Που να το φανταζόταν ο Ικτίνος και ο Καλλικράτης όταν έχτιζαν τον Παρθενώνα ότι δυόμισυ χιλιάδες χρόνια μετά το απαράμιλλο δημιούργημά του θα γινόταν τσιφλίκι των κηφήνων του δημοσίου;Οι συμβασιούχοι του ΥΠΠΟ έχουν αποκλείσει (!!!) την Ακρόπολη διαμαρτυρόμενοι για αιτήματά τους.
Μόνο στη χώρα του Κακαουνακιστάν ένα μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, ένα θαύμα που ανήκει σε ολόκληρη την Ανθρωπότητα θα μπορούσε να γίνει πιόνι στα χέρια των “συνδικαλιστών”.
Το αν έχουν δίκιο ή όχι, είναι άλλο θέμα. Και το δικαίωμα στην διαμαρτυρία είναι αναφαίρετο.
Ο τρόπος όμως της διαμαρτυρίας είναι που δείχνει το ποιόν του διαμαρτυρόμενου.
Είναι δυνατόν να πάρει κάποιος στα σοβαρά αυτούς που επειδή πήραν μια θεσούλα στο Δημόσιο θεωρούν την Ακρόπολη την παιδική χαρά τους;
Ο αποκλεισμός της Ακρόπολης είναι ζωντανό παράδειγμα όχι μόνο της απόλυτης σαπίλας των εγκεφάλων κάποιων εργατοπατεράδων, αλλά γενικότερα του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας.
Πηγή:amantomatimou
ΚΛΕΊΣΙΜΟ ΑΚΡΌΠΟΛΗΣ ΑΠΌ ΥΠΑΛΛΉΛΟΥΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Ακρόπολη αποκλείστηκε για δεύτερη φορά
από υπαλλήλους που ζητούν λεφτά απ’ το Σαμαρά.
Και η τι-βι όλη φρύαξε. Σκούζουν οι εφημερίδες.
Σύλλογοι εξανίστανται. Βοούν μανδάμ και δίδες.
«Να κλείσουν την Ακρόπολη!...Την τόσο μας αρχαία!...
Πολιτισμού οι τύποι αυτοί δεν έχουνε ιδέα;!…»
Μαντάμες και υπουργάκοι μου και Τύπε κίτρινέ μου
ό,τ’ είπατε και γράψατε πηγαίνει κατ’ ανέμου.
Εικοσιτρείς ακρόπολες κι εξήντα παρθενώνες,
όσους κι αν πριν εχτίστηκαν δακρύβρεχτους αιώνες,
ας πάνε όλες στο χαμό μ’ αυτό αν είναι να ‘βρει
ένα ο φτωχός ξεγέλασμα στην πείνα του τη μαύρη.
Όλα τα παλιομάρμαρα του κόσμου να χαθούνε
παρά οι φτωχοί μας το ψωμί ψωμάκι να το πούνε.
Άνθρωποι που παθιάζονται για πέτρινα μνημεία
και που για φτώχεια μέριμνα δε δείχνουνε καμία,
ψευτόκλαμα ειν’ το κλάμα τους κι αγύρτικη η οργή τους-
περσότερο τους γνοιάζει αυτούς μια πέννα απ’ το πουγκί τους.
Λένε οι αχρείοι: «τον Τουρισμό αυτό πολύ θα βλάψει
ξένος αφού στον τόπο μας να έρχεται θα πάψει!
…πέσαμε δέκα στα εκατό ήδη στον Τουρισμό!
Με την Ακρόπολη κλειστή τραβάμε στο χαμό!..»
Μα ή μ’ εκατό τοις εκατό ή με σαράντα μείον
του έρμου φτωχού δε θ’ αυξηθεί καθόλου το ταμείο’.
Συντρίμμια όλα τα μάρμαρα του τόπου αυτού να γίνουν
αν είναι μόνον ίδρωτα κι αίμα λαών να πίνουν.
Και παρανάλωμα φωτιάς να γίνουν τα Μουσεία
αν πείνα στη φτωχολογιά φέρνουν κι απελπισία.
Του κόσμου κάθε άψυχο λιθάρι ας χαθεί
αν είναι μόνο μια ζωή ανθρώπου να σωθεί.
Γιώργης Χολιαστός