Και ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας» σταυροφόρος της Ντόρας

Ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας» σταυροφόρος της Ντόρας και η “αριστεροκεντρώα συνομωσία”

Του Ρεπόρτερ

«Η υιοθέτηση του τρόπου αυτού εκλογής, κάτω από το πρόσχημα της απόλυτης δημοκρατίας, καταλήγει στην ανεξέλεγκτη επιβολή του ενός και κυρίως υπονομεύει κάθε προσπάθεια δημοκρατικής οργάνωσης των κομμάτων», γράφει το Σάββατο 31/10/2009 η γνωστή δημοσιογραφική ομάδα «Ιός της Ελευθεροτυπίας» σχετικά με την διαδικασία εκλογής στη Νέα Δημοκρατία από τη βάση του κόμματος.

Μάλιστα για να αποδομήσει το όλο εγχείρημα, που τείνει να θεσμοθετηθεί από τα ηγετικά κλιμάκια των κομμάτων εξουσίας, χρησιμοποιεί και ένα πολύ μικρό απόσπασμα από το έργο του Αδόλφου Χίτλερ «Ο αγών μου» σύμφωνα με τον οποίο «να εκλέγεται μόνο ο αρχηγός του κόμματος από το σύνολο των μελών» έτσι ώστε «όλες οι εντολές να είναι δικές του και να μην εξαρτάται από κανέναν».

Για την ιστορία, να θυμίσουμε ότι η κα Μπακογιάννη υπήρξε εξ αρχής αντίθετη (ασχέτως αν τελικά συμβιβάστηκε) με τη διαδικασία εκλογής προέδρου της Νέας Δημοκρατίας από την κομματική βάση, όπως περίπου συνέβη το 2007 στο ΠΑΣΟΚ, όταν αντετίθετο ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος τελικά ηττήθηκε από τον σημερινό πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου . Η κα Μπακογιάννη προφανώς θεωρούσε ότι μπορούσε να ελέγξει το μεγαλύτερο μέρος του σώματος των συνέδρων, αν η εκλογή προέδρου της ΝΔ κρινόταν από συνεδριακές διαδικασίες. Εξ’ άλλου είναι γνωστή η διαδικασία της καταμέτρησης «των κουκιών» στις συνεδριακές διαδικασίες των κομμάτων, αλλά αυτή η μικρή λεπτομέρεια διαφεύγει από τον «Ιό της Ελευθεροτυπίας», ο οποίος μάλλον δεν θεωρεί ότι με αυτόν τον τρόπο υπονομεύονται οι δημοκρατικές διαδικασίες και γράφει σήμερα σε ένα πρωτοφανές άρθρο πολιτικής σκοπιμότητας με τίτλο «Η δημοκρατία του ενός»:

«Αλλά αυτός ο τρόπος εκλογής αρχηγού, ο οποίος τείνει να θεσμοποιηθεί στα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχει καμιά σχέση με το αίτημα της εσωκομματικής δημοκρατίας. Η εκλογή από το “λαό της παράταξης” μπορεί να ηχεί ωραία στ’ αυτιά, αλλά δεν έχει καμιά σχέση με τον κοινοβουλευτισμό, την αντιπροσωπευτική ή την άμεση δημοκρατία, και τη δημοκρατική συγκρότηση των κομμάτων που προβλέπεται ακόμα και από το σύνταγμα. Η νομιμοποίηση του αρχηγού από ένα σώμα εκλογέων το οποίο συνέρχεται μόνο στιγμιαία, τη μέρα της εκλογής, και στη συνέχεια εξαφανίζεται, μπορεί να του δίνει πολιτική ισχύ, μπορεί να ικανοποιεί τις ανάγκες της τηλεοπτικής του καθιέρωσης, αλλά ισοδυναμεί με αυτοδιάλυση του κόμματος, εφόσον ο αρχηγός αυτονομείται απ’ αυτό, με αποτέλεσμα όλες οι κομματικές εξουσίες να πηγάζουν πλέον από αυτόν και όχι από την κομματική βάση».

Αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που η συγκεκριμένη δημοσιογραφική – ερευνητική ομάδα παίρνει θέση για το ζήτημα της εκλογής προέδρου στη Νέα Δημοκρατία δείχνοντας όψιμο ενδιαφέρον.

«Οδηγός για εκλέκτορες» της ΝΔ από τον …«Ιό»

Στον «μικρό οδηγό για Νεοδημοκράτες εκλέκτορες» που συνέταξε και δημοσίευσε στις 18/10/2009 με τίτλο «Η αθέατη όψη των δελφίνων» η γνωστή δημοσιογραφική ομάδα επιχείρησε την αποδόμηση των συνυποψήφιων της κας Μπακογιάννη με χαρακτηρισμούς όπως «Ο φιλότουρκος Σαμαράς», ο «τεταρτοαυγουστιανός Αβραμόπουλος» και με ειρωνική διάθεση για τον Παναγιώτη Ψωμιάδη, «ο διανοούμενος Πανίκας». Για την κα Μπακογιάννη επιφύλαξε όμως τον αβανταδόρικο χαρακτηρισμό «Η …Καραμανλικιά Ντόρα» (!!!), σε μια περίοδο που γίνεται μεγάλη συζήτηση σχετικά με το που θα κατευθυνθεί το πλειοψηφικό «Καραμανλικό ρεύμα»…

Ο Ιός της Ελευθεροτυπίας, εξάλλου, ως δήθεν θεματοφύλακας της «ιστορίας της Αριστεράς στην Ελλάδα», ως προστάτης των μειονοτήτων και πολέμιος της συντήρησης των αναχρονιστικών δομών του κράτους, υπερασπίζεται την κα Μπακογιάννη όταν και όποτε χρειαστεί, αν και έχουν συγκρουστεί κατά το παρελθόν κυρίως για την υπόθεση των υποκλοπών και την κα Τάουνσεντ, για την υπόθεση της τρομοκρατίας και για τις δραστηριότητες του συζύγου της κα Μπακογιάννη Ισίδωρου Κούβελου στο Νομό Μαγνησίας.

Ο κ. Κούβελος κατέθεσε αγωγή στον Ιό της Ελευθεροτυπίας για εκείνα τα δημοσιεύματα, αλλά όταν χρειάστηκε στο πλαίσιο της σύγκρουσης Βγενόπουλου – Μπακογιάννη, η δημοσιογραφική ομάδα φρόντισε να υποστηρίξει διακριτικά την βουλευτή της ΝΔ και πρώην υπουργό Εξωτερικών βάζοντας εαυτόν μπροστά και δημοσιεύοντας το εξής σχόλιο «Διαμαρτυρήθηκε ο Ανδρέας Βγενόπουλος διότι η αγωγή του εναντίον της Ντόρας Μπακογιάννη ενώ κατατέθηκε πριν την αγωγή της Ντ. Μπακογιάννη πήρε ημερομηνία εκδίκασης 13 μήνες αργότερα. Τι να πει η στήλη που η αγωγή του κ. Κούβελου εναντίον των συντακτών του “Ιού” για την υπόθεση των Νηων Μαγνησίας προσδιορίστηκε σε χρόνο μηδέν, 6 μόλις μήνες μετά την κατάθεσή της; Τουλάχιστον παρηγοριόμαστε με το γεγονός ότι ο σύζυγος της υπουργού Εξωτερικών μας ζητάει μόνο 1,5 εκατ. ευρώ, τα μισά δηλαδή απ’ όσα ζητά η κυρία Μπακογιάννη από τον μεγαλοεπενδυτή».

Αλλά και όταν η κα Μπακογιάνη δεχόταν κριτική για το γεγονός ότι ως πολιτική προϊσταμένη του υπουργείου Εξωτερικών είχε εξαγγείλει μέτρα για τους μουσουλμάνους της Θράκης, δηλαδή για Έλληνες πολίτες στη Θράκη κατά την επίσκεψή της εκεί, ο «Ιός» είχε έτοιμη την απάντηση, την οποία ούτε η πρώην υπουργός Εξωτερικών είχε προετοιμάσει, ότι δηλαδή «η περιοχή της Δυτικής Θράκης και η μειονότητα συνεχίζουν να τελούν υπό την άτυπη αλλά σιδηρά διοίκηση του “Γραφείου πολιτικών υποθέσεων”, που υπάγεται στον (εκάστοτε) υπουργό Εξωτερικών».

Μάλιστα ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας» είχε προχωρήσει και σε συμψηφισμούς αφού είχαμε πληροφορηθεί από την στήλη της δημοσιογραφικής παρέας ότι «Η κυρία Μπακογιάννη πήγε στη Θράκη ως καθ’ ύλην αρμόδια, όσο κι αν δεν θέλει να το παραδεχτεί η ίδια και η κυβέρνηση. Αλλά και οι εκπρόσωποι του ΠΑΣΟΚ ας μην ρίχνουν με ευκολία το λίθο του αναθέματος εναντίον της, διότι είναι οι ίδιοι που δεν άλλαξαν αυτό το καθεστώς».

Να υποθέσουμε ότι οι προσβάσεις της υποψήφιας για την αρχηγεία της ΝΔ κας Ντόρας Μπακογιάννη στα ΜΜΕ φθάνουν μέχρι την στρατευμένη δημοσιογραφία και μέχρι τους εκπροσώπους του «Δούρειου Τύπου», ή να υποθέσουμε ότι η αλληλεγγύη κρίνεται αναγκαία εξαιτίας της συναντίληψης περί εξωτερικής πολιτικής; Άλλωστε ποιος θα χρεώσει δόλο σε μια αριστερή δημοσιογραφική ομάδα, που βρίσκεται μόνιμα απέναντι στη Δεξιά, στην άκρα δεξιά και στα παρακλάδια της;

πηγή