Το Αμπετσεντάρ, η ιστορία του, η προπαγάνδα και ο εξευτελισμός του Υπουργείου Εξωτερικών

‘ο εκμαυλισμός των συνειδήσεων, αλλά και η άμβλυνση του εθνικού φρονήματος, ξεκινά από μικρά και ασήμαντα πράγματα’

'Μην ανησυχείτε κύριε, κάνουμε τις απαραίτητες ενέργειες'

Αυτή ήταν η μόνιμη κουβέντα που έβγαινε από τα χείλη της κυρίας, της αρμόδιας υπηρεσίας του ΥΠΕΞ, στην οποία τηλεφώνησα για να μάθω τι ενέργειες έχουν γίνει από την Ελληνική πλευρά, για να καταγγείλλει στους Ευρωπαϊκούς Θεσμούς την ΠΛΑΣΟΓΡΑΦΗΣΗ του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ από τον εδώ υπεύθυνό της Μ.Κ.Ο. ‘Ευρωπαϊκό Γραφείο Για τις Λιγότερο Ομιλούμενες Γλώσσες’ Παρίση Αθανάσιο, το ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ και τους λοιπούς –ελάχιστους ευτυχώς- υποστηρικτές του στο κράτος των Αθηνών.

Η εν λόγω κυρία ακουγόταν ευγενική και ήξερε ακριβώς τι της έλεγα.

Είχε όμως μια υποβόσκουσα ΕΠΑΡΣΗ, όσον αφορά την αντιμετώπιση των Σκοπιανών προκλήσεων: να ξέρετε ότι οι ξένοι φίλοι μας, γνωρίζουν πολύ καλά την ιστορία και το τι ακριβώς συμβαίνει με τα Σκόπια!

-Μα αυτό είναι που με ανησυχεί περισσότερο!!!

Επειδή λοιπόν στη χώρα αυτή, την Ελλάδα μας, όλα λειτουργούν με τον ΑΥΤΟΜΑΤΟ ΠΙΛΟΤΟ, φυσικό είναι και οι υπηρεσίες του ΥΠΕΞ να κάνουν το ίδιο.

Δηλαδή να μην ανησυχώ ως πολίτης, όταν ο πατέρας της σημερινής υπουργού των Εξωτερικών, ήθελε να δώσει με 'φραντσάιζινγκ' το όνομα της Μακεδονίας στους Σκοπιανούς;

Να μην ανησυχώ όταν ο κύριος Πάγκαλος, πρώην υπουργός των Εξωτερικών, έκανε γνωστό στον ελληνικό λαό, ότι η ΠΡΩΤΗ γλώσσα που χρησιμοποιούν στο ΥΠΕΞ – με Γιώργο Παπανδρέου υπουργό!- είναι τα ...ΑΓΓΛΙΚΑ;

Πως να ξεχωρίσω εγώ ο απλός Έλληνας πολίτης, ποιος εκπροσωπεί τα Ελληνικά Εθνικά Συμφέροντα και ποιος ΟΧΙ;

Το ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ λοιπόν, είναι ένα αναγνωστικό - ο Θεός να το κάνει- προχειρογραμμένο, με ανύπαρκτο φιλολογικό και γραμματικό υπόβαθρο, το οποίο υπήρξε προϊόν συμφωνίας μεταξύ δυο ΚΡΑΤΩΝ, της Ελλάδας και της Βουλγαρίας.

Το μακρινό καλοκαίρι του 1924, στο χωριό ΒΑΘΥΤΟΠΟΣ του νομού ΔΡΑΜΑΣ, Έλληνες στρατιώτες επιτέθηκαν εναντίων 17 ΒΟΥΛΓΑΡΟΦΩΝΩΝ υποψηφίων ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ και τους σκότωσαν.

Η Ελλάδα και η Βουλγαρία, είχαν υπογράψει τη συνθήκη του Νεϊγύ τον Νοέμβριο του 1919, η οποία αφορούσε την ΑΜΟΙΒΑΙΑ μετανάστευση των εκατέρωθεν ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΩΝ.

Η συνθήκη του Νεϊγύ βρισκόταν σε ισχύ όταν έγινε το περιστατικό στη Δράμα.

Κατά την ισχύ της συνθήκης, Σλαβόφωνοι Βουλγαρικής συνείδησης που έμεναν στο χώρο της Μακεδονίας και της Θράκης, μετανάστευσαν στην Βουλγαρία.

Στην Ελλάδα έμειναν Σλαβόφωνοι ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ συνείδησης και κάποιοι ΟΥΔΕΤΕΡΟΙ.

Η Βουλγαρία κατάγγειλε την Ελλάδα στην Κοινωνία Των Εθνών και η Ελλάδα πιεσμένη από το πρόσφατο γεγονός, ήρθε σε διαπραγμάτευση με την Βουλγαρία και υπέγραψε το περίφημο πλέον Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ, με το οποίο αναγνώριζε ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ στην Ελλάδα.

Το Πρωτόκολλο υπογράφτηκε στις 29 Νοεμβρίου του 1924 και απορρίφθηκε από το ελληνικό κοινοβούλιο έπειτα από ψηφοφορία στις 2 Φεβρουαρίου 1925.

Στην ουσία δηλαδή είχε υποθετική ισχύ ΔΥΟ ΜΗΝΩΝ!

Η Ελλάδα όμως, είχε τη θέληση να εφαρμόσει και τις υποχρεώσεις της από την συνθήκη των ΣΕΒΡΩΝ γι αυτό και προχώρησε σε μια σειρά εκπαιδευτικών μέτρων για τις γλωσσικές μειονότητες, ένα από τα οποία ήταν και η σύνταξη ενός ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙΟΥ (abecedar).

Συγγραφείς του αλφαβηταρίου ήταν οι Γεώργιος Σαγιαξής, Παπαζαχαρίου και Ιωσήφ Λαζάρου, φιλόλογοι, βλαχόφωνοι στην καταγωγή, οι οποίοι γνώριζαν την τοπική –Βουλγαρικής καταγωγής- σλαβική διάλεκτο που μιλιόταν στην Μακεδονία.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε, ότι η διάλεκτος ήταν ΜΟΝΟ προφορική και οι περισσότεροι δίγλωσσοι κάτοικοι της Μακεδονίας χρησιμοποιούσαν την ΕΛΛΗΝΙΚΗ γλώσσα στη γραφή τους και όχι την ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ.

Οι Τούρκοι επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, έστελναν τις εντολές τους στα σχολεία, στα ΕΛΛΗΝΙΚΑ, διότι ήταν η πιο διαδεδομένη γλώσσα στα Βαλκάνια.

Η Βουλγαρία ανέκαθεν είχε το δόγμα ότι η ΣΛΑΒΟΦΩΝΙΑ είναι ένδειξη Βουλγαρικής ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ.

Η Ελλάδα είχε την ειλικρινή πρόθεση να σεβαστεί τα γλωσσικά δικαιώματα των Ελληνικής συνείδησης σλαβόφωνων πολιτών της, αλλά η διπλωματική ‘γκάφα’ του Πρωτοκόλλου Πολίτη-Καλφώφ, δεν έπρεπε να επαναληφθεί στην συγγραφή του ΑΜΠΕΤΣΝΤΑΡ.

Έτσι οι συγγραφείς του αναγνωστικού, δεν χρησιμοποίησαν την ΚΥΡΙΛΛΙΚΗ γραφή αλλά το ΛΑΤΙΝΙΚΟ αλφάβητο – που χρησιμοποιούσαν οι πρώην επαρχίες της Αυστροουγγαρίας και αργότερα προσαρτημένες στο Σερβικό βασίλειο, Κροατία και Σλοβενία- με σκοπό να διαφέρει η ΝΕΑ αυτή γραπτή γλώσσα από την ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ και να κατευναστούν έτσι και οι ανησυχίες των τότε συμμάχων ΣΕΡΒΩΝ για την αναγνώριση Βουλγαρικών μειονοτήτων από την Ελλάδα στον ευρύτερο χώρο της Μακεδονίας

Με αυτόν τον τρόπο, το ελληνικό κράτος, έβγαζε τον Βουλγαρικό χαρακτήρα των δίγλωσσων κατοίκων της Μακεδονίας από πάνω τους!

(Χαρακτήρα που είχε επιβάλει εντελώς ΑΣΤΟΧΑ και ΑΔΙΚΑ το Πρωτόκολλο)

Φυσικά, αυτό δεν ήταν κάποιος πολιτικός ελιγμός από την μεριά της Ελλάδας, αλλά μια ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, η οποία πηγάζει από το ΓΕΓΟΝΟΣ ότι η μεγάλη πλειοψηφία των σλαβόφωνων της Ελληνικής Μακεδονίας που αισθάνονταν ΒΟΥΛΓΑΡΟΙ, είχαν μεταναστεύσει με την συνθήκη του ΝΕΙΓΥ!

Με την παρουσίαση του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ από την ελληνική κυβέρνηση, στην Βουλγαρία είχαμε μεγάλες αντιδράσεις.

Το επίσημο Βουλγαρικό κράτος διαμαρτυρήθηκε στην ΚτΕ για την απαράδεκτη συμπεριφορά των Ελλήνων, οι οποίοι δεν χρησιμοποίησαν την Βουλγαρική-Κυριλλική γραφή στο βιβλίο και πανεπιστημιακοί Βούλγαροι καθηγητές έγραψαν στις εφημερίδες ότι η ‘χρήση Λατινικού αλφαβήτου αποτελεί ΥΒΡΙ για τους Βουλγαρομακεδόνες και ότι θα υποβιβαστεί το πολιτιστικό τους επίπεδο σε ημιβάρβαρη κατάσταση’!

(Μάλλον τον μεταλλαγμένο από την κομμουνιστική ΤΙΤΟΙΚΗ προπαγάνδα Γκρουέφσκι και την ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ παρέα του VMRO θα είχε στο μυαλό του όταν τα έγραφε αυτά ο καθηγητής Sismanov)

Στα τέλη του Ιανουαρίου του 1926, το ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ στάλθηκε δοκιμαστικά σε σχολεία της περιοχής ΑΜΥΝΤΑΙΟΥ.

Την 1η Φεβρουαρίου πραγματοποιήθηκε μεγάλο συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στο Αμύνταιο με την συμμετοχή ελληνόφωνων και ΣΛΑΒΟΦΩΝΩΝ, κακοποιήθηκαν λίγοι δάσκαλοι και τα βιβλία ρίχτηκαν στην φωτιά.

Εκδόθηκε ψήφισμα το οποίο κοινοποιήθηκε στο ΥΠΕΞ και του ζητήθηκε να μεταβιβαστεί στην Κ.τ.Ε. το οποίο καταδίκαζε το ‘ανοσιούργημα της κυβέρνησης για την εισαγωγή του ανεπιθυμήτου γλωσσικού ιδιώματος που προσβάλει την εθνική φιλοτιμίαν και την ελληνική συνείδηση’

Έχουν ενδιαφέρον οι Έλληνες που αποτελούσαν την επιτροπή αγώνα και υπέγραφαν το ψήφισμα: Χατζημήτσεφ, Χατζητρύφωνος, Τράικου και Πέτρου Δίνε.

Μετά από αυτά τα γεγονότα, το βιβλίο αποσύρθηκε.

Με την δικτατορία Πάγκαλου το καλοκαίρι του 1926, ονομάστηκαν οι σλαβόφωνοι ‘σερβική μειονότητα’ και το θέμα με τους Βούλγαρους έκλεισε εκεί.

Η περιπέτεια όμως του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ δεν σταμάτησε …

Όπως είναι γνωστό σε όλους μας, η χρήση στην Ελλάδα των λέξεων ‘Μακεδονικός’, ‘Μακεδόνας’ κτλ, πάντα είχαν καθαρά ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΟ προσδιορισμό.

Τα ίδιο ακριβώς ισχύει και στη ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ.

Η μεγάλη πλειοψηφία των σλαβόφωνων που είχαν απομείνει στην Ελλάδα μετά τη συνθήκη του ΝΕΥΓΙ, ήταν κυρίως ελληνικής συνείδησης.

Τον Μάιο του 1925, ο Πρόεδρος της Επιτροπής Αποκαταστάσεως Προσφύγων John Cambell έγραφε στην Κ.τ.Ε. για τους σλαβόφωνους της Δ.Μακεδονίας ότι ήταν ‘ολοκληρωτικά ΕΛΛΗΝΕΣ στα αισθήματα, μολονότι μιλούσαν ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΑ.

Οι βουλγαρόφωνοι αυτοί, είχαν βοηθήσει την Ελλάδα στο παρελθόν και γίνονταν δεκτοί ως έξοχοι καλλιεργητές και ως Έλληνες για κάθε πρακτικό σκοπό εκτός από τη γλώσσα’

Την εποχή του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ, η διαμάχη για το ποιος θα είχε το πάνω χέρι στην ευρύτερη περιοχή της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, γίνονταν μεταξύ ΕΛΛΗΝΩΝ,ΒΟΥΛΓΑΡΩΝ και ΣΕΡΒΩΝ.

Οι Βούλγαροι τότε, δημιούργησαν την VMRO, μια οργάνωση που μιλούσε για αυτονόμηση πρώτα της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ και αργότερα προέβλεπε την προσάρτησή της στην Βουλγαρία.

Στην πορεία του χρόνου, η οργάνωση αυτή μεταλλάχθηκε πολλές φορές: πότε ΝΑΖΙΣΤΙΚΗ, έπειτα ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ, στη συνέχεια χωρισμένη σε Βουλγαρική και Γιουγκοσλαβική, η οποία τελευταία και δημιούργησε με την γνωστή ΤΕΡΑΤΟΓΕΝΝΗΣΗ την ΠΟΛΙΤΙΚΗ λεγόμενη ‘εθνότητα’ των …ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ!

Στην τερατογέννηση αυτή όμως, βοήθησαν και κάποιοι Έλληνες Κομμουνιστές που διέφυγαν ηττημένοι μετά την ΤΡΑΓΩΔΙΑ του εμφυλίου στην Ελλάδα.

Συμμετείχαν σε διάφορους ‘ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥΣ’ οργανισμούς του ΤΙΤΟ και προπαγάνδιζαν τη νέα ΦΥΡΟΜΙΤΙΚΗ γλώσσα, για να υπονομεύσουν την πρώην πατρίδα τους που έμεινε στα χέρια του… ‘εχθρού’, όπως παραδέχεται και ο ίδιος ο ΚΑΠΕΤΑΝ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ – ο διοικητής της 8ης μεραρχίας του Δ.Σ.-στο ημερολόγιό του που εκδόθηκε από τον άλλο καπετάνιο σύντροφό του Παπαιωάννου.

Οι ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ λοιπόν σήμερα, μεταλλάχθηκαν από Ναζιστές και έπειτα κομμουνιστές, σε …νεοφιλελεύθερους!

Και το ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ από μια έντιμη φιλολογική προσπάθεια εκ μέρους της Ελλάδας, μετατράπηκε σε πολιτικό όργανο στα χέρια μιας ομάδας ανθρώπων που πάσχουν από ‘ΜΟΝΙΜΗ ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΔΙΑΤΑΡΑΧΗ’.

Έτσι βρέθηκαν και στην πατρίδα μας άνθρωποι, που επιχείρησαν και ΔΙΕΠΡΑΞΑΝ ΩΜΗ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΣΗ του ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ και το παρουσίασαν μάλιστα με φοβερό θράσος στην Βαρσοβία στις 9 Οκτωβρίου του 2006, στην διάσκεψη για τις μειονότητες του ΟΑΣΕ!

Έδωσαν μάλιστα αντίγραφα του ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΥ ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ στον εκπρόσωπο της Ελλάδας κύριο Μάνεση και στην Υπουργό των Εξωτερικών μας κυρίας Ντόρα Μπακογιάννη!

Κανείς τους δεν πρόσεξε, ότι στο πρώτο μέρος του νέου αυτού βιβλίου βρίσκονταν το ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ βιβλίο της Ελληνικής κυβέρνησης του 1925 –που ήταν ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΓΓΡΑΦΟ αφού προέκυψε από υποχρεώσεις της χώρας μας από ΔΙΕΘΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ- και στο δεύτερο μέρος του νέου δήθεν ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟΥ ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ, βρίσκονταν το ΦΥΡΟΜΙΤΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ που ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ δεν έχει με εκείνο του πραγματικού ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ;

Και έδωσε έτσι έδαφος η ΑΝΙΚΑΝΗ ΗΓΕΣΙΑ του Ελληνικού ΥΠΕΞ, στον κάθε κύριο Βοσκόπουλο ή παπατσαρκνιά, στον κάθε Παρίση και στον κάθε διαταραγμένο φυλετικά ΦΥΡΟΜΙΤΗ τύπου ΓΚΡΟΥΕΦΣΚΙ, να μιλά για το ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ σαν το ‘αλφαβητάρι της ΜΗΤΡΙΚΗΣ του γλώσσας’;

Να γράφει ο κύριος Βοσκόπουλος, ‘ότι ήταν σύμφωνο με τα φωνητικά ακούσματα της γλώσσας που μιλιόταν στην περιοχή Φλώρινας-Μοναστηρίου (Μπίτολα)’ την ώρα που ΟΛΟΙ ΞΕΡΟΥΝ ότι υπάρχουν σημαντικές ΔΙΑΦΟΡΕΣ μεταξύ των δύο ντοπιολαλιών και το ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ έχει ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ διαφορές με το αλφάβητο των ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ αφού βασίζεται στην ΒΟΥΛΓΑΡΙΚΗ ΑΛΦΑΒΗΤΟ;

Δεν παρατήρησε ΚΑΜΙΑ υπηρεσία του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΥΠΕΞ, ότι το αλφάβητο των ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ – που δημιούργησε ο ΤΙΤΟ το 1944- που κόλλησε η Μ.Κ.Ο. ‘Ευρωπαϊκό γραφείο για τις λιγότερο ομιλούμενες γλώσσες’ - Πάλι ΣΟΡΟΣ …φωνάζει το πράγμα- στο δεύτερο μέρος στο ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΗΜΕΝΟ ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ, ΔΕΝ υπήρχε το 1925, χρονολογία που εκδόθηκε το κανονικό βιβλίο;

Τι ενέργειες έκανε το ελληνικό ΥΠΕΞ προς την Ε.Ε. τον ΟΑΣΕ και άλλους οργανισμούς, για να ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΕΙ την ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ από μια Μ.Κ.Ο. και την χρησιμοποίησή του για να υποστηριχθεί η ΔΗΘΕΝ αναγνώριση από την Ελλάδα ΦΥΡΟΜΙΑΝΣ στην Ελληνική Μακεδονία;

Γιατί δεν έψαξε η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, αν έχει ΔΙΑΠΡΑΧΘΕΙ Η ΚΑΚΟΥΡΓΗΜΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΤΗΣ ΠΛΑΣΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΟΥ ή ακόμη και ΔΙΕΘΝΟΥΣ, αφού πρόκειται για αποτέλεσμα – το ΑΜΠΕΤΣΕΝΤΑΡ-συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, από μια Μ.Κ.Ο.;

(Σε μια ΜΚΟ με παρακλάδια σε πολλές χώρες, που ΜΕΛΗ της –υποθετικά πάντα- μπορεί να είναι πράκτορες ξένων δυνάμεων κτλ)

Για να μην υπάρξει καμία παρεξήγηση, επειδή στην Ελλάδα λειτουργεί το δημοκρατικό πολίτευμα –δεν είμαστε νεοναζιστική μπανανία του VMRO ευτυχώς- ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας έχει το δικαίωμα να εκδώσει το οποιοδήποτε βιβλίο.

Η κάθε εκδοτική εταιρεία ΜΠΑΤΑΒΙΑ, έχει το δικαίωμα να εκδώσει το οποιοδήποτε ΦΥΡΟΜΙΤΙΚΟ λεξικό ή οποιοδήποτε άρθρο ή σύγγραμμα, δεν έχει όμως το δικαίωμα να ΠΑΡΑΠΟΙΕΙ ένα βιβλίο, να το ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΝΕΙ και να το μετατρέπει σε ευτελές ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΟ ΞΕΝΩΝ ΧΩΡΩΝ εναντίων της πατρίδας μου.

Και εδώ υπάρχουν τουλάχιστον ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ από την πλευρά του ΥΠΕΞ.

Τις ΝΟΜΙΚΕΣ ΕΥΘΥΝΕΣ –αν υπάρχουν- ΑΣ ΤΙΣ ΨΑΞΟΥΝ ΑΥΟΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ…

Αναστάσιος Καζαντζίδης

Εκπαιδευτικός-αρθρογράφος

ΠΗΓΕΣ

Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ 29 Σεπτεμβρίου 1924

Άρθρα Αλεξάνδρας Ιωαννίδου και Ιάκωβου Δ.Μιχαηλίδη (Γλώσσες, Αλφαβήτα και Εθνική ιδεολογία, εκδόσεις Κριτική)

Δημητρακόπουλος ‘ΤΑ ΧΕΡΣΑΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ’ 1991 ΙΜΧΑ

ABECEDAR 1925 και ABECEDAR εκδόσεων Μπατάβια 2006

www.eblul.org, MSCs Greece

Πηγή:Αντίβαρο