Η ΣΥΝΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΗΔΙΑ

Δεν ξέρω εάν το προσέξατε αλλά κάθε φορά, που αισθάνομαι την ανάγκη να πω δυο λόγια σχετικά με την πολιτικοκοινωνική επικαιρότητα στην χώρα μας ή θα γίνονται τα νεύρα μου...τσατάλια ή θα με πλημμυρίζει μια βαθιά θλίψη για την υπάρχουσα κατάντια, που βιώνουμε. Σε όλα τα επίπεδα. Εμείς...Τα παιδιά του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη, που έλεγε και η Καιτούλα η Γαρμπή αρκετά χρόνια πριν, όταν εκπροσωπούσε την Ελλάδα στην Eurovision. Μα δεν μπορεί όμως ρε παιδί μου να γίνονται μόνο δυσάρεστα πράγματα σ’ αυτόν το τόπο. Κι όμως...Όταν το επίσημο κράτος είναι κατ’ ουσίαν εχθρός την πατρίδος αφού η ηγεσία του τόπου είναι πρακτικώς αδιάφορη...Αδιάφορη για τα εθνικά μας θέματα, αδιάφορη για την φτώχεια και την δυστυχία, που μαστίζει τον νεοέλληνα, αδιάφορη για την εκπαίδευση και το μέλλον των παιδιών μας, αδιάφορη για την εγκληματικότητα και το κοινωνικό τέλμα που βιώνουμε, αδιάφορη για την γενετική και φυλετική αλλοίωση του πληθυσμού, που βυσοδομείται εξ’ αιτίας της αθρόας εισβολής των λαθρομεταναστών και της ολοένα και αυξανόμενης υπογεννητικότητας, αδιάφορη που είναι...Έλληνες!(;) Μάλιστα. Οι ηγέτες μας (;) είναι αδιάφοροι, που είναι Έλληνες!! Όλα τα υπόλοιπα εκπορεύονται απ’ αυτό...

Αν παρατηρήσατε δεν έγραψα η πολιτική ηγεσία αλλά η ηγεσία της Ελλάδας γενικώς! Και ο λόγος, που δεν το εξειδίκευσα είναι, ότι το πρόβλημα της χώρας μας δεν είναι μόνο οι πολιτικοί, οι οποίοι αποτελούν άλλωστε και έκφανση της κοινωνίας μας αλλά όλοι όσοι ευρίσκονται σε θέσεις κλειδιά και ασκούν οποιασδήποτε μορφής εξουσία. Όλοι τους φαίνεται να σφυρίζουν αδιάφορα...έτη και έτη! Ακόμη και η ηγεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος μοιάζει αυτήν την περίοδο να...κοιμάται τον ύπνο του δικαίου αποδεικνύοντας με θλίψη το πόσο φτωχοί γίναμε όλοι, το πόσο μεγάλη απώλεια ήταν όχι μόνο για την Εκκλησία μας αλλά για την ίδια την χώρα μας ο θάνατος του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος Χριστοδούλου. Σαφώς και δεν έχω ουδεμία πρόθεση να θίξω την επίσημη Εκκλησιαστική μας Ιεραρχία αλλά η διαφορά είναι τόσο εμφανής, που κάνει ως και τους...τυφλούς να βρουν το φως τους!

Να δώσω ένα απλό παράδειγμα: Από τί προσεύχονται οι ιερείς κατά την Θεία Λειτουργία και κατά τις ιερές ακολουθίες για να μας φυλάει ο Μεγαλοδύναμος; Λοιμού, σεισμού, καταποντισμού και...επιδρομής αλλοφύλων! Έτσι δεν είναι; Ερωτώ λοιπόν: Τί λαμβάνει χώρα εδώ και καιρό στην πατρίδα μας; Tί ζούμε όλοι με το φαινόμενο της λαθρομετανάστευσης; Είναι ή δεν είναι η παρούσα εισβολή, που συντελείται στην Ελλάδα επιδρομή αλλοφύλων του τρίτου κόσμου; Γιατί δεν ακούγεται αυτό από τα επίσημα χείλη ενός Εκκλησιαστικού ηγέτη; Ποιός έχει φιμώσει την Εκκλησία από το να εκφράζει ελεύθερα την γνώμη της και να μην αντιδρά, όταν εκείνη κρίνει σκόπιμο ότι κινδυνεύει το ποίμνιό της; Αυτό δεν αποτελεί άλλωστε ιερό καθήκον της, το να προστατεύει τους πιστούς; Και να μην ξανακούσω τις ανοησίες της θολοκουλτόυρας, του στυλ «η Εκκλησία δεν κάνει πολιτική» διότι αφενός Εκκλησία είμαστε όλοι μας, ως σύνολο πιστών και αφετέρου εάν παραστεί ανάγκη και διακυβεύεται η τύχη του έθνους μας, η Εκκλησία κάνει και πολιτική και παίρνει και όπλο, άμα λάχει. Θυμίζω το 21. Αλλά είναι βεβαίως ηλίου φαεινότερο, ότι όσοι υιοθετούν τέτοιες απόψεις έχουν σβήσει προ πολλού την φλόγα του πατριωτισμού από μέσα τους. Πράγμα, που για μένα τουλάχιστον σημαίνει, πως έχουν υπεισέλθει στο επίπεδο του ζώου...

Και από τους...βαρβάρους (αλλοδαπούς και ημεδαπούς) ας επιστρέψουμε στην βαρβαρότητα του φλέγοντος (στην κυριολεξία) θέματος των ημερών. Κάηκε λοιπόν για άλλη μια φορά η Αττική. Οι φλόγες κόντεψαν να φτάσουν στα Βόρεια Προάστια. "Μα καλά, να μην βρεθεί ένας να παραιτηθεί βρε παιδί μου, έτσι για το...θεαθήναι", άκουγα που έλεγαν διάφοροι στα κανάλια. Απαντώ: "Μα από τί να παραιτηθούν κύριοι; Παραιτημένοι είναι όλοι τους, δεν το’ χετε καταλάβει"; Εδώ και χρόνια...Όλοι από όλα!

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ