Τρομακτική αύξηση στις «νόμιμες υποκλοπές»!

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ

Ο σούπερ κοριός της ΕΥΠ έχει πάρει «φωτιά». Οι λεγόμενες «νόμιμες συνακροάσεις», δηλαδή οι υποκλοπές τηλεφωνικών συνδιαλέξεων σε πραγματικό χρόνο από τον υπερ-υπολογιστή της Κατεχάκη, αλλά και η άρση του απορρήτου των δεδομένων στις τηλεπικοινωνίες χιλιάδων πολιτών μέσω των στοιχείων κίνησης και θέσης που κρατούν οι εταιρείες σταθερής και κινητής τηλεφωνίας, γίνονται πλέον καθημερινή αστυνομική πρακτική.

Το πιο ανησυχητικό όμως είναι ότι σε πολλές από τις περιπτώσεις των τηλεφωνικών αυτών παρακολουθήσεων δεν τηρούνται, όπως διαπιστώνει η ΑΔΑΕ, οι στοιχειώδεις κανόνες της τυπικής νομιμότητας!

Οπως προκύπτει από στοιχεία της ετήσιας έκθεσης της Αρχής για τη Διασφάλιση του Απορρήτου των Επικοινωνιών (ΑΔΑΕ), μόνο τον τελευταίο χρόνο (2009) υπερτριπλασιάσθηκαν οι νέες εισαγγελικές διατάξεις που επέτρεψαν την άρση του απορρήτου των επικοινωνιών για αγνωστους λόγους «εθνικής ασφάλειας»! Είναι χαρακτηριστικό ότι την πενταετία 2004-2009, οι υποκλοπές και οι άρσεις απορρήτου σε όλο το φάσμα των τηλεπικοινωνιών (όπως στοιχεία ομιλητών, θέση, διάρκεια κλήσης κ.ά.), με πρόσχημα την «εθνική ασφάλεια» εκτινάχθηκαν έξι φορές πάνω, σε σχέση με την κρίσιμη χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων!

Το 2009 αυξήθηκαν επίσης κατά εννέα φορές σε σχέση με το 2004 και οι συνακροάσεις της ΕΥΠ για δίωξη σοβαρών εγκλημάτων! Ομως, ούτε η έξαρση της εγκληματικότητας ούτε φυσικά η καταστολή της δικαιολογούν τη διόγκωση των συνακροάσεων.

Διωκτικές αρχές και υπηρεσίες εθνικής ασφάλειας, εκμεταλλευόμενες τη σύγχρονη τεχνολογία από τη μία αλλά και την έλλειψη σαφούς και αναλυτικού θεσμικού πλαισίου από την άλλη, προχωρούν σε ανεξέλεγκτες τηλεφωνικές παρακολουθήσεις χωρίς να τηρούν πάντοτε τις νόμιμες διαδικασίες.

Παραβιάζουν τους νόμους

Η ΑΔΑΕ καταγγέλει ευθέως, άλλη μια φορά, πως οι εισαγγελικές και οι δικαστικές αρχές παραβιάζουν τους προβλεπόμενους από το νόμο κανόνες άρσης του απορρήτου.

Με επιστολές της προς τον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, η Ανεξάρτητη Αρχή επισημαίνει και στην τελευταία της έκθεση, ότι διαπίστωσε παραλείψεις τόσο στην αποστολή βουλευμάτων και εισαγγελικών διατάξεων σε αυτήν όσο και στην τήρηση της προβλεπόμενης από το νόμο 2225/1994 διαδικασίας άρσης του απορρήτου!

Με άλλα λογια, η ΑΔΑΕ, μελετώντας τα δικαστικά έγγραφα, θεωρεί ότι οι λόγοι που αναφέρονται σε αυτά και ιδίως η έκταση εφαρμογής της άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών, η οποία σε πολλές περιπτώσεις είναι μαζική, δεν πληρούν τις προδιαγραφές του νόμου. Για το λόγο αυτό άλλωστε ζητά μονίμως να θεσμοθετήσει η πολιτεία το δικαίωμα της Αρχής να μπορεί να ασκεί εφέσεις κατά βουλευμάτων και εισαγγελικών διατάξεων που δεν τηρούν τις βασικές προϋποθέσεις του νόμου!

Ολα συνηγορούν πως διολισθαίνουμε επικίνδυνα σ' ένα αστυνομικό κράτος καταστολής και επιτήρησης, στο οποίο οι στοιχειώδεις δικονομικοί κανόνες προστασίας των πολιτών δεν τηρούνται ούτε από τους υποτιθέμενους φορείς τους (αστυνομία, δικαστές). Η πρωτοφανής έξαρση των «νόμιμων υποκλοπών», τόσο από τη Ν.Δ. όσο και από τη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μετά τον Οκτώβριο του 2009, δίνει στην υπόθεση αυτή διαστάσεις πολιτικού σκανδάλου. Η πρόσφατη αποκάλυψη ότι η Αντιτρομοκρατική, επί υπουργίας Μ. Χρυσοχοίδη, έχει ζητήσει και έχει πετύχει (στο πλαίσιο των ερευνών για τον «Επαναστατικό Αγώνα»), να αρθεί μαζικά το απόρρητο των επικοινωνιών χιλιάδων πολιτών, σε διάφορες περιοχές της Αθήνας, δήθεν για λόγους «εθνικής ασφάλειας», επιβεβαιώνει απλώς την έκταση του φαινομένου.

Ολα αυτά, σε συνδυασμό με τις διαπιστώσεις της Αρχής για την Προστασία των Προσωπικών Δεδομένων περί πλημμελών κανόνων ασφαλειας στα αρχεία κλήσεων όλων των εταιρειών κινητής και σταθερής τηλεφωνίας στην Ελλάδα, δημιουργούν πλέον εύλογα ερωτήματα για την αποτελεσματική προστασία των τηλεπικοινωνιακών δεδομένων όλων των πολιτών.

Το γεγονός τέλος, ότι το 2004, παρά τις συνεχείς πιέσεις Αμερικανών, Αγγλών, Ισραηλινών και άλλων, για τα συστήματα ασφαλείας των Αγώνων, καταγράφηκαν τόσο λίγες επίσημες «νόμιμες υποκλοπές», επιβεβαιώνει κατά κάποιον τρόπο και το πραγματικό εύρος του μεγάλου σκανδάλου των υποκλοπών, που μπήκε οριστικά και αμετάκλητα στο αρχείο.