Πόθεν έσχες: Οι πάμπλουτοι πολιτικοί της χρεοκοπημένης Ελλάδας

Καταθέσεις εκατομμυρίων ευρώ αλλά και πλήθος ακινήτων κοσμούν το «πόθεν έσχες» των πολιτικών και τους κάνουν να μοιάζουν περισσότερο με επιχειρηματίες παρά με υπηρέτες του δημόσιου συμφέροντος.

Σε μια Ελλάδα χρεοκοπημένη η εικόνα αυτή δημιουργεί απορίες και σύγχυση στους πολίτες, που παρατηρούν το εισόδημά τους να μειώνεται και να τους κυκλώνει από παντού η αγωνία για το τι θα γίνει στο μέλλον.

Αυτές οι αγωνίες, που είναι κοινές στους πολίτες και στους έντιμους επιχειρηματίες, δεν φαίνεται να αγγίζουν τους πολιτικούς που κατά έναν περίεργο τρόπο έχουν εξαλείψει δραστικά τέτοιες ανησυχίες.

Είναι αξιοπερίεργο πώς πολιτικοί και των δύο μεγάλων κομμάτων, οι οποίοι δεν έχουν ασκήσει κανένα επάγγελμα την τελευταία εικοσαετία, βρίσκονται με τεράστιες περιουσίες. Το ερώτημα πώς αποκτήθηκαν αυτές θα πλανιέται και θα αναζητά απάντηση.

Οι καιροί είναι δύσκολοι και ο πατριωτισμός όλων και δη των προβεβλημένων πρέπει να επανεκτιμηθεί. Στην ίδια χορεία γεγονότων αξίζει να συμπεριλάβουμε και την πρόσφατη μείζονα εκροή καταθέσεων (30 δισ. ευρώ) που έλαβε χώρα από τον Φεβρουάριο του 2010 και μετά.

Αυτή η φυγή κεφαλαίων απέδειξε ξεκάθαρα ότι ο πατριωτισμός στην Ελλάδα δεν είναι ιδιαίτερα έντονος στους εύπορους νεόκοπους κοσμοπολίτες. Μόλις αντιλήφθηκαν ότι μπορεί να χάσουν ό,τι «χωρίς κόπο» συγκέντρωσαν τα προηγούμενα χρόνια, έδιωξαν τα λεφτά στο εξωτερικό.

Αν οι συνθήκες αλλάξουν και η κερδοσκοπία ξαναγίνει ακίνδυνη υπόθεση, μην έχουμε καμία αμφιβολία ότι αυτοί θα επιστρέψουν να ρημάξουν και τα υπόλοιπα.

Η χρεοκοπία της χώρας μας έβαλε όλους απέναντι στον καθρέφτη και, το κυριότερο, τα φίλτρα μέσω των οποίων οι πολίτες αντιλαμβάνονται τα όσα συμβαίνουν έχουν μεταβληθεί. Η κρίση έφερε και φέρνει φτώχεια και ακραία ανασφάλεια. Αυτά τα δύο μεταβάλλουν την εικόνα, τα γιατί αυξάνονται και τα ερωτήματα αναζητούν εναγωνίως απαντήσεις.

Αν οι υπεκφυγές των πολιτικών συνεχίσουν να είναι η μόνη εναλλακτική διέξοδος, είναι αυτονόητο ότι η χώρα δεν θα οδηγηθεί γρήγορα σε έξοδο από την κρίση.

Η έξοδος απαιτεί αυτοκριτική και αναγνώριση των λαθών από όσους τα διέπραξαν. Στην παρούσα συγκυρία υπάρχει ανάγκη να διδαχθούμε από την ιστορία και να αφομοιώσουμε τα διδάγματά της, όχι για να στηθούν ικριώματα, αλλά για να μην ξαναγίνουν ποτέ τα ίδια.

Η Ελλάδα χρειάζεται με το παραπάνω να αλλάξει τις δομές της και να προωθήσει αλλαγές. Χρειάζεται να γίνει μια πραγματικά δυτική χώρα με σύγχρονη διοίκηση, χωρίς διαφθορά, που δεν θα διώχνει τους επενδυτές και όπου η δικαιοσύνη θα απονέμεται χωρίς χρονοτριβές και δεν θα γίνεται συνώνυμο της λησμονιάς.

Δ. Γ. Παπαδοκωστόπουλος
Πηγή: ΙΣΟΤΙΜΙΑ
ellas2