Η υπέρτατη Τιμή και Δόξα ανήκει στους Ηρωικούς Νεκρούς μας των μαχών του ᾿74.
Σε Αυτούς που όντας πάνω στον ανθό της νιότης, όταν απειλήθηκαν από το κύμα της βαρβαρότητας και της βίας, προτίμησαν να προτάξουν τα στήθη Τους και να μην κατασπιλώσουν την τιμή Τους.
Σε Αυτούς που δεν λιποτάχτησαν, δεν δείλιασαν, δεν σήκωσαν λευκό πανί, δεν τράπηκαν σε άτακτη φυγή.
Σε Αυτούς που, αν και γνώριζαν τη χαρά της ζωής, είχαν το μεγαλείο να την αξιολογήσουν στη ζυγαριά του θανάτου με το αίμα Τους.
Ανάλογος σεβασμός με τους Ηρωικούς Νεκρούς μας οφείλεται και στους επιζήσαντες πολεμιστές των μαχών του ᾿74.
Ανέβηκαν και αυτοί στις πιο ψηλές κορφές του Αγώνα μονάχοι, με συντρόφους την απόφαση και το κορμί τους.
Τύχη Αγαθή - για κείνους - δεν παρέδωσε το κορμί τους στην καταστροφή και την ψυχή τους στην Αθανασία.
Στη φωτογραφία (κάτω δεξιά καθήμενος) ο φίλος Ανδρέας Κανίκλης (Αύγουστος του ᾿74), που αγωνίστηκε μαζί με τους άντρες του 226ΤΠ χωρίς βαριές αρματωσιές πολεμικής τέχνης και πείρας, αλλά συναίσθηση ότι η Ελευθερία είναι ευψυχία.
Ας είναι αυτή η αναφορά στο πρόσωπο του φίλου Ανδρέα Κανίκλη, που τιμά ως μέλος τη σελίδα μας, ο οφειλόμενος - από μας τους νεότερους - σεβασμός προς όλους τους επιζήσαντες πολεμιστές των μαχών του ᾿74.
από την σελίδα στο facebook ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Υβριστικά σχόλια θα πηγαίνουν στα αζήτητα.