Δύο 11χρονοι με το... ρομπότ τους! ΒΡΑΒΕΙΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΡΟΜΠΟΤΙΚΗΣ ΣΕ ΛΑΡΙΣΑΙΟΥΣ

Οι κανονισμοί ήθελαν να περπατά ακολουθώντας μία μαύρη γραμμή, να περνά εμπόδια, να μαζεύει μία μπάλα του πινγκ-πονγκ και στο τέλος να τη μεταφέρει στο τέρμα...

Του Δημήτρη Βάλλα

«Εγώ, ενημερώθηκα από το διαδίκτυο για έναν διαγωνισμό ρομποτικής και πρότεινα σε ένα συμμαθητή μου να συνεργαστούμε για να συμμετέχουμε σε αυτόν...
Πρώτα όμως έπρεπε να μάθουμε για τα ρομπότ και τη ρομποτική.
Διαβάσαμε λοιπόν και μάθαμε, ψάξαμε και στο Ιντερνετ...

Με την ανάπτυξη και μελέτη των ρομπότ ασχολείται η ρομποτική, επιστήμη που αποτελεί συνδυασμό πολλών κλάδων άλλων επιστημών, κυρίως δε της πληροφορικής, της ηλεκτρονικής και της μηχανολογίας.

Τα ρομπότ μπορούν να χρησιμοποιηθούν ώστε να κάνουν εργασίες οι οποίες είτε είναι δύσκολες ή επικίνδυνες για να γίνουν απευθείας από έναν άνθρωπο. Σε άλλες περιπτώσεις, χρησιμοποιούνται για να εκτελέσουν εργασίες ταχύτερα ή φθηνότερα απ' ό,τι ο άνθρωπος. Έτσι, μπορούν να χρησιμοποιηθούν στα διαστημικά προγράμματα, τις υποβρύχιες έρευνες, την τηλεϊατρική, τον στρατό, την αεροπορία, την πυρηνική επιστήμη, στην αυτόματη παραγωγή μεγάλων ποσοτήτων κάποιου προϊόντος με χαμηλότερο κόστος και αλλού.

Είναι σημαντική η ανάπτυξη ρομπότ που να έχουν τα αναγκαία χαρακτηριστικά, ώστε να είναι φιλικά και ωφέλιμα προς τον άνθρωπο.

Βεβαία, μας επηρέασε πολύ και η ομιλία του δόκτορα Σταμάτιου Κριμιζή για τη διαστημική ρομποτική. Τελικά, αρχίσαμε να φτιάχνουμε ένα ρομπότ με Lego το οποίο είχε και μοτέρ, υπολογιστή και ό,τι χρειάζεται ένα ολοκληρωμένο ρομπότ.
Μετά από ώρες καταφέραμε να το κάνουμε να κλοτσήσει μια μπαλίτσα. Αυτό ήταν πολύ εύκολο, αφού μας πήρε μόνο δυο ώρες αν και ήμασταν πρωτάρηδες.

Αφήσαμε όμως τα πανεύκολα πια για εμάς και στραφήκαμε σε πιο πολύπλοκα σχέδια. Έτσι φτιάξαμε ένα κουταβάκι, δηλαδή σκυλάκι μικρό. Αυτό μπορούσες να του σφυρίξεις και να έρθει σε εσένα. Επίσης, με ένα σύστημα υπερήχων μπορούσε να αποφεύγει και να μην συγκρούεται με εμπόδια, όπως ένα τοίχο.

Θέλαμε όμως να φτιάξουμε κάτι ακόμα πιο εντυπωσιακό.

Έτσι, μπήκαμε στο διαδίκτυο και βρήκαμε ένα σχέδιο για έναν ρομποτικό βραχίονα που είχε τις ικανότητες ενός ανθρώπινου χεριού. Πάντως, για να πούμε την αλήθεια, μας πήρε δυόμισι ώρες για να το φτιάξουμε και μπορούσε να εκτελέσει κινήσεις όπως πάνω, κάτω, δεξιά, αριστερά και φυσικά να κλείνει και να ανοίγει η δαγκάνα του. Επίσης μπορούσε να μεταφέρει πράγματα όπως μια μπάλα, μια μπαταρία ή οτιδήποτε ήταν από 700 γραμμάρια και κάτω, ακόμα και ένα κινητό τηλέφωνο.

Όλα αυτά μας φάνηκαν αρκετά εύκολα, αλλά τελικά κάναμε κάτι πιο δύσκολο.
Ένα ανθρωποειδές ρομπότ που μπορούσε να χαιρετήσει, να κάνει χειραψία δηλαδή».

ΤΟ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΒΡΑΒΕΙΟ

Την ιστορία, που τελικά είχε αίσιο τέλος και ιδιαίτερα τιμητικό για την εκπαιδευτική κοινότητα της πόλης καθώς απέφερε τελικά ένα τέταρτο βραβείο στον πανελλήνιο διαγωνισμό ρομποτικής, μας τη διηγήθηκαν οι πρωταγωνιστές της, δύο μικροί μαθητές της ΣΤ’ Δημοτικού Σχολείου ο Δημήτρης Τσούνης και ο Ευάγγελος Κακάτσιος.

Οι δύο 11χρονοι στο πλαίσιο του διεθνούς διαγωνισμού ρομποτικής που πραγματοποιείται στη Μανίλα παιδεύτηκαν για πολλές ημέρες και τελικά τα κατάφεραν.

Έφτιαξαν ένα ρομπότ 15Χ15 εκατοστά που σύμφωνα με τους κανονισμούς του διαγωνισμού έπρεπε να περπατά ακολουθώντας μία μαύρη γραμμή, να περνά εμπόδια, να μαζεύει μία μπάλα του πινγκ-πονγκ και στο τέλος να τη μεταφέρει στο τέρμα.

Μετέχοντας στο διαγωνισμό που σε πρώτη φάση γινόταν σε πανελλήνιο επίπεδο στο Αθλητικό Κέντρο του Δήμου Αθηναίων στο Ρουφ κέρδισαν την 4η θέση και παραλίγο να εκπροσωπούσαν τη χώρα μας στη Μανίλα.

Με το φακό της «Ε», συναντήσαμε τους δύο φίλους και συμμαθητές στο σπίτι του ενός, του Δημήτρη Τσούνη, στη Λάρισα.

Εκεί για λίγο πάλι το βραβευμένο ρομπότ ξαναστήθηκε στο πάτωμα και άρχισε να κινείται υπακούοντας πιστά στους 11χρονους... κυρίους του.

Ήταν μια ενδιαφέρουσα περιήγηση στο χώρο της ρομποτικής με τα παιδιά να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό...

Όσο για τους μπαμπάδες παραδίπλα αυτοί καμάρωναν και... δικαίως!