ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ: ΔΕΙΤΕ ΠΩΣ ΦΑΡΜΑΚΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΛΕΒΟΥΝ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ ΟΛΟΥΣ ΕΜΕΙΣ ΤΑ ΧΑΪΒΑΝΙΑ !!

Ένα πολύ καλό μπλογκ από την Ξάνθη το Αλήθεια με Φως γράφει:

Πενία, τέχνας κατεργάζεται και η περίπτωση με το "ετικετάκι" είναι πραγματικά μια μορφή τέχνης...

Η σημασία της εκπαίδευσης

Οι κάτοικοι του Βόλου, στα πλαίσια της τοπικής αντιπαλότητας με τους Λαρισαίους, τους αποκαλούσαν «πλατύποδες». Ο κακόηχος χαρακτηρισμός αντλεί την προέλευση του από την θεωρία ότι ο κάμπος δεν επέτρεπε στα λαρισαϊκά πόδια να κάνουν κινήσεις που θα δημιουργούσαν τη χαρακτηριστική καμάρα που έχουν οι κανονικοί άνθρωποι. Παραβλέποντας την υπερβολή, χάριν του τοπικισμού, η θεωρία εμπεριέχει μερικά ψήγματα αλήθειας. Κάθε τι που μένει απαίδευτο, δεν μορφοποιείται κατάλληλα.

Το ίδιο συμβαίνει και με το μυαλό.

Ο κάθε Λουξεμβούργιος που έχει λυμένα όλα του τα βασικά προβλήματα δεν απασχολεί το μυαλό του για να σκαρφιστεί τεχνικές που θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει στη ζούγκλα που ονομάζεται ζωή (sic). Το αντίθετο δηλαδή από αυτό που κάνει ο Έλληνας. Ο Έλληνας, βλέποντας ότι τα πράγματα πηγαίνουν απ’ το κακό στο χειρότερο, αναζητά τεχνικές που θα τον βοηθήσουν να επιβιώσει. Μια από αυτές αφορά και το περιβόητο «ετικετάκι».

Η σημασία της πατέντας.

Πρόκειται για μια πολύ απλή στη σύλληψη τεχνική, που εφαρμόζεται από «εκπαιδευμένους» στην «πατέντα» φαρμακοποιούς και γιατρούς και καταδεικνύει το μεγαλείο του ανδρός που το συνέλαβε πρώτος.

Αν κοιτάξετε το κουτί από κάποιο φάρμακο, θα διαπιστώσετε ότι κάπου πάνω του, υπάρχει ένα λευκό αυτοκόλλητο «ετικετάκι» που περιέχει βασικές πληροφορίες για το σκεύασμα, όπως όνομα, τιμή και ένα barcode (το γνωστό 666). Το ετικετάκι χρησιμοποιείται από τα ασφαλιστικά ταμεία για να διαπιστώνουν ότι πράγματι αγοράστηκε το σκεύασμα, απόδειξη γι΄ αυτό αποτελεί φυσικά το «ετικετάκι».

Έλα όμως που πολύς κόσμος δεν αγοράζει φάρμακα με συνταγή. Εκεί το «ετικετάκι» είναι άχρηστο. Στην περίπτωση αυτή ο φαρμακοποιός ξεκολλά το ετικετάκι και όταν συγκεντρώσει πολλά καλεί το γιατρό που είναι στο «κόλπο». «Έλα, έχω 12 Zandac, 29 Amoxil και 32 σιρόπια». Ο γιατρός γράφει τις σχετικές συνταγές, τα «ετικετάκια» επισυνάπτονται, τα χρήματα εισπράττονται (όποτε) από τα ταμεία και ο φαρμακοποιός μοιράζεται τα χρήματα με το γιατρό.

Αν και μου τη δίνει να υπερασπίζομαι το κράτος, κάπως έτσι αυξάνεται η ούτως ή άλλως υπερβολική συνταγογράφηση και φορτώνονται περαιτέρω τα ταμεία. Το κόλπο που μου περιέγραφαν χθες, είναι παλιό, δοκιμασμένο και φυσικά γνωστό, ακόμη και στους πρωτοετείς φαρμακοποιούς.

Ο μόνος που κάνει ότι δεν το ξέρει είναι το κράτος.

Ακόμη όμως και αν ο αρμόδιος Υπουργός βρεθεί σε μια κρίση ειλικρίνειας και παραδεχθεί ότι κάτι τέτοιο συμβαίνει, η δικαιολογία θα είναι φασόν από το Υπουργείο Οικονομικών. «Πώς να τους ελέγξουμε όλους αυτούς»; Θα πει με αθώο βλέμμα και θα ζητήσει κατανόηση ή ενδεχομένως να βασίσει τη λύση του προβλήματος στο φιλότιμο. Ο άνθρωπος που περιέγραφε το «κόλπο» ήξερε και τη λύση, που δεν είναι άλλη από τη μηχανοργάνωση.

Ο αρμόδιος Υπουργός δεν τη γνωρίζει;