Οι Τούρκοι λύνουν το ζωνάρι για καβγά

«Το χάνουμε το Αιγαίο, πατριώτη».

Και όχι μόνο. Οι βόλτες διαρκείας του γνώριμου από τα παλιά τουρκικού ωκεανογραφικού σκάφους «Πίρι Ρέις» δεν αποτελούν απλά μία ακόμη πρόκληση των Τούρκων, μία ακόμη επίδειξη δύναμης της επίδοξης «περιφερειακής δύναμης». Είναι ένα σαφές μήνυμα προς την Αθήνα ότι η Άγκυρα τώρα που αισθάνεται ισχυρή (και η Ελλάδα είναι αδύναμη) θα προσπαθήσει να επιβάλει τον δικό της χάρτη στο Αιγαίο και τη νοτιοανατολική Μεσόγειο. Και σ’ αυτόν τον χάρτη δεν φαίνεται να έχει θέση... το Καστελόριζο!

Η Άγκυρα θέλει πάση θυσία να σβήσει αυτή τη μικρή ενοχλητική... κουκκίδα, που στην πραγματικότητα απεικονίζει ένα από τα πιο όμορφα ελληνικά νησιά. Το Καστελόριζο χαλάει όλη... τη σούπα που εδώ και χρόνια η Άγκυρα μαγειρεύει. Ο καθορισμός Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης που θα «συνορεύει» με την αντίστοιχη αιγυπτιακή ΑΟΖ και ταυτόχρονα θα αποκόπτει την Κύπρο από την Ελλάδα είναι το σχέδιο που η Τουρκία των Ερντογάν - Νταβούτογλου προχωρά με μεθοδικότητα, εκμεταλλευόμενη βέβαια τον διαχρονικό - διακομματικό λήθαργο των Αθηνών, που παρακολουθεί τις εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή μας... από την εξέδρα.

Τουρκικός χάρτης

Την τελευταία διετία οι Τούρκοι παρουσιάζουν έναν χάρτη στον οποίο αποτυπώνονται οι ΑΟΖ των χωρών της γειτονιάς μας. Σ’ αυτό τον χάρτη εμφανίζουν φυσικά την Κύπρο χωρισμένη στα δύο, δίνοντας μία πολύ περιορισμένη ΑΟΖ στη «νότια» Κύπρο και καταργούν το δικαίωμα αυτό για Κρήτη και Δωδεκάνησα και ειδικά στο Καστελόριζο! Μ’ αυτό τον τρόπο ως... διά μαγείας αποκτούν θαλάσσια σύνορα με την Αίγυπτο, με την οποία φιλοδοξούν να οριοθετήσουν τις ΑΟΖ τους!

Το κακό είναι ότι η Αίγυπτος δεν δείχνει να ενοχλείται καθόλου από αυτή την προοπτική. Κι αυτό γιατί προφανώς κανείς δεν την έχει ενοχλήσει από την Αθήνα, που φαίνεται είτε να μην έχει κατανοήσει το μέγεθος του θέματος είτε να μην θέλει να το αγγίξει. Όποια εκδοχή κι αν δεχτούμε, είναι να πέσουμε να πνιγούμε. Το βέβαιο είναι ότι από την εποχή που τη χώρα κυβερνούσε ο «κουρασμένος» Καραμανλής, έχοντας εμπιστευτεί το τιμόνι της ελληνικής διπλωματίας στην Ντόρα Μπακογιάννη, το πράγμα είχε ξεκινήσει να στραβώνει.

Το Καστελόριζο... υπάρχει

Η Ελλάδα είχε αρχίσει συνομιλίες για καθορισμό ΑΟΖ με την Αίγυπτο. Πάνω στις κουβέντες οι διπλωμάτες του Καΐρου μάς είπαν ότι θα ξεκινήσουν να συζητάνε και με τους Τούρκους για την οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών! Μάλιστα ενημερωθήκαμε ότι οι Αιγύπτιοι θα είχαν μαζί μας συνομιλίες στις 20 Ιουνίου του 2009 και δυο ημέρες μετά θα τα... έλεγαν και με τους Τούρκους! Παραμένει αδιευκρίνιστο αν κάποιος από τους δικούς μας είπε έστω ως παρατήρηση στους Αιγύπτιους «τι να συζητήσετε, ρε αδέλφια, με τους Τούρκους, αφού δεν έχετε θαλάσσια σύνορα». Εκτός βέβαια αν... εξαιρέσουμε το Καστελόριζο!

Πάντως διαμαρτυρία από την ελληνική πλευρά δεν έγινε και στη συνάντηση πήγαμε κανονικά, τα είπαμε, αλλά δεν τα συμφωνήσαμε.

Η κυβέρνηση άλλαξε, βεβαίως, αλλά μέχρι στιγμής η ηγεσία του ΥΠΕΞ δεν έχει δείξει τι προθέσεις της για το πώς θα αντιμετωπίσει αυτό το θέμα - βόμβα. Κάποιοι διπλωμάτες υπενθυμίζουν ότι εδώ και αρκετά χρόνια η κυπριακή κυβέρνηση είχε ζητήσει από την Αθήνα να προχωρήσει άμεσα η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου, κάτι που για ανεξήγητους λόγους δεν έγινε, αφήνοντας το γήπεδο ανοιχτό για να «παίζουν τώρα μπάλα οι Τούρκοι». Το ερώτημα είναι αν τώρα η Αθήνα θα «τολμήσει» να προχωρήσει σε μία τέτοια ενέργεια. Η Άγκυρα δείχνει ότι «έχει λυμένο το ζωνάρι της» για καυγά και αυτό είναι κάτι που προβληματίζει ιδιαίτερα τις ηγεσίες των υπουργείων Εξωτερικών και Άμυνας. Δεν είναι καθόλου τυχαία η επιλογή να ανατεθεί η παρακολούθηση του «Πίρι Ρέις» σε σκάφος του Λιμενικού Σώματος κι όχι σε πολεμικό πλοίο του Στόλου. Η αποφυγή οποιασδήποτε αφορμής κλιμάκωσης της έντασης είναι προτεραιότητα για την κυβέρνηση, ειδικά αυτή την περίοδο.

Το «δουλεύουν» χρόνια

Η μεθοδικότητα των Τούρκων σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με την εκμετάλλευση του Αιγαίου είναι πραγματικά αξιοπρόσεκτη. Τον Ιούλιο του 2007 στην ιστοσελίδα του τουρκικού Γενικού Επιτελείου παρουσιάστηκε μία «μελέτη» του καθηγητή του τμήματος Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Άγκυρας Sertac Baseren, με τίτλο: «Οι τελευταίες εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο και τα όρια της υφαλοκρηπίδας και της πιθανής Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στην περιοχή της Τουρκίας». Απόσπασμα αυτής της μελέτης δημοσιοποιείται στο βιβλίο «Η γεωπολιτική στρατηγική και η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας», του Χρήστου Μηνάγια. Ο Τούρκος καθηγητής υποστηρίζει τα εξής απίθανα:

«Για να μην αποκοπεί η επίδραση των νότιων ακτών της Τουρκίας, των οποίων το μήκος είναι πολύ μεγαλύτερο και οι οποίες έχουν μέτωπο προς τις δυτικές ακτές της Κύπρου, θα είναι σύμφωνο με το Δίκαιο να μην αναγνωρισθεί επιρροή στις δυτικές ακτές της Κύπρου, οι οποίες είναι πολύ μικρότερες. Το όριο θα ακολουθήσει το γεωγραφικό μήκος 032ο 16’ 18’’ Ανατολικό, μέχρι τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ακτών της Τουρκίας και της Αιγύπτου και προς τον νότο. Επίσης αυτή η γραμμή για να μην εισέλθει στην ‘‘Ελληνοκυπριακή Διοίκηση της Νότιας Κύπρου’’ θα ακολουθήσει το εξωτερικό όριο των χωρικών υδάτων αυτής... Τα μέτωπα των ακτών της Τουρκίας και της Αιγύπτου βρίσκονται απέναντι το ένα από το άλλο (!!!). Η οριοθέτηση της αποκλειστικής οικονομικής ζώνης μεταξύ της Τουρκίας και της Αιγύπτου και σύμφωνα με τις αρχές δικαίου μπορεί να γίνει στα πλαίσια των σχετικών νόμων»!

Φοβερός ο καθηγητής, αν κι έχουμε συνηθίσει σε τέτοιου είδους «επιστημονικές μελέτες», οι οποίες είναι δεδομένο ότι γράφονται κατόπιν... παραγγελίας. Ωστόσο, η ιστορία έχει δείξει και αποδείξει ότι όσο παράλογα κι αν ακούγονται τα τουρκικά επιχειρήματα στα ελληνικά αυτιά, τόσο... λογικοφανή τα ακούνε τα υπόλοιπα αυτιά σε Ευρώπη και ΗΠΑ.

topontiki