Οι ισόβιοι!!! ή Τα κόκκινα γιλέκα

«Α, ρε Λαυρέντη, εγώ που μόνο τόξερα τί κάθαρμα ήσουν,
Τί κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα»

Ο Μανόλης Αναγνωστάκης είχε γνωρίσει, μέσα στην Αριστερά, πολύ καλά τους κάλπικους παράδες. Δεν θα φανταζόταν, ίσως, τότε που έγραφε του στίχους, τη σημερινή καταιγίδα των κάλπικων παράδων με τα κόκκινα γιλέκα…

Δεν θα μπορούσε να διανοηθεί ο ποιητής την ολική μετάλλαξη της Αριστεράς που πίστεψε και υπηρέτησε.

Δεν θα μπορούσε να υποψιαστεί καν, ότι αυτοί οι πρώην αριστεροί σύντροφοι, θα αποτελέσουν τα «ηθικά αποδεκτά ρούχα» της καθεστωτικής προπαγάνδας και πλανητικής τρομοκρατίας.

Και όμως, σήμερα, ζούμε ένα από τα πιο θλιβερά δράματα της ιστορίας και ένα από τα πιο αποκρουστικά συμπτώματα της ανθρώπινης ψυχολογίας:

«Αριστεροί» διανοούμενοι και ποικίλοι «εξεγερμένοι» κατά της χούντας να έχουν εξαργυρώσει την ιστορία τους στο χρηματιστήριο των καπιταλιστικών αξιών, να έχουν προσκυνήσει την εξουσία και μάλιστα την πιο ακραιφνή νεοφιλελεύθερη αιχμή της, και ταυτόχρονα να εμφανίζονται με ισόβιο πιστοποιητικό αριστερών φρονημάτων για κάποια παρελθούσα δράση.

Το παίζουν αντικαθεστωτικοί και αριστεροί και είναι χωμένοι μέχρι το λαιμό στο σύστημα και τις απολαβές του, στα καθεστωτικά πόστα και τις χρυσοφόρες επιδοτήσεις…

Και αυτό το διέκρινε και το στηλίτευσε ο Μανόλης Αναγνωστάκης:

«…γράφουν, συζητούν, αγορεύουν σε συνέδρια και σεμινάρια για τη βαρβαρότητα των πόλεων, τη μαζοποίηση, την αλλοτρίωση, το αδιέξοδο του σύγχρονου τεχνολογικού πολιτισμού από προοδευτική πάντα σκοπιά, αριστερή και συνήθως άκρως ριζοσπαστική – πόσο βολεμένοι οι ίδιοι σε θέσεις με γερούς μισθούς και επιμίσθια, με παροχές και ταξίδια, πόσο δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται και, υποτίθεται, αγωνίζονται για την ανατροπή του, πόσο βέβαιοι τελικά πως τίποτα ευτυχώς δεν κινδυνεύει νʼ αλλάξει, τουλάχιστον στα αμέσως προσεχές μέλλον».

Φαίνεται ο ποιητής είχε υπόψη του και το Δημήτρη Παπαχρήστο!!!

Είναι μικρή η χώρα μας και γνωρίζουμε την ιστορική διαδρομή του καθενός…

Ο Παπαχρήστος είναι ένας ισοβίτης της αντιδικτατορικής δράσης. Έχει εξαργυρώσει γενναία αυτή τη δράση του. «Χωμένος», σταθερά και «ατσαλάκωτα» μέσα σε ποικίλους κρατικούς και κυβερνητικούς μηχανισμούς: Από υπουργεία Νέας Γενιάς, τράπεζες, μέχρι τα καθεστωτικά μέσα της δημοσιογραφίας…
Όλα τα «κόκκινα γιλέκα» της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, όλοι αυτοί οι «τζέντλεμαν» των «εξεγερμένων» φωνακλάδων υιοθετήθηκαν, με το αζημίωτο, από το σύστημα που δήθεν πολεμάνε και πολλοί αγιοποιήθηκαν…

Συνεχίζουν και σήμερα να το παίζουν θιασώτες των «εξεγέρσεων» «πόσο βολεμένοι οι ίδιοι σε θέσεις με γερούς μισθούς και επιμίσθια, με παροχές και ταξίδια, πόσο δεμένοι οι ίδιοι με το σύστημα που καταριούνται…»

Τους αφιερώνω την «Ποιητική» του Μανόλη Αναγνωστάκη:

-Προδίδετε πάλι την Ποίηση, θα μου πεις,
Την ιερότερη εκδήλωση του Ανθρώπου
Τη χρησιμοποιείτε πάλι ως μέσον, υποζύγιον
Των σκοτεινών επιδιώξεών σας
Εν πλήρει γνώσει της ζημιάς που προκαλείτε
Με το παράδειγμά σας στους νεωτέρους.

-Το τι δεν πρόδωσες εσὺ να μου πεις
Εσὺ κι οι όμοιοί σου, χρόνια και χρόνια,
Ένα προς ένα τα υπάρχοντά σας ξεπουλώντας
Στις διεθνείς αγορὲς και τα λαϊκὰ παζάρια
Και μείνατε χωρὶς μάτια για να βλέπετε, χωρὶς αφτιὰ
Ν᾿ ἀκούτε, με σφραγισμένα στόματα και δὲ μιλάτε.
Για ποια ανθρώπινα ιερά μας εγκαλείτε;
Ξέρω: κηρύγματα και ρητορείες πάλι, θα πεις.
Ε ναι λοιπόν! Κηρύγματα και ρητορείες.
Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις
Να μην τις παίρνει ο άνεμος.

Πηγή:Ρεσάλτο