Ο φόνος του εφήβου και ο «φόνος» της πολιτικής λογικής

Άφωνη η χώρα παρακολουθεί από το βράδυ του Σαββάτου να εκτυλίσσεται μία τραγωδία η οποία ξεκίνησε από τον φόνο ενός 15χρονου στην προβληματική περιοχή των Εξαρχείων από έναν ειδικό φρουρό και συνεχίστηκε με ένα συντονισμένο αντάρτικο πόλης σε κρίσιμα αστικά κέντρα, όπως η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, τα Ιωάννινα, τα Χανιά, το Ρέθυμνο, το Ηράκλειο, την Πάτρα, την Καβάλα και την Μυτιλήνη. Από το βράδυ του Σαββάτου, ουσιαστικά κατέρρευσε η έννομη τάξη και βασιλεύει η τυφλή βία που ασκείται από 1000-1500 κουκουλοφόρους σε όλη την Ελλάδα.

Το ερώτημα δεν είναι τόσο «ποιοί ευθύνονται για όλο αυτό το κακό» (φόνος εφήβου και κατάρρευση της Ελληνικής Αστυνομίας), αφού γνωρίζουμε όλοι ότι τα τελευταία 30 χρόνια στην Ελλάδα έχουν δημιουργηθεί οι συνθήκες εκείνες, (κοινωνικές, πολιτικές κλπ) που τα έχουν προκαλέσει όλα αυτά.

Μόνο τυχαίο δεν ήταν χθες, που ακόμα και στην κρατική τηλεόραση (!), ο αναλυτής είχε εκδόσει πόρισμα για τον φόνο του άτυχου παιδιού, είχε δικαιολογήσει την «αγανάκτηση» των κουκουλοφόρων που είχαν μετατρέψει σε στάχτη, τα όνειρα και τους κόπους μιάς ζωής εκατοντάδων ανθρώπων που είδαν τα δημιουργήματά τους να καίγονται. Και κατηγορούσε την Αστυνομία για την «απαράδεκτη εκπαίδευση των ειδικών φρουρών και των αστυνομικών». Μόνο που ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε ούτε έθεσε θέμα, ούτε ο ίδιος, ούτε οι άλλοι «αναλυτές» για τους πενιχρούς προϋπολογισμούς εκπαίδευσης της αστυνομίας.

Σε μιά άλλη «έκδοση» των χθεσινών γεγονότων, σε ένα «ατυχές» επεισόδιο όπως αυτό των Ιμίων, θα επικρίνει το χαμηλό επίπεδο επιχειρησιακής ετοιμότητας των Ενόπλων Δυνάμεων, αλλά ποτέ δεν θα ζητήσει ευθύνες από αυτούς που σήμερα ευνουχίζουν τις Ένοπλες Δυνάμεις, ούτε βέβαια τολμά να ζητήσει αύξηση των αμυντικών δαπανών.

Το πρωί της Δευτέρα στη ΝΕΤ η κεντρική παρουσιάστρια της εκπομπής «βάφτιζε» «διαμαρτυρίες», όλο αυτό το όργιο βίας και λεηλασίας που είχε ξεσπάσει από το Σάββατο το βράδυ. Και αναφερόμαστε στην κρατική τηλεόραση, γιατί στα ιδιωτικά κανάλια, η κατάσταση είχε ξεφύγει, γενικώς...

Το εντυπωσιακό και αυτό που αποτελεί την ειδοποιό διαφορά σε όλα αυτά και έχει σημαντικό μερίδιο στο τρόπο που εξελίχθηκε η κατάσταση, είναι η στάση του αρμόδιου ή μη, πολιτειακού τριγώνου: Του Προέδρου της Δημοκρατίας, του πρωθυπουργού και του υπουργού Εσωτερικών.

Πριν προχωρήσουμε στην προσέγγιση του όσων είπαν και έκαναν, ας επιχειρήσουμε να δούμε τα γεγονότα ψύχραιμα ή «ψυχρά»:

-Εχουμε έναν φόνο 15χρονου από ειδικό φρουρό. Τα πραγματικά γεγονότα και οι πραγματικές συνθήκες προσωρινά παραμένουν αδιευκρίνιστα. Μόνο οι πρωταγωνιστές του δράματος γνωρίζουν τι ακριβώς έγινε. Ελάχιστες ώρες μας χωρίζουν από το συμβάν. Στην παρόμοια υπόθεση του Καλτεζά πριν από 25 χρόνια περίπου, έγιναν δίκες επί δικών και ανακρίσεις επί ανακρίσεων για να υπάρξει ξεκάθαρη εικόνα του τι συνέβη. Και ο αστυνομικός αθωώθηκε, παρά το γεγονός ότι ο Καλτεζάς είχε πυροβοληθεί από πίσω. Όπως επίσης είναι γελοίο να χαρακτηρίσουμε το τωρινό θύμα «αντιεξουσιαστή». Στην τρυφερή ηλικία των 15 χρόνων είσαι απλά ένας έφηβος, το πολύ-πολύ ένας έφηβος «χαβαλές».

-Εχουμε έναν ειδικό φρουρό σε περιπολία που τραβά όπλο και πυροβολεί. Δεν ξέρουμε πώς και υπό ποίες συνθήκες τράβηξε όπλο και πυροβόλησε. Το γεγονός είναι ότι το έκανε. Το βέβαιο είναι ότι διέπραξε σημαντικά σφάλματα τακτικής (άφησε το περιπολικό, κατευθύνθηκε πεζός χωρίς κάλυψη προς ομάδα αντιεξουσιαστών κλπ). Εξίσου βέβαιο και πραγματικό γεγονός είναι ότι η μόνη δικαιολογία για να τραβήξει όπλο και να πυροβολήσει είναι να κινδύνευε ΑΜΕΣΑ η σωματική του ακεραιότητα. Από εκεί και πέρα όλα εξετάζονται. Δεν τίθεται θέμα εκπαίδευσης. Εννέα χρόνια στο Σώμα, αν δεν θεωρείται έμπειρος αυτός, ποιός μπορεί να θεωρείται; Πάντως η βαλλιστική εξέταση μπορεί να φωτίσει τις ακριβώς έγινε και να δώσει κάποια έγκυρα στοιχεία και δεδομένα.

-Εχουμε ένα 15χρονο παιδί, όπως λένε «καλής οικογένειας», δηλαδή οικογένειας με σημαντική οικονομική επιφάνεια, όπως συνηθίζουμε να αποκαλούμε στην Ελλάδα του σήμερα, τους πλούσιους. Δηλαδή δεν προέρχεται από την «μήτρα» της ταλαιπωρίας, της ανέχειας και της κοινωνικής απομόνωσης. Οι τραγικοί γονείς γνώριζαν που ήταν το ανήλικο παιδί τους; Είναι τα Εξάρχεια και η παρέα του, η κατάλληλη περιοχή και ο κατάλληλος φιλικός περίγυρος για ένα 15χρονο παιδί; Επαναλαμβάνουμε: Το παιδί ήταν ΑΝΗΛΙΚΟ.

Μετά τον φόνο του 15χρονου, έρχεται και ο «φόνος» της πολιτικής λογικής: Εχουμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να μιλά για «κτύπημα στο κράτος δικαίου», ένα μπαράζ «συγγνώμης», από τον πρωθυπουργό και τον υπουργό Εσωτερικών, έχουμε τους πάντες να «τραβούν το χαλί» κάτω από τα πόδια της; Ελληνικής Αστυνομίας. Έχουμε τον Καραμανλή να μιλά για «απόδοση ευθυνών χωρίς επιείκεια» δηλαδή να εκδίδει καταδικαστική απόφαση! Ο δήμος Αθηναίων ανέστειλε τις Χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις! Το υπουργείο Παιδείας κλείνει τα σχολεία σε ένδειξη πένθους, δίνοντας πολιτικό χρώμα σε ένα τραγικό γεγονός και δικαιολογώντας με αυτό τον τρόπο αυτούς που μιλάνε για πολιτικές ευθύνες. Σε ώρες που το μόνο που είναι βέβαιο και πραγματικό γεγονός, είναι το γεγονός της τραγωδίας.

«Δηλαδή δεν έπρεπε να ζητηθεί συγγνώμη από την οικογένεια;» μπορεί να διερωτηθεί κάποιος. Αφού θεώρησαν και ένιωσαν ότι έπρεπε να πράξουν κάτι τέτοιο, ας το έπρατταν ιδιωτικώς. Ας επικοινωνούσαν ιδιωτικώς με την οικογένεια, χωρίς να το κοινοποιήσουν και να δώσουν με αυτό τον τρόπο ηθικό άλλοθι σε όλη αυτή την θύελλα της βίας.

Από εκεί και πέρα όταν η ηγεσία της χώρας, έχει αυτή την συμπεριφορά, γιατί να περιμένουμε από τους κουκουλοφόρους να είναι ψύχραιμοι; Και γιατί η Ελληνική Αστυνομία να προχωρήσει σε προληπτική δράση όταν την έχει ευνουχίσει η πολιτική ηγεσία της χώρας;

Ακόμα και αν δεχθούμε ότι ο ειδικός φρουρός εκτέλεσε εν ψυχρώ τον 15χρονο, η πολιτική ηγεσία δεν πρέπει να αντιδρά, ούτε συναισθηματικά, ούτε με επικοινωνιακά κριτήρια, ακόμα και σε τέτοια τραγικά γεγονότα. Στο Λονδίνο εκτελέστηκε εν ψυχρώ τον Ιούλιο του 2006 ένας νεαρός Βραζιλιάνος, ο οποίος εκλήφθηκε ως πιθανός Άραβας τρομοκράτης. Ουδέποτε, ακόμα και μετά την δίκη που επιβεβαιώθηκε το άδικο της πράξης και το «εν ψυχρώ» της δολοφονίας, ζητήθηκε δημοσίως συγγνώμη από την πολιτική ηγεσία της Βρετανίας στην οικογένεια του άτυχου Βραζιλιάνου. Στην Γαλλία, ο Ν.Σαρκοζί, αντιμετώπισε πριν από τρία χρόνια ως υπουργός Εσωτερικών, με αμείλικτο τρόπο την εξέγερση στα προάστεια του Παρισιού. Ενα χρόνο αργότερα εκλέχθηκε πανηγυρικά Πρόεδρος της Δημοκρατίας. Οι πολίτες και οι κοινωνίες θέλουν δημοκρατία και ασφάλεια. Αυτό που ζούμε από το βράδυ του Σαββάτου, δεν έχει σχέση με την δημοκρατία.

Όσο για την Ελληνική Αστυνομία, νομίζουμε ότι το επίπεδό της είναι το ίδιο με αυτό της λοιπής δημόσιας διοίκησης στην Ελλάδα. Με την διαφορά ότι η Αστυνομία είναι υπεύθυνη για την εσωτερική ασφάλεια της χώρας και όχι για τις συγκοινωνίες, τα σχολεία κλπ. Τα οποία μπορεί να υπολειτουργούν χωρίς κανείς να κόπτεται ιδιαίτερα. Οταν όμως δεν υπάρχει ασφάλεια, τίποτα δεν λειτουργεί, ούτε καν υπολειτουργεί. Εδώ πλέον μιλάμε για ευθύνες που αγγίζουν τα όρια του εγκλήματος για τις πολιτικές ηγεσίες από το 1974, σε ότι αφορά το επίπεδο της ΕΛ.ΑΣ.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι πολλοί στη Δύση, θέλουν «το κεφάλι του Καραμανλή». Οι ανταποκρίσεις των ξένων ΜΜΕ για τα γεγονότα, είναι σαφείς και απόλυτα καταδεικτικές του πως βλέπουν την Ελλάδα του Καραμανλή.

Αλλά φαίνεται ότι και ο Καραμανλής, είτε αδιαφορεί για τα επερχόμενα, είτε βιάζεται «να παραδώσει το κεφάλι του στο πιάτο»...

τμήμα αναλύσεων defencenet