ιδέα ότι τα παιδιά μας αντί να διαβάζουν και να γράφουν τις εργασίες τους στους υπολογιστές, αυτά θα παίζουν σε κάποια σελίδα διαδικτυακού καζίνο και ότι όλους τους κόπους που κάνουμε να τα αναθρέψουμε σωστά και με αρχές, θα τα καταστρέψει το κράτος ποικιλοτρόπως.

Κάτια Μ.